Ο Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός μιλά για το γάμο

Ισότητα άνδρα και γυναίκας

Όταν έκανε ο Θεός τον άνδρα, γυναίκα εις τον κόσμο δεν ήταν. Έβγαλε ο πανάγαθος Θεός μίαν πλευρά από τον άνδρα και έκανε μίαν γυναίκα… Ίση την έκανε ο Θεός την γυναίκα με τον άνδρα, όχι κατώτερη.

Έτσι και εσύ, Χριστιανέ, πρέπει να την χαίρεσαι την γυναίκα σου και να την αγαπάς σαν σύντροφό σου και να μην την στοχάζεσαι σαν σκλάβα σου. Διότι και αύτη πλάσμα Θεού είναι σαν και εσύ. Τον Θεόν Πατέρα τον λέγεις και εσύ, Πατέρα τον λέγει και αυτή. Μίαν πίστη έχετε και οι δύο, ένα Βάπτισμα, ένα Ευαγγέλιο, μίαν αγία Κοινωνία, έναν Παράδεισο έχετε να απολαύσετε. Δεν την έχει ο Θεός κατώτερη από εσένα, διά τούτο δεν την έκανε από τα ποδάρια, διά να μη την καταφρονεί ο άνδρας, αλλ’ ούτε πάλιν την έκανε από το κεφάλι, διά να μην καταφρονεί αυτή τον άνδρα, αλλά την έκανε από την πλευρά, δηλαδή από την μέση, διά να την έχει σύντροφό του και της εμφύσησε και ιδίαν ψυχή, σαν και του άνδρα, και ύστερα ονόμασε τον άνδρα Αδάμ και την γυναίκα Εύα.

Ο ευλογημένος γάμος

Να χαίρεστε και να ευφραίνεστε χιλιάδες φορές οι παντρεμένες τίμια. Εις τα πολλά καλά, που σας χάρισε ο πανάγαθος Θεός, σας χάρισε και ευλογημένο γάμο. Να κλαίετε διά τους ασεβείς και απίστους· ανάμεσα εις τα πολλά κακά που έχουν, έχουν και καταφρονεμένο γάμο.

Άκουσε, παιδί μου, όταν θέλεις να υπανδρευθείς, να ζητήσεις πρώτον γυναίκα να μην είναι από συγγένεια σου, όπου το εμποδίζει ο Νόμος της Εκκλησίας· δεύτερον να έχει τον φόβο του Θεού εις την ψυχή της· και τρίτον να είναι στολισμένη με την εντροπή. Επήρες γυναίκα πτωχή; Επήρες σκλάβα. Επήρες γυναίκα πλούσια; Έγινες εσύ σκλάβος, επήρες ραβδί της κεφαλής σου.

Πρώτον να εξομολογείστε και να στεφανώνεστε εις την Εκκλησία.

Και ερωτά ο παπάς τον γαμπρό: Θέλεις, Ιωάννη, την Μαρία διά γυναίκα σου; Αν ίσως και ειπεί: Την θέλω, του δίνει την λαμπάδα, ομοίως ρωτά και την νύμφη: Θέλεις εσύ, Μαρία, τον Ιωάννη διά άνδρα; Αν ίσως και τον θέλει, δεν ομιλεί, μόνον σκύφτει την κεφαλήν της. Ει δε και δεν τον θέλει και είναι χωρίς το θέλημά της, φωνάζει: Δεν τον θέλω. Και όταν ειπεί πως δεν τον θέλει, ο παπάς να μη βάλει χέρι να τους στεφανώσει, γιατί κολάζονται. Αν είναι με το θέλημα και των δύο, ε, τότε να τους στεφανώσει, και έπειτα από το στεφάνωμα να τους μεταλαμβάνει τα Άχραντα Μυστήρια, και αν ίσως και έχουν κανένα εμπόδιο, ας τους κοινωνήσει το κοινό ποτήριο. Ύστερα τους παίρνουν ψάλλοντας και πηγαίνοντας εις το σπίτι κάνει δέηση ο παπάς, ευλογεί την τράπεζα και φεύγει.

Και σαν περάσουν τρεις ήμερες, τότε να σμίγετε το ανδρόγυνο και να φυλάγεστε τις Κυριακές, Εορτές, με ευγένεια σαν Χριστιανοί. Δεν έδωσε ο Θεός την γυναίκα διά πορνεία, αλλά για παιδιά. Και εσύ ο άνδρας να φεύγεις την ξένη γυναίκα, καθώς φεύγεις το φίδι. Και όχι μόνον την ξένη γυναίκα, αλλά είναι καιρός να φεύγεις και την δικήν σου. Έτυχε η γυναίκα σου και έχει συνήθεια ή εγγαστρώθη, πρέπει να φυλάγεσαι. Ή γέννησε και δεν εσαράντισε, δεν εκαθαρίστηκε. Και εάν θέλεις να σμίξεις με την γυναίκα σου, πάρε παράδειγμα· ρώτησε τον γεωργό να ίδεις πόσες φορές σπέρνει το χωράφι: τον χρόνο μίαν φοράν και το αφήνει ως όπου γίνεται και τότες το θερίζει και υστέρα πάλιν σαν θέλει το ματασπέρνει. Ομοίως και εσύ, αδελφέ μου, έσμιξες με την γυναίκα σου, εγγαστρώθηκε; Αναχώρησε «ως ότου να γέννησει, να σαραντίσει, να καθαριστεί και τότες σπέρνεις και άλλο. Και κάμε σαράντα, πενήντα παιδιά.

Ήθελα να σας ειπώ έναν λόγο, μα είναι αισχρός κομμάτι και θέλετε να με κατηγορήσετε. Δεν βλέπετε τα ζώα όπου σμίγουν έως να εγγαστρωθεί το θηλυκό και σαν γεννήσει, τότε ματασμίγουν; Και εμείς οι άνθρωποι δεν το ντρεπόμαστε να είμαστε χειρότεροι και από τα ζώα; Μα πάλιν δεν ημπορείς να το κάνεις αυτό, σου πέφτει βαρύ; Κάνε άλλο· ταπεινώσου και ειπέ πως είσαι ανάξιος, αμαρτωλός και χειρότερος από τα ζώα, κατηγόρησε του λόγου σου και έτσι ημπορεί να σε σπλαχνισθεί ο Θεός, να σε σώσει. Αμή να κάνεις την αμαρτία, να καυχάσαι, να λέγεις πως είσαι και άγιος, γίνεται τούτο να είναι;

Τότε ευλογεί ο Θεός τον άνδρα και τη γυναίκα και τα παιδιά σας και δεν σας κολλά κανένα πράγμα μήτε μποδέματα, μήτε γητεύματα, μήτε κανένα κακό. Έτσι περνάτε και εδώ καλά και πηγαίνετε και εις τον Παράδεισο να χαίρεστε πάντοτε. Και πλέον εξουσία δεν έχετε να χωρίζεσθε και μόνον ο θάνατος και η πορνεία σας χωρίζει…

http://www.pemptousia.gr

Ο όσιος Παΐσιος για το γάμο και την οικογενειακή ζωή

Κάποια φορά, ο π. Παΐσιος μου διηγείτο πως του παρουσιάσθηκε η Παναγία μας, μέρα μεσημέρι, και τον βοήθησε σε μια ανάγκη που είχε. Συνομίλησαν μαζί για λίγα λεπτά.

— Πως αισθανθήκατε γέροντα; ρώτησα.

— Μεγάλη χαρά… όμως αισθανόμουν και ντροπή… δυσκολεύομαι… Μητέρα του Θεού είναι… με τον Άγιο Ιωακείμ και την Αγία Άννα κινούμαι πιο άνετα!

Ο γέροντας μου διηγήθηκε την εξής Ιστορία: «Μια φορά είχε έρθει εδώ ένας Ελληνοαμερικάνος γιατρός. Ορθόδοξος ήταν αλλά δεν είχε πολλά με την θρησκεία… Ούτε τη νηστεία της Παρασκευής δεν κρατούσε… ούτε πολύ πήγαινε στην Εκκλησία. Έζησε μια εμπειρία και ήθελε να τη συζητήσει. Ένα βράδυ ενώ προσευχόταν στο διαμέρισμά του «άνοιξε ο ουρανός». Ένα φως τον έλουσε, και χάθηκε το ταβάνι και οι σαράντα όροφοι από πάνω του. Βρισκόταν λουσμένος μέσα στο φως για πολλή ώρα, δεν μπορούσε να υπολογίσει πόσο!

Θαύμασα! Γιατί εννοιωσα και κατάλαβα ότι ήταν «εκ Θεού». Ήταν πραγματικό… Είδε το «άκτιστο φως». Τι έκανε στη ζωή του; Πως ζούσε και αξιώθηκε τέτοια θεία πράγματα;

Ήταν παντρεμένος, είχε γυναίκα και παιδιά. Του λέει η γυναίκα του· «Βαρέθηκα να ασχολούμαι με το σπίτι, θέλω να πηγαίνω καμμιά βόλτα». Ε! δεν δούλευε κιόλας, άρχισε να γυρίζει με τις φίλες της και να τον τραβάει κάθε βράδυ έξω. Μετά από λίγο διάστημα, του λέει· «θέλω να βγαίνω μόνη μου με τις φίλες μου». Το δέχτηκε και αυτό για χάρη των παιδιών του. Μετά, «θέλω να πάω μόνη μου διακοπές…». Τι να κάνει; της έδινε και λεφτά και το αυτοκίνητο.

Μετά ζήτησε να της νοικιάσει ένα διαμέρισμα να ζεί μόνη της, κουβαλούσε και τους φίλους της εκεί. Της μιλούσε, τη συμβούλευε, «βρέ τι θα νοιώθουν τα παιδιά μας;» Τίποτα αυτή. Στο τέλος του πήρε πολλά λεφτά και έφυγε. Στεναχωριόταν!

Μετά από λίγα χρόνια έμαθε ότι είχε καταντήσει πόρνη στα μαγαζιά του Πειραιά!

Στεναχωρέθηκε! Έκλαιγε! Σκεφτόταν να πάει να την βρει. Τι να της πεί όμως;…

Γονάτισε να προσευχηθεί: «Θεέ μου… φώτισέ με, τι να πώ… τι να κάνω… για να σωθεί αυτή η ψυχή…». Βλέπεις την πονούσε. Ήθελε «να σωθεί αυτή η ψυχή». Ούτε αντρικός εγωισμός, ούτε μνησικακία, ούτε περιφρόνηση… πονούσε για την κατάντια της. Ποθούσε την σωτηρία της. Τότε άνοιξε ο Θεός τον ουρανό… τον έλουσε με το φως Του.

Βλέπεις;… Βλέπεις;… Αυτός στην Αμερική… σε τι περιβάλλον ζούσε;… ενώ πόσοι ζούμε μέσα στο Άγιον Όρος, μέσα στους Αγίους, μέσα στην χάρη της Παναγίας και προκοπή δεν κάνουμε!

Δόξα τω Θεώ! Δόξα τω Θεώ!

 ***

— Γέροντα, πως πρέπει να είναι το ανδρόγυνο μεταξύ τους;

— Παντρέψου εσύ και τα λέμε.

— Δεν κάνει από τώρα;

— Να έχουν α)… β)… και καλή φαγωμάρα μεταξύ τους.

(σ.γ. Δηλαδή να προσπαθεί ο καθένας να παίρνει με χαρά τα βάρη πάνω του, και να ξεκουράζει τον άλλο. Να κουβαλήσει αυτός τα ψώνια για να ξεκουράσει τον άλλο, να κάνει το χατήρι του άλλου για να τον ικανοποιήσει, Χαρά να γίνεται η ανάπαυση του άλλου).

 ***

Όταν ήμουν ανύπανδρος συζητούσα τα θέματά μου με τον γέροντα και με νουθετούσε σχετικά. Έλεγε ο γέροντας:

«Καλό είναι ο άνθρωπος να παντρεύεται σε μικρή σχετικά ηλικία. Τότε το πράγμα έρχεται πιο φυσιολογικά. Προσαρμόζεται φυσικά και εύκολα ο ένας στον άλλο. Βλέπετε ζευγάρια που παντρεύτηκαν σε μικρή ηλικία διατηρούν, μέχρι τα γεράματά τους μέσα στην σχέση τους, μια παιδική απλότητα. Το ίδιο παρατηρεί κανείς και σε μοναχούς που ήρθαν μικροί στο Άγιον Όρος. Είναι σωστή η παροιμία που λέει: «’Η μικρός παντρέψου ή μικρός καλογερέψου».

Όταν μεγαλώσει ο άνθρωπος αρχίζει και δουλεύει πιο πολύ η λογική και όλα τα εξετάζει και όλα τα μετράει, έχει παγιωθεί και ο χαρακτήρας του… δύσκολα να προσαρμοσθεί.

Όταν φτάσει κανείς στα τριάντα, για να παντρευτεί, πρέπει… τριάντα να τον σπρώχνουν, όταν φτάσει στα σαράντα χρειάζεται… εξήντα να σπρώχνουν…

Δύσκολα να το πάρει απόφαση να μπει στο ζυγό. Να εσύ τώρα συνήθισες ρέμπελος. Και κάνεις σαν τα άγρια άλογα που πάνε να τους βάλουν χαλινάρι. Τινάζονται, κλωτσάνε, και… τρέχουν μακριά.

(Γελώντας) Την προηγούμενη μέρα από τον γάμο σου ή την κουρά σου, αν έρθω και σου κλείσω τη μύτη.. θα σκάσεις, θα κάνεις μπούμ!! (Γέλια).

***

— Γέροντα, μιά γνωστή μου έχει σχέσεις με κάποιον και σκέφτεται το γάμο.

— Αυτός το σκέφτεται, το θέλει;

-Έ!… Λίγο.

— Για να παντρευτεί κανείς λίγο πρέπει να το θέλη πολύ.

 ***

Τα ζευγάρια που παντρεύονται πρέπει νάχουν τον ΙΔΙΟ πνευματικό. Να συμφωνήσουν από την αρχή για να μην έχουν ύστερα προβλήματα. Βλέπετε ο πνευματικός πολύ βοηθάει. Βλέπει τις ανωμαλίες και τα εξογκώματα και των δύο και τα «πελεκάει» ώστε να ταιριάξουν. Σαν δύο ξύλα που πρέπει να ενώσουν. Έγώ όταν ήμουν μαραγκός πελεκούσα τα ξύλα ώστε να ταιριάξουν καλά. Να κάθονται από μόνα τους. Ύστερα έβαζα ένα καρφάκι και δεν είχαν ανάγκη. Ενώ αν δεν ταιριάζουν δεν εφάπτονται καλά τα ξύλα και τα ζορίσεις νάρθουν στην θέση τους με καρφιά, κάποτε από την πίεση θα κλωτσήσουν.

Γι’ αυτό πρέπει ο «μαραγκός» νάχει και τα δύο ξύλα στα χέρια του. Για να βλέπει τι δουλειά γίνεται στο ένα, για να δουλέψει αντίστοιχα και το άλλο. Έτσι πρέπει να είναι και ο πνευματικός.

Πολύ βοηθάει ο πνευματικός. Πολλά ζευγάρια που ταίριαζαν, που παντρεύτηκαν από έρωτα, χώρισαν μετά, γιατί δεν βοηθήθηκαν από έναν καλό πνευματικό. Ένώ ζευγάρια που δεν ταίριαζαν, αλλά είχαν τον ίδιο πνευματικό, τα πήγαν μια χαρά.

 ***

Η γυναίκα όταν είναι έγκυος πρέπει να είναι ήρεμη, να διαβάζει το Ευαγγέλιο, να προσεύχεται, να λέει την ευχή. Έτσι αγιάζεται και το παιδί. Από τώρα αρχίζει η ανατροφή του παιδιού. Να προσέχεις να μην στεναχωρείς την έγκυο για κανένα λόγο.

 ***

(Όταν περίμενε η γυναίκα μου παιδί)

— Κοίταξε να μην την στεναχωρείς τώρα για τίποτα! Να προσέχεις πολύ!! Να της πείς να λέει την ευχή και να ψάλλει. Θα βοηθήσει αυτό πολύ το παιδί! Όχι μόνο τώρα αλλά και αργότερα.

Πηγή: Αθανάσιος Ρακοβαλής «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…», εκδόσεις «Μέλισσα», Θεσσαλονίκη 1998