Γέροντα, όταν πονώ για τους άλλους, με πιάνει άγχος και δεν μπορώ να
προσευχηθώ.
– Το ότι έχεις άγχος είναι δείγμα ότι υπάρχει ανθρώπινο στοιχείο μέσα σου. Εγώ, όσο πιο πολύ πονώ τον κόσμο, τόσο περισσότερο προσεύχομαι και χαίρομαι πνευματικά, γιατί τα λέω όλα στον Χριστό και Εκείνος τα τακτοποιεί. Και βλέπω ότι όσο περνάει ο καιρός, ενώ το σωματικό κουράγιο ελαττώνεται, το ψυχικό αυξάνει, γιατί η αγάπη, η θυσία, ο πόνος για τον άλλο δίνουν πολλή ψυχική δύναμη. Και να δής, απόψε που είχατε αγρυπνία είχα λιγοστό κουράγιο· όμως από τον πόνο των άλλων πήρα δύναμη. Και ήμουν όρθιος όλη την νύχτα μέχρι την Θεία Λειτουργία που έβλεπα τον κόσμο7. Μετά και μέσα στην Εκκλησία πάλι όρθιος, αλλά δεν ένιωθα κούραση, γιατί πονούσα τον κόσμο και αυτό με δυνάμωνε. Και εσύ να προσεύχεσαι και να χαίρεσαι, γιατί ο Χριστός θα τα οικονομήση όλα.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου