Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου  

Γιὰ νὰ σταματήση ὁ ἄνθρωπος νὰ κάνη μιὰ ἁμαρτία, πρέπει νὰ προσπαθήση νὰ ἀποφύγη κάθε ἐρέθισμα ποὺ προκαλεῖ αὐτὴν τὴν ἁμαρτία.
Ὁ μέθυσος λ.χ., ἂν θέλη νὰ βοηθηθῆ καὶ νὰ μὴν ξαναπιῆ, δὲν πρέπει οὔτε ἔξω ἀπὸ ταβέρνα νὰ περάση. Μικρὴ προσπάθεια χρειάζεται καὶ καλὴ διάθεση, καὶ ὁ Καλὸς Θεὸς θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ξεπεράσουμε τὶς δυσκολίες.
Ἔχει, ἂς ποῦμε, κάποιος ἕνα πάθος. Τὸ ἀναγνωρίζει, ἀγωνίζεται νὰ τὸ κόψη, μετανοεῖ, ταπεινώνεται.
Ἡ διάθεση ποὺ ἔχει νὰ κόψη τὸ πάθος του πληροφορεῖ τὸν Θεὸ καὶ τὸν βοηθάει. Ἀλλά, ἂν δὲν καταβάλλη προσπάθεια, γιὰ νὰ ἀλλάξη, καὶ συνεχίζη νὰ ἁμαρτάνη, πῶς ὁ Θεὸς νὰ δώση τὴν Χάρη Του;
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δὲν ἔρχεται σὲ λανθασμένη κατάσταση, γιατὶ αὐτὸ δὲν βοηθάει τὸν ἄνθρωπο. Ἂν ἦταν ἔτσι, θὰ ἔστελνε ὁ Θεὸς τὴν Χάρη Του καὶ στὸν διάβολο.
Ὁ ἄνθρωπος ποὺ δὲν παραμένει στὴν πτώση του,στὶς ἁμαρτωλὲς σκέψεις του, ἀλλὰ μετανοεῖ γιὰ τὰ σφάλματά του καὶ ἀγωνίζεται νὰ μὴν ἁμαρτάνη, δέχεται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ βοηθιέται. Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχη μετάνοια καὶ ἡ ἁμαρτία θεωρῆται μόδα, αὐτὸ εἶναι δαιμονικὴ κατάσταση.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-95-