Πατήρ Παϊσιος: σήμερα πρέπει νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε νέους τρόπους ἱεραποστολῆς
Βλέπω
μερικοὺς γονεῖς πόσο ὑπερβολικοὶ εἶναι καὶ πόσο παράλογες ἀπαιτήσεις
ἔχουν ἀπὸ τὰ παιδιά τους. Κάποιος μοῦ ἔλεγε ὅτι ὑποχρεώνει τὰ παιδιά του
νὰ ἐκκλησιάζονται κάθε Κυριακὴ καὶ τὰ χτυπάει ὅταν τοῦ ποῦν ὅτι δὲν
θέλουν νὰ πᾶνε στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὰ ὅμως δὲν εἶναι σωστὰ πράγματα, γιατί
μὲ τὸ ζόρι δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις τὸν ἄλλο νὰ ἁγιάσει. Ἀλλὰ καὶ μερικοὶ
κληρικοὶ εἶναι ἀπόλυτοι καὶ μιλοῦν γιὰ τὸν Θεὸ μὲ ἕνα τρόπο ποὺ σὲ
τρομάζει. Ἐγὼ βλέπω ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχὴ ἔχει ἀλλάξει καὶ ὁ ἄνθρωπος
σήμερα σκέφτεται καὶ ζεῖ διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τὴν δική μας. Ἐμεῖς
σὰν παιδιὰ τρώγαμε ξύλο ἀπὸ τοὺς γονεῖς καὶ τοὺς μεγαλύτερούς μας. Τώρα
αὐτὰ δὲν περνοῦν καὶ δὲν φέρνουν καλὸ ἀποτέλεσμα.
Κάποιος ἄλλος
μου ἔλεγε ὅτι τὶς ἐλεύθερες ὧρες του μπαίνει στὰ λεωφορεῖα, κάνει
σύντομο κήρυγμα καὶ μοιράζει στοὺς ἐπιβάτες θρησκευτικὰ ἔντυπα ποὺ
μιλοῦν γιὰ τὴν ἐξομολόγηση. Μοῦ εἶπε ἐπίσης ὅτι ἔχει πρόβλημα μὲ τὰ
παιδιά του, γιατί ντρέπονται μὲ τὴν ἱεραποστολὴ ποὺ κάνει. Τοῦ εἶπα ὅτι εἶναι καλὰ αὐτά, ἀλλὰ ὑπερβολικά,γιατί σήμερα πρέπει νὰ ψάξουμε καὶ νὰ βροῦμε νέους τρόπους ἱεραποστολῆς,
ὄχι ὅπως τὴν ἐποχὴ τοῦ πολέμου ποὺ οἱ χριστιανοὶ νέοι τραγουδοῦσαν
στοὺς δρόμους καὶ τὰ λεωφορεῖα χριστιανικὰ τραγούδια καὶ μοίραζαν
ἔντυπα. Τὸν σημερινὸ ἄνθρωπο πρέπει νὰ τὸν πλησιάσεις μὲ διαφορετικὸ
τρόπο. Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ ὁμολογεῖ τὸν Χριστὸ ὄχι μὲ λόγια, ἀλλὰ μὲ
ἔργα, μὲ...
Αὐστηρότητα στούς ἀναιδεῖς, ἐπιείκεια στούς φιλότιμους…
Ἄν ἕνας ἄνθρωπος ἔχη ἀγαθή προαίρεση, ἀλλά δέν βοηθήθηκε ἀπό μικρός, δέν εἶναι κολακεία νά τοῦ πῆς τά καλά πού βλέπεις σ’ αὐτόν, γιατί κατ’ αὐτόν τόν τρόπο βοηθιέται καί ἀλλοιώνεται, ἐπειδή δικαιοῦται καί τήν θεία βοήθεια. Εἶπα σέ κάποιον: «Ἐσύ εἶσαι καλός. Δέν ταιριάζουν σ’ ἐσένα αὐτά πού κάνεις». Τοῦ τό εἶπα αὐτό, γιατί εἶδα τό καλό του χωράφι καί τόν κακό σπόρο πού εἶχε ρίξει. Εἶδα ὅτι ἐσωτερικά ἦταν καλός καί, ὅ,τι κακό ἔκανε, ἦταν ἐξωτερικό. Δέν τοῦ εἶπα: «εἶσαι καλός», γιά νά τόν κολακέψω, ἀλλά γιά νά τόν βοηθήσω, νά τοῦ κινήσω τό φιλότιμο.Μερικοί ἔχουν τό ἑξῆς τυπικό: Ἔχει, δέν ἔχει ὁ ἄλλος κάποιο χάρισμα, τοῦ λένε: «δέν ἔχει χάρισμα», δῆθεν γιά νά μήν ὑπερηφανευθῆ καί βλαφθῆ. Ἕνα ἰσοπέδωμα δηλαδή. Ὅταν ὅμως ἀπελπίζεται ὁ ἄλλος γιά τό κακό πού κάνει, ἀπελπίζεται καί γιά τό καλό ποῦ ἔχει, τότε πῶς θά ξεθαρρέψη, γιά νά ἀγωνισθῆ μέ προθυμία; Ἐνῶ, ἄν τοῦ πῆς τά καλά πού ἔχει καί τοῦ καλλιεργήσης τό φιλότιμο καί τήν ἀρχοντιά, βοηθιέται, ἀναπτύσσεται καί προχωράει.
Ἐγώ ἔχω τυπικό, ὅταν βλέπω ὅτι κάποιος ἔχει ἕνα χάρισμα ἤ ὅτι πάει καλά στόν ἀγώνα του, νά τοῦ τό λέω καί, ὅταν βλέπω κάτι στραβό, νά παίρνω βρεγμένη σανίδα… Δέν σκέφτομαι μήπως βλαφτῆ ἡ ψυχή μέ τόν πρῶτο ἤ τόν δεύτερο τρόπο, ἐπειδή καί οἱ δύο τρόποι ἔχουν ἀγάπη. Ἄν βλαφθῆ ἀπό τήν συμπεριφορά μου, αὐτό σημαίνει ὅτι θά ἔχη βλάβη. Ἄν π.χ. ἡ εἰκόνα πού ἔκανε μία ἀδελφή εἶναι καλή, θά τῆς πώς ὅτι εἶναι καλή. Ἄν δῶ ὅτι ὑπερηφανεύθηκε καί ἀρχίζει νά ἀποκτάη ἀναίδεια, θά τῆς δώσω μία καί θά τήν κάνω πέρα. Φυσικά, ἄν ὑπερηφανευθῆ, θά κάνη μετά καρικατοῦρες, ὅποτε θά φάη ἄλλο...
Ὁ Γέροντας Παΐσιος γιὰ τὴ νηστεία τῶν μικρῶν παιδιῶν
- Γέροντα, παιδάκια πέντε-ἔξι ἐτῶν πρέπει νὰ νηστεύουν πρὶν ἀπὸ τὴν θεία κοινωνία;Τουλάχιστον τὸ βράδυ νὰ ἔχουν φάει λαδερὸ φαγητό. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι καὶ θέμα Πνευματικοῦ. Καλύτερα ἡ μητέρα νὰ ρωτήσει τὸν Πνευματικό, γιατί μπορεῖ τὸ παιδάκι νὰ ἔχει πρόβλημα μὲ τὴν ὑγεία του καὶ νὰ πρέπει λ.χ. νὰ πιεῖ γάλα.
- Γέροντα, ἕνα παιδάκι πόσο πρέπει νὰ νηστεύει;
Ἂν τὸ παιδὶ εἶναι γερό, ἔχει ὑγεία, μπορεῖ νὰ νηστεύει. Ἄλλωστε τώρα ὑπάρχουν ἕνα σωρὸ τροφὲς νηστίσιμες. Παλιὰ τὰ παιδιὰ νήστευαν καὶ ὅλη μέρα ἔτρεχαν καὶ ἔπαιζαν, ἀλλὰ ἔτρωγαν πολλὲς φορές. Στὰ Φάρασα, τὴν Μεγάλη Σαρακοστὴ ὅλοι, μικροὶ-μεγάλοι, ἔκαναν ἐνάτη. Μάζευαν οἱ γονεῖς τὰ παιδιὰ στὸ Κάστρο, τοὺς ἔδιναν παιχνίδια, γιὰ νὰ παίζουν, καὶ στὶς τρεῖς τὸ ἀπόγευμα, ποὺ χτυποῦσε ἡ καμπάνα γιὰ Προηγιασμένη, πήγαιναν καὶ κοινωνοῦσαν. Ἔλεγε ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος: «Τὰ παιδιά, ὅταν παίζουν ὅλη τὴν ἡμέρα, δὲν θυμοῦνται τὸ φαγητό. Τώρα ποὺ θὰ βοηθήσει καὶ ὁ Χριστός, δὲν θὰ ἀντέξουν;»
Καὶ οἱ μεγάλοι, ὅταν δὲν νηστεύουν, ἐλέγχονται βλέποντας τὰ παιδιὰ νὰ νηστεύουν. Ὅταν μικρὸς δούλευα μὲ τὸν μάστορά μου γιὰ πολὺ καιρὸ σὲ κάποιο σπίτι καὶ...
Τὸ κριτήριο ἀγάπης ἀπὸ τὸν Γέροντα Παΐσιo
Ὅταν ἕνας ἔχει καὶ δίνει ἐλεημοσύνη, δὲν μπορεῖς νὰ καταλάβεις ἂν ἔχει ἀγάπη ἢ ὄχι, γιατί μπορεῖ νὰ δίνει ὄχι ἀπὸ ἀγάπη, ἀλλὰ γιὰ νὰ ξεφορτωθεῖ κάποια πράγματα. Ὅταν στερεῖται καὶ δίνει, τότε φαίνεται ἡ ἀγάπη του. Πιστεύω, ἂς ὑποθέσουμε, ὅτι ἔχω ἀγάπη. Ο Θεός, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν ἀγάπη μου, μοῦ στέλνει ἕναν φτωχό. Ἂν ἔχω λ.χ. δυὸ ρολόγια, ἕνα καλὸ κι ἕνα λίγο χαλασμένο, καὶ δώσω τὸ χαλασμένο στὸν φτωχό, σημαίνει ὅτι ἡ ἀγάπη μου εἶναι δευτέρας ποιότητος. Ἂν ἔχω πραγματικὴ ἀγάπη, θὰ δώσω τὸ καλὸ στὸν φτωχό. Μπαίνει ὅμως ἡ βλαμμένη λογικὴ καὶ λέμε: «Τί, τὸ καλὸ θὰ δώσω; Γι' αὐτόν, ἀφοῦ δὲν ἔχει κανένα ρολόι, καλὸ εἶναι καὶ τὸ παλιό», καὶ δίνω τὸ παλιό. Ἀλλά, ὅταν δίνεις τὸ παλιό, ζεῖ ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος ἀκόμη μέσα σου. Ἂν δίνεις τὸ καινούριο, εἶσαι ἀναγεννημένος ἄνθρωπος. Κολάσιμη κατάσταση εἶναι, ὅταν κρατᾶς καὶ τὰ δύο καὶ δὲν δίνεις κανένα.
Συγκλονιστικὴ εἴδηση: ἀρχίζει συζήτηση γιὰ τις ἑλληνοτουρκικὲς σχέσεις και κυρίως για τὴν ἐπέκταση τῶν χωρικῶν μας ὑδάτων σὲ 12 ναυτικὰ μίλια!
Ἂς θυμηθοῦμε τί εἶχε πεῖ ὁ π.Παίσιος γιὰ τὸ θέμα,ὅταν ρωτήθηκε σχετικὰ ἀπὸ προσκυνητή:"Κάποτε , εἶχα πάει στὸν Γέροντα μὲ ἕνα φίλο μου καὶ ἐκεῖ συναντήσαμε μία παρέα ἀπὸ πέντε παιδιὰ . Τότε ρώτησα τὸν Γέροντα ποιὲς προέβλεπε νὰ εἶναι οἱ ἐξελίξεις σχετικὰ μὲ τὴν Τουρκία . Γέροντα , τοῦ λέω , ἂπ΄τὴν Ἀλεξανδρούπολη εἴμαστε . Μήπως μᾶς πιάσει ἡ μπόρα κατὰ κεῖ;
Μοῦ ἀπαντᾶ : Κοίταξε νὰ δεῖς . Οἱ Τοῦρκοι δὲν θὰ μποῦν στὴν Ἀλεξανδρούπολη . Θὰ κάνουν μόνο μία πρόκληση στὴν Ἑλλάδα , ποὺ θὰ ἔχει σχέση μὲ τὴν αἰγιαλίτιδα ζώνη .
Καὶ ἐμᾶς θὰ μᾶς πιάσει πείνα . Θὰ πεινάσει ἡ Ἑλλάδα . Καὶ ἐπειδὴ θὰ
κρατήσει αὐτὴ μπόρα κάποιο διάστημα , μῆνες θὰ εἶναι , «θὰ ποῦμε τὸ ψωμὶ
ψωμάκι » .
Μετὰ ρωτάω : Γέροντα , πῶς θὰ καταλάβω ἐγὼ ὅτι θὰ εἴμαστε κοντὰ στὸν πόλεμο ; Ὅταν
, λέει , θὰ ἀκούσεις στὴν τηλεόραση νὰ γίνεται θέμα γιὰ τὰ μίλια , γιὰ
τὴν ἐπέκταση τῶν μιλίων (τῆς αἰγιαλίτιδας ζώνης ) ἀπὸ 6 σὲ 12 μίλια ,
τότε ἀπὸ πίσω ἔρχεται ὁ πόλεμος ."
Η Είδηση έχει ως εξής: Δέσμη
τεσσάρων μέτρων γιὰ τὴν ἐπίτευξη συμφωνίας μεταξὺ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας
στὸ Αἰγαῖο προτείνει ἡ γνωστὴ δεξαμενὴ σκέψης «Διεθνὴς Ὁμάδα Κρίσεων»
(International Crisis Group - ICG). To ICG θεωρεῖ ὅτι ἔχει ἔρθει ἡ
στιγμὴ ποὺ οἱ δύο χῶρες μποροῦν νὰ φθάσουν σὲ λύση τῶν προβλημάτων στὸ
Αἰγαῖο, σημειώνοντας ὅτι...
Ὁ Γιωργάκης ἀπὸ τὸ Θιβὲτ
Ἦρθε
στό Ἅγιον Ὄρος καί γύριζε στά μοναστήρια ἕνας νέος ἡλικίας 16-17
χρόνων, ὁ Γιωργάκης. Ἀπό ἡλικίας τριῶν ἐτῶν οἱ γονεῖς του τόν ἔβαλαν σε
βουδιστικό μοναστήρι στο Θιβέτ. Προχώρησε πολύ στη γιόγκα, ἔγινε τέλειος
μάγος, μποροῦσε νά καλεῖ ὅποιον ἤθελε. Εἶχε μαύρη ζώνη καί ἤξερε τέλεια
καράτε. Μέ τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ ἔκανε ἐπιδείξεις πού προξενοῦσαν
ἐντύπωση. Χτυποῦσε μέ τό χέρι του μεγάλες πέτρες καί ἔσπαζαν σάν
καρύδια. Μποροῦσε νά διαβάζει κλειστά βιβλία. Ἔσπαζε στήν παλάμη του
φουντούκια, ἔπεφταν κάτω τά τσόφλια καί οἱ καρποί ἔμεναν κολλημένοι στό
χέρι του...
Κάποιοι
μοναχοί ἔφεραν τόν Γιωργάκη στόν Γέροντα Παΐσιο γιά νά τόν βοηθήσει.
Ρώτησε τόν Γέροντα, τι δυνάμεις εἶχε καί τί μποροῦσε νά κάνει. Ἀπάντησε
ὅτι ὁ ἴδιος δέν ἔχει καμιά δύναμη καί ὅτι ὅλη ἡ δύναμη εἶναι τοῦ Θεοῦ. Ὁ
Γιωργάκης θέλοντας νά ἐπιδείξει τήν δύναμή του συγκέντρωσε τό βλέμμα
του σέ μίαμεγάλη πέτρα πού ἦταν σέ ἀπόσταση καί ἡ πέτρα ἔγινε θρύψαλα.
Τότε ὁ Γέροντας σταύρωσε μία μικρή πέτρα καί τοῦ εἶπε νά τήν σπάσει καί
αὐτή. Αὐτός συγκεντρώθηκε, ἔκανε τά μαγικά του, ἀλλά δέν κατάφερε νά τήν
σπάσει. Τότε ἄρχισε νά τρέμει καί οἱ σατανικές δυνάμεις, πού νόμιζε ὅτι
ἔλεγχε, μή μπορώντας νά σπάσουν τήν πέτρα στράφηκαν ἐναντίον του καί
τόν ἐκσφενδόνισαν στήν ἀλλη ὄχθη τοῦρέματος. Ὁ Γέροντας τόν μάζεψε σέ...
Γέροντας Παΐσιος: Ἡ στέρηση τονώνει τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὸν Θεὸ
- Ἡ στέρηση, Γέροντα, τονώνει τὴν ἐμπιστοσύνη μας στὸ Θεό; Ρώτησε ἕνας ἀκόμα ἐπισκέπτης.
- Βοηθάει πολύ. Βοηθάει καὶ στὴ δοξολογία τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τὰ ἔχουμε ὅλα ἄφνᾶμε τὸ Θεό. Στὸ Σινὰ τὸ νερὸ ἦταν ἐλάχιστο. Ἀπὸ ἕνα βράχο ἔτρεχε σταγόνα - σταγόνα καὶ μάζευα τρία κιλὰ νερὸ τὸσιτετράωρο. Τὸ λίγο αὐτὸ νερὸ τὸ ἐκτιμοῦσα πολὺ κι εὐχαριστοῦσα συνέχεια τὸ Θεό, ποῦ μου τὸ ἔδινε. Μ' αὐτὸ ἔκανα ὅλες τὶς δουλειές. Ἔπινα, πλενόμουν, ἔπλυνα τὰ ροῦχα καὶ κρατοῦσα λίγο καὶ γιὰ τὰ πουλάκια καὶ τὰ ποντικάκια, ποῦ μὲ συντρόφευαν. Ἐνίωθα εὐγνωμοσύνη γιὰ αὐτὸ τὸ νερό. Ἀργότερα, ὅταν ἦρθα στὸ Ἅγιο Ὅρος, στὴ σκήτη τῶν Ἰβήρων, ἄλλαξαν τὰ πράγματα. Ἐκεῖ ὑπῆρχε ἄφθονο νερό. Ἡ στέρνα ξεχείλιζε. Ὅμως, ἔχασα κάτι πολὺ σημαντικό. Δὲν αἰσθανόμουν τὴν ἀνάγκη νὰ εὐχαριστήσω τὸ Θεό. Στὸ Σινὰ βούρκωναν τὰ μάτια μου ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸ λίγο νερό, ἐνῶ στὴ σκήτη ξεχάστηκα ἀπ' τὴν ἀφθονία τοῦ νεροῦ...
21 Ιουλ 2011
Τά Θαύματα τοῦ Γέροντος Παϊσίου
Ὁ κ. Στ. ἀπό τήν Καλαμάτα, κάτοικος Ἀθηνῶν, ταξίδευε μέ τό αὐτοκίνητό του πρός τά Ἰωάννινα. Κάθ ὁδόν ἔπεσε θύμα ἰσχυρῆς μετωπικῆς συγκρούσεως, κατά τήν ὁποία τό αὐτοκίνητό του κυριολεκτικά διαλύθηκε καί ὁ ἴδιος τραυματίστηκε σοβαρά στό κεφάλι. Μεταφέρθηκε ἀναίσθητος στό Νοσοκομεῖο καί μπῆκε στήν ἐντατική. Ἐνῶ εὐρίσκετο στήν κατάσταση αὐτή, εἶδε μία φωτεινή νεφέλη καί στό μέσον ἕναν ἡλικιωμένο μοναχό. Πάρ ὅτι δέν εἶχε ἰδιαίτερη σχέση μέ τήν Ἐκκλησία, ἐπειδή ἐκεῖνες τίς ἡμέρες εἶχε ἀκούσει ἀπό γνωστό του γιά κάποιον χαρισματοῦχο γέροντα Παίσιο, μέσα στήν ἔκπληξή του ρώτησε αὐθόρμητα τόν ἄγνωστο μοναχό:
– Εἶσαι ὁ γέροντας Παίσιος;
Ὁ Γέροντας δέν ἀπάντησε. Χαμογέλασε, τόν χάιδεψε ἐλαφρά στό κεφάλι καί τοῦ εἶπε:
– Μή φοβᾶσαι, θά γίνεις καλά!
Ὁ
Στ. συνῆλθε. Ἄν καί σαστισμένος ἀπό τό παράδοξό του πράγματος, καί
παρόλο πού ἀγνοοῦσε τόν θαυμαστό ἐπισκέπτη του, πίστεψε στήν διαβεβαίωσή
του. Τήν διηγήθηκε μάλιστα μέ ἔντονο ὕφος καί στούς γιατρούς. Καί αὐτοί
ἔκπληκτοι διαπιστώνοντας τήν ἀνθρωπίνως ἀνεξήγητη βελτίωσή του,
ὠμολόγησαν:
– Ὄντως πρόκειται γιά θαῦμα!
Ἀφοῦ βγῆκε ἀπό τό Νοσοκομεῖο, στόν δρόμο περνώντας μπροστά ἀπό...
Ὁ Δρόμος πρὸς τὸν Γέροντα Παΐσιο (video)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου