Ποιον έχεις δάσκαλο ;

• Από  Desk Agioritikovima

π. Δημήτριος Μπόκος
Ο άγιος Πορφύριος (1906-1991) φανέρωσε στην εποχή μας με πολύ δυναμικό τρόπο τη γνήσια μορφή του αληθινού ανθρώπου. Διδαξε με έργο και λόγο. Με τη διακριτική του συμπεριφορά, την ήρεμη διδασκαλία και τα αναρίθμητα θαύματά του έγινε οδηγός πολύτιμος στα δύσκολα μονοπάτια της εποχής μας.

Συνέβη κάποτε να ταξιδεύει από Θεσσαλονίκη για Άγιον Όρος. Έφτασε όμως στον σταθμό λεωφορείων καθυστερημένα. 

Δε βρήκε εισιτήριο και αναγκάστηκε να ταξιδέψει όρθιος. Δίπλα του καθόντουσαν κάποιοι νεαροί που αστειζόντουσαν μεταξύ τους και γελούσαν. Η συμ-περιφορά τους εξόργισε έναν επιβάτη, που δεν κρατήθηκε και επέπληξε τους νεαρούς, επειδή έβλεπαν όρθιο μπροστά τους ένα γέροντα ιερέα και εν τούτοις συνέχιζαν να κάθονται αδιάφοροι. Παρά την επίπληξη όμως οι νεαροί παρέμειναν ασυγκίνητοι και κανένας δεν σηκώθηκε να δώσει τη θέση του.
Τότε ο οργισμένος επιβάτης σηκώθηκε και παραχώρησε τη δική του θέση στον γέροντα Πορφύριο. Εκείνος τον ευχαρίστησε, αλλά δεν δέχτηκε να καθίσει. Ταξίδεψε όρθιος μέχρι την Ιερισσό (δύο ώρες περί-που). Όταν κατέβηκαν, ο επιβάτης τον ρώτησε γιατί δεν δέχτηκε τη θε-ση που του πρόσφερε.
- Έκαμα μια θυσία για τα παιδιά, απάντησε ο γέροντας.
Ο άνθρωπος δεν κατάλαβε τα αινιγματικά του λόγια. Ο άγιος το-τε του εξήγησε:
- Δεν έκανες καλά που μάλωσες τα παιδιά. Έκαμαν βέβαια μια κακή πράξη: Άφησαν όρθιο έναν ηλικιωμένο και δεν του παραχώρη-σαν από μόνα τους τη θέση, όπως θα ’πρεπε. Αν λοιπόν σηκώνονταν όταν τα κατσάδιασες και καθόμουν εγώ στη θέση τους, η αν δεχόμουν τη θέση που μου πρόσφερες εσύ, τα παιδιά δεν θα καταλάβαιναν την κακή πράξη τους. Αντίθετα θα ένοιωθαν δικαιωμένα, αφού, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα είχε τακτοποιηθεί το θέμα. Τώρα όμως που έμεινα ορ-θιος και μ’ έβλεπαν μπροστά τους τόσες ώρες, σηκώθηκε η ίδια η συ-νείδησή τους από μέσα τους και σιωπηλά τα κατηγόρησε για την πράξη τους. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να σωθεί: όταν διορθώνε-ται, επειδή τον κατηγορεί, όχι ο άλλος απ’ έξω, αλλά η συνείδησή του από μέσα.
Ο καλύτερος οδηγός δηλαδή είναι η συνείδηση. Ένας δάσκαλος που τον έβαλε στην καρδιά του ανθρώπου ο Θεός.

Ας έλθουμε τώρα και σε σένα…
Βρίσκεσαι προ των εξετάσεων. Διάβασες, καταρτίστηκες, ετοιμά-στηκες. Από μικρό παιδί δεν κάνεις άλλη δουλειά, απ’ το να τρέχεις α-πο δάσκαλο σε δάσκαλο για να διδαχτείς. Πέρασες από πολλούς δα-σκάλους. Πήρες μαθήματα πολλά.
Ανάμεσα στους τόσους δασκάλους που επέλεξες να σε μορφώ-σουν, συγκαταλέγεται άραγε και ο δάσκαλος που έβαλε μέσα σου ο Θε-ος; Τι μαθήματα σού έδωσαν οι δάσκαλοί σου απ’ το νηπιαγωγείο με-χρι τώρα; Σίγουρα πήρες γνώσεις πολλές. Έλαβες όμως και μαθήματα ανθρωπιάς;
Καλές οι γνώσεις. Απαραίτητες. Μα πιο απαραίτητα είναι τα μα-θήματα ανθρωπιάς. Πού σε κάνουν όντως άνθρωπο. Οι γνώσεις μόνο, χωρίς μαθήματα ανθρωπιάς, μπορεί να σε κάνουν ακόμα και απάν-θρωπο. Μηχανή. Ρομπότ. Ολοθρευτή.

Γι’ αυτό χρειάζεται και ο δάσκαλος που διορίζεται απ’ τον Θεό στο σχολείο της ψυχής σου. Η συνείδηση. Γιά να σε διδάξει και καλά μαθήματα. Να σού δώσει και μια άλλη παιδεία. Να σε οδηγήσει στα-διακά και στους άλλους δασκάλους που άφησε στο πόδι του ο Χριστός: «Τούς ασφαλείς και θεοφθόγγους κήρυκας», τους σοφούς απεσταλμέ-νους του Θεού κάθε εποχής, που εμφορούμενοι από θεικό πνεύμα, αλή-θεια και αγάπη, μεταφέρουν μέχρι εσένα και μένα τα «γράμματα» και τα «πράγματα» του Θεού, τον τρόπο δηλαδή για να γίνουμε οι αλη-θινοί άνθρωποι που ονειρευόταν ο Θεός, όταν μας έπλαθε. Σαν τον α-γιο Πορφύριο. Καί αφού ο Θεός διορίζει δασκάλους, ορίζει και εξετάσεις.
Κάποτε λοιπόν θα μας εξετάσει και ο Θεός. Δεν θα ’θελες να πε-ράσεις και τότε; Οι τωρινές σου εξετάσεις, μπροστά σ’ εκείνες του Θεού, είναι μια λεπτομέρεια. Δεν αξίζει να επικεντρώνεσαι μόνο σ’ αυτές. Κιν-δυνεύεις για ένα δέντρο να χάσεις το δάσος. Δεν θα ’ναι κρίμα;

Στις εξετάσεις του Θεού, μα και σε τούτες τώρα τις εξετάσεις σου και σε κάθε καλό εγχείρημα στη ζωή σου, εύχομαι να ’χεις πάντα μια πολύ μεγάλη και
Κ Α Λ Η Ε Π Ι Τ Υ Χ Ι Α !  

Ή σωστή συνείδηση πληροφορεί τον άνθρωπο σωστά ('Οσιος Παΐσιος Αγιορείτης)

Δεν  υπάρχει  μεγαλύτερο  πράγμα  στον  άνθρωπο  άπό  τήν  αναπαυμένη  συνείδηση.
Είναι μεγάλο πράγμα νά μή σε πειράζη ή συνείδηση σου, ότι μπορούσες νά κάνης και κάτι
άλλο και  δεν το έκανες. Τότε ό άνθρωπος έχει μιά συνεχή εσωτερική χαρά καί όλη ή ζωή
του είναι πανηγύρι. Αυτή ή εσωτερική χαρά δίνει τήν πνευματική δύναμη.
– Γέροντα, πώς θά καταλάβη κανείς ότι είναι εύάρεστο στον θεό αυτό πού κάνει;
– Έχει ό άνθρωπος εσωτερική πληροφορία.
– Φθάνει ή δική του πληροφορία ή χρειάζεται καί ή μαρτυρία των άλλων;
– Μιλάω γιά έναν πού έχει σωστή συνείδηση δεν μιλάω γιά έναν πού έχει λανθασμένη συνείδηση.  Ή  σωστή  συνείδηση  πληροφορεί  τον  άνθρωπο  σωστά.  Τότε  ό  άνθρωπος  νιώθει σιγουριά,  ελπίδα  καί  λέει  με  ταπείνωση:  Δεν  είμαι  γιά  τον  Παράδεισο  είμαι  γιά  τήν κόλαση, άλλα πιστεύω ότι ή αγάπη καί το έλεος του Θεού δεν θά μ’ αφήσουν. Το νιώθει
αυτό,  γιατί  αγωνίζεται  δεν  κάθεται,  χωρίς  νά κάνη  τίποτε,  καί αναπαύει τον  λογισμό  του λέγοντας: Ό Θεός θά με σώση.
Ή  συνείδηση…,  φοβερό!  Δεν  υπάρχει  μεγαλύτερη  φωτιά,  μεγαλύτερη  κόλαση  άπό  το κάψιμο  της  συνειδήσεως.  Δεν  υπάρχει  φοβερώτερο  καί  βασανιστικώτερο  σαράκι  άπό  το σαράκι  της  συνειδήσεως.  Οί   κολασμένοι θά υποφέρουν  αιωνίως,  γιατί  θά  τους  βασανίζη  ή σκέψη πώς έχασαν τά αγαθά του Παραδείσου γιά λίγα χρόνια επιγείου ζωής, αν καί αυτά ήταν γεμάτα τύψεις καί άγχος. Τά πάθη τότε δεν θά ικανοποιούνται καί αυτό θά είναι άλλο βάσανο.
– Γέροντα, πώς μπορεί ό μοναχός νά ζή πρακτικά το μαρτύριο της συνειδήσεως;
– Το μαρτύριο της συνειδήσεως είναι γιά όλους τους ανθρώπους δεν είναι μόνο γιά τον μοναχό. Οί μοναχοί έχουν επιπλέον καί το γλυκό μαρτύριο της ασκήσεως. Στην ουσία όμως δεν υπάρχει μαρτύριο της συνειδήσεως γιά έναν πού αγωνίζεται σωστά. Γιατί, όσο πονάει κανείς  πνευματικά,  όσο  πονάει  δηλαδή  είτε  γιά  τά  χάλια  του,  είτε  γιατί  συμμετέχει  στο
Πάθος  του  Κυρίου,  τόσο  ανταμείβεται  με  θεία  παρηγοριά.  Ακόμη  κι  αν  εχη  θλίψεις, στενοχώριες  κ.λπ.,  όταν  εχη  αναπαυμένη  την  συνείδηση  του,  αισθάνεται  μέσα  του  θεία παρηγοριά.
Πηγή: http://gerontes.wordpress.com