ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

 











– Πότε φθάνει, Γέροντα, ὁ ἄνθρωπος στὴν θέωση;
– Ὅταν ἔρθη μέσα του ἡ θεία Χάρις.
– Τότε ἔχει χαρὰ μέσα του;
– Ἔχει μέσα του ὄχι μόνο χαρά, ἀλλὰ καὶ πολλὴ ἀγάπη, ταπείνωση, παρηγοριά, σιγουριά. Ἔχει τὶς ἰδιότητες τοῦ Θεοῦ καὶ γι᾿ αὐτὸ ἔρχεται μέσα του ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.
– Γέροντα, τί θὰ πῆ: «Θεὸς θεῶν» ;
– «Θεοί ἐστε καὶ υἱοὶ Ὑψίστου πάντες» , δὲν λέει ὁ Δαβίδ; Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος «κατ᾿ εἰκόνα» Θεοῦ, ἄρα ὁ Θεὸς εἶναι Θεὸς τῶν θεῶν, δηλαδὴ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ θεωθῆ. «Κατ᾿ εἰκόνα» Θεοῦ εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ἀλλὰ πόσοι βρισκόμαστε στὸν δρόμο πρὸς τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν»; Ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸν Θεό, τόσο δὲν μοιάζουμε μὲ τὸν Θεό, τόσο δηλαδὴ ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν».
Γιὰ νὰ ὁμοιάση ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεό, πρέπει νὰ ζῆ σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ κάνοντας δουλειὰ στὸν ἑαυτό του. Ἔτσι καθαρίζεται ἀπὸ τὰ πάθη καὶ ἀποκτάει ἀρετές, καὶ τότε δὲν εἶναι μόνον «κατ᾿ εἰκόνα» Θεοῦ, ἀλλὰ περνᾶ στὸ «καθ᾿ ὁμοίωσιν», γιατὶ ἐνεργεῖ μέσα του ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ.