Τουρκία: Το πολιτικό αδιέξοδο και η αναζήτηση εξωτερικού εχθρού
Το εκλογικό αποτέλεσμα επαναφέρει στη μνήμη ημέρες
των... 70s στην Τουρκία. Η επόμενη μέρα για το AKP και ο κίνδυνος
πολιτικής αστάθειας. Η Ρωσία, οι Κούρδοι, οι τζιχαντιστές και για ποιο
λόγο η Τουρκία γίνεται ο... αδύναμος κρίκος για τις ΗΠΑ.
Το κυβερνών κόμμα της Δικαιοσύνης και της
Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις 7
Ιουνίου για διάφορους λόγους.
Πρώτον, το αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα HDP κατάφερε να διευρύνει τη δημοφιλία του και στις μη κουρδικές μειονότητες και να εκμεταλλευτεί την αυξανόμενη δυσαρέσκεια με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Δεύτερον, το HDP κατάφερε να προσελκύσει στην πλατφόρμα του και πιο συντηρητικούς Κούρδους, παρά την σοσιαλδημοκρατική ατζέντα του, αποκαλύπτοντας σοβαρές «τρύπες» στην στρατηγική του AKP να επικεντρώνει την προσοχή του σχεδόν αποκλειστικά σε θρησκόληπτους ψηφοφόρους της Ανατολίας.
Τρίτον, αυξήθηκε η στήριξη προς το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP) –ένα «προϊόν» της προσπάθειας του AKP να καταλήξει σε ειρηνευτική συμφωνία με τους Κούρδους.
Τέλος, η επιδείνωση της οικονομίας διάβρωσε την εικόνα του AKP ως της λύσης προς την οικονομική ευημερία, και πολλοί Τούρκοι θεωρούν ριψοκίνδυνη και πολωτική την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν και την προσπάθειά του για συγκέντρωση της εξουσίας στο πρόσωπό του.
Το AKP συγκέντρωσε 18 έδρες λιγότερες από τις 276 που απαιτούνται για τον σχηματισμό κυβέρνηση και οι προοπτικές του για σχηματισμό κάποιου συνασπισμού δεν φαίνονται καλές.
Το πρόβλημα είναι ότι το AKP έχει γίνει πολιτικά «δηλητηριώδες» για τα τουρκικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Όποιο κόμμα και αν συνδεθεί με το AKP, κινδυνεύει να χάσει αξιοπιστία στους ψηφοφόρους του. Ο ηγέτης του HDP, Selahattin Demirtas τηρεί τη γραμμή του, ότι δηλαδή δεν θα προχωρήσει σε συνασπισμό με το AKP. Δεδομένου ότι είναι η πρώτη φορά που οι Κούρδοι έχουν μπει στη Βουλή υπό την ομπρέλα ενός και μόνο κόμματος, η στρατηγική του HDP είναι να σχηματίσει μια ισχυρή αντιπολίτευση στο τουρκικό κοινοβούλιο.
Ένα άλλο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν η ένωση του AKP με το MHP. Τα δυο κόμματα έχουν ιστορικό επιλεκτικής συνεργασίας σε ορισμένα ζητήματα. Ωστόσο, το MHP μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει ενδείξεις ότι ενδιαφέρεται να συνεργαστεί με το AKP, αν και το εθνικιστικό κόμμα θα μπορούσε να πειστεί στις διαπραγματεύσεις των επόμενων ημερών. Όμως, μια συμμαχία AKP-MHP ουσιαστικά θα «σκότωνε» την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, αναζωπυρώνοντας την απειλή του αντάρτικου.
Ο Ερντογάν δεν θεωρείται πιθανό να ζητήσει από το δεύτερο σε ψήφους κόμμα και βασικό αντίπαλο του AKP, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) να σχηματίσουν κυβέρνηση. Άλλωστε, το CHP και το MHP συνδυαστικά θα συνέχιζαν να έχουν 64 έδρες λιγότερες από τις απαιτούμενες για τον σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς το AKP. Επιπλέον, θα ήταν πολιτικό «ανάθεμα» το εθνικιστικό MHP να ενωθεί με το φιλοκουρδικό HDP.
Η προφανής πόλωση των κομμάτων καθιστά εξαιρετικά πιθανό ο Ερντογάν να μην μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση μέσα στις επόμενες 45 μέρες. Συνεπώς, ο πρόεδρος θα κηρύξει πρόωρες εκλογές οι οποίες, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, θα πρέπει να οργανωθούν εντός 90 ημερών από την προκήρυξή τους.
Το AKP α μπορούσε να αποφασίσει να προχωρήσει χωρίς τις ψήφους και να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Στο σενάριο αυτό, το AKP θα διαπραγματευτεί με το MHP για τις 18 ψήφους που χρειάζεται ώστε να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης, δημιουργώντας μια αδύναμη και ασταθή κυβέρνηση που θα μπορούσε εύκολα να πέσει και να οδηγήσει και πάλι σε πρόωρες εκλογές.
Στην περίπτωση πρόωρων εκλογών, το AKP πιθανότατα θα έχει πάρει το μάθημά του στην προσπάθειά του να «φλερτάρει» ταυτόχρονα με τις ψήφους και των Κούρδων και των εθνικιστών. Το Stratfor αναμένει μια εντονότερη στροφή προς μία κατεύθυνση, πιθανότατα προς την κατεύθυνση των εθνικιστών, στην περίπτωση που ξαναμπεί σε προεκλογική εκστρατεία φέτος το κόμμα. Μια πιο εθνικιστική εκστρατεία όμως θα αυξήσει τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των εντάσεων με τους Κούρδους αυτονομιστές.
Όμως, η Τουρκία του σήμερα δεν είναι η ευάλωτη Τουρκία της δεκαετίας του 1950 που ήταν έτοιμη να μπει κάτω από την ομπρέλα ασφαλείας των ΗΠΑ. Σήμερα η χώρα καταλαβαίνει ότι έχει να παίξει ρόλο στην περιοχή. Όμως, δεν έχει ούτε την ομοφωνία, αλλά ούτε και τη συνοχή για να αναπτύξει με αποτελεσματικό τρόπο την ισχύ της. Τα αποτελέσματα των εκλογών 7ης Ιουνίου επιδεινώνουν την κατάσταση.
Η Τουρκία, σύμφωνα με το Stratfor, θα διολισθήσει σε μια γνώριμη και επικίνδυνη περίοδο πολιτικής αστάθειας που θα θυμίζει την δεκαετία του 1970, όταν η πολιτική σκηνή της χώρας χαρακτηρίζονταν από αμφίρροπες εκλογικές αναμετρήσεις και αδιέξοδες συμμαχίες. Ακολούθησαν περιστατικά πολιτικής βίας, εν μέσω αδύναμων οικονομικών συνθηκών, που οδήγησαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980. Ήδη ακροαριστερά κινήματα όπως το Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο (THKP-C) έχουν ξανακάνει την εμφάνισή τους στην πολιτικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της Τουρκίας, ενώ μια σειρά επιθέσεων στιγμάτισε τις ημέρες που προηγήθηκαν των εκλογών.
Καθώς μπαίνει σε τέλμα η ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, η Τουρκία θα χρειαστεί επίσης να αντιμετωπίσει την απειλή των επιθέσεων κούρδων αυτονομιστών, την ίδια ώρα που θα προσπαθεί να αποτρέψει την τζιχαντιστική δραστηριότητα να περάσει τα σύνορα.
Ως προς το ίδιο το κυβερνών κόμμα, η αντίληψη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί όλο και μεγαλύτερο «παθητικό» θα προκαλέσει ρήγμα στο κόμμα, οδηγώντας σε αδιέξοδο καθώς θα επανεξετάζονται εναλλακτικές «επιλογές», όπως ο πρώην πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Η Τουρκία προσπαθεί να δείξει την ουδετερότητά της και να επωφεληθεί από τη θέση της ως ενός κράτους-transit για αγωγούς όπως ο Turkish Stream και ο Νότιος Διάδρομος. Και όσο αυξάνονται τα εσωτερικά προβλήματα, τόσο πιο πολύ θα διατηρείται η επιφυλακτική προσέγγιση προς τη Ρωσία.
Η Μέση Ανατολή είναι ένα ακόμα δυσκολότερο πρόβλημα για την Τουρκία. Η προοπτική να κάνει πραγματική πρόοδο το AKP στην ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους και να περιορίσει το αντάρτικο είναι εξαιρετικά χαμηλή. Και με τις εξεγέρσεις τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ, θα συνεχίσει να υπάρξει αυξημένη κινητικότητα των κούρδων μαχητών στην περιοχή. Μια επιστροφή σε μια πιο εθνικιστική στάση σε ότι αφορά το κουρδικό ζήτημα θα «μεταφράζονταν» σε περισσότερες στρατιωτικές ενέργειες σε περιοχές Κούρδων, με πιθανότητα περάσουν τα τουρκικά σύνορα.
Τον τελευταίο χρόνο η Τουρκία έχει γίνει πιο ενεργητική σε ότι αφορά την στήριξη των ισλαμιστών ανταρτών στη βόρεια Συρία, οι οποίοι έχουν κερδίσει έδαφος στις μάχες τους για το Χαλέπι. Η συντήρηση αυτής της μάχης ταιριάζει στον ιδεολογικό στόχο του κυβερνώντος κόμματος για ανατροπή της κυβέρνησης της Συρίας και ανάληψης στης εξουσίας από μια φιλική ισλαμιστική κυβέρνηση. Χωρίς να χρειάζεται να διατηρήσει μια αντιφατική στρατηγική διαπραγματευμένης ειρήνης με τους Κούρδους στην Τουρκία, ενόσω θα αντιμετωπίζει στρατιωτικά τους Κούρδους στο εξωτερικό, η στρατιωτική προσοχή της Τουρκίας στα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ θα μπορούσε να ενταθεί και να επιτρέψει την παροχή διασυνοριακής στήριξης σε επιλεγμένες ομάδες ανταρτών.
Πάντως, αυτό που θα καθορίσει τις στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στο εξωτερικό, θα είναι το επίπεδο των πολιτικών αντιπερισπασμών που θα πρέπει να χειριστεί η κυβέρνηση στο εσωτερικό της.
Μια Τουρκία που είναι απορροφημένη στους πολιτικούς της διαχωρισμούς, που είναι απρόθυμη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία και που ενδιαφέρεται περισσότερο να στηρίξει τους Ισλαμιστές για να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση της Συρίας αντί να περιορίσει το Ισλαμικό Κράτος, προφανώς δεν είναι ο ιδανικός σύμμαχος για τις ΗΠΑ, σχολιάζει το Stratfor.
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας είναι ήδη τεταμένες και αυτή η ένταση θα αυξηθεί καθώς η Τουρκία θα διολισθαίνει σε μια πιο ασταθή κατάσταση και θα αναζητά κάποιον κρυμμένο ξένο δάκτυλο για να τον κατηγορήσει για τα προβλήματά της.
Για την ώρα, η Τουρκία είναι ένας αδύναμος κρίκος στη συμμαχία των ΗΠΑ για την Ευρασία, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι ΗΠΑ μπορούν να αφήσουν τον αδύναμο αυτό κρίκο να φύγει από την αλυσίδα.
Η διεθνής κατάσταση στις ημέρες μας δείχνει ένα εξαιρετικά «ρευστό» σκηνικό: τα γεγονότα είναι δραματικά, με ρυθμούς ραγδαίους, ενώ επικρατεί μία γενικότερη αίσθηση αστάθειας…
Όλα γύρω μας, στην πολύπαθη περιοχή μας, αλλάζουν και ο ευρύτερος ελληνισμός (σε Ελλάδα, Κύπρο και αλλού) εξακολουθεί να συρρικνώνεται, δεχόμενος ανελέητη επίθεση από τα άδηλα κέντρα που διοικούν μυστικά τον πλανήτη! Οι ώρες και οι μέρες που έρχονται είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.
Tο επίκεντρο των φοβερών και τρομερών εξελίξεων στον ευρύτερο γεωγραφικό μας χώρο είναι η Τουρκία, σημειώνει για μια ακόμη φορά ο Ησαιας Κωνσταντινίδης.
Πρόκειται για τη χώρα-«κλειδί» της περιοχής, τον άξονα των όσων πρόκειται να συμβούν, για λόγους τόσο γεωγραφικούς, όσο και ειδικότερα πολιτικούς, κοινωνιολογικούς, εθνοτικούς, θρησκευτικούς και όχι μόνο. Ουκ ολίγοι (ανάμεσα στους οποίους και ο γράφων) θεωρούν αναπόφευκτη τη διάλυση της Τουρκίας μία ημέρα των ημερών. Όμως αυτό ακριβώς το γεγονός, της διχοτόμησης δηλ. της τουρκικής επικράτειας, θα έχει τραγικές συνέπειες για τον ελληνισμό…
Ήδη γίνεται λόγος, δημόσια και φανερά, για «εκτόνωση» της αρνητικής ενέργειας της Τουρκίας έναντι του ελληνισμού, σε Ελλάδα και Κύπρο! Μια αρνητική ενέργεια, η οποία σωρεύεται εδώ και καιρό, οδηγώντας νομοτελειακά στη διχοτόμηση της Τουρκίας, με απρόβλεπτα επακόλουθα για τη μοίρα των απανταχού Ελλήνων. Άλλωστε, τον τελευταίο καιρό η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει απίστευτη αριθμητικά σωρεία παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, ενώ εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, κάνοντας μάλιστα και προκλητικές κινήσεις στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ…
Τι θα συμβεί λοιπόν; Κατά πολλούς, θέμα χρόνου είναι πλέον να συμβεί το κακό! Και ήδη διακινούνται στα άδυτα των αδύτων του διεθνούς παρασκηνίου, εκεί όπου κρίνονται οι μοίρες όλων μας, πολλά και διάφορα εφιαλτικά σενάρια… Εξάλλου, όπως έχουμε και άλλοτε τονίσει, ο ελληνισμός σήμερα είναι εξαιρετικά αδυνατισμένος και υπερευαίσθητος: τον Απρίλιο του 2010 η Ελλάδα απώλεσε την εθνική της κυριαρχία λόγω της απόφασης του Γιώργου Παπανδρέου να ρίξει τη χώρα στη «σκοτοδίνη» της Τρόικας, ενώ τον Μάρτιο του 2013 εκτελέστηκε οικονομικά και η Κύπρος, μέσω του «Αττίλα-3», που αυτή τη φορά έγινε χωρίς όπλα, αλλά με εξίσου αρνητικές παρενέργειες με τους πολεμικούς «Αττίλες» του καλοκαιριού του 1974…
Ιδού το κυρίαρχο σενάριο, το οποίο μας θυμίζει ασφαλώς το περίφημο πρόγραμμα γεωπολιτικής ανάπλασης της περιοχής μας «Φάρος της Ανατολής» (κατασκεύασμα πλανητικού επιπέδου μυστικής υπηρεσίας, που φέραμε στο φως της δημοσιότητας ήδη από τον Ιανουάριο του 2004!). Τραγικά γεγονότα στην Τουρκία, τόσο μέσω ανάμειξης των ισλαμιστών και απόσχισης μέρους των ανατολικών επαρχιών της χώρας αυτής προς όφελος ανεξαρτήτου Κουρδιστάν, όσο και μέσω ιδιότυπου «αντάρτικου πόλεων» κατά το πρότυπο της «τουρκικής άνοιξης» του καλοκαιριού του 2013! Όλα αυτά θα διαλύσουν σιγά σιγά την τουρκική κρατική και εδαφική συνοχή, συνεπώς θα φέρουν τη διάσπαση της Τουρκίας…
Τότε τα πράγματα στην Τουρκία θα ανατραπούν άρδην! Η κυβέρνηση της Άγκυρας, μην μπορώντας να αποφύγει τη διχοτόμηση της χώρας, θα θελήσει οπωσδήποτε να «διοχετεύσει» την αρνητική της ενέργεια (βλ. πιο πάνω) αλλού: στον ελληνισμό Ελλάδας και Κύπρου! Θα πραγματοποιήσει λοιπόν ξαφνικό χτύπημα σε Αιγαίο-Κύπρο, καταλαμβάνοντας και πάλι ελληνικά εδάφη και θεωρώντας την κίνηση αυτή ως «αντάλλαγμα» για την απώλεια του ανατολικού της τμήματος (όπου και θα ιδρυθεί το νέο κράτος του Κουρδιστάν)!… Ο ελληνισμός για μια ακόμη φορά θα βιώσει εθνική τραγωδία, όπως συνέβη το 1922 και το 1974, με «απορρόφηση» ελληνικών νησιών από την Τουρκία, όπως π.χ. μέρους των Δωδεκανήσων και όχι μόνο, αλλά και την προσάρτηση της υπόλοιπης Κύπρου στη λεγόμενη «ΤΔΒΚ» («Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου», το περιβόητο «Ψευδοκράτος του Ντενκτάς», που ιδρύθηκε παράνομα στα βόρεια κυπριακά εδάφη στις 15 Νοεμβρίου 1983)!…
Κάποιοι πιστεύουν (αφελώς) ότι εάν η Τουρκία επιτεθεί στα δύο αυτά ανεξάρτητα ελληνικά κράτη, τότε θα επέμβουν οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση κτλ., για να σώσουν τον ελληνισμό. Εμείς τους λέμε από τώρα: φρούδες ελπίδες! Κανένας «σύμμαχος» ΔΕΝ πρόκειται να παρέμβει τις δραματικές εκείνες ώρες, για να αποτρέψει τον τουρκικό κίνδυνο!… Διότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν ασφαλώς να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα, κλείνοντας τελείως τα μάτια στην τουρκική επιθετικότητα. Και ας μην μας πουν ορισμένοι ότι «αυτά δεν γίνονται». Τους υπενθυμίζουμε τα δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ εναντίον της τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου, τα οποία όμως η Άγκυρα… «έγραψε» εκεί όπου δεν πιάνουν «τόπο»!
Ας καταλάβουν επιτέλους οι Έλληνες: ομιλούμε πάντοτε έγκαιρα! Κάποιοι φρόντισαν, μεθοδικά και ύπουλα, επί σειρά δεκαετιών, να αδυνατίσουν τον ελληνισμό. Να μην έχει η Ελλάδα αντιστάσεις και να καταντήσει άθυρμα των επιθετικών κινήσεων της γειτονικής Τουρκίας. Ο ελληνισμός συρρικνώνεται σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά, πολιτισμικά, δημογραφικά, στρατιωτικά, ψυχολογικά… Και, τις ίδιες αυτές δραματικές στιγμές, οι Έλληνες στρατιωτικοί… ενδιαφέρονται μόνο για τις αυξήσεις στους μισθούς τους και για τα επιδόματά τους!
volcanotimes
Πρώτον, το αριστερό φιλοκουρδικό κόμμα HDP κατάφερε να διευρύνει τη δημοφιλία του και στις μη κουρδικές μειονότητες και να εκμεταλλευτεί την αυξανόμενη δυσαρέσκεια με τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Δεύτερον, το HDP κατάφερε να προσελκύσει στην πλατφόρμα του και πιο συντηρητικούς Κούρδους, παρά την σοσιαλδημοκρατική ατζέντα του, αποκαλύπτοντας σοβαρές «τρύπες» στην στρατηγική του AKP να επικεντρώνει την προσοχή του σχεδόν αποκλειστικά σε θρησκόληπτους ψηφοφόρους της Ανατολίας.
Τρίτον, αυξήθηκε η στήριξη προς το Εθνικιστικό Κίνημα (MHP) –ένα «προϊόν» της προσπάθειας του AKP να καταλήξει σε ειρηνευτική συμφωνία με τους Κούρδους.
Τέλος, η επιδείνωση της οικονομίας διάβρωσε την εικόνα του AKP ως της λύσης προς την οικονομική ευημερία, και πολλοί Τούρκοι θεωρούν ριψοκίνδυνη και πολωτική την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν και την προσπάθειά του για συγκέντρωση της εξουσίας στο πρόσωπό του.
Το AKP συγκέντρωσε 18 έδρες λιγότερες από τις 276 που απαιτούνται για τον σχηματισμό κυβέρνηση και οι προοπτικές του για σχηματισμό κάποιου συνασπισμού δεν φαίνονται καλές.
Η πόλωση
Η πιο λογική πολιτική ένωση από την άποψη του AKP θα ήταν με το HDP, ελπίζοντας να ξαναμπεί «στις ράγες» η ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, διατηρώντας υπό έλεγχο τους Κούρδους αντάρτες και αναβιώνοντας το «παζάρι» με τους φιλοκούρδους βουλευτές που θα αντάλλασσαν την ψήφο τους υπέρ των προεδρικών εξουσιών του Ερντογάν με υποχωρήσεις στο κουρδικό ζήτημα.Το πρόβλημα είναι ότι το AKP έχει γίνει πολιτικά «δηλητηριώδες» για τα τουρκικά κόμματα της αντιπολίτευσης. Όποιο κόμμα και αν συνδεθεί με το AKP, κινδυνεύει να χάσει αξιοπιστία στους ψηφοφόρους του. Ο ηγέτης του HDP, Selahattin Demirtas τηρεί τη γραμμή του, ότι δηλαδή δεν θα προχωρήσει σε συνασπισμό με το AKP. Δεδομένου ότι είναι η πρώτη φορά που οι Κούρδοι έχουν μπει στη Βουλή υπό την ομπρέλα ενός και μόνο κόμματος, η στρατηγική του HDP είναι να σχηματίσει μια ισχυρή αντιπολίτευση στο τουρκικό κοινοβούλιο.
Ένα άλλο πιθανό αποτέλεσμα θα ήταν η ένωση του AKP με το MHP. Τα δυο κόμματα έχουν ιστορικό επιλεκτικής συνεργασίας σε ορισμένα ζητήματα. Ωστόσο, το MHP μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει ενδείξεις ότι ενδιαφέρεται να συνεργαστεί με το AKP, αν και το εθνικιστικό κόμμα θα μπορούσε να πειστεί στις διαπραγματεύσεις των επόμενων ημερών. Όμως, μια συμμαχία AKP-MHP ουσιαστικά θα «σκότωνε» την ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, αναζωπυρώνοντας την απειλή του αντάρτικου.
Ο Ερντογάν δεν θεωρείται πιθανό να ζητήσει από το δεύτερο σε ψήφους κόμμα και βασικό αντίπαλο του AKP, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα (CHP) να σχηματίσουν κυβέρνηση. Άλλωστε, το CHP και το MHP συνδυαστικά θα συνέχιζαν να έχουν 64 έδρες λιγότερες από τις απαιτούμενες για τον σχηματισμό κυβέρνησης, χωρίς το AKP. Επιπλέον, θα ήταν πολιτικό «ανάθεμα» το εθνικιστικό MHP να ενωθεί με το φιλοκουρδικό HDP.
Η προφανής πόλωση των κομμάτων καθιστά εξαιρετικά πιθανό ο Ερντογάν να μην μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση μέσα στις επόμενες 45 μέρες. Συνεπώς, ο πρόεδρος θα κηρύξει πρόωρες εκλογές οι οποίες, σύμφωνα με το Σύνταγμα της χώρας, θα πρέπει να οργανωθούν εντός 90 ημερών από την προκήρυξή τους.
Το AKP α μπορούσε να αποφασίσει να προχωρήσει χωρίς τις ψήφους και να σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας. Στο σενάριο αυτό, το AKP θα διαπραγματευτεί με το MHP για τις 18 ψήφους που χρειάζεται ώστε να εξασφαλίσει ψήφο εμπιστοσύνης, δημιουργώντας μια αδύναμη και ασταθή κυβέρνηση που θα μπορούσε εύκολα να πέσει και να οδηγήσει και πάλι σε πρόωρες εκλογές.
Ζητήματα ασφάλειας
Όπως είχε προβλέψει το Stratfor, η εξασφάλιση από το HDP ποσοστού μεγαλύτερου του ορίου του 10% που απαιτείται για να μπει στο τουρκικό κοινοβούλιο, σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση του AKP, θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη πολιτική αστάθεια στην Τουρκία. Η χώρα έχει μακρά ιστορία έντονης πολιτικής βίας, μια τάση που ήδη φαίνεται να ενισχύεται τον τελευταίο χρόνο με την επανεμφάνιση των αριστεριστών ανταρτών. Η πιθανότητα οι κούρδοι αντάρτες να αρχίσουν και πάλι τις επιθέσεις όταν ξεκαθαριστεί ότι η ειρηνευτική διαδικασία έχει καταρρεύσει, αποτελεί ένα ακόμα «στρώμα» στην απειλή αυτή.Στην περίπτωση πρόωρων εκλογών, το AKP πιθανότατα θα έχει πάρει το μάθημά του στην προσπάθειά του να «φλερτάρει» ταυτόχρονα με τις ψήφους και των Κούρδων και των εθνικιστών. Το Stratfor αναμένει μια εντονότερη στροφή προς μία κατεύθυνση, πιθανότατα προς την κατεύθυνση των εθνικιστών, στην περίπτωση που ξαναμπεί σε προεκλογική εκστρατεία φέτος το κόμμα. Μια πιο εθνικιστική εκστρατεία όμως θα αυξήσει τον κίνδυνο αναζωπύρωσης των εντάσεων με τους Κούρδους αυτονομιστές.
Κούρδοι, Ρώσοι και τζιχαντιστές
Το αποτέλεσμα των εκλογών, όμως, έχει και γεωπολιτικό αντίκτυπο. Η Τουρκία από καιρό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αμερικανικής στρατηγικής στην Ευρασία. Καθώς βρίσκεται μεταξύ δυο ηπείρων, η επιρροή της Τουρκίας εκτείνεται από την περιοχή της Μαύρης Θάλασσας μέχρι τη Μέση Ανατολή, με αποτέλεσμα να θεωρείται στρατηγικός σύμμαχος στην προσπάθεια να αντισταθμιστεί η ρωσική επιρροή αλλά και να υπάρξει διαχείριση των συγκρούσεων στον Ισλαμικό κόσμο.Όμως, η Τουρκία του σήμερα δεν είναι η ευάλωτη Τουρκία της δεκαετίας του 1950 που ήταν έτοιμη να μπει κάτω από την ομπρέλα ασφαλείας των ΗΠΑ. Σήμερα η χώρα καταλαβαίνει ότι έχει να παίξει ρόλο στην περιοχή. Όμως, δεν έχει ούτε την ομοφωνία, αλλά ούτε και τη συνοχή για να αναπτύξει με αποτελεσματικό τρόπο την ισχύ της. Τα αποτελέσματα των εκλογών 7ης Ιουνίου επιδεινώνουν την κατάσταση.
Η Τουρκία, σύμφωνα με το Stratfor, θα διολισθήσει σε μια γνώριμη και επικίνδυνη περίοδο πολιτικής αστάθειας που θα θυμίζει την δεκαετία του 1970, όταν η πολιτική σκηνή της χώρας χαρακτηρίζονταν από αμφίρροπες εκλογικές αναμετρήσεις και αδιέξοδες συμμαχίες. Ακολούθησαν περιστατικά πολιτικής βίας, εν μέσω αδύναμων οικονομικών συνθηκών, που οδήγησαν στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1980. Ήδη ακροαριστερά κινήματα όπως το Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα-Μέτωπο (THKP-C) έχουν ξανακάνει την εμφάνισή τους στην πολιτικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της Τουρκίας, ενώ μια σειρά επιθέσεων στιγμάτισε τις ημέρες που προηγήθηκαν των εκλογών.
Καθώς μπαίνει σε τέλμα η ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους, η Τουρκία θα χρειαστεί επίσης να αντιμετωπίσει την απειλή των επιθέσεων κούρδων αυτονομιστών, την ίδια ώρα που θα προσπαθεί να αποτρέψει την τζιχαντιστική δραστηριότητα να περάσει τα σύνορα.
Ως προς το ίδιο το κυβερνών κόμμα, η αντίληψη ότι ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν αποτελεί όλο και μεγαλύτερο «παθητικό» θα προκαλέσει ρήγμα στο κόμμα, οδηγώντας σε αδιέξοδο καθώς θα επανεξετάζονται εναλλακτικές «επιλογές», όπως ο πρώην πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ.
Ο... αδύναμος κρίκος
Τα εγχώρια ζητήματα που αναλώνουν την προσοχή της Τουρκίας είναι φυσικό ότι θα περιορίσουν την δυνατότητα της χώρας να προβάλει την ισχύ της προς τα έξω. Η Τουρκία έχει δείξει τη δυσαρέσκειά της με τις ενέργειες της Ρωσίας στην Ουκρανία, ενώ συμμετέχει κατά καιρούς και στις ασκήσεις που γίνονται στη Μαύρη Θάλασσα. Όμως η Άγκυρα τηρεί παράλληλα αποστάσεις από τους ηγέτες του Intermarium (ενός δικτύου συμμάχων χωρών της Βαλτικής και της Μαύρης Θάλασσας στο οποίο συμμετέχουν μεταξύ άλλων η Λιθουανία, η Πολωνία και η Ρουμανία) και του ΝΑΤΟ προκειμένου να αποφύγει μια πιο σοβαρή αντιπαράθεση με τη Μόσχα.Η Τουρκία προσπαθεί να δείξει την ουδετερότητά της και να επωφεληθεί από τη θέση της ως ενός κράτους-transit για αγωγούς όπως ο Turkish Stream και ο Νότιος Διάδρομος. Και όσο αυξάνονται τα εσωτερικά προβλήματα, τόσο πιο πολύ θα διατηρείται η επιφυλακτική προσέγγιση προς τη Ρωσία.
Η Μέση Ανατολή είναι ένα ακόμα δυσκολότερο πρόβλημα για την Τουρκία. Η προοπτική να κάνει πραγματική πρόοδο το AKP στην ειρηνευτική διαδικασία με τους Κούρδους και να περιορίσει το αντάρτικο είναι εξαιρετικά χαμηλή. Και με τις εξεγέρσεις τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ, θα συνεχίσει να υπάρξει αυξημένη κινητικότητα των κούρδων μαχητών στην περιοχή. Μια επιστροφή σε μια πιο εθνικιστική στάση σε ότι αφορά το κουρδικό ζήτημα θα «μεταφράζονταν» σε περισσότερες στρατιωτικές ενέργειες σε περιοχές Κούρδων, με πιθανότητα περάσουν τα τουρκικά σύνορα.
Τον τελευταίο χρόνο η Τουρκία έχει γίνει πιο ενεργητική σε ότι αφορά την στήριξη των ισλαμιστών ανταρτών στη βόρεια Συρία, οι οποίοι έχουν κερδίσει έδαφος στις μάχες τους για το Χαλέπι. Η συντήρηση αυτής της μάχης ταιριάζει στον ιδεολογικό στόχο του κυβερνώντος κόμματος για ανατροπή της κυβέρνησης της Συρίας και ανάληψης στης εξουσίας από μια φιλική ισλαμιστική κυβέρνηση. Χωρίς να χρειάζεται να διατηρήσει μια αντιφατική στρατηγική διαπραγματευμένης ειρήνης με τους Κούρδους στην Τουρκία, ενόσω θα αντιμετωπίζει στρατιωτικά τους Κούρδους στο εξωτερικό, η στρατιωτική προσοχή της Τουρκίας στα σύνορα της Συρίας και του Ιράκ θα μπορούσε να ενταθεί και να επιτρέψει την παροχή διασυνοριακής στήριξης σε επιλεγμένες ομάδες ανταρτών.
Πάντως, αυτό που θα καθορίσει τις στρατιωτικές ενέργειες της Τουρκίας στο εξωτερικό, θα είναι το επίπεδο των πολιτικών αντιπερισπασμών που θα πρέπει να χειριστεί η κυβέρνηση στο εσωτερικό της.
Μια Τουρκία που είναι απορροφημένη στους πολιτικούς της διαχωρισμούς, που είναι απρόθυμη να αντιμετωπίσει τη Ρωσία και που ενδιαφέρεται περισσότερο να στηρίξει τους Ισλαμιστές για να αντικαταστήσουν την κυβέρνηση της Συρίας αντί να περιορίσει το Ισλαμικό Κράτος, προφανώς δεν είναι ο ιδανικός σύμμαχος για τις ΗΠΑ, σχολιάζει το Stratfor.
Οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας είναι ήδη τεταμένες και αυτή η ένταση θα αυξηθεί καθώς η Τουρκία θα διολισθαίνει σε μια πιο ασταθή κατάσταση και θα αναζητά κάποιον κρυμμένο ξένο δάκτυλο για να τον κατηγορήσει για τα προβλήματά της.
Για την ώρα, η Τουρκία είναι ένας αδύναμος κρίκος στη συμμαχία των ΗΠΑ για την Ευρασία, όμως αυτό δεν σημαίνει πως οι ΗΠΑ μπορούν να αφήσουν τον αδύναμο αυτό κρίκο να φύγει από την αλυσίδα.
ΤΟΥΡΚΙΑ! Ραγδαίες εξελίξεις πλέον!!!
Η διεθνής κατάσταση στις ημέρες μας δείχνει ένα εξαιρετικά «ρευστό» σκηνικό: τα γεγονότα είναι δραματικά, με ρυθμούς ραγδαίους, ενώ επικρατεί μία γενικότερη αίσθηση αστάθειας…
Όλα γύρω μας, στην πολύπαθη περιοχή μας, αλλάζουν και ο ευρύτερος ελληνισμός (σε Ελλάδα, Κύπρο και αλλού) εξακολουθεί να συρρικνώνεται, δεχόμενος ανελέητη επίθεση από τα άδηλα κέντρα που διοικούν μυστικά τον πλανήτη! Οι ώρες και οι μέρες που έρχονται είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.
Tο επίκεντρο των φοβερών και τρομερών εξελίξεων στον ευρύτερο γεωγραφικό μας χώρο είναι η Τουρκία, σημειώνει για μια ακόμη φορά ο Ησαιας Κωνσταντινίδης.
Πρόκειται για τη χώρα-«κλειδί» της περιοχής, τον άξονα των όσων πρόκειται να συμβούν, για λόγους τόσο γεωγραφικούς, όσο και ειδικότερα πολιτικούς, κοινωνιολογικούς, εθνοτικούς, θρησκευτικούς και όχι μόνο. Ουκ ολίγοι (ανάμεσα στους οποίους και ο γράφων) θεωρούν αναπόφευκτη τη διάλυση της Τουρκίας μία ημέρα των ημερών. Όμως αυτό ακριβώς το γεγονός, της διχοτόμησης δηλ. της τουρκικής επικράτειας, θα έχει τραγικές συνέπειες για τον ελληνισμό…
Ήδη γίνεται λόγος, δημόσια και φανερά, για «εκτόνωση» της αρνητικής ενέργειας της Τουρκίας έναντι του ελληνισμού, σε Ελλάδα και Κύπρο! Μια αρνητική ενέργεια, η οποία σωρεύεται εδώ και καιρό, οδηγώντας νομοτελειακά στη διχοτόμηση της Τουρκίας, με απρόβλεπτα επακόλουθα για τη μοίρα των απανταχού Ελλήνων. Άλλωστε, τον τελευταίο καιρό η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει απίστευτη αριθμητικά σωρεία παραβιάσεων του ελληνικού εναέριου χώρου στο Αιγαίο, ενώ εξακολουθεί να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, κάνοντας μάλιστα και προκλητικές κινήσεις στα όρια της κυπριακής ΑΟΖ…
Τι θα συμβεί λοιπόν; Κατά πολλούς, θέμα χρόνου είναι πλέον να συμβεί το κακό! Και ήδη διακινούνται στα άδυτα των αδύτων του διεθνούς παρασκηνίου, εκεί όπου κρίνονται οι μοίρες όλων μας, πολλά και διάφορα εφιαλτικά σενάρια… Εξάλλου, όπως έχουμε και άλλοτε τονίσει, ο ελληνισμός σήμερα είναι εξαιρετικά αδυνατισμένος και υπερευαίσθητος: τον Απρίλιο του 2010 η Ελλάδα απώλεσε την εθνική της κυριαρχία λόγω της απόφασης του Γιώργου Παπανδρέου να ρίξει τη χώρα στη «σκοτοδίνη» της Τρόικας, ενώ τον Μάρτιο του 2013 εκτελέστηκε οικονομικά και η Κύπρος, μέσω του «Αττίλα-3», που αυτή τη φορά έγινε χωρίς όπλα, αλλά με εξίσου αρνητικές παρενέργειες με τους πολεμικούς «Αττίλες» του καλοκαιριού του 1974…
Ιδού το κυρίαρχο σενάριο, το οποίο μας θυμίζει ασφαλώς το περίφημο πρόγραμμα γεωπολιτικής ανάπλασης της περιοχής μας «Φάρος της Ανατολής» (κατασκεύασμα πλανητικού επιπέδου μυστικής υπηρεσίας, που φέραμε στο φως της δημοσιότητας ήδη από τον Ιανουάριο του 2004!). Τραγικά γεγονότα στην Τουρκία, τόσο μέσω ανάμειξης των ισλαμιστών και απόσχισης μέρους των ανατολικών επαρχιών της χώρας αυτής προς όφελος ανεξαρτήτου Κουρδιστάν, όσο και μέσω ιδιότυπου «αντάρτικου πόλεων» κατά το πρότυπο της «τουρκικής άνοιξης» του καλοκαιριού του 2013! Όλα αυτά θα διαλύσουν σιγά σιγά την τουρκική κρατική και εδαφική συνοχή, συνεπώς θα φέρουν τη διάσπαση της Τουρκίας…
Τότε τα πράγματα στην Τουρκία θα ανατραπούν άρδην! Η κυβέρνηση της Άγκυρας, μην μπορώντας να αποφύγει τη διχοτόμηση της χώρας, θα θελήσει οπωσδήποτε να «διοχετεύσει» την αρνητική της ενέργεια (βλ. πιο πάνω) αλλού: στον ελληνισμό Ελλάδας και Κύπρου! Θα πραγματοποιήσει λοιπόν ξαφνικό χτύπημα σε Αιγαίο-Κύπρο, καταλαμβάνοντας και πάλι ελληνικά εδάφη και θεωρώντας την κίνηση αυτή ως «αντάλλαγμα» για την απώλεια του ανατολικού της τμήματος (όπου και θα ιδρυθεί το νέο κράτος του Κουρδιστάν)!… Ο ελληνισμός για μια ακόμη φορά θα βιώσει εθνική τραγωδία, όπως συνέβη το 1922 και το 1974, με «απορρόφηση» ελληνικών νησιών από την Τουρκία, όπως π.χ. μέρους των Δωδεκανήσων και όχι μόνο, αλλά και την προσάρτηση της υπόλοιπης Κύπρου στη λεγόμενη «ΤΔΒΚ» («Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου», το περιβόητο «Ψευδοκράτος του Ντενκτάς», που ιδρύθηκε παράνομα στα βόρεια κυπριακά εδάφη στις 15 Νοεμβρίου 1983)!…
Κάποιοι πιστεύουν (αφελώς) ότι εάν η Τουρκία επιτεθεί στα δύο αυτά ανεξάρτητα ελληνικά κράτη, τότε θα επέμβουν οι ΗΠΑ, η Ευρωπαϊκή Ένωση κτλ., για να σώσουν τον ελληνισμό. Εμείς τους λέμε από τώρα: φρούδες ελπίδες! Κανένας «σύμμαχος» ΔΕΝ πρόκειται να παρέμβει τις δραματικές εκείνες ώρες, για να αποτρέψει τον τουρκικό κίνδυνο!… Διότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι θα προτιμήσουν ασφαλώς να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα, κλείνοντας τελείως τα μάτια στην τουρκική επιθετικότητα. Και ας μην μας πουν ορισμένοι ότι «αυτά δεν γίνονται». Τους υπενθυμίζουμε τα δεκάδες ψηφίσματα του ΟΗΕ εναντίον της τουρκικής εισβολής και κατοχής της Κύπρου, τα οποία όμως η Άγκυρα… «έγραψε» εκεί όπου δεν πιάνουν «τόπο»!
Ας καταλάβουν επιτέλους οι Έλληνες: ομιλούμε πάντοτε έγκαιρα! Κάποιοι φρόντισαν, μεθοδικά και ύπουλα, επί σειρά δεκαετιών, να αδυνατίσουν τον ελληνισμό. Να μην έχει η Ελλάδα αντιστάσεις και να καταντήσει άθυρμα των επιθετικών κινήσεων της γειτονικής Τουρκίας. Ο ελληνισμός συρρικνώνεται σε όλα τα επίπεδα: οικονομικά, πολιτισμικά, δημογραφικά, στρατιωτικά, ψυχολογικά… Και, τις ίδιες αυτές δραματικές στιγμές, οι Έλληνες στρατιωτικοί… ενδιαφέρονται μόνο για τις αυξήσεις στους μισθούς τους και για τα επιδόματά τους!
volcanotimes
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου