Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Ὅταν, Γέροντα, κατὰ τὴν ἐξομολόγηση μιᾶς ἁμαρτίας δὲν νιώθη κανεὶς τὸν πόνο ποὺ ἔνιωσε, ὅταν ἔκανε τὴν ἁμαρτία, σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ μετάνοια;
–Ἂν ἔχη περάσει καιρὸς ἀπὸ τότε ποὺ ἔκανε αὐτὴν τὴν ἁμαρτία, ἐπουλώνεται ἡ πληγή, γι ̓ αὐτὸ δὲν νιώθει τὸν ἴδιο πόνο. Αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ προσέξη, εἶναι νὰμὴ δικαιολογῆ τὸν ἑαυτό του κατὰ τὴν ἐξομολόγηση. Ἐγώ, ὅταν πάω νὰ ἐξομολογηθῶ καὶ πῶ λ.χ. «θύμωσα» –ἄσχετα ἂν χρειαζόταν νὰ δώσω καὶ σκαμπίλι –, δὲν ἀναφέρω τὸ θέμα, γιὰ νὰ μὴ μοῦ δώση ἐλαφρυντικὰ ὁ πνευματικός.
Ὅποιος ἐξομολογεῖται καὶ δικαιολογεῖ τὸν ἑαυτό του, δὲν ἔχει ἀνάπαυση ἐσωτερική, ὅσο ἀσυνείδητος καὶ ἂν εἶναι. Τὰ ἐλαφρυντικὰ ποὺ χρησιμοποιεῖ στὴν ἐξομολόγησή του γίνονται ἐπιβαρυντικὰ γιὰ τὴν συνείδησή του.
Ἐνῶ, ὅποιος ὑπερβάλλει τὰ σφάλματά του, γιατὶ ἔχει λεπτὴ συνείδηση, καὶ δέχεται καὶ μεγάλο κανόνα ἀπὸ τὸν πνευματικό, αὐτὸς νιώθει ἀνέκφραστη ἀγαλλίαση. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού, ἂν κλέψουν λ.χ. μιὰ ρώγα, νιώθουν σὰν νὰ πῆραν πολλὰ καλάθια σταφύλια καὶ σκέφτονται συνέχεια τὸ σφάλμα τους. Δὲν κοιμοῦνται ὅλη τὴν νύχτα, μέχρι νὰ τὸ ἐξομολογηθοῦν. Καὶ ἄλλοι, ἐνῶ ἔχουν κλέψει ὁλόκληρα καλάθια σταφύλια, δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους καὶ λένε πὼς πῆραν ἕνα τσαμπί. Αὐτοὶ ὅμως ποὺ ὄχι μόνο δὲν δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ μεγαλοποιοῦν τὸ παραμικρὸ σφάλμα τους καὶ στενοχωριοῦνται καὶ ὑποφέρουν πολὺ γιὰ μιὰ μικρή τους ἀταξία, ξέρετε τί θεία παρηγοριὰ νιώθουν;
Ἐδῶ βλέπεις τὴν θεία δικαιοσύνη, πῶς ὁ Καλὸς Θεὸς ἀνταμείβει.Ἔχω παρατηρήσει ὅτι ὅσοι ἐκθέτουν τὰ σφάλματά τους ταπεινὰ στὸν πνευματικὸ καὶ ἐξευτελίζονται, λάμπουν, γιατὶ δέχονται τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ.
Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’ «Πνευματικὸς Ἀγώνας»-147-