Ὁμολογία Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ
Ἐνδιαφέρουσα ἀντι-οικουμενιστική ὁμολογιακή πατερική γραμμή τοῦ Ὁσίου Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Μετά λύπης μου, ἀπό ὅσους φιλενωτικούς ἔχω γνωρίσει, δέν εἶδα νά ἔχουν οὔτε ψίχα πνευματική οὔτε φλοιό. Ξέρουν, ὅμως, νά ὁμιλοῦν γιά ἀγάπη καί ἑνότητα, ἐνῶ οἱ ἴδιοι δέν εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Θεόν, διότι δέν Τόν ἔχουν ἀγαπήσει...
Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 23ῃ Ἰανουαρίου 1969 Σεβαστέ πάτερ Χαράλαμπε.
Ἐπειδή βλέπω τόν μεγάλον σάλον πού γίνεται εἰς τήν Ἐκκλησίαν μας, ἐξ αἰτίας τῶν διαφόρων φιλενωτικῶν κινήσεων καί τῶν ἐπαφῶν τοῦ Πατριάρχου μετά τοῦ Πάπα, ἐπόνεσα καί ἐγώ σάν τέκνον Της καί ἐθεώρησα καλόν, ἐκτός ἀπό τίς προσευχές μου, νά στείλω καί ἕνα μικρό κομματάκι κλωστή (πού ἔχω σάν φτωχός μοναχός), διά νά χρησιμοποιηθῆ καί αὐτό, ἔστω καί γιά μία βελονιά, διά τό πολυκομματιασμένο φόρεμα τῆς Μητέρας μας. Πιστεύω ὅτι θά κάμετε ἀγάπην καί θά τό χρησιμοποιήσετε διά μέσου τοῦ θρησκευτικοῦ σας φύλλου. Σᾶς εὐχαριστῶ.
Θά ἤθελα νά ζητήσω συγγνώμην ἐν πρώτοις ἀπ' ὅλους, πού τολμῶ νά γράψω κάτι, ἐνῶ δέν εἶμαι οὔτε ἅγιος, οὔτε θεολόγος. Φαντάζομαι ὅτι θά μέ καταλάβουν ὅλοι, ὅτι τά γραφόμενά μου δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά ἕνας βαθύς μου πόνος διά τήν γραμμήν καί κοσμικήν ἀγάπην, δυστυχῶς, τοῦ πατέρα μας κ. Ἀθηναγόρα. Ὅπως φαίνεται, ἀγάπησε μίαν ἄλλην γυναίκα μοντέρνα, πού λέγεται Παπική Ἐκκλησία, διότι ἡ Ὀρθόδοξος Μητέρα μας δέν τοῦ κάμνει καμμίαν ἐντύπωσι, ἐπειδή εἶναι πολύ σεμνή. Αὐτή ἡ ἀγάπη, πού ἀκούσθηκε ἀπό τήν Πόλι, βρῆκε ἀπήχησι σέ πολλά παιδιά του, πού τήν ζοῦν εἰς τάς πόλεις. Ἄλλωστε αὐτό εἶναι καί τό πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας: ἡ οἰκογένεια νά χάση τό ἱερό νόημά της ἀπό τέτοιου εἴδους ἀγάπες, πού ὡς σκοπόν ἔχουν τήν διάλυσιν καί ὄχι τήν ἕνωσιν.
Μέ μία τέτοια περίπου κοσμική ἀγάπη καί ὁ Πατριάρχης μας φθάνει στή...
Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος μιλάει ἀποκλειστικά στό Ρωμαίικο γιὰ τὸν Ὅσιο Γέροντα Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη
Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς π. Νικόλαος Χατζηνικολάου δίνει ἀποκλειστικὴ συνέντευξη στὸ Ρωμαίικο Ὁδοιπορικὸ γιὰ τὸν Ὅσιο Γέροντα Παΐσιο τὸν Ἁγιορείτη. Μιλάει γιὰ τὸν σύγχρονο Ἅγιό τῆς Ἐκκλησίας μας, τὸ ἀσκητικό του βίωμα μέσω τῆς ἀγάπης καὶ τοῦ πόνου του πρὸς τὸν ἄνθρωπο, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἁγιοκατάταξή του.
Ἀφιέρωμα στὸν γέροντα Ἀρσένιο συστρατιώτη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου
 |
Ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὴν ὑπηρεσία τοῦ «ἐπιγείου βασιλέως» στὸ 454 τάγμα διαβιβάσεων Ἀγρινίου – Ἰούλιος 1958 |
Συνεχίζουμε τὸ ἀφιέρωμα (δὲς α΄ μέρος ΕΔΩ) στὸν μοναχὸ Ἀρσένιο Τζέκο, συστρατιώτη τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου.
Ἀνακομιδὴ τοῦ ὁσίου Ἀρσενίου
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἱερομονάχου Ἰσαὰκ «Βίος Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἅγιον Ὅρος.
Τὴν χρονιὰ ποὺ πῆγε στὸ Στόμιο ἀποφάσισε νὰ κάνη τὴν ἀνακομιδὴ τῶν Λειψάνων τοῦ ὁσίου Ἀρσενίου. Εἶχαν περάσει περισσότερα ἀπὸ τριάντα χρόνια καὶ ἀκόμη ἦταν θαμμένος στὸ κοιμητήρι τῆς Κερκύρας. Ἄφησε τὴν φροντίδα τοῦ Μοναστηριοῦ στὸν ἀδελφό του Ραφαήλ καὶ τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1958 πῆγε στὴν Κέρκυρα. Ἐκεῖ ἀναζήτησε τὸν παλαιὸ φὶλο καί συστρατιώτη του Παντελῆ Τζέκο. Τὸν βρῆκε στὸ ἐργοστάσιο ὅπου ἐργαζόταν. Ὁ κ. Παντελὴς δὲν τὸν γνώρισε καὶ σκυμμένος στὸ γραφεῖο του τὸν ρώτησε: «Πάτερ, τί θέλετε;». Ὁ Γέροντας δὲν μιλοῦσε. «Θέλετε νὰ σᾶς ἐξυπηρετήσω σὲ τίποτα;», τὸν ρώτησε πάλι. «Σὲ τοῦτο», τοῦ εἶπε καὶ ἔδειξε τὰ δυό του μεγάλα δάχτυλα. Τότε τὸν ἀναγνώρισε καὶ γεμάτος χαρὰ καὶ συγκίνηση, ποὺ ἀπρόσμενα ἔβλεπε τὸν φίλο καὶ σωτήρα του, τὸν ἀγκαλίασε καὶ τὸν φιλοῦσε.
Στὸ σπίτι εἶπε στὴν μητέρα του καὶ τὴν σύζογό του νὰ ἑτοιμάσουν πλούσιο τραπέζι καὶ παρακαλοῦσε τὸν Γέροντα νὰ τοῦ κάνη τὴν χάρη νὰ μείνη.
-Ἀφοῦ ἐγὼ θὰ σοὺ κάνω αὐτὴ τὴν χάρη, νὰ μοῦ κάνης καὶ σὺ μία χάρη.
-Ὅσες θέλεις.
Τοῦ ζήτησε νὰ φάη μόνο χόρτα, στὰ ὁποῖα ἔριξε τρεῖς σταγόνες λάδι, καὶ δυὸ-τρεῖς ἐλιές. Τίποτε ἄλλο.
Κοιμήθηκαν στὸ ἴδιο δωμάτιο. Τρεῖς φορὲς κατὰ τὴ νύχτα, ἀφοῦ κοίταζε καὶ ἔβλεπε ἂν κοιμᾶται ὁ κ. Παντελὴς ὁ ὁποῖος ἔκανε ὅτι κοιμόταν, σηκώθηκε, γονάτισε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου