Όπως η Σερβία έχασε το Μαυροβούνιο έτσι και η Αλβανία θα χάσει τη Βόρειο Ήπειρο; Το σενάριο υπάρχει, στο χέρι της Αλβανίας είναι να επιλέξει την πορεία της!

Το Μαυροβούνιο ήταν ανεξάρτητο πριγκιπάτο έως το 1910 στη συνέχεια μετατράπηκε σε βασίλειο και ενσωματώθηκε στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας το 1918 έως το 1945. Μετέπειτα ανήκε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας έως το 1992. Ύστερα δημιουργήθηκε η Ομοσπονδία Σερβίας και Μαυροβουνίου το 2003, η οποία διαλύθηκε μετά το δημοψήφισμα ανεξαρτησίας του Μαυροβουνίου. Το 2006 το Μαυροβούνιο έγινε το 192ο μέλος του ΟΗΕ και το 2007 μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αυτή η ιστορική αναδρομή έχει ως στόχο τη διευκρίνιση της κατάστασης ενός κράτους με πληθυσμό μικρότερο του εκατομμυρίου με έκταση 13, 812 km2, με σύνορα 625 χιλιόμετρα και 293, 5 χιλιόμετρα. Αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία, που θα παίξουν ένα σημαντικό ρόλο και για τον καθορισμό της ΑΟΖ του Μαυροβουνίου, είναι ενδεικτικό μιας τάσης. Όποιες και αν ήταν οι προσπάθειες της Σερβίας να αφομοιώσει το Μαυροβούνιο όλα αυτά τα χρόνια με διάφορα συστήματα, συνειδητοποιούμε ότι η διαφορά έκανε τη διαφορά και η λύση βρέθηκε μέσω του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Επιπλέον πρέπει μακροπρόθεσμα να αντιληφθούμε ότι η ένταξη του Μαυροβουνίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι αναμενόμενη, αφού αποτελεί με τις άλλες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας μια τοπολογική τρύπα. Με αυτά τα δεδομένα είναι δυνατόν όχι μόνο να κάνουμε μια αναλογία αλλά και να δημιουργήσουμε ένα πιθανό μοντέλο για την Βόρεια Ήπειρο. Όπως η Σερβία γνώριζε εξ αρχής τη διαφορά που υπήρχε με το Μαυροβούνιο, έτσι και η Αλβανία γνώριζε τη διαφορά με τη Βόρεια Ήπειρο. Κατά συνέπεια είναι προς όφελός της, ειδικά για την ενταξιακή πορεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση να χρησιμοποιήσει ορθολογικά και στρατηγικά την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου.

Αλλιώς υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να επαναληφθεί το σενάριο του Μαυροβουνίου με τη Σερβία. Επιπλέον στην πρώτη περίπτωση δεν υπάρχει θρησκευτική διαφορά και το γλωσσικό έχει σχέση περισσότερο με διάλεκτο παρά με γλώσσα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η διαφορά είναι μεγαλύτερη. Συνεπώς η Αλβανία δεν έχει κανένα όφελος να καταπιέζει τους Βορειοηπειρώτες ειδικά μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης στις 6 Απριλίου 1935 όσον αφορά την απαραίτητη λειτουργία των ελληνικών σχολείων.

Αφού η Αλβανία ως κράτος κοσμικό θέλει να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να διαχωρίσει ξεκάθαρα τις θέσεις από την νέο οθωμανική προπαγάνδα της Τουρκίας και να προωθήσει την ύπαρξη της Βορείου Ηπείρου, αλλιώς το πιο πιθανό είναι να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ανάλογη περίπτωση με το Μαυροβούνιο, το οποίο μάλιστα χρησιμοποιεί ακόμα και το ευρώ ως νόμισμα ενώ δεν ανήκει βέβαια στην ευρωζώνη για να διαχωρίσει τη θέση του με τη Σερβία που χρησιμοποιεί το δηνάριο. Το μοντέλο ή το σενάριο υπάρχει, στο χέρι της Αλβανίας είναι να επιλέξει την πορεία της για να ενταχθεί όσο πιο γρήγορα γίνεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Πηγή: lygeros.org

O Γέροντας Παΐσιος για τη Βόρειο Ήπειρο

Του Ησαΐα Κωνσταντινίδη,

διδάκτορα Φιλοσοφίας

Για την τεράστια σημασία που έχει ο βορειοηπειρωτικός γεωπολιτικός χώρος για το μέλλον του Ελληνισμού και τις δραματικές παγκόσμιες εξελίξεις έχουν γραφτεί πολλά και διάφορα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ο γίγαντας Άγιος της Ελληνορθοδοξίας Κοσμάς ο Αιτωλός έθεσε τη βορειοηπειρωτική γη στο επίκεντρο της δράσης του, αλλά και των προφητειών του. Είναι όντως συγκλονιστικά τα όσα ο ίδιος αναφέρει σε προφητείες του, οι οποίες ταιριάζουν κάλλιστα με τα όσα αναμένεται να συμβούν κατά το εγγύς χρονικό διάστημα. Ακόμα και η λεγόμενη "απόκρυφη γεωπολιτική", που βασίζεται σε πανάρχαιες μυστικιστικές παραδόσεις, θεωρεί την ιερή αυτή ελληνική γη (που παραμένει έως και σήμερα σκλαβωμένη) επίκεντρο των κοσμογονικών εξελίξεων στην περιοχή μας και όχι μόνο.

Για το θέμα της Νότιας Αλβανίας-Βορείου Ηπείρου ανέφερε κάποια πολύ σημαντικά στοιχεία και ένας άλλος, ακόμη πιο σύγχρονος, πραγματικός άγιος του Ελληνισμού και της Πίστης: ο Γέροντας Παΐσιος, ο οποίος είχε συγκλονίσει όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, αφ' ενός με τη στάση ζωής του και αφ' ετέρου με τα λεγόμενα και τις διδαχές του. Όλα όσα είπε και κατέγραψε ο Παΐσιος αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη για τους Έλληνες των μελλοντικών γενεών, αφού ο Γέροντας ανέλυσε διεξοδικά σειρά θεμάτων που απασχολούν, ή και βασανίζουν, τον σύγχρονο άνθρωπο, δίνοντας λύσεις ακόμα και σε δυσεπίλυτους "γρίφους".

Πολλοί ήταν οι άπιστοι, οι οποίοι, καθώς γνώρισαν τον Γέροντα και τη φιλοσοφία του, επέστρεψαν στην αγκαλιά της Μητέρας-Εκκλησίας και έγιναν φανατικοί Έλληνες και υπερασπιστές των εθνικών μας συμφερόντων. Συνεπώς, το έργο του Γέροντα Παΐσιου είναι, εκτός από βαθύτατα θεολογικό, και εθνικό, με τον Γέροντα να βαστάει πάντα ψηλά τη σημαία του εθνικού και θρησκευτικού αγώνα.

Πολλά τα όσα κατά καιρούς είπε ο μακαριστός Γέροντας για τα ζητήματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Ειδικά για τα ελληνοτουρκικά, τα λεγόμενά του αποπνέουν μια μεγάλη αισιοδοξία για τον Ελληνισμό, υπό την έννοια του ότι οι αγώνες του ελληνικού έθνους τελικά θα δικαιωθούν και η Ελλάς θα αποκτήσει ξανά "αυτοκρατορικές"-πλανητικές διαστάσεις ως κυρίαρχη δύναμη του Διάμεσου Χώρου της υφηλίου: πύλη της Ευρασίας και επίκεντρο των μεσογειακών-βαλκανικών εξελίξεων. Ας σημειωθεί εδώ ότι οι προσδοκίες αυτές του Παϊσίου ταιριάζουν απόλυτα με τις υπόλοιπες προβλέψεις και προφητείες που έχουμε υπ' όψιν μας, και πάντως με τα όλα όσα είπε για τα μέλλοντα να συμβούν ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.

Ιδιαίτερα για το μείζον εθνικό θέμα της Βορείου Ηπείρου, ο Παΐσιος στάθηκε στις ρήσεις του ιδιαίτερα προσεκτικός. Όντως, σε πολλούς επισκέπτες του είχε προκαλέσει εντύπωση η στάση του πάνω στο εθνικό αυτό ζήτημα. Μια στάση μάλλον αινιγματική, αφού ποτέ δεν θέλησε να επεκταθεί στο εν λόγω θέμα, έχοντας καλά κρυμμένο μέσα του κάποιο σπουδαίο μυστικό. Εμείς πιστεύουμε ότι η στάση αυτή του Παϊσίου σημαίνει ότι ο Γέροντας ήταν βαθύς γνώστης των επερχόμενων κοσμοϊστορικών συμβάντων, γνώριζε δηλαδή πάρα πολλά, και επειδή ακριβώς αυτό ειδικά το ζήτημα ήταν "καυτό", δεν επιθυμούσε να το σχολιάζει και τόσο συχνά. Άλλωστε δεν είχε φτάσει ακόμη ο καιρός να εκπληρωθούν τα όσα είναι "γραμμένα" για τη μαρτυρική αυτή ελληνική γη. Δεν είχε έρθει ακόμα η ώρα του Ποθούμενου… Τώρα, όμως, πια έχει έρθει!

Πολλές φορές, λοιπόν, ο Γέροντας είχε ερωτηθεί για το ζήτημα των Ελλήνων της Αλβανίας και για τις μελλοντικές προοπτικές των υπόδουλων αυτών αδελφών μας. Ελάχιστες, ωστόσο, φορές μίλησε. Και να τι είπε:

"Οι Βορειοηπειρώτες να μη φοβούνται, επειδή κάποια μέρα θα ελευθερωθούν από κάποια παλικάρια! Οι ελευθερωτές δεν θα καταλαβαίνουν από πολιτικές και θα μπουν μέσα για να βοηθήσουν. Οι πολιτικοί, από τη μια θα χαρούν κι αυτοί, από την άλλη όμως… είναι δεσμευμένοι και δεν θα μπορούν να ενεργήσουν. Οι άλλες χώρες θα το δεχτούν και θα πουν ότι αφού έγινε, τώρα δεν μπορεί να αλλάξει. Γι' αυτό δεν πρέπει να φοβούνται οι Βορειοηπειρώτες, επειδή λειτουργούν και οι πνευματικοί νόμοι. Ο πόνος για τη Βόρειο Ήπειρο είναι μεγάλος, επειδή ήμασταν μια οικογένεια και μας χώρισαν. Είναι σαν να λες κάποια από τα παιδιά σου να χωριστούν από τα άλλα"…

Στις παραπάνω γραμμές χωράει όλη πραγματικά η σοφία του μεγάλου αυτού άνδρα. Με λίγα λόγια, απλά και ανθρώπινα, εξηγεί τα πάντα γύρω από το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, δίνοντας παράλληλα μαθήματα ύψιστης - και απόκρυφης - γεωπολιτικής. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη μελλοντολογία του Γέροντα Παΐσιου, οι "ελευθερωτές", όπως πολύ εύστοχα τους ονομάζει, θα γράψουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις διεθνείς συνθήκες και τις ψευτοδιπλωματίες των πολιτικάντηδων - οι οποίες συρρικνώνουν το έθνος - και θα κάνουν αυτό που επιτάσσει η ιστορική διαδικασία και τα αιώνια δίκαια του Ελληνισμού: θα φέρουν τη λευτεριά στη σκλαβωμένη ελληνική επαρχία της Βορείου Ηπείρου! Και φυσικά ο δυναμισμός της ενέργειας αυτών των ελευθερωτών θα είναι τόσο ασυγκράτητος και αναμφισβήτητος, ώστε, όπως λέει ο ίδιος ο Παΐσιος, άπαντες στον πλανήτη, σε Δύση και Ανατολή, θα αναγκαστούν να αποδεχτούν την πατριωτική αυτή πράξη!

Για τα παραπάνω να σημειώσουμε τα εξής:

Κατ' αρχάς, οι Πανέλληνες που θα φέρουν τη λευτεριά στην αλύτρωτη Ήπειρο έχουν κατά νου ότι ακόμα και αυτές οι ίδιες οι διεθνείς συνθήκες και διάφορες διπλωματικές συμφωνίες κατοχυρώνουν την ελληνικότητα και την αυτονομία αυτής της περιοχής, αν και μέσα στα πλαίσια του αλβανικού κράτους. Συνεπώς, καμιά ελληνική εθνική δραστηριότητα στον χώρο της νότιας Αλβανίας δεν είναι ιστορικά, ηθικά και νομικά παράνομη.

Όλα τα άλλα είναι για τους ψοφοειδείς πολιτικάντηδες, που έχουν μάθει πάντα να υποχωρούν και να φοβούνται ακόμα και τον ίσκιο τους, αρκεί βέβαια να μην χάσουν τα πόστα τους και να αναγκαστούν έτσι να βγουν στην αγορά εργασίας, όπου και θα είναι τελείως άχρηστοι! Έπειτα, πρέπει εδώ οπωσδήποτε να τονίσουμε ότι και η (πρώιμη) ενέργεια του θρυλικού ΜΑΒΗ τον Απρίλιο του 1994, έστω και με αυτή την αποτυχημένη κατάληξη που είχε, ήταν βασισμένη πάνω στα εσχατολογικά διδάγματα του Κοσμά του Αιτωλού και του Γέροντα Παϊσίου του Αγιορείτη!

Να παρατηρήσουμε εδώ ότι, σύμφωνα με μια άλλη μαρτυρία, ο Γέροντας Παΐσιος είπε επίσης για το θέμα των Ελλήνων της Βορείου Ηπείρου:

"Τη Βόρειο Ήπειρο οι μεγάλοι τη χαντάκωσαν. Αυτοί πρέπει να κανονίσουν και τώρα το θέμα. Χρειάζεται διάκριση από εμάς για να μη γίνονται υπερβολές και δημιουργείται αναταραχή στον κόσμο".

Τη μαρτυρία αυτή δημοσίευσε στο βιβλίο του "Ο Γέροντας Παΐσιος" ο πρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης το 1995.

Και ο Παΐσιος, λοιπόν, προβλέπει την ανάσταση του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Και αυτά ενώ εμείς έχουμε ήδη δηλώσει, διεθνοποιώντας εκ νέου το συγκεκριμένο εθνικό ζήτημα, ότι εμμένουμε στη διατήρηση των σημερινών συνόρων και δεν είμαστε υπέρ καμιάς συνοριακής αλλαγής.

Συνεπώς, δεν διεκδικούμε την προσάρτηση της νότιας Αλβανίας στην ελλαδική επικράτεια. Έστω και αν η αθάνατη ελληνική ψυχή είναι σταθερά προσανατολισμένη στην εκπλήρωση του Ποθούμενου, δηλαδή την επιστροφή της σκλαβωμένης αδελφής Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα και το μεγάλωμα του έθνους και της πατρίδας.

Aπό το βιβλίο του Ησαΐα Κωνσταντινίδη "Ο Γέροντας Παΐσιος και τα μελλούμενα να συμβούν". Κεφάλαιο 11ο.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους