Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
Πρόσθες ἡμῖν πίστιν»7
– Γέροντα, τί διέκρινε μερικοὺς Ἁγίους, παλαιοὺς καὶ νέους, καὶ ἤξεραν πότε
θὰ πεθάνουν, πότε θὰ γίνη τὸ τάδε γεγονὸς κ.λπ.;
– Τὸ πολὺ φιλότιμο, ἡ μεγάλη ἁπλότητα, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ πίστη. Δὲν ἔβαζαν στὴν ζωή τους τὴν λογικὴ ποὺ κλονίζει τὴν πίστη. Μεγάλο πράγμα ἡ πίστη! Βλέπετε, καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μὲ τὴν πίστη βάδισε πάνω στὰ κύματα. Μόλις ὅμως μπῆκε ἡ λογική, ἄρχισε νὰ βουλιάζη8. Σᾶς ἔχω πεῖ γιὰ τὸν πατέρα Χαράλαμπο9 ποὺ ζοῦσε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια στὴν Μονὴ Κουτλουμουσίου; Ἦταν πολὺ ἁπλός, ἐργατικὸς καὶ πνευματικὸς μοναχός. Ὅταν γέρασε, μιὰ βαρειὰ γρίππη τὸν ἔρριξε στὸ κρεββάτι καὶ ὁ γιατρὸς εἶπε στοὺς Πατέρες νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ κοντά του, γιατὶ σὲ λίγη ὥρα θὰ τελειώση ἡ ζωή του. Ὁ πατὴρ Χαράλαμπος, ὅταν τὸ ἄκουσε κάτω ἀπὸ τὶς κουβέρτες, ἀπάντησε: «Τί λές; Ἐγὼ δὲν πεθαίνω, ἐὰν δὲν ἔρθη τὸ Πάσχα νὰ πῶ τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη"». Πράγματι, πέρασαν δύο μῆνες σχεδόν, ἦρθε τὸ Πάσχα, εἶπε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», κοινώνησε καὶ μετὰ ἀναπαύθηκε. Τὸ φιλότιμο αὐτὸ ἁπλὸ γεροντάκι εἶχε γίνει πραγματικὸ παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ καθόρισε τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου του!
– Γέροντα, τί διέκρινε μερικοὺς Ἁγίους, παλαιοὺς καὶ νέους, καὶ ἤξεραν πότε
θὰ πεθάνουν, πότε θὰ γίνη τὸ τάδε γεγονὸς κ.λπ.;
– Τὸ πολὺ φιλότιμο, ἡ μεγάλη ἁπλότητα, ἡ ταπείνωση καὶ ἡ πίστη. Δὲν ἔβαζαν στὴν ζωή τους τὴν λογικὴ ποὺ κλονίζει τὴν πίστη. Μεγάλο πράγμα ἡ πίστη! Βλέπετε, καὶ ὁ Ἀπόστολος Πέτρος μὲ τὴν πίστη βάδισε πάνω στὰ κύματα. Μόλις ὅμως μπῆκε ἡ λογική, ἄρχισε νὰ βουλιάζη8. Σᾶς ἔχω πεῖ γιὰ τὸν πατέρα Χαράλαμπο9 ποὺ ζοῦσε πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια στὴν Μονὴ Κουτλουμουσίου; Ἦταν πολὺ ἁπλός, ἐργατικὸς καὶ πνευματικὸς μοναχός. Ὅταν γέρασε, μιὰ βαρειὰ γρίππη τὸν ἔρριξε στὸ κρεββάτι καὶ ὁ γιατρὸς εἶπε στοὺς Πατέρες νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ κοντά του, γιατὶ σὲ λίγη ὥρα θὰ τελειώση ἡ ζωή του. Ὁ πατὴρ Χαράλαμπος, ὅταν τὸ ἄκουσε κάτω ἀπὸ τὶς κουβέρτες, ἀπάντησε: «Τί λές; Ἐγὼ δὲν πεθαίνω, ἐὰν δὲν ἔρθη τὸ Πάσχα νὰ πῶ τὸ "Χριστὸς Ἀνέστη"». Πράγματι, πέρασαν δύο μῆνες σχεδόν, ἦρθε τὸ Πάσχα, εἶπε τὸ «Χριστὸς Ἀνέστη», κοινώνησε καὶ μετὰ ἀναπαύθηκε. Τὸ φιλότιμο αὐτὸ ἁπλὸ γεροντάκι εἶχε γίνει πραγματικὸ παιδὶ τοῦ Θεοῦ καὶ μαζὶ μὲ τὸν Θεὸ καθόρισε τὴν ἡμέρα τοῦ θανάτου του!
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» - 149 -
8 Βλ. Ματθ. 14, 30.
9 Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἁγιορεῖται Πατέρες καὶ Ἁγιορείτικα, σ. 10-11.7 Λουκ. 17, 5.
8 Βλ. Ματθ. 14, 30.
9 Βλ. Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἁγιορεῖται Πατέρες καὶ Ἁγιορείτικα, σ. 10-11.7 Λουκ. 17, 5.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου