Ὅσιος Παΐσιος, “Ὁ ἄσωτος υἱὸς ὅταν συνῆλθε, ὅταν μετάνιωσε, τότε εἶπε: «Θὰ ἐπιστρέψω στὸν πατέρα μου»”
Ὁ Θεὸς εἶναι πολὺ κοντά μας, ἀλλὰ καὶ
πολὺ ψηλά. Γιὰ νὰ «κάμψη» κανεὶς τὸν Θεό, ὥστε νὰ κατεβῆ νὰ μείνη μαζί
του, πρέπει νὰ ταπεινωθῆ καὶ νὰ μετανοήση. Τότε ὁ πολυεύσπλαχνος Θεός,
βλέποντας τὴν ταπείνωσή του, τὸν ὑψώνει ὡς τοὺς Οὐρανοὺς καὶ τὸν ἀγαπάει
πολύ. «Χαρὰ ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπὶ ἐνὶ ἁμαρτωλῷ μετανοούντι», λέει τὸ
Εὐαγγέλιο.
Ὁ Θεὸς ἔδωσε στὸν ἄνθρωπο τὸν νοῦ, γιὰ
νὰ ἀναλογίζεται τὸ σφάλμα του, νὰ μετανοῆ καὶ νὰ ζητάη συγχώρηση. Ὁ
ἀμετανόητος ἄνθρωπος εἶναι σκληρὸ πράγμα. Εἶναι πολὺ ἀνόητος, ἐπειδὴ δὲν
θέλει νὰ μετανοήση, γιὰ νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν μικρὴ κόλαση πού ζῆ, ἡ
ὁποία τὸν ὁδηγεῖ στὴν χειρότερη, τὴν αἰώνια. Ἔτσι στερεῖται καὶ τὶς
ἐπίγειες παραδεισένιες χαρές, οἱ ὁποῖες συνεχίζουν στὸν Παράδεισο, κοντὰ
στὸν Θεό, μὲ....
Μητροπολίτης Αἰτωλίας Κοσμᾶς: «Ἡ διδασκαλία τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου γιὰ τὴν οἰκογένεια καὶ τοὺς νέους»
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αἰτωλίας
καὶ Ἀκαρνανίας π. Κοσμᾶς μιλάει μὲ θέμα:
«Ἅγιος Παΐσιος οἰκογένεια καὶ νέοι» σὲ
ἐκδήλωση ποὺ διοργάνωσε
ἡ «Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη» στὴν Διακίδειο Σχολὴ Λαοῦ στὴν
Πάτρα.
Ὅσιος Παΐσιος, "Ὁ Φαρισαῖος ἔδειξε στὸν Χριστὸ ποῦ βρισκόταν ὁ Τελώνης!"
Οἱ πολὺ ἁμαρτωλοί, ἂν γνωρίσουν τὸν
ἑαυτό τους, ἔχουν φυσιολογικὰ καὶ πολὺ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση. Ἡ κάθε πτώση
εἶναι φυσικὰ πτώση, ἀλλὰ εἶναι καὶ ὑλικὸ γιὰ ταπείνωση καὶ προσευχή. Οἱ
ἁμαρτίες, ἂν ἀξιοποιηθοῦν γιὰ ταπείνωση, εἶναι σὰν τὴν κοπριὰ πού
ρίχνουμε στὰ φυτά. Γιατί νὰ μὴ χρησιμοποιήση λοιπὸν κανεὶς αὐτὸ τὸ
ὑλικό, γιὰ νὰ λιπάνη τὸ χωράφι τῆς ψυχῆς του, γιὰ νὰ γίνη γόνιμο καὶ νὰ
καρποφορήση; Ἕνας δηλαδὴ πού ἔχει κάνει μεγάλες ἁμαρτίες, ἂν αἰσθανθῆ
πόσο ἔφταιξε καὶ πῆ: «δὲν πρέπει νὰ σηκώνω κεφάλι, νὰ βλέπω ἄνθρωπο»,
ἐπειδὴ ταπεινώνεται πολύ, δέχεται πολλὴ Χάρη, προχωρεῖ σταθερὰ καὶ
μπορεῖ νὰ φθάση σὲ μεγάλα μέτρα.
Ἐνῶ ἕνας πού δὲν ἔχει κάνει μεγάλες
ἁμαρτίες, ἂν δὲν τοποθετηθῆ σωστά, ὥστε νὰ πῆ: «μὲ φύλαξε ὁ Θεὸς ἀπὸ
τόσες κακοτοπιές• εἶμαι πολὺ ἀχάριστος, εἶμαι πιὸ ἁμαρτωλὸς ἀπὸ τὸν πιὸ
ἁμαρτωλό», ὑστερεῖ πνευματικὰ ἀπὸ τὸν ἄλλον.
Θυμηθῆτε π.χ. τὸν Φαρισαῖο καὶ τὸν
Τελώνη . Ὁ Φαρισαῖος εἶχε ἔργα, ἀλλὰ εἶχε καὶ ὑπερηφάνεια. Ὁ Τελώνης
εἶχε ἁμαρτίες, ἀλλὰ εἶχε ἀναγνώριση, συντριβή, ταπείνωση – τὸ κυριώτερο
πού ζητάει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ὁ Χριστὸς –, γὶ αὐτὸ μὲ εὔκολο τρόπο σώθηκε.
Εἴδατε πῶς τὸν ἔχουν τὸν Φαρισαῖο σὲ μιὰ εἰκόνα! Δείχνει μὲ τὸ δάχτυλό
του τὸν Τελώνη: «Δὲν εἶμαι σὰν κι αὐτόν!»... Ὁ καημένος ὁ Τελώνης
κρυβόταν πίσω ἀπὸ τὴν κολόνα• δὲν εἶχε μοῦτρα νὰ δὴ γύρω του. Καὶ ὁ
Φαρισαῖος ἔδειξε στὸν Χριστὸ ποῦ βρισκόταν ὁ Τελώνης! Τὸ προσέξατε; Λὲς
καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἤξερε ποῦ ἦταν ὁ Τελώνης! Ὁ Φαρισαῖος, ἐνῶ ἔκανε ὅλα
τα τυπικά, ὅλα πῆγαν χαμένα. Τί κάνει ἡ ὑπερηφάνεια! Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος
ἔχη ἁμαρτίες καὶ δὲν ἔχη ταπείνωση, τότε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου