ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΕΣ διδαχές του γέροντος Παϊσίου

Μία φορά μᾶς ἔλεγε: «Ἀπό τούς 1000 πού μοῦ ἔρχονται ἐδῶ καί εἶναι σίγουροι ὅτι εἶναι δαιμονισμένοι, ζήτημα εἶναι νά εἶναι ἕνας, καί οὔτε...»!

Ἐπίσης, κατά τόν Γέροντα: «Ὁ δαιμονισμένος θεραπεύεται πρῶτα μέ τήν μετάνοια καί τήν ἐξομολόγησι καί μετά μέ ὅ,τι ἄλλο χρειασθῆ».
Μᾶς ἔλεγε ὁ Γέροντας καί τήν ἑξῆς περίπτωσι: «Ἕνας δαίμονας πού ἦταν μέσα σέ ἕναν δαιμονισμένο, ἐπειδή ὑπέφερε ἀπό τήν ''εὐχή'' πού ἔλεγε ὁ δαιμονισμένος, ἤθελε νά πάη στό Πακιστάν - ἤθελε νά πάρη ''ἀπόσπασι'' δηλαδή... -, ἀλλά εἶχε ἐντολή ἀπό τούς ἀνωτέρους του δαίμονες νά παραμείνη μέσα στόν δαιμονισμένο». Φυσικά, ὅσο ἐξηρτᾶτο ἀπό αὐτούς. Ἐδῶ βλέπομε ὅτι τά κατώτερα ταγκαλάκια (δαιμόνια) κάνουν ὑπακοή στούς ἀνωτέρους τους.
Μοῦ ἔλεγε γιά ἕναν παπᾶ πού ἐδιάβαζε μέ στόμφο τούς ἐξορκισμούς σέ ἕναν δαιμονισμένο. Ἔλεγε ὁ παπᾶς: '' Ἔξελθε! Φυγαδεύθητι!, κλπ.'' Ὁπότε, σέ μία στιγμή ἀπήντησε σαρκαστικά ὁ δαίμων, μέσῳ τοῦ δαιμονοκαταληφθέντος ἀνθρώπου: ''Ἐπειδή τό λές ἐσύ ρέ... ἐγώ δέν πρόκειται νά φύγω''! Καί συνέχισε ὁ Γέροντας λέγοντας ὅτι ὁ Διάβολος θέλει πάνω ἀπ᾽ ὅλα ταπείνωσι ἐκ μέρους μας γιά νά πολεμηθῆ.
Ἕλεγε: «Ὁ φυσικός νόμος τῆς βαρύτητας δέν ἔχει εὐσπλαγχνία. Ὁ πνευματικός ὅμως νόμος ἔχει, γιατί τότε ἔχει κανείς νά κάνη μέ τόν Πολυεύσπλαγχνο Θεό, πού σέ κατεβάζει μέ στοργή ὁμαλάκαί σέ προσγειώνει».
Ἔλεγε μία φορά: «Ὅταν ἐμφανίζεται ἕνας Ἅγιος σέ κάποιον, τότε ἕνας ἄλλος ἄνθρωπος πού βρίσκεται στόν ἴδιο χῶρο, ἄλλοτε τόν βλέπει κι ἐκεῖνος, ἄλλοτε μόνο ἀκούει τήν φωνή του, ἄλλοτε αἰσθάνεται μόνο τήν εὐωδία του, καί ἄλλοτε τίποτε. Δέν ὑπάρχει νόμος».
Ἔλεγε: «Ὁ Θεός θέλει πρό πάντων ἐμεῖς νά εἴμαστε χαρούμενοι ἐσωτερικά καί ἀναπαυμένοι μέ τίς κατά Θεόν ἐπιλογές μας, κλπ. Δέν εἶναι ὁ Θεός τύραννος νά μᾶς πιέζη, ἀλλά μᾶς ἀφήνει ἐλευθέρους».
Μία φορά ἔλεγε σέ κάποιον πού εἶχε προβλήματα ὑγείας καί ἐθλίβετο γιά μία του ἀσθένεια: «Δέν σέ συμφέρει ὁ Θεός νά σοῦ τήν πάρη, γιατί θά τό ἐκμεταλλευθῆ ὁ πειρασμός». Καί ὁ ἴδιος ὁ Γέροντας ἔλεγε γιά τόν ἑαυτό του: «Ὅσο μέ ὠφέλησαν οἱ ἀρρώστειες δέν μέ ὠφέλησε ἡ ὑπόλοιπη ἄσκησι».
Ἔλεγε:
- «Ὁ λογισμός στόν ἄνθρωπο εἶναι τό πιό σπουδαῖο πρᾶγμα».
- « Ὁ Διάβολος εἶναι μέγας τεχνίτης. Τόν καθένα ξέρει ποῦ θά τόν πιάση».
- «Ἐξαρτᾶται μέ τί λογισμό κάνει κάποιος κάτι».
- «Πρίν πάρωμε μία ἀπόφασι, νά ζυγίζωμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας πόσο ἀντέχει».
Ἔλεγε: «Ἄν θέλη ὁ ἄνθρωπος νά προκόψη, πάντα στούς ἄλλους νά βρίσκη ἐλαφρυντικά. Μόνον τόν ἑαυτό του νά μή δικαιολογῆ καί μεταθέτη τήν εὐθύνη. Ἀκόμη καί στόν Διάβολο νά βρίσκωμε ἐλαφρυντικά. Νά λέμε ''αὐτός, σάν Διάβολος, κάνει θαυμάσια τήν δουλειά του· ἐγώ τί κάνω;''»