Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, πώς δίνει κανείς τόπο στην οργή;
– Με την ταπείνωση και την σιωπή δίνουμε τόπο στην οργή. Γιατί λέμε ότι το φίδι είναι φρόνιμο; Παρόλο που έχει όπλο δυνατό, το δηλητήριο, και μπορεί να μας κάνη κακό, λίγο θόρυβο αν ακούση, αμέσως φεύγει· δεν πάει κόντρα, δίνει τόπο στην οργή. Έτσι κι εσύ, αν κανείς σού πη κανέναν λόγο και σε πειράξη, μην απαντάς. Αν σιωπήσης, αφοπλίζεις τον άλλον. Μια φορά στο Καλύβι ο Ντίκας, ο μεγάλος γάτος, πήγε να χτυπήση ένα βατραχάκι. Εκείνο δεν κουνήθηκε καθόλου, οπότε ο Ντίκας το άφησε και έφυγε. Το βατραχάκι με την σιωπή του και με τήν... ταπείνωσή του τον νίκησε. Αν κουνιόταν λίγο, θα το τίναζε ο Ντίκας επάνω και θα το χτυπούσε σαν το ντέφι.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, μερικές φορές σε έναν πειρασμό λέω από μέσα μου: «δέν θα μιλήσω», αλλά στο τέλος ξεσπάω.
– Τί θα πη ξεσπάς;
Τα σπασμένα τί γίνονται μετά; Καίγονται; Δεν έχεις, φαίνεται, πολλή υπομονή, γι᾿ αυτό φθάνεις μέχρις ενός σημείου και ύστερα ξεσπάς. Χρειάζεσαι λίγη ακόμη... Πριν μιλήσης, να λές δυό‐τρείς φορές την ευχή, για να πάρη λίγο φώς. Μια γυναίκα, όταν θύμωνε, έλεγε το «Πιστεύω» και ύστερα μιλούσε. Κοσμικοί άνθρωποι και βλέπεις τί αγώνα κάνουν!
– Γέροντα, όταν αντιδρώ με την συμπεριφορά μιας αδελφής,
τί να κάνω;
– Να βλέπης την αδελφή με καλωσύνη. Να προσπαθής να την δικαιολογής με αγάπη. Αυτό θα σε βοηθήση να αποκτήσης φυσιολογικά μια σταθερή, καλή πνευματική κατάσταση καί, όταν θα έρχεται το πάθος του θυμού, θα βρίσκη κατειλημμένη την θέση της καρδιάς σου από την αγάπη και δεν θα μπορή πλέον να σταθή· θα φεύγη.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.

 

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

-Η κάθε Κυριακὴ πού περνάει, εἶναι γιὰ μᾶς ἕνα σκαλοπάτι, πού πρέπει νὰ τὸ ἀνεβοῦμε, ἂν θέλουμε νὰ φτάσουμε ἐκεῖ, πού μᾶς περιμένει ὁ Χριστός.
Καμμιά ἡμέρα δὲν μᾶς δίνει ὁ Θεὸς ἄσκοπα καὶ τυχαῖα.
Πολὺ περισσότερο τὴν Κυριακή.
Καὶ στὸν καθένα μας ὁ Θεὸς δίνει τόσες Κυριακές, ὅσες τοῦ χρειάζονται γιὰ νὰ ἀναστηθεῖ καὶ νὰ φτάσει κοντὰ Του.

Ἐνῶ λοιπὸν ὁ Χριστὸς σοῦ τὶς προσφέρει ἐσὺ τὶς ἀπορρίπτεις μὴ ἐκκλησιαζόμενος. Κατάλαβες γιατὶ οἱ κανόνες τῆς Ἐκκλησίας ἐπιβάλλουν αὐστηρὰ ἐπιτίμια σὲ ἐκείνους πού δὲν πηγαίνουν τὴν Κυριακὴ στὴν Ἐκκλησία; Γιατὶ ὁ κάθε ἐκκλησιασμὸς ἡ κάθε ἀφιέρωση τῆς Κυριακῆς στὸν Θεό, εἶναι ἕνα σκαλάκι στὴν σκάλα, πού μᾶς ἀνεβάζει γιὰ νὰ μᾶς φέρει κοντὰ στὸν Χριστό.
Ἄν λοιπὸν ἐσὺ δὲν τὸ ἀνεβαίνεις γιατὶ δίνεις ἀλλοῦ μεγαλύτερη σημασία τότε ποῦ θὰ φτάσεις τελειώνοντας ἡ ζωὴ σου;

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Οι Άγιοι, τα αγαπημένα παιδιά του Θεού
«Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου»

Γέροντα, διάβασα κάπου ότι οι Άγιοι την ημέρα της μνήμης τους δίνουν δώρα σε όσους τους επικαλούνται. Έτσι είναι;
– Ναί, κερνούν πνευματικά κανταΐφια! Άμα γλυκαίνουμε τους Αγίους με την ζωή μας, μας κερνούν γλυκά πνευματικά.

– Γέροντα, πώς θα αγαπήσω έναν Άγιο;
– Ποιόν Άγιο θέλεις να αγαπήσης;
– Τους Αγίους Θεοπάτορες Ιωακείμ και Άννα.
– Εσύ να κάνης ευχή για μένα στους Αγίους Θεοπάτορες να με βοηθούν, κι εγώ θα εύχωμαι να τους αγαπήσης. Εάν μπορής, να διαβάζης κάθε μέρα το Συναξάρι του Αγίου που γιορτάζει, για να συνδέεσαι με όλους τους Αγίους.

Η μελέτη του βίου του Αγίου της ημέρας, και γενικά των Συναξαρίων, πολύ βοηθάει, γιατί θερμαίνεται η ψυχή και παρακινείται να μιμηθή τους Αγίους. Αφήνει τότε ο άνθρωπος στην άκρη κάθε είδος κακομοιριάς και προχωρεί με λεβεντιά. Τα Συναξάρια βοηθούν στην ανδρεία την ψυχική, ακόμη και στο μαρτύριο.

– Πώς συμβαίνει, Γέροντα, Άγιοι που έχουν το ίδιο όνομα να έχουν και το ίδιο μαρτύριο;
– Εσένα πώς σε λένε;
– Μαρία.
– Αγία Μαρία υπάρχει;
– Η Αγία Μαρία η Αιγυπτία, Γέροντα.
– Η Αγία Μαρία μαρτύριο δεν έχει· οπότε το γλυτώνεις. Έχει όμως άσκηση· να την μιμηθής στην άσκηση, για να έχετε... το ίδιο Συναξάρι! Ευλογημένη, οι Άγιοι αυτοί προσπάθησαν να μιμηθούν τον Άγιό τους, που τον είχαν σε ευλάβεια.

– Γέροντα, πώς αποκτάει κανείς φιλία με έναν Άγιο;
– Πρέπει να συγγενέψη με τον Άγιο.«Τιμή Αγίου, μίμησις Αγίου»(54), λέει ο Μέγας Βασίλειος.

– Γέροντα, με πειράζει η συνείδηση που έχω το όνομα μεγάλης Αγίας και με την ζωή μου δεν ανταποκρίνομαι.
– Να προσπαθήσης να μιμηθής την Αγία σου. Η Αγία Συγκλητική ήταν τετραπέρατη και τώρα κατήργησε τις αποστάσεις και μπορεί να κινήται άνετα στα πέρατα της γής. Εσύ τί κάνεις; Έχεις φιλία μαζί της; Την παρακαλάς να σού λαμπικάρη τον νού, να τον κάνη λεπτό, για να μπορής να μπαίνης βαθιά στα θεία νοήματα; Βλέπεις, αδελφή μου, μερικά ονόματα έχουν και ευθύνη. Σε αγαπάει πάντως η Αγία σου. Να την παρακαλάς και να επιμένης, για να σε βοηθάη.

Εγώ, τώρα εσχάτως, έχω τεμπελιάσει και ζώ με ελεημοσύνες των Αγίων, που τους ζητώ συνέχεια σαν ζητιάνος, όπως και από όλους ζητώ να προσεύχωνται για μένα. Οι Άγιοι με την πολλή τους αγάπη μου προσφέρουν από τον ουράνιο άρτο και από το παραδεισένιο μέλι(55).

- (54) Πρβλ. Βασιλείου του Μεγάλου, Ομιλία ΙΘ ́,Eις τους αγίους Τεσσαράκοντα Μάρτυρας
- (55) Ο Γέροντας εννοεί την θεία Χάρη, η οποία τρέφει και γλυκαίνει τον άνθρωπο.
- Από το βιβλίο ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ ΣΤ΄. "Περί Προσευχής".-

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Έλεγε ο παπα-Τύχων.
Πάντοτε να κάνεις ευχή πριν αρχίσεις κάθε εργασία. Να λες « Θεέ μου, δώσε μου δύναμη και φώτιση» και κατόπιν να αρχίσεις την δουλεία σου. Και στο τέλος δοξα το θεό.

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου .

20 ώρες ·

Εκεί στο Καλύβι γίνομαι πρόγραμμα των ανθρώπων. Διαβάζω μέσα Ψαλτήρι, απʹ έξω χτυπούν.
Τους λέω «περιμένετε ένα τέταρτο» και αυτοί φωνάζουν: «Έ, Πάτερ, σταμάτα την προσευχή· ο Θεός δεν παρεξηγείται». Κατάλαβες; Μέχρις εκεί φθάνουν!
Δεν είναι μόνον που θα σταματήσω, αλλά αν βγώ, μετά πάει, τέλειωσε. Ό,τι κάνω μέχρι τότε. Το πρωί, στις εξήμισι–επτά η ώρα πρέπει να έχω τελειώσει και τον Εσπερινό, για να είμαι σίγουρος. «Φώς... πρωϊνόν αγίας δόξης»! Την ώρα που τελειώνετε εσείς τον Όρθρο, εγώ έχω τελειώσει και τα κομποσχοίνια του Εσπερινού.
Αν προλάβω να πάρω αντίδωρο το πρωί, καλά· μετά ούτε τσάι· γίνομαι πτώμα, πέφτω κάτω. Ακόμη και το Πάσχα, την Διακαινήσιμο, είχα κάνει ενάτες, τριήμερα8.
Μπορείς–δέν μπορείς, πρέπει να μπορής. Μια μέρα, δεν ξέρω τί εμπόδια είχε ο κόσμος – ίσως είχε φουρτούνα η θάλασσα και δεν είχε καράβι – και δεν ήρθε κανείς στο Καλύβι. Πά, πά, έζησα μια σιναΐτικη μέρα, όπως τότε στην σπηλιά της Αγίας Επιστήμης9! Όταν η θάλασσα έχη φουρτούνα, εγώ έχω μπουνάτσα· όταν έχη μπουνάτσα, τότε έχω φουρτούνα.

Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐

8 Αποχή από φαγητό και νερό μέχρι την ενάτη ώρα βυζαντινή (3 μ.μ.) ή για τρεις ημέρες

9 Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, τα χρόνια 1962‐1964.

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, υπερηφανεύομαι για τις σωματικές ικανότητες και για τα
πνευματικά χαρίσματα που νομίζω πώς έχω.

– Γιατί να υπερηφανεύεσαι;
Εσύ «εποίησας τον ουρανόν και την γήν»3; Πρόσεξε, μην κάνης δικό σου ό,τι σού έδωσε ο Θεός καί, ό,τι σού λείπει, μην προσπαθής να δείχνης ότι το έχεις.
Να λές στον εαυτό σου: «Ο Θεός, επειδή ήμουν αδύνατη, μου έδωσε μερικά χαρίσματα, γιατί αλλιώς θα στεναχωριόμουν και θα ήμουν κακορρίζικη. Εκείνο που πρέπει να κάνω τώρα είναι να τα αξιοποιήσω, για να πλουτήσω πνευματικά. Δόξα σοι, Θεέ μου! Σ᾿ ευχαριστώ, που με λυπήθηκες και με βοήθησες». Εσύ θεωρείς ότι είναι δικά σου όλα τα χαρίσματα που έχεις· είναι όμως δικά σου; «Τί έχεις ό ουκ έλαβες;».
Εδώ χρειάζεται η εξυπνάδα, εδώ πρέπει να δουλέψης το μυαλό και να καταλάβης ότι όλα τα χαρίσματα είναι του Θεού. Λίγο αν μας εγκαταλείψη η Χάρις του Θεού, τίποτε δεν θα μπορούμε να κάνουμε. Είναι απλά τα πράγματα. Έχει, ας υποθέσουμε, κάποιος μερικές ικανότητες και υπερηφανεύεται γι᾿ αυτές. Πρέπει να σκεφθή: Που τις βρήκε; Του τις έδωσε ο Θεός. Αυτός τί έκανε; Τίποτε. Δίνει λ.χ. ο Θεός σε κάποιον λίγο παραπάνω μυαλό και μπορεί να έχη μια μεγάλη επιχείρηση και να ζη άνετα. Να υπερηφανευθή ότι τα καταφέρνει; Λίγο να τον εγκαταλείψη ο Θεός, μπορεί να χρεωκοπήση και να πάη φυλακή.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου.