Aγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, γιατί δεν γίνεσθε ιερεύς;
– Σκοπός είναι να σωθούμε. Η ιερωσύνη δεν είναι μέσο για να σωθή ο άνθρωπος.
– Δεν σάς πρότειναν ποτέ να γίνετε ιερεύς;
– Πολλές φορές με πίεσαν.
Όταν ήμουν στο Κοινόβιο, με ζόρισαν και για την ιερωσύνη και για το Μεγάλο Σχήμα. Ο σκοπός είναι να γίνη κανείς από μέσα του καλόγερος.
Εμένα αυτό με ενδιέφερε∙ δεν με απασχολούσε τίποτε άλλο.
Επειδή και από νέος, σαν λαϊκός, είχα ζήσει μερικά θεία γεγονότα, όταν πήγα στο Μοναστήρι, έλεγα:
«Αρκεί να ζώ καλογερικά».
Την βαρύτητα σ΄ αυτό την είχα ρίξει και δεν με απασχολούσε πότε θα γίνω μεγαλόσχημος ή αν θα γίνω ιερεύς. Τελευταία ήρθε κάποιος στο Κελλί της Παναγούδας και πάλι επέμενε πολύ να ιερωθώ. Πήγε στο Πατριαρχείο
Γι’ αυτόν τον λόγο, μίλησε στην Εξαρχία, όταν ήρθε στο Άγιον Όρος… Του είπαν όμως: «Πές το και στον ίδιο, μην τυχόν εμείς το αποφασίσουμε και αυτός μας φύγη».
Έτσι ήρθε και μου το είπε. Όταν το άκουσα, έβαλα τις φωνές, όποτέ μου λέει: «Τουλάχιστον γίνε ιερεύς, για να διαβάζης την συγχωρητική ευχή στους ανθρώπους, αφού σου λένε εκτός από τα προβλήματά τους και τις αμαρτίες τους.
Εσύ δεν μου έλεγες πόσα μπερδέματα γίνονται, γιατί οι άνθρωποι άλλοτε τα λένε διαφορετικά και άλλοτε λένε τα μισά από όσα τους λές στους Πνευματικούς ή στους μητροπολίτες;
Να ακούς τις αμαρτίες τους, να τους διαβάζης την συγχωρητική ευχή, να παίρνουν την άφεση και να τακτοποιούνται». Ο καημένος με καλό λογισμό το έλεγε, αλλά δεν ήταν αυτό για μένα.
Αγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου.