Μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας μάς πληροφόρησε ότι η Παναγία τις τελευταίες μέρες απεκάλυψε αυτό:

 Δοξολογία, ευγνωμοσύνη, ευχαριστία, αυτές οι τρεις μεγάλες αρετές δίνουν χαρά στον Κύριό μας και Θεό μας. Διότι αυτές οι αρετές του χριστιανού δείχνουν ευγενική ψυχή, έχει μεγαλοπρέπεια καί υψηλά ιδανικά ο ευγνώμων και τέτοιες ψυχές αναπαύουν τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό! Και φυσικά καί η παρακλητική προσευχή έχει την χάρη της διότι ο ίδιος ο Χριστός είπε: "7 Αιτείτε, και δοθήσεται υμίν· ζητείτε, και ευρήσετε· κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. 8 πάς γάρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τώ κρούοντι ανοιγήσεται." (Ματθ. 7, 7-8 ). Όμως όπως ο Άγιος Παίσιος έλεγε: Το «δόξα σοι ο Θεός» να μη λείπη ποτέ από τα χείλη σας. Εγώ, όταν πονάω, το «δόξα σοι ο Θεός» έχω για χάπι του πόνου∙ τίποτε άλλο δεν με πιάνει. Το «δόξα σοι ο Θεός» είναι ανώτερο και από το «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Έλεγε ο Παπα Τύχων : «Το “ Κύριε ελέησον” έχει εκατό δραχμές, το “δόξα σοι ο Θεός” έχει χίλιες δραχμές∙ είναι δηλαδή πολύ πιο ακριβό". Και o στάρετς Νεκτάριος της Όπτινας υπογράμμιζε αναστενάζοντας: – Ή σημερινή γενιά έχει σταματήσει ν’ απευθύνει ευχαριστήριες προσευχές προς τον Κύριο, και περιορίζεται να του απευθύνει συνεχώς μόνο αιτήματα σαν τον αχάριστο ζητιάνο.

Ο άνθρωπος πού αισθάνεται ευγνωμοσύνη το κάνει διότι αποδέχεται την δωρεά πού του γίνεται. Δέν μεμψιμοιρεί, δέν γκρινιάζει, δέν στενοχωρεί τον ευεργέτη του. Καi είναι καi κορυφαίο αίσθημα ταπείνωσης, διότι νοιώθει την αδυναμία του κι αποδέχεται την δωρεά. Καί αυτό τον ωθεί βαθειά μέσα του να ευχαριστεί και ευλογεί αυτόν πού τον βοήθησε. Χαίρεται πού κάποιος τον σκέφτεται και τον παραστέκεται στις δυσκολίες του.Δέν αισθάνεται ότι είναι μόνος του, παρατημένος. Κι ούτε πάλι, ότι εγωιστικά όλα μόνος του θα τα ξεπεράσει, αλλά απεναντίας ταπεινώνεται καί δέχεται την βοήθεια. Άν τώρα ο ευεργέτης είναι ο Ίδιος ο Θεός, η χαρά του ευγνώμονα ανθρώπου είναι μεγάλη. Η ψυχή του γλυκαίνει διότι αισθάνεται την αρωγή, την αγάπη και την Θεία προστασία να τον σκεπάζει καί αυτή η αίσθηση είναι η κορυφαία έκφανση της Αγάπης του Θεού πρός το δημιούργημά Του! Είναι μοναδική αφού ο Ίδιος ο Χριστός μάς αποδεικνύει ότι είμαστε μέλη ενεργά του σώματος της εκκλησίας Του! Κι αν τώρα εμείς συνεπαρμένοι από αυτήν την έκφανση αγάπης του ΧΡΙΣΤΟΎ πρός το πρόσωπό μας Τον δοξολογούμε, Τον ευχαριστούμε, Τον ευγνωμονούμε, τότε αυτή η Χαρά επιστρέφει καί στον Κύριό μας γιατί ενωνόμαστε μαζί Του, γινόμαστε Φώς από το Φώς Του, παιδιά δικά Του! Διαβάσαμε κάπου κάτι πρωτάκουστο, πώς η ομορφότερη εποχή γιά να αποδείξουμε εμπράκτως ότι είμαστε πραγματικά δικά Του παιδιά, του Θεού, είναι η σημερινή εποχή! Γιατί άραγε; Διότι μέσα στον καιρό των σημερινών πειρασμών εμείς πού αγαπάμε τον Χριστό μένουμε πιστοί, αγωνιστές και προσευχόμενοι στον Κύριό μας και γιά όλους τους ανθρώπους καί γιά εμάς και τους οικείους μας. Δέν μας γονατίζει η δοκιμασία, δέν φοβόμαστε, αλλά προσευχόμενοι δοξολογούμε τον Θεό πού ακόμη μάς ανέχεται. Στέλνει την βροχή να ποτιστεί η γή πού δίνει τους καρπούς της, ανθίζει η φύση την άνοιξη, συνεχίζεται η ζωή μας παρόλο πού μας τρομοκράτησαν ότι κινδυνεύουμε να χαθούμε από κάποια τρομερή αθένεια πού μάς έπληξε! Κι άς εγκαταλείψαμε τον Θεό οι περισσότεροι καί βασίσαμε την ελπίδα μας στην επιστήμη και μόνον. Η προσευχή μας, η δοξολογητική προσευχή του χριστιανού τις σημερινές ημέρες δίνει μεγάλη χαρά στον Κύριό μας γιατί παρόλους τους πειρασμούς, τον φόβο, την απογοήτευση, τις θλίψεις τα παιδιά Του Τον υμνούν, Τον ευχαριστούν και τον εμπιστεύονται. Λέμε: Δόξα τω Θεώ πού μάς άφησε να ζήσουμε τον πειρασμό εδώ στην γη για να εξοφλήσουμε τα " χρέη" μας στην επίγεια κι όχι στην άλλη ζωή! Δόξα τω Θεώ πού ενώ φάνηκε η μάσκα της υποκρισίας μας, εμείς ντροπιασμένοι ζητάμε να μάς δεχτεί σάν τον άσωτο υιό κι Αυτός μάς δέχεται! Δόξα τω Θεώ πού μέσα στην απιστία μάς ταίζει, μάς ποτίζει, μάς προστατεύει καί μάς αγαπά ενώ εμείς τον εγκαταλείψαμε! Μήν πιστεύουμε ότι είμαστε τέλειοι, ότι πράξαμε κατά Θεόν. Μέσα στον πανικό αυτών καιρών πέσαμε σε αρκετές παραβάσεις λίγο ή πολύ, όλοι μας. Ήταν τελικά πάρα πολύ δύσκολες οι εξετάσεις κι όσο κι άν πιστεύουμε κάποιοι ότι τα πήγαμε καλά, τελικά κάναμε αρκετά λάθη. Όμως ο καλός Θεός βλέπει την προαίρεση καί χάρη σε αυτό μάς σκεπάζει με την χάρη Του! Όμως εμείς να δείξουμε ότι μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε καί δέν σταματάμε νά Τον αγαπάμε. Και πώς μπορούμε να το αποδείξουμε; Δοξολογώντας Τον, ευχαριστώντας Τον πάντων ένεκεν. Η Δοξολογία έχει μεγαλοπρέπεια, αρχοντιά, ταπείνωση κι αγάπη. Η παράκληση είναι αίτημα, ζητάω, παρακαλάω, κάτι θέλω να λάβω. Η ευχαριστία, η υμνολογία όμως δείχνουν άνθρωπο μέ ιδιαίτερα χαρίσματα, ευγνώμονα, με λεπτότητα καί ευγενή φρονήματα. Καί μιά όμορφη πράξη γιά να εκφράσουμε όλα αυτά τα σπουδαία αισθήματα μάς λένε άνθρωποι του Θεού, είναι καιρός να τα εκφράσουμε στον Κύριό μας και Θεό μας τώρα. Διότι ενώ είναι εποχή κυρίως γιά παρακλήσεις, εμείς τα δικά Του παιδιά, αποπέμπουμε ύμνους δοξολογίας πρός τον Σωτήρα Χριστό κι αφήνουμε σε Αυτόν όλη την κατάσταση. Αυτός ξέρει πώς να ηρεμήσει όλη την κατάσταση πού ζεί η ανθρωπότητα καί τώρα καί πάντα!! Καί κλείνουμε πάλι με την παρότρυνση των ανθρώπων πού μάς μετέδωσαν την αποκάλυψη της Παναγίας γιά δοξολογητική προσευχή: - Νά ξεκινάμε μέ δοξολογία την ημέρα μας και πάλι με δοξολογία και ευχαριστία πρός τον Κύριο να κλείνουμε το βράδυ την προσευχή μας.