Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

Μὲ ἀπασχολεῖ, Γέροντα, ὁ πόνος τῶν ἀνθρώπων,
ἀλλὰ δὲν ἔχω παρρησία
, γιὰ νὰ ζητήσω ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ βοηθήση.
Μοῦ λέει ὁ λογισμός:
«Μὲ τὴν κακομοιριὰ ποὺ ἔχεις, πῶς θὰ σὲ ἀκούση ὁ Θεός;».
– Μὴν ἀκοῦς τὸ ταγκαλάκι ποὺ σὲ πιάνει ἀπὸ τὰ δεξιὰ καὶ σὲ ἀπελπίζει.
Νὰ λές: «Θεέ μου, εἶμαι κακομοίρα, ἀλλὰ ἄκουσέ με, γιατὶ ἐξ αἰτίας μου ἀδικοῦνται οἱ ἄλλοι». Κάποτε, σὲ περίοδο μεγάλης ἀνομβρίας, ἕνας μοναχὸς88 στὸ Ἅγιον Ὄρος προσευχήθηκε ὡς ἑξῆς: «Θεέ μου, εἶπε, Σὲ παρακαλῶ, ρίξε λίγη βροχή.
Ὄχι γιὰ μᾶς· ἐμεῖς καλόγεροι εἴμαστε καὶ ὑποσχεθήκαμε νὰ κάνουμε ἄσκηση. Λυπήσου τὸν καημένο τὸν κόσμο ποὺ ὑποφέρει, ἀλλὰ καὶ πάλι ἀπὸ τὸ ὑστέρημά του θὰ δώση καὶ σ’ ἐμᾶς. Ἂν ἤμουν σὲ καλὴ πνευματικὴ κατάσταση, θὰ μὲ ἄκουγες καὶ δὲν θὰ ὑπέφερε ὁ κόσμος.
Τὸ ξέρω, εἶμαι πολὺ ἁμαρτωλός· ὅμως δὲν εἶναι ἀδικία νὰ ὑποφέρη ὁ κόσμος ἐξ αἰτίας μου; Βοήθησέ τους.
Ἐκεῖνοι δὲν ἔχουν χρόνο νὰ κάνουν προσευχή· κάνω]ἐγὼ λίγη προσευχὴ γιὰ ἐκείνους».
Σὲ μία-μιάμιση ὥρα ἔπιασε βροχὴ σὲ ὅλη τὴν Μακεδονία, στὴν Θεσσαλία καὶ στὸ Ἅγιον Ὄρος!

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ ΣΤ’ «Περί Προσευχής» - 65 -

88 Πρόκειται γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Γέροντα Παΐσιο.