Μεταφράστηκε στα τουρκικά ο βίος του Αγ. Παϊσίου-Βαρθολομαίος: Ο Άγιος Πα'ί'σιος ανήκει εις ολόκληρον την οικουμένην

Συγκινητική η ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. κ. Βαρθολομαίου κατά την Παρουσίασιν της εις την Τουρκικήν Γλώσσαν Μεταφράσεως του Βίου του Αγίου Πα΄ι΄σίου του Αγιορείτου (Σισμανόγλειον Μέγαρον, 15 Ιουνίου 2015)
Ιερώτατοι άγιοι αδελφοί,
Εντιμότατε κύριε Γενικέ Πρόξενε,
Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,
Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον και ημείς προσωπικώς με πολλήν χαράν και συγκίνησιν υποδεχόμεθα απόψε την μετάφρασιν εις την τουρκικήν γλώσσαν του βίου του εκ Φαράσων της Καππαδοκίας καταγομένου Αγίου Παισίου του Αγιορείτου, της μεγάλης αυτής συγχρόνου πνευματικής μορφής του Αγίου Όρους και συμπάσης της Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο οποίος ανεγράφη προσφάτως εις το Αγιολόγιον της Ορθοδόξου Εκκλησίας, κατόπιν επισήμου αποφάσεως του Οικουμενικού Πατριαρχείου, διερμηνεύσαντος τοιουτοτρόπως την συνείδησιν του πληρώματος της Εκκλησίας μας περί της αγιότητος αυτού.
Καί λέγομεν με συγκίνησιν, διότι η αποψινή εκδήλωσις διά την επίσημον κυκλοφορίαν της μεταφράσεως ταύτης πραγματοποιείται εις μίαν ευτυχή συγκυρίαν: Δηλαδή, αμέσως μετά την επιστροφήν μας από το καθιερωμένον ετήσιον προσκύνημά μας εις την Καππαδοκίαν, τον τόπον της καταγωγής αυτού, και, δεύτερον, αμέσως μετά την εορτήν της Συνάξεως των Αθωνιτών Πατέρων, η οποία εωρτάσθη με επισημότητα χθες εις το Άγιον Όρος, κατά την οποίαν διά πρώτην φοράν εμνημονεύθη μεταξύ αυτών και ο Άγιος Παίσιος, αναγνωσθείσης μάλιστα και της ημετέρας σχετικής Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξεως εις τον πανίερον Ναόν του Πρωτάτου εις Καρυάς Αγίου Όρους.
Ο Άγιος Παίσιος, φέρων την διπλήν ιδιότητα του Αγιορείτου και του Καππαδόκου, συνεχίζει την περίφημον ασκητικήν καππαδοκικήν παράδοσιν, η οποία έχει την αρχήν της εις τον Μέγαν Βασίλειον και εκτείνεται μέχρι των ημερών του περιφήμου Χατζηγεώργη και του αναδόχου του αγίου, Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου.
Έχοντες εις την καρδίαν μας νωπάς τας μνήμας εκ του προσφάτου προσκυνήματός μας εις τον τόπον καταγωγής του Αγίου, όλας δε τας αισθήσεις μας πεπληρωμένας εκ της πνευματικής ευωδίας της αγιοτόκου Καππαδοκίας, θέλομεν να καταστήσωμεν όλους εσάς κοινωνούς της ενισχύσεως και της εκ Θεού παρηγορίας την οποίαν ελάβομεν εκ της ενοικούσης εις τους «σμικρούς και απεράντους χώρους της Καππαδοκίας» Θείας Χάριτος και μαρτυρίας και μαρτυρίου και θυσίας και κενώσεως και δακρύων και προσευχής και κατατρεγμών και συμφορών μέχρι του «εξαπορηθήναι και του ζην» τας εκεί ορθοδόξους γενεάς.
Ο τόπος αυτός με πολλήν απλότητα εδέχθη την κλήσιν του Θεού, τον ευαγγελικόν σπόρον, και ακολουθών οπίσω του Κυρίου «διά της στενής πύλης» (Λουκ. ιγ´ 24), «εποίησε καρπόν εκατονταπλασίονα» (Λουκ. η´ 8), άνθη ευλαβείας, ονομαστούς Αγίους, αλλά και ανωνύμους ανθρώπους του Θεού, φορείς της ασκητικής παραδόσεως της Ορθοδοξίας, ομολογητάς και εγκρατευτάς, πνεύματα δικαίων τετελειωμένα, τα οποία, αναμφιβόλως, ακόμη και μετά την διακοπήν της επί αιώνας συνεχούς ορθοδόξου παρουσίας εις αυτόν, δεν παύουν να μεσιτεύουν προς Θεόν υπέρ των απογόνων των και κληρονόμων των τιμημένων παραδόσεών των, υπέρ των εδαφών αυτών τα οποία επότισαν με τους ιδρώτας των μόχθων και με το αίμα της καρδιάς των, όχι σπανίως δε και με το μαρτύριον υπέρ του Χριστού και της εις Αυτόν Πίστεως.
Δοξάζοντες τον Θεόν διά την ευλογίαν να έχωμεν εις την κληρουχίαν μας τον ευλογημένον αυτόν τόπον, την πάσαν ελπίδα μας αναθέτομεν εις την αγάπην Του και εις την μεσιτείαν των Αγίων της Καππαδοκίας: Ιωάννου του Ρώσσου, Γεωργίου του Νεαπολίτου, Νεομάρτυρος Θεοχάρους του Νεαπολίτου, Αρσενίου και Παισίου, του Αγιορείτου. Ακόμη, οι Μεγάλοι Καππαδόκαι Πατέρες Βασίλειος ο Μέγας, Γρηγόριος ο Θεολόγος και Γρηγόριος ο Νύσσης, η Οσία Μακρίνα και άλλοι, των οποίων τα ονόματα Κύριος οίδε, δεν σταματούν να ευρίσκωνται και να σκέπουν τους χώρους εις τους οποίους εγεννήθησαν, να ενισχύουν την ελπίδα μας, ότι «νυν και αεί» θα συνεχίζεται η αένναος μαρτυρία, διά ορατών και αοράτων, δι᾿ αγγέλων και δι᾿ ανθρώπων, και η τέλεσις της Θείας Λειτουργίας εις τους φυσικούς χώρους, όπου ηγίασαν εκείνοι και ηγίασαν και τους χώρους, της Αγίας Καππαδοκίας, θα ελέγομεν.
Με συγκίνησιν μαρτυρούμεν εις την αγάπην σας ότι ο Άγιος Παίσιος, καίτοι Καππαδόκης, ανήκει εις ολόκληρον την οικουμένην, ως άλλωστε μαρτυρούν η μετάφρασις του βίου και της διδασκαλίας του εις πολλάς γλώσσας, και τώρα και εις την τουρκικήν, αλλά και η τιμή προς την μορφήν αυτού ου μόνον εκ μέρους των Ελλήνων Ορθοδόξων αλλά και υπό των πιστών και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, αι οποίαι έσπευσαν να προβάλουν την προσωπικότητα αυτού, ευθύς αμέσως μετά το άκουσμα της αναγραφής αυτού εις το αγιολόγιον της Εκκλησίας μας.
Εν κατακλείδι, επιθυμούμεν να μοιρασθώμεν μαζί σας και μίαν ακόμη σκέψιν: οι Καππαδόκαι είχον μίαν μακράν παράδοσιν τουρκοφώνου χριστιανικής γραμματείας, τα γνωστά «καραμανλίδικα», η οποία ήτο κατά βάσιν χριστιανική. Πιστεύομεν, λοιπόν, ότι η Πρόνοια του Θεού παρεκίνησεν ανθρώπους, οι οποίοι αγαπούν τον άγιον, να μεταφράσουν τον θαυμαστόν βίον του εις την τουρκικήν γλώσσαν, ώστε ούτος να γίνη κτήμα και των τουρκοφώνων αναγνωστών.
Αισθανόμεθα ότι με αυτήν την μετάφρασιν συνεχίζεται, τρόπον τινά, η ευλαβική παράδοσις της καραμανλίδικης γραμματείας, έστω και εάν είναι εις την καθομιλουμένην σύγχρονον τουρκικήν γλώσσαν, ενώ τα καραμανλίδικα, ως γνωστόν, παρεκκλίνουν πως εξ αυτής, παρουσιάζοντα διαλεκτικάς διαφοράς και είναι γραμμένα με ελληνικούς χαρακτήρας.
Έχομεν μάλιστα βεβαίαν την πεποίθησιν ότι η παρούσα έκδοσις του βίου του Αγίου Παισίου, ο οποίος έχει συνταχθή υπό δύο ανθρώπων οίτινες έζησαν από πολύ κοντά τον άγιον και υπήρξαν πνευματικά τέκνα και συνασκηταί αυτού, υπό του μακαριστού Γέροντος Ισαάκ εκ Λιβάνου, και του υποτακτικού αυτού Ευθυμίου ιερομονάχου, Γέροντος της Ιεράς Καλύβης Αναστάσεως του Κυρίου εν Αγίω Όρει, θα βοηθήση πολλούς συνανθρώπους μας να γνωρίσουν το πνευματικόν μεγαλείον του αγίου, να θαυμάσουν τα κατορθώματα και την αγάπην του διά τον Θεόν, να τον επικαλεσθούν και να ζητήσουν την βοήθειαν και την χάριν του.