Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

–Γέροντα, ὅταν βλέπω νὰ ἔχουμε πολλὴ δουλειά, ἐμένα μὲ πιάνει πανικὸς καὶ ζορίζομαι.
–Ἐγώ, ἂν ἤμουν στὴν θέση σου, θὰ ζόριζα τὸν ἑαυτό μου νὰ βγάλω καὶ τὴν δουλειὰ τῆς ἄλλης. Ὅταν μάθαινα μαραγκός, τὸ ἀφεντικὸ εἶχε πάρει καὶ ἕνα ἄλλο παιδὶ γιὰ βοηθὸ ποὺ ἦταν μεγαλύτερο ἀπὸ μένα καὶπιὸ γεμάτο, ἀλλὰ ἦταν τεμπέλικο. Μᾶς ἔδινε δουλειὰ τὸ ἀφεντικὸ καὶ ἐκεῖνο καθόταν. «Τί; ἐγὼ θὰ κάνω πλούσιο τὸν μάστορα;», ἔλεγε καὶ δὲν ἔκανε τίποτε! «Βρέ, κοίταξε, τοῦ ἔλεγα, ἂν θέλης νὰ μάθης τὴν τέχνη, δούλεψε!». Τίποτε ἐκεῖνο! Ὁπότε ἔβγαζα καὶ τὴν δική του τὴν δουλειά. «Τοὐλάχιστον, τοῦ ἔλεγα, κάθησε ἐπάνω στὸν πάγκο νὰ πατᾶς τὰ σανίδια, κι ἐγὼ νὰ τὰ σχίζω, γιατὶ εἶναι χασομέρι νὰ τὰ σφίγγω καὶ νὰ τὰ ξεσφίγγω μὲ τὸν σφιγκτήρα». Μποροῦσα νὰ πῶ: «Ἔβγαλα τὴν δουλειά μου, εἶμαι ἐντάξει» καὶ νὰ ̓ρθῆ τὸ ἀφεντικὸ νὰ τοῦ πῆ: «Τί ἔκανες ἐσύ;Πῶς αὐτὸς ποὺ εἶναι καὶ πιὸ ἀδύνατος ἀπὸ σένα ἔβγαλε τόση δουλειά;». Ἂν τὸν μάλωνε, δὲν θὰ στενοχωριόμουν;
Νὰ καμάρωνα ποὺ θὰ ἔπαιρνα ἐγὼ ἕναν ἔπαινο καὶ ἐκεῖνος ἕνα μάλωμα; αὐτὸ ἐμένα θὰ μὲ βοηθοῦσε; Καὶ τελικὰ ἀδίκησε τὸνἑαυτό του, γιατὶ δὲν ἔμαθε τὴν τέχνη καὶ μετὰ δούλευε μὲ τὸν κασμᾶ.
Ὁ φιλότιμος ἄνθρωπος, ὅπου κι ἂν βρεθῆ, θὰ κάνη προκοπή, γιατὶ θὰ ἐργασθῆ φιλότιμα. Ἐνῶ ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν καλλιεργεῖ τὸ φιλότιμο ποὺ τοῦ χάρισε ὁ Θεός, ὅ,τι κι ἂν κάνη, ἀνεπρόκοπος θὰ εἶναι.
Βλέπαμε παλιὰ τὰ καημένα τὰ ζῶα, καὶ τὰ βόδια καὶ τὰ ἄλογα, ὅταν στὸ ζευγάρι τὸ ἕνα ἦταν φιλότιμο καὶ τὸ ἄλλο δὲν τραβοῦσε, ζοριζόταν τὸ φιλότιμο καὶ ἔσερνε καὶ τὸ ἄλλο. Καὶ τελικὰ ἐκεῖνο ποὺ δὲν εἶχε φιλότιμο κατέληγε στὸν χασάπη. Ἕνα βουβάλι ξέρετε πόσο τὸ εἶχα πονέσει! Ζεύαμε τρία ζῶα μαζί, κι ἐκεῖνο τὸ καημένο, παρόλο ποὺ δὲν ἦταν καὶ τόσο δυνατό, ζοριζόταν νὰ προχωρήση καὶ τραβοῦσε καὶ τὰ ἄλλα δύο. Ὅσο ζοριζόταν, τόσο γινόταν μούσκεμα στὸν ἱδρώτα. Ἂν μᾶς παρουσιάση κανένα τέτοιο ζῶο ὁ Χριστὸς μεθαύριο καὶ μᾶς πῆ: «δῆτε αὐτό, σβάρνιζε καὶ τὰ ἄλλα δύο· ἐσεῖς τί κάνατε;», τί θὰ ποῦμε; Ἂχ μωρέ, πάρτε το στὰ ζεστά! Ἡ πνευματικὴ ζωὴ εἶναι λεβεντιά.
Σᾶς δίνονται τόσες δυνατότητες

 

 

 

 

 

 

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Ε’ «Πάθη καὶ Ἀρετὲς» -133-

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντας Ἐφραίμ: Πρέπει νὰ τρέξουμε στὸ ἐξομολογητήρι πρὶν εἶναι ἀργά!

Τὸ ἐμπόδιο γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ ἐξομολογητήρι, εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια καὶ ὁ ἐγωισμός.
Πῶς θὰ πῶ τὰ ἁμαρτήματά μου;
Πιάνει τὸν ἄνθρωπο μία ντροπή, ἀλλὰ τὴν ντροπὴ αὐτὴ πρέπει νὰ τὴν ἔχουμε ὅταν πρόκειται νὰ ἁμαρτήσουμε. Τότε θὰ μᾶς φυλάξη γιὰ νὰ μὴν κάνουμε ἁμαρτίες. ...

Δείτε περισσότερα

153153

2 σχόλια9 κοινοποιήσεις

Μου αρέσει!ΣχόλιοΚοινοποίηση

Σχόλια

Τα πιο σχετικά

• 

  Charalampos Katsiamis Αμην

  • 23 ώρες

Έχει επιλεγεί η ταξινόμηση "Τα πιο σχετικά", 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Καλύβι Τιμίου Σταυρού 13-1-1971
Εν Χριστώ αδελφές, ευλογείτε.

Ερωτήθη άλλοτε:

–Τι να κάνω, Γέροντα, που ζηλεύω και πολλές φορές χαίρομαι, όταν οι προοδευμένοι αδελφοί κάνουν σφάλματα;

Απεκρίθη:

–Να λες: “Θεέ μου, σε παρακαλώ τους αδελφούς να βοηθήσεις, ο καθένας να φτάσει στα μέτρα τοτ Αγίου που φέρει το όνομά του, και εμένα στα μέτρα των αδελφών”. Κάνε αυτό και θα δεις την ενέργεια του Θεού.

Ο Χριστός και η Παναγία μαζί σας
ο αδελφός σας Μοναχός Παΐσιος

Απόσπασμα από το βιβλίο “Επιστολές”,
Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου

• 

– Γέροντα, αισθάνομαι ότι δεν είμαι εντάξει απέναντι στον Θεό, και αυτό με πονάει.
– Από την στιγμή που αισθάνεσαι ότι δεν είσαι εντάξει και λές ταπεινά
«ήμαρτον, Θεέ μου», ο Θεός συγχωρεί, βοηθάει και χαριτώνει, και αν σε βρη στην κατάσταση αυτήν ο θάνατος, θα σωθής.
Γιατί δεν λές απλώς πώς δεν είσαι εντάξει και μένεις σε έναν στραβό δρόμο, αλλά αγωνίζεσαι. Δεν είσαι, Θεός φυλάξοι, σε δαιμονική κατάσταση
Λίγο‐πολύ, εδώ στο μοναστήρι, όλες οι αδελφές, με την βοήθεια του Θεού, είστε εν μετανοία.
Ύστερα, να ξέρης, ο πνευματικός άνθρωπος, όταν αισθάνεται ότι είναι χάλια, δέχεται την θεία Χάρη, γιατί είναι ένα ξέπλυμα αυτή η συναίσθηση που έχει για την αμαρτωλότητά του.
Εγώ, όταν κάποιος με πόνο μου λέει: «είμαι τέτοιος, τέτοιος», τον χαίρομαι, γιατί, αφού αναγνωρίζει τα σφάλματά του, θα ελευθερωθή από αυτά. Βρήκα κάποτε έναν άνθρωπο που έμενε σε ένα καλύβι με τα γατιά, με τα σκυλιά. Ούτε φωτιά άναβε, γιατί φοβόταν μην κάψη το καλύβι. Ήταν τελείως εγκαταλελειμμένος!
Τον πόνεσα, τον λυπήθηκα, αλλά εκείνος μου είπε: «Μη με λυπάσαι, μωρέ καλόγερε· εγώ πρέπει να βασανισθώ. Αν ήξερες τί έχω κάνει, δεν θα με λυπόσουν. Για μένα, κι εδώ που είμαι, πολύ είναι». Έ, αυτόν, ό,τι κι αν έχη κάνει, δεν θα τον οικονομήση ο Θεός; Και τώρα4 που ήμουν στο νοσοκομείο, ήρθε μια γυναίκα, που τα χέρια της ήταν τρυπημένα από τις μεταγγίσεις!
Ήταν τελείως χάλια! Δεν είχε η φουκαριάρα φλέβα για φλέβα!
«Δεν έχω κανένα καλό, μου λέει. Μήπως με λυπηθή από αυτά ο Θεός και με πάρη στον Παράδεισο! Έχω εκείνο, εκείνο το ελάττωμα...». Και έλεγε‐έλεγε σωρό κουσούρια. Τί λεπτή εργασία έκανε στον εαυτό της!
Εγώ σε τέτοια κατάσταση άλλον άνθρωπο δεν είδα!

Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Πολύς δαιμονισμός υπάρχει σήμερα στον κόσμο.

Ο διάβολος αλωνίζει, γιατί οι σημερινοί άνθρωποι του έχουν δώσει πολλά δικαιώματα και δέχονται δαιμονικές επιδράσεις φοβερές.
Έλεγε ένας πολύ σωστά: “Ο διάβολος παλιά ασχολείτο με τους ανθρώπους, τώρα δεν ασχολείται!
Τους έβαλε στον δρόμο και τους λέει: “Ώρα καλή!” και τραβάνε οι άνθρωποι!”
Είναι φοβερό! Βλέπετε, τα δαιμόνια στην χώρα των Γαδαρηνών (1), για να πάνε στα γουρούνια, ζήτησαν άδεια από τον Χριστό, γιατί τα γουρούνια δεν είχαν δώσει δικαίωμα στον διάβολο και αυτός δεν είχε δικαίωμα να μπη σ' αυτά.
Ο Χριστός επέτρεψε να μπη, για να τιμωρηθούν οι Ισραηλίτες, επειδή απαγορευόταν να τρώνε χοιρινό κρέας.
- Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.
- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος:
“Να βγάλης από την γαλλική μετάφραση του βιβλίου “Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης” αυτά που αναφέρονται στους δαιμονισμένους, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν θα τα καταλάβουν.Ο Χριστός έχει αφαιρέσει από τον διάβολο το δικαίωμα να κάνη κακό.
Μόνον αν του δώση ο άνθρωπος δικαιώματα, μπορεί να κάνη κακό.
Όταν δεν συμμετέχη κανείς στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δίνει δικαιώματα στον πειρασμό και δέχεται μια επίδραση δαιμονική.

- Γέροντα, πώς αλλιώς δίνει κανείς δικαιώματα;

Η λογική (2), η αντιλογία, το πείσμα, το θέλημα, η ανυπακοή, η αναίδεια είναι ιδιότητες του διαβόλου.
Ανάλογα με τον βαθμό που τα έχει ο άνθρωπος, δέχεται μια εξωτερική επίδραση.Όταν όμως η ψυχή εξαγνισθή, κατοικεί στον άνθρωπο το Άγιο Πνεύμα και χαριτώνεται ο άνθρωπος.Ενώ, όταν μολυνθή με θανάσιμα αμαρτήματα, κατοικεί το ακάθαρτο πνεύμα.Όταν πάλι δεν είναι θανάσιμα μολυσμένη, τότε βρίσκεται υπό την επίδραση του πονηρού πνεύματος.

Στην εποχή μας, δυστυχώς, δεν θέλουν οι άνθρωποι να κόψουν τα πάθη τους, το θέλημά τους, δεν δέχονται συμβουλές.Από εκεί και πέρα, μιλούν με αναίδεια και διώχνουν την Χάρη του Θεού.Όπου να σταθή μετά ο άνθρωπος, δεν μπορεί να κάνη προκοπή, γιατί δέχεται επιδράσεις δαιμονικές.
Είναι εκτός εαυτού πια, γιατί τον κάνει κουμάντο απ' έξω ο διάβολος.
Δεν είναι μέσα -Θεός φυλάξοι!- αλλά και απ' έξω ακόμη μπορεί και τον κάνει κουμάντο.Ο άνθρωπος, όταν εγκαταλείπεται από την Χάρη, γίνεται χειρότερος από τον διάβολο.Γιατί μερικά πράγματα ο διάβολος δεν τα κάνει, αλλά βάζει ανθρώπους να τα κάνουν.Δεν κάνει λ.χ. Εγκλήματα, αλλά βάζει τον άνθρωπο να κάνη εγκλήματα.Έτσι δαιμονίζονται μετά οι άνθρωποι.

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης.