EΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Κι ὅλο αὐτὸ θὰ γίνεται -θὰ ἐπιβεβαιώνεται, καλύτερα- γιὰ νὰ παίζεται ἔνα ὡραῖο ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ πάνω στὶς πλάτες τῶν νοικοκυραίων καὶ οἰκογενειαρχῶν. Ἄκουσον ἄκουσον: 45% φόρος γιὰ εἰσόδημα πάνω ἀπὸ 26.000 εὐρώ. Οἱ Ἐξολοθρευτές! Καὶ τώρα δῆθεν τὸ ξανασκέφτονται. Ἀλλὰ βρίσκουν καὶ τὰ κάνουν. Πάνω στοὺς ἐκμαυλισμένους καὶ ἀποχαυνωμένους!
. Μόνο
τὰ λόγια τοῦ ἁγιορείτη μοναχοῦ γέροντος Παϊσίου μποροῦν νὰ μᾶς θυμίσουν
τὰ ὅσα γίνονται μὲ τὴν θλιβερὴ κυβέρνηση ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ εἰκάζεται ἢ
φέρεται νὰ βρίσκεται στὸ τιμόνι τῆς χώρας. Πῶς ἀλλιῶς μπορεῖ, ἆραγε, νὰ
ἐξηγήσει κανεὶς τὴν ἄρση τοῦ νέου φορολογικοῦ, πρὶν αὐτὸ κἂν κατατεθεῖ
στὴν Βουλή; Γιὰ τοὺς ἐχθρούς τοῦ γέροντος Παϊσίου καὶ τῆς
Ὀρθοδοξίας, αὐτὰ μπορεῖ νὰ εἶναι ἁπλῶς συμπτώσεις ἢ ἐπιπρόσθετοι λόγοι
νὰ ἀναπτύξουν μία νέα πολεμικὴ ἐναντίον τοῦ θρησκεύματος τοῦ 90% καὶ
πλέον τῶν κατοίκων τῆς χώρας. Ὅμως, οἱ ἴδιοι, θὰ πρέπει νὰ γνωρίζουν πὼς
οἱ συμπτώσεις ἔχουν ἀρχίσει νὰ γίνονται πάρα πολλὲς γιὰ νὰ εἶναι…
συμπτώσεις. Δικαίωμά τους, φυσικά, εἶναι τὸ νὰ διαφωνοῦν. Ὅμως τὰ
γεγονότα καὶ οἱ ἐξελίξεις διαψεύδουν τὴν… “λογική” τους.
. Ἀπέσυραν ἆρον – ἆρον τὸ φορολογικὸ-τέρας καὶ τὸ
ξαναγράφουν ἀπὸ τὴν ἀρχή! «Ἀπὸ μηδενικὴ βάση οἱ συζητήσεις – Δὲν ἰσχύουν
οἱ συντελεστές», λένε τώρα οἱ οἰκονομικοὶ “εἰδήμονες” τῆς κυβέρνησης.
Τὴ χρυσὴ τομὴ γιὰ νὰ λυθεῖ ὁ «γόρδιος δεσμὸς» τοῦ φορολογικοῦ ἀναζητοῦν
οἱ κυβερνητικοὶ ἑταῖροι, ἐπιχειρώντας νὰ ξεπεράσουν τὰ «ἀγκάθια». Τό…
«γράψε σβῆσε» σὲ Μαξίμου καὶ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν γιὰ τὸ νέο φορολογικὸ
καλὰ κρατεῖ καὶ κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ προβλέψει τί θὰ γίνει τὶς ἑπόμενες
ὧρες, καθὼς δὲν ἀποκλείεται ἡ κυβέρνηση νὰ ἀποσύρει καὶ ἄλλες διατάξεις
ἢ νὰ προσθέσει νέες.
[…] Τὸ βέβαιο εἶναι πὼς στὸ κυβερνητικὸ ἐπιτελεῖο δὲν ξέρουν τί τοὺς
γίνεται. Τὰ σενάρια δίνουν καὶ παίρνουν, […] Ὁ πανικός τῆς
κυβέρνησης εἶναι ἐμφανὴς καὶ τὸ μόνο ποὺ τὴ νοιάζει, γιὰ μία ἀκόμη φορά,
εἶναι το πῶς θὰ ἐξυπηρετήσει τά… «γοῦστα» τῶν δανειστῶν. Οἱ ἐξαγγελίες
γιὰ δίκαιο φορολογικὸ νομοσχέδιο που δὲν θὰ «χτυπᾶ» τοὺς ἀδύναμους ἔχουν
ξεχαστεῖ πρὸ πολλοῦ καὶ ἡ κυβέρνηση ἑτοιμάζεται νὰ σφίξει ἀκόμη
περισσότερο τὴ θηλιὰ στὸ λαιμὸ τῶν πολιτῶν.
. Ὑπὸ τὸ φόβο νέας κατακραυγῆς καὶ κοινωνικῶν ἐντάσεων, ἡ
κυβέρνηση ἀπέσυρε χθὲς βράδυ ἆρον-ἆρον τὴν κλίμακα φόρου γιὰ τὰ φυσικὰ
πρόσωπα μὲ συντελεστὴ 45% γιὰ εἰσοδήματα ἀπὸ 26.000 εὐρὼ καὶ ἄνω. Στὸ
τραπέζι ὡστόσο παραμένει ἠ κατάργηση τοῦ ἀφορολογήτου γιὰ ὅσους ἔχουν
παιδιά, μέτρο μὲ τὸ ὁποῖο διαφωνοῦν ΠΑΣΟΚ καὶ ΔΗΜΑΡ. Τὸ οἰκονομικὸ
ἐπιτελεῖο ἐξετάζει ἐπαναφορὰ τῆς προηγούμενης πρότασης, ποὺ
προβλέπει φορολογηση 45% σὲ εἰσοδήματα ἀπὸ 48.000 καὶ πάνω, ἀλλὰ καὶ
κλιμακωτὴ μείωση τῆς ἔκπτωσης φόρου τῶν 1.950 εὐρώ. Πάντως καὶ ἡ
συγκεκριμένη κλίμακα προκαλεῖ ἐπιβαρύνσεις κυρίως στοὺς φορολογούμενους
μὲ παιδιά, σημεῖο ποὺ παραμένει «ἀγκάθι» στὴ διαβούλευση.
. Οἱ τρεῖς κυβερνητικοὶ ἑταῖροι ἀναζητοῦν βελτιώσεις καὶ στὸ
ζήτημα τοῦ ἐπιδόματος πρὸς τὶς οἰκογένειες μὲ τρία ἢ περισσότερα παιδιά,
μὲ παράλληλη μείωση στὰ ἐπιδόματα ποὺ προβλέπονται γιὰ τὶς οἰκογένειες
μὲ ἕνα ἢ δύο παιδιά, καθὼς ἡ κατάργηση τοῦ ἀφορολογήτου τῶν παιδιῶν
εἶναι ὅπως φαίνεται εἰλημμένη ἀπόφαση.
. Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι καὶ τὰ τρία κόμματα ποὺ στηρίζουν τὴν
κυβέρνηση ξεκαθαρίζουν ὅτι τὸ νομοσχέδιο δὲν μπορεῖ νὰ περάσει ἀπὸ τὴ
Βουλή, ἐὰν δὲν ληφθεῖ μέριμνα γιὰ τοὺς φορολογούμενους μὲ παιδιά.
Ὁρισμένοι μάλιστα ἐπισημαίνουν πὼς ἂν ἡ κυβέρνηση ἐπιμείνει στὶς
ἐπίμαχες ρυθμίσεις, τότε θὰ πρόκειται γιὰ πολιτικὴ αὐτοκτονία, μιᾶς καὶ
τὸ πολιτικὸ κόστος θὰ εἶναι τεράστιο.
[…] Πάντως, ἕως τὸ τέλος Δεκεμβρίου, τὸ νέο φορολογικὸ θὰ πρέπει νὰ ἔχει γίνει νόμος τοῦ κράτους, σύμφωνα μὲ τὶς δεσμεύσεις τῆς κυβέρνησης πρὸς τοὺς δανειστές.
ΠΗΓΗ: kostasxan.blogspot.gr
ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΘΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ «Ἕνα κερὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μουρνταρεύουμε; (π. Παΐσιος)
«ΕΤΣΙ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΘΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ»
ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Τὸ κατωτέρω ἀπόσπασμα ἀπὸ τοὺς Λόγους τοῦ Γέροντος Παϊσίου ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, διότι ἐπισημαίνει μιὰ πτυχὴ τῆς ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΣ («μουρντάρεμα»).
Ἡ Ἀλλοτρίωση ἐκφράζεται μὲ χίλιους δυό τρόπους καὶ μέσα ἀπὸ χίλια δυό
πράγματα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ – καὶ ἂς μὴ μᾶς κακοφανεῖ- εἶναι ἡ χρήση
παραφινόκερων στὶς ἐκκλησίες. Ἡ χρήση τους δείχνει τὴν ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ τῆς ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ νόημα τοῦ
κεριοῦ ποὺ δὲν συνίσταται ἁπλῶς στὴν τυπική του ἐξωτερίκευση ὡς
θρησκευτική – τυπολατρική – μηχανιστικὴ – μαγική ἀφή (ἄναμμα), ἀλλὰ συνίσταται
στὴν προσφορὰ εὐγνωμοσύνης καὶ ἀγάπης στὸν Θεό, ἡ ὁποία ἐκφράζεται,
ἐκδηλώνεται μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ καλυτέρου καὶ καθαροτέρου δώρου. Ἡ
ἀπώλεια αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ νοήματος εἶναι μιὰ χαρακτηριστικὴ ΜΙΖΕΡΗ
πλευρὰ τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ φρονήματος καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ
ἤθους.
. Ἐν ὀνόματι τῆς ποσότητος, τῆς “ἐξυπηρετήσεως”, τῆς ταχύτητος, τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ τῶν ποικίλων “μεταφράσεων” παραγκωνίζουμε, καταφρονοῦμε ἐν τοῖς πράγμασι
τὸν ἐσωτερικὸ πνευματικὸ θησαυρὸ καὶ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ καὶ τὰ
ὑποκαθιστοῦμε μὲ μίζερα ὑποκατάστατα καὶ μὲ προτεσταντικῆς ἐμπνεύσεως
ὑποπροϊόντα.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
«Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τ. Β´
- Πνευματικὴ ἀφύπνιση»,
ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχαστ. “Εὐαγγελιστὴς Ἰω. Θεολόγος”,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999, σελ. 149-151
[…] Ἀλλοῦ σβήνουν τὰ κανδήλια, γιὰ νὰ κάνουν οἰκονομία! Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς στείλη μεγάλες εὐλογίες, ὅταν Τὸν εὐλαβοῦνται. […]
- Γέροντα, οἱ ἀδελφὲς νὰ καῖνε στὰ κελλιὰ ὅσα κεριὰ θέλουν;
- Ἂς κάψουν, νὰ καῆ καὶ ὁ διάβολος. Ἐδῶ καίγεται ὁ κόσμος ὅλος. Μόνο νὰ ἔχη νόημα τὸ κεράκι ποὺ θὰ ἀνάψουν· νὰ συνοδεύεται μὲ προσευχή.
. Ὅταν ἀφεθῆ κανεὶς στὸν Θεό, εἶναι μεγάλο πράγμα. Ἐμεῖς τρῶμε γλυκοὺς καρποὺς καὶ προσφέρουμε τὴν ρητίνη τῶν δένδρων στὸν Θεὸ μὲ τὸ θυμιατήρι. Τρῶμε τὸ μέλι καὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὸ κερί, καὶ αὐτὸ συχνὰ τὸ ἀνακατεύουμε μὲ παραφίνη. Ἕνα κερὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μουρνταρεύουμε; Ποῦ νὰ μᾶς ζητοῦσε ὁ Θεὸς νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὸ μέλι! Φαντάζομαι τότε τί θὰ κάναμε! Ἢ ζουμιὰ θὰ δίναμε ἢ λίγο ζαχαρόνερο. Ὁ Θεὸς νὰ μὴ μᾶς πάρη στὰ σοβαρά! Σὲ ὅλα μπορεῖ νὰ κάνη κανεὶς οἰκονομία ἐκτὸς ἀπὸ τὴν λατρεία στὸν Θεό. Στὸν Θεὸ θὰ προσφέρη τὸ πιὸ καθαρό, τὸ πιὸ καλό.
– Γέροντα, ὁ κόσµος δὲν καταλαβαίνει εὔκολα ὅτι εἶναι ἀνευλάβεια νὰ καῖµε κεριὰ ἀπὸ παραφίνη.
– Νὰ πῆτε στὸν κόσµο: «Γιὰ τὴν ὑγεία σας δὲν κάνει νὰ καῖτε κεριὰ ἀπὸ παραφίνη στοὺς Ναούς». Ἔτσι θὰ τὸ σκεφθοῦν λιγάκι αὐτό. Ἂν εἶναι καὶ µικρὸς ὁ Ναός, τότε εἶναι ποὺ πάει νὰ σκάση κανείς. Καλύτερα νὰ ἀνάψουν ἕνα µικρὸ κεράκι καὶ νὰ εἶναι γνήσιο παρὰ ὁλόκληρη λαµπάδα µὲ παραφίνη. Πολλοὶ στὶς Ἐκκλησίες γι᾽ αὐτὸ ζαλίζονται καὶ λιποθυµοῦν. Νὰ εἶναι µικρὸς ὁ Ναὸς καὶ νὰ καίγεται ὅλη αὐτὴ ἡ παραφίνη!… Καὶ νὰ ἦταν µόνον αὐτό; Λάδια, ποὺ δὲν τρώγονται, θέλουν νὰ τὰ βάλουν στὰ κανδήλια! Ποῦ φθάνουν οἱ ἄνθρωποι! Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι τὸ λάδι ποὺ θὰ χρησιµοποιοῦσαν στὸν Ναὸ ἔπρεπε νὰ τὸ φτιάχνουν ἀπὸ ἐλιὲς ποὺ µάζευαν πάνω ἀπὸ τὰ δένδρα καὶ ὄχι ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἔπεφταν κάτω. Μήπως ὁ Θεὸς ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὸ τὸ λάδι ἢ ἀπὸ τὸ θυµίαµα; Ὄχι, ἀλλὰ συγκινεῖται ὁ Θεός, γιατί εἶναι µιὰ προσφορά, µὲ τὴν ὁποία ἐκφράζεται ἡ εὐγνωµοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς Αὐτόν. Στὸ Σινᾶ µοῦ εἶχε κάνει ἐντύπωση: Οἱ Βεδουίνοι δὲν ἔχουν, οἱ καηµένοι, τίποτε νὰ προσφέρουν. Καὶ βλέπεις, µαζεύουν κανένα πετραδάκι ποὺ λίγο διαφέρει ἀπὸ τὰ ἄλλα, τόσο µικρούτσικο, ἤ, ἂν βροῦν σὲ καµµιὰ ρωγµὴ δύο-τρία φυλλαράκια, τὰ παίρνουν, ἀνεβαίνουν ἐπάνω στὴν πέτρα ποὺ χτύπησε ὁ Μωυσῆς µὲ τὸ ραβδί του καὶ βγῆκε τὸ νερὸ καὶ τὰ ἀφήνουν ἐκεῖ. Ἢ οἱ µητέρες ποὺ θηλάζουν πᾶνε καὶ στάζουν λίγο γάλα ἐκεῖ, µὲ τὸν λογισµό: «Νὰ µοῦ δίνη γάλα ὁ Θεός, γιὰ νὰ θηλάζω τὰ παιδιά µου»! Βλέπεις τί εὐγνωµοσύνη ἔχουν! Δὲν εἶναι µικρὸ πράγµα. Καὶ ἐµεῖς τὶ κάνουµε! Θὰ µᾶς κρίνουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀφήνουν ἐκεῖ πάνω ξυλαράκια, φυλλαράκια, πετραδάκια… Ἔχει ὁ Θεὸς ἀνάγκη ἀπὸ αὐτά; Ὄχι, ἀλλὰ βοηθάει ὁ Θεός, γιατὶ βλέπει τὴν ἀγαθὴ καρδιά, τὴν ἀγαθὴ διάθεση. Ἔτσι ἐκφράζεται ἡ ἀγαθὴ προαίρεση!!!
Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ᾽40 καὶ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑ, ΕΘΝΙΚΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2012
Σὲ ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας “Αὐγὴ” τὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος χαρακτηρίζεται «μῦθος», ἐνῶ ἀναφέρεται πὼς οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες λιποτακτοῦσαν ἀπὸ τὸ Μέτωπο [ἐνδεικτικὸ ἀπόσπασμα: «Ἡ 28η Ὀκτωβρίου δὲν σήμαινε οὔτε τὴν “ἑνότητα” οὔτε “τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἔθνους”, ἀλλὰ τὴν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας σὲ ἕνα παγκόσμιο ἰμπεριαλιστικὸ πόλεμο»! ! !]
ΠΗΓΗ: iefimerida.gr
«Οἱ κομμουνιστοσυμμορίτες ἦταν ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος… Τὰ ἔζησα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πρῶτο χέρι. Στὴν Κόνιτσα, ἀνήμερα Χριστούγεννα, ἀπ᾽ τοὺς ἀπέναντι λόφους, χτυποῦσαν μὲ πολυβόλα τὴν Ἐκκλησία. Καὶ πήγαινα, ἐγὼ μὲ τὸν παπὰ καὶ ἕναν ἄλλον νὰ θάψουμε τοὺς σκοτωμένους…» (Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης [ἀσυρματιστὴς κατὰ τὸν συμμοριτοπόλεμο], ἐν Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» – Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´, ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 101
«ΕΤΣΙ ΣΠΑΡΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ;» (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
- Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία»,Θεσσαλονίκη 2012,σελ. 141-142
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
. Θυμᾶμαι μὲ δέος τὴν περίπτωση μιᾶς μάνας, ποὺ εἶχε χάσει τὸ δεκαεξάχρονο παιδί της καὶ ἦρθε ἀπαρηγόρητη στὸν Γέροντα Παΐσιο, λίγο πρὶν τὴν κοίμησή του. Γόγγυζε καὶ κατηγοροῦσε τὸν Θεὸ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ τὴν βρῆκε.
. Εἶδα τὸν Γέροντα ἀκόνητο! Βουβό! Ἀμίλητο, γιὰ λίγα λεπτά! Ἀπὸ τὴ μιά, ἡ ἀπέραντη συμπόνοια γιὰ τὸν πόνο τῆς μάνας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ὀργὴ γιὰ τὸν γογγυσμό της ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καὶ μάλιστα μπροστὰ σὲ τόσο κόσμο. Προκειμένου, λοιπόν, νὰ βάλει τὰ πράγματα στὴν θέση τους καὶ νὰ συνετιστοῦν καὶ ἄλλοι, τὴν ρώτησε μπροστὰ σὲ ὅλους: «Πόσες ἐκτρώσεις ἔχεις κάνει;» «Δεκατρεῖς!», ἀπάντησε ἐκείνη. «Ἔτσι σπάραζες καὶ τότε, ὅταν τὰ σκότωνες μόνη σου;», τὴν ρώτησε.
Ἡ γυναίκα τά ᾽χασε. Ὁ θρῆνος κόπηκε αὐτόματα. Ἀπὸ θύμα ἔγινε θύτης. Κι ἦρθε σὲ συντριβὴ μὰ δάκρυα καὶ πόνο…
«ΓΛΩΣΣΕΣ ΕΜΑΘΕΣ, ΑΛΛΑ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ;» (ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡ.)
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ προσφάτως ἐκδοθὲν βιβλίο:
«Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
- Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία»,Θεσσαλονίκη 2012,
σελ. 122-123
Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»
. Ἡ δουλειὰ τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ προσευχή. Ὄχι νὰ γυρίζει καὶ νὰ δίνει μανέστρα. Αὐτὰ εἶναι χαμένα, ἀσήμαντα πράγματα. Βέβαια, αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν, τὰ διαφημίζουν σὰν τὸν μπακάλη ποὺ διαλαλεῖ τὰ παλιοφάσολά του γιὰ πρώτη ποιότητα καὶ ξεπουλάει. Αὐτὰ κάνουν καὶ οἱ Καθολικοί. Κάνουν φιλανθρωπίες, κάνουν ἱεραποστολές, καὶ οἱ ἱεραπόστολοί τους εἶναι ἄθεοι· ἔχουν ξεφτίσει. Μοῦ ἔλεγε κάποιος ὅτι προετοιμάστηκε γιὰ ἱεραποστολή. Καὶ τὸν ρώτησα: «Τί εἴδους προετοιμασία ἔκανες;» «῎Εμαθα», εἶπε, «ἀγγλικά, κολύμπι, ὁδήγηση» καὶ δὲν ξέρω τί ἄλλο. «Θὰ τοὺς μιλῶ γιὰ τὸν Χριστό, κι ἐκεῖ θὰ τοὺς βάλω καὶ κάτι γιὰ τὸν ἑλληνισμό». «Τί σοῦ χρειάζεται ὁ ἑλληνισμός;», τοῦ εἶπα. «Ἂν ἐσὺ εἶσαι ἅγιος, δοξάζεις καὶ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Τὰ ἀγγλικὰ τὰ ἔμαθες γιὰ νὰ συνεννοεῖσαι. Ἀλλὰ ἐσὺ ὁ ἴδιος τί ἔχεις νὰ πεῖς; Ἡ Χάρη εἶναι ποὺ μιλᾶ. Τὸ κολύμπι;». «Γιὰ νὰ σωθῶ κολυμπώντας, ἂν καμιὰ φορὰ μὲ κυκλώσουν». «Μά, δὲν ζητᾶς τὴν Χάρη· ἡ Χάρη θὰ βρεῖ τρόπο νὰ σὲ περάσει στὸ ποτάμι καὶ θὰ κάνει καὶ τοὺς ἄλλους νὰ πιστέψουν. Ἄφησε τὴν Χάρη νὰ μιλήσει σὲ ἕναν ἀπ᾽ αὐτοὺς καὶ ὅταν αὐτὸς Ἁγιασθεῖ, θὰ γυρίσει νὰ ἁγιάσει καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ ξέρει καὶ τὴν γλῶσσα τους.
. Ἂν δεῖς πρόγραμμα ἱεραποστολῆς Καθολικῶν καὶ πρόγραμμα τοῦ ΓΕΣ, δὲν διαφέρουν καθόλου. Εἶναι χάρτης μὲ τόξα, ποὺ ἀναφέρει μονάδες κ.λπ. Δὲν εἶναι ὅμως αὐτό. Ὁ Θεὸς ὁδηγεῖ. Πρέπει νὰ σὲ καλέσει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ βγεῖς σὲ ἱεραποστολή, γιατὶ ἀλλιῶς ἐν τέλει κάνεις τὸ κέφι σου… Μιὰ κοπέλλα, ποὺ ἡ ἴδια πνίγεται σὲ μιὰ κουταλιὰ νερό, ἔχει παντοῦ κατηχητικά. Ἄνθρωποι ποὺ ζῆσαν καὶ μεγάλωσαν μὲ τὸ δυτικὸ πνεῦμα δυσκολεύονται νὰ ζήσουν στὴν Ὀρθοδοξία.…
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ
ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ
Γράφει ὁ Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» 05, 12, 19.10.2012
. Ἐντυπωσιακὸς καὶ ἀπὸ κάθε
ἄποψη ἄρτιος καὶ ὁ β´ τόμος τοῦ βιβλίου «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας
Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» (σελ. 424), ποὺ ἐξέδωσε ὁ κ. Νικόλαος
Ἀ. Ζουρνατζόγλου, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει κόπο καὶ ἔξοδα. Ἡ ἀμέριστη ἀγάπη
του γιὰ τὸν Γέροντα τὸν παρακίνησε σὲ αὐτὴ τὴν μνημειώδη ἔκδοση, ἡ ὁποία
κοσμεῖται μὲ 46 ἔγχρωμες καλλιτεχνικὲς φωτογραφίες.
. Ὁ τόμος προλογίζεται ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ καὶ τὸ περιεχόμενό του εἶναι ἰδιαίτερα
ἐνδιαφέρον. Ὑπάρχει προλογικὸ σημείωμα τοῦ ἀντιπτεράρχου ἐ.ἀ.
Ἀλεξάνδρου Ξ. Οἰκονόμου καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ ἐπισμηναγοῦ ἐ.ἀ. Νικολάου
Ζουρνατζόγλου.
. Οἱ μαρτυρίες τῶν προσκυνητῶν εἶναι 191 καὶ εἶναι χωρισμένες
σὲ ἐπιμέρους ἑνότητες, ὅπωςΜαρτυρίες ἐπισκόπων, ἡγουμένων, καθηγητῶν
Πανεπιστημίου, «Κάρτα τοῦ πολίτη», Διδασκαλία – Νουθεσίες, Διδαχές,
Προσωπικὲς μαρτυρίες διορατικοῦ χαρίσματος, Διορατικό – προορατικὸ
χάρισμα, θαυμαστὰ γεγονότα, Ἐθνικὰ θέματα, Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίου
κ.ἄ.
. Εἶναι ἄξιος συγχαρητηρίων ὁ κ. Ζουρνατζόγλου, γιατὶ μὲ τοὺς
δύο τόμους τῶν Μαρτυριῶν τῶν Προσκυνητῶν καὶ τὸν ἕτερο «Κείμενα –
Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου 1924–1994», ποὺ ἐκδόθηκε τὸ
2009, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες εἰκόνες καὶ φωτογραφίες, ποὺ
ἔχει ἐκτυπώσει καὶ μοιράζει ὡς εὐλογία τῶν ἐκδόσεών του «Ἁγιοτόκος
Καππαδοκία», ἔκανε εὐρύτερα γνωστὸ τὸν Γέροντα Παΐσιο.
. Μιὰ γεύση τοῦ περιεχομένου τοῦ τόμου δίνουν τὰ ἀκόλουθα ἀποσπάσματα, τὰ ὁποῖα παραθέτω μὲ σύντομο σχολιασμό.
* * *
α´. Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα
. Ἕνας πανεπιστημιακὸς δάσκαλος εἶχε συναντήσει τὸ Γέροντα καὶ μετὰ ἔλεγε: «Ἡ ἀγάπη του σὲ διαλύει!» (σελ. 39).
β´. Εἶναι κατορθώματα τοῦ Θεοῦ
. Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ὑπερπηδώντας τὰ διάφορα ἐμπόδια. Νὰ ἔχει καὶ ταπείνωση. Διαφορετικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Ὁ Γέροντας συμβούλευε σχετικά: «Γιὰ ὅ,τι εἶσαι , ὅ,τι ἔχεις καὶ ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεό. Εὐχαριστῶντας τὸν Θεό, θὰ συνειδητοποιεῖς ὅτι δὲν εἶναι δικά σου κατορθώματα, ἀλλὰ δῶρα Του, καὶ θὰ ταπεινώνεσαι» (σελ. 43).
γ´. Ἀγγελούδι στὸν παράδεισο
. Ὁ Γέροντας ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὰ ἀνάπηρα παιδιὰ καὶ στοὺς γονεῖς, ποὺ τὰ προστάτευαν. Πονοῦσε ἡ καρδιά του, ἀλλὰ ἦταν βέβαιος ὅτι ὁΘεὸς θὰ τοὺς πάρει στὸν Παράδεισο. Τὸ εἶπε αὐτὸ γιὰ ἕνα, ποὺ εἶχε ἕνα παιδὶ μὲ βαριὰ νοητικὴ ἀνεπάρκεια: «Τὸ παιδί του θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἀγγελούδι στὸν Παράδεισο καὶ ὅτι αὐτό, μάλιστα θὰ βάλει στὸ Παράδεισο καὶ τοὺς γονεῖς του, ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ἀπελπιστοῦν. Ἐκεῖ θὰ λάβουν μισθὸ μάρτυρα!». Καὶ συμπλήρωνε: «Ὅταν ὁ ἀνάπηρος δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια του μὲ χαρά, ὁΘεὸς θὰ τὸν κατατάξει μὲ τοὺς ὁμολογητάς» (σελ. 49).
δ´. Τὸ καλὸ προζύμι
. Ὁ Γέροντας ἀνησυχοῦσε γιὰ τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους, γιατὶ εἶναι ἀδιάφοροι πνευματικὰ καὶ ζοῦν χωρὶς φόβο Θεοῦ καί τήρηση τῶν ἐντολῶν. Ὡστόσο, πίστευε ὅτι δὲν χάθηκαν ὅλα. Οἱ ἄνθρωποι θὰ ξαναβροῦν τὸ δρόμο τους, γιατὶ ὑπάρχει στὴν Ὀρθοδοξία τὸ καλὸ προζύμι. Ἔλεγε σχετικά: «Πολλοὶ ἄνθρωποι ζοῦν χωρὶς ἰδανικά. Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή. Δὲν ἔχουν συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Τὸ κακὸ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη πίστης στὴν ἄλλη ζωή. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ γερὲς μηχανές, ποὺ ὅμως ἔχουν παγωμένα λάδια. Ἔχουν παγωμένη καρδιά. Δὲν χρησιμοποιοῦν τὴν καρδιά τους, γι᾽ αὐτὸ καὶ βασανίζονται. Εὐτυχῶς ὅμως ὑπάρχει καλὸ προζύμι. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς εὐλάβειας. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν τὴν εὐγένεια. Δυστυχῶς χάνουμε τὴν εὐλάβεια, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουμε τὴν εὐγένεια. Ἔτσι τὰ πράγματα γίνονται χειρότερα» (σελ. 50).
ε´. Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη
. Οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται, ζώντας μέσα στὸν κόσμο, ἐὰν ἔχει ἱερὴ ἐπιθυμία καὶ ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός, ποὺ ζεῖ μὲς στοὺς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἂν ἔχει ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ προσεύχεται χωρὶς νὰ τὸν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξωτερικοὶ θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχὸς στὴν ἔρημο μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ ἕνα κουνούπι καὶ νὰ ἀνάβει τὸ φῶς ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει, ἐπειδὴ δῆθεν τὸν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη» (σελ. 65).
Ϛ´. Ἕνας πνευματικὸς κίνδυνος
. Στὶς μέρες μας ὑπερτονίζεται ὁ ρόλος τῶν πνευματικῶν καὶ τῶν γερόντων. Πολλοὶ μιλοῦν μὲ καύχηση, γιατὶ γνωρίζουν κάποιον φημισμένο Γέροντα, χωρὶς ὡστόσο ἡ γνωριμία αὐτὴ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ σὲ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή. Ὁ Γέροντας Παΐσιος διευκρίνιζε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καὶ ὅλο τὸ εἶναι μας νὰ στρέφεται πρῶτα στὸν Τριαδικὸ Θεό, μετὰ στὴν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στοὺς Ἁγίους μας καὶ στὸ τέλος στοὺς Γεροντάδες. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ δίνουμε τὴν προτεραιότητα σὲ κανέναν ἄλλον καὶ γιὰ κανένα λόγο, παρὰ μόνο στὸν Τριαδικὸ Θεό, γιατὶ διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ φτάσουμε ἀκόμη καὶ σὲ αἵρεση. Δουλεύει κι ὁ ἐγωϊσμός —αὐτὸ τὸ μεγάλο θηρίο—καὶ ἔτσι πρέπει νὰ γίνεται μεγάλη προσπάθεια καὶ μεγάλη μετάνοια, γιὰ νὰ διορθωθοῦν τὰ πράγματα» (σελ. 105).
ζ´. Ἡ φροντίδα τῶν ἡλικιωμένων γονέων
. Στὴ δύσκολη ἐποχή μας ἀκόμα καὶ οἱ λεγόμενοι συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ γιὰ τοὺς ἄλλους ἔχουν εὔκολες τὶς συμβουλές, ἐπιλέγουν νὰ ἀναθέτουν τὴ φροντίδα τῶν γερασμένων γονέων τους σὲ κάποιο ἵδρυμα ἢ σὲ κάποια ἀλλοδαπὴ γυναίκα, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν Χώρα μας, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸ ψωμὶ τῶν πεινασμένων παιδιῶν της, προφασιζόμενοι ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦν νὰ τοὺς περιποιηθοῦν. Ὁ Γέροντας, σὲ κάποιον ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ἀνεχθεῖ τὶς γκρίνιες καὶ παραξενιὲς τῶν ἡλικιωμένων γονέων του καὶ ἤθελε νὰ τοὺς βάλει σὲ κάποιο γηροκομεῖο, εἶπε: «Ὄχι, παιδί μου. Θὰ φροντίσετε τοὺς γονεῖς σας, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι σᾶς φρόντισαν μὲ ὅλες τὶς δυσκολίες, καὶ σᾶς μεγάλωσαν μὲ ὅλα τὰ προβλήματα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἀλλιῶς, τὸ ἴδιο θὰ κάνουν τὰ παιδιά σας καὶ σὲ σᾶς τοὺς ἴδιους» (σελ. 115).
η´. Ἡ προσευχὴ ἀλλάζει τὰ πράγματα
. Δὲν πρέπει νὰ δεχόμαστε μοιρολατρικὰ τὰ ὅσα ἔρχονται στὴ ζωή μας. Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ ἀλλάζουμε τὰ πράγματα καὶ νὰ ἐπηρεάζουμε τὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Προσεύχεσαι, καὶ ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ ἐπιλαμβάνεται ὅταν, φυσικά, βλέπει ὅτι ἡ αἴτητή μας δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ πνευματικό μας συμφέρον. Δὲν μπαίνει ἀπὸ μόνος του στὴ μέση. Νὰ δεῖς τὴν ἀρχοντιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν θέλει οὔτε τὸ αὐτεξούσιό μας νὰ θίγεται οὔτε καὶ ὁ διάβολος νὰ παραπονεῖται!…» (σελ. 119).
θ´. Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση
. Γιὰ τὸ θέμα τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ τόσο γίνεται λόγος ἀπὸ τοὺς ἐπιπόλαιους οἰκουμενιστές, ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση θὰ γίνει ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι πραγματικὰ ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Δὲν θὰ γίνει μὲ χαρτιὰ καὶ συμφωνητικά!» (σελ. 133).
ι´. Γάμος ἢ μοναχισμός;
. Σὲ προσκυνητή, ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ δίλημμα γάμος ἢ μοναχισμός, ὁ Γέροντας τὸν συμβούλεψε: «Μὴ βιάζεσαι. Ὁ Θεὸς θὰ δείξει. Ὁ γάμος καὶ ὁ μοναχισμὸς εἶναι σὰν δύο φροῦτα. Τὸ ἕνα θὰ ὡριμάσει, τὸ ἄλλο θὰ σαπίσει καὶ θὰ πέσει. Ἐσὺ θὰ πάρεις τὸ ὥριμο» (σελ. 160).
ια´. Ἀδιάλειπτη προσευχή
. Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ στὴν ἐποχή μας. Οἱ χριστιανοὶ καθημερινὰ διέρχονται ἀπὸ ἐμπόλεμες περιοχές, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὅπως τὰ καράβια, ποὺ κινδυνεύουν ἐκπέμπουν συνεχῶς σῆμα κινδύνου, ἔτσι πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέει συνεχῶς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ εἶναι λιτή» (σελ. 315).
ιβ´. Νὰ νιώθουμε ἀσφαλεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία
. Συχνὸ εἶναι τὸ φαινόμενο
ἄνθρωποι μὲ φόβο Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ ἀνεπαρκῆ πνευματικότητα, νὰ μιλοῦν
συνεχῶς γιὰ φοβερὰ γεγονότα, ποὺ σύντομα θὰ συμβοῦν καὶ θὰ ἔχουν
καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα, χωρὶς ὡστόσο νὰ στηρίζονται κάπου. Προφανῶς
εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας τους. Ὁ Γέροντας ἦταν καθησυχαστικός:
«Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε οὔτε νὰ ἔχουμε ἄγχος, ἀφοῦ
εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία, συμμετέχουμε στὴ μυστηριακὴ ζωή,
ἐξομολογούμαστε καὶ μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων.Πρέπει νὰ
παρακολουθοῦμε τὰ γεγονότα καὶ νὰ ἀνησυχοῦμε, ὥστε νὰ μὴ παραπλανηθοῦμε.
Τὴν κρίσιμη στιγμή, ἡ Ἐκκλησία θὰ πάρει θέση, καὶ θὰ βρεθοῦν ἱερωμένοι
νὰ μᾶς καθοδηγήσουν.
. Ἐξ ἄλλου, ἡ κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι μόνο γιὰ τρία
καὶ μισὸ χρόνια, ὅσο κράτησε καὶ ἡ γερμανικὴ κατοχή. Ὅπως τὰ καταφέραμε
τότε, θὰ τὰ καταφέρουμε καὶ στὶς δύσκολες στιγμές, ποὺ θὰ ᾽ρθουν» (σελ.
336).
ιγ´. Ἡ καλὴ ἀδιαφορία
. Πολλὲς φορὲς ἐπισκέπτονταν τὸ Γέροντα ἄνθρωποι, ποὺ ταλαιπωροῦνταν ἀπὸ τὸ ἄγχος, διότι μὲ τὶς ὑπόνοιές τους ἔβλεπαν παντοῦ κινδύνους. Ὁ Γέροντας τοὺς συμβούλευε νὰ ἀγοράσουν λίγη ἀδιαφορία,γιὰ νὰ ἠρεμήσουν (σελ. 339).
ιδ´. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὴν Ἑλλάδα
. Ὁ Γέροντας ἦταν εὐαίσθητος ἀπέναντι στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ διατηροῦσε τὴν αἰσιοδοξία του γιὰ τὴν πορεία τους. Ἡ στρατιωτική του θητεία εἶχε συμπέσει μὲ τὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου τῆς δεκαετίας τοῦ σαράντα, γεγονὸς ποὺ τοῦ διατήρησε τὸν πατριωτισμό του, μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του σὲ ὑψηλὸ βαθμό. Γιὰ τὴν πορεία τῆς Πατρίδος μᾶς ἔλεγε: «Πολλὲς μπόρες πέρασε ἡ Ἑλλάδα. Ἀδικήθηκε πολύ. Καὶ ὅ,τι ἔρθει, μπόρα θά ᾽ναι. Τὴν ἀγαπάει ὁ Θεός. Στὴ Μικρὰ Ἀσία ἔχουμε πολλὰ ἅγια Λείψανα. Κάθε σπιθαμὴ καὶ βρίσκεις ἅγια Λείψανα. Θὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Σοφία» (σελ. 357).
ιε´. Σανίδα σωτηρίας
. Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι σανίδα σωτηρίας τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Χάρη σ᾽ αὐτὴν ὑφίσταται ἀκόμη ὁ ἑλληνισμὸς (σελ. 357).
ιϛ´. Τὰ πολλὰ μονοπάτια
. Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀνάβαση πρὸς τὴν κορυφὴ ἔχει πολλὰ μονοπάτια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό• κι ὁ καθένας διαλέγει αὐτὸ ποὺ τοῦ ταιριάζει περισσότερο» (σελ. 359).
ιζ´. Ἀτρόμητοι ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς
. Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: «Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359).
ιη´. Ἐσωτερικὴ καλλιέργεια
. Ὁ Γέροντας ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του πρὸς εὐσεβεῖς γυναῖκες, ποὺ ποθοῦσαν τὸ μοναχισμό: «Νὰ εὔχεσθε καὶ ἐσεῖς γιὰ μένα, διὰ νὰ μοῦ δίνει δύναμη ὁ Θεὸς νὰ σκάβω τὸν παλαιόν μου ἄνθρωπον. Ὅσο σκάβω, τόσο μεγαλώνει ὁ λάκκος. Οὔτε καὶ πρόκειται νὰ τελειώσει ποτέ, ἕως ὅτου μπῶ στὸν ἄλλον λάκκο, ποὺ ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς πραγματικῆς ζωῆς. Νὰ εὔχεσθε νὰ μπορέσω νὰ καθαρίσω τὸ σιταράκι, ποὺ θὰ φυτευτεῖ στὸν λάκκο, νὰ μὴ ἔχει ἦρες καὶ λαθήρια, γιὰ νὰ παρουσιάσω στὸν Δημιουργόν μου στάχυα καλὰ μόνον» (σελ. 393).
ιθ´. Ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό
. Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν
ἐκτιμήσει στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε τὴν ἀξία, ποὺ ἔχει ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν
Θεὸ καὶ εἰδικότερα στὰ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα, ποὺ ἔχει στὴν
καθημερινότητά τους.
. Ὁ Γέροντας τόνιζε σχετικά: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ
“ὑποχρεώνει” τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβαίνει, νὰ βοηθήσει, ἀφοῦ κάνει κανεὶς
ἀνθρωπίνως ὅ,τι μπορεῖ. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ μόνον ξεκουράζει καὶ
δίνει κουράγιο στὰ ἀδύνατα πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη
ἀντιμετώπιση πνίγει μὲ τὸ ἄγχος τοὺς εὐαίσθητους καὶ τοὺς ἀρρωσταίνει
περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀρρώστους, ποὺ σκέπτονται νὰ βοηθήσουν καὶ τελικὰ
δὲν βοηθοῦν ὅπως πρέπει» (σελ. 398).
κ´. Κομμουνισμὸς καὶ καπιταλισμός
. Πολλὴ διάβρωση προκάλεσε στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων ὁ κομμουνισμὸς καὶ πολλὰ εἶναι τὰ θύματά του. Ὅμως καὶ ὁ καπιταλισμός, ποὺ εἶναι στὸν ἀντίποδα, εἶναι ψυχοφθόρος καὶ ἐπιζήμιος γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ δύο πολιτικὰ συστήματα εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἄσπρὸ φίδι, μαῦρο φίδι, τὸ ἴδιο εἶναι». Εἰδικὰ γιὰ τὸν κομμουνισμὸ ἔλεγε: «Τενεκὲς εἶναι καὶ σκουριάζει. Θὰ δεῖτε ὅτι θὰ διαλυθεῖ μόνος του» (σελ. 403).
βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/20/τὸ-σερβικὸ-κολοβὸ-φίδι/
ΠΗΓΗ: thriskeftika.blogspot.gr
Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ “Corpus Christi”
Ὁ Γέροντας Παΐσιος καί ἡ «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου Corpus Christi
Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
. Τό 1988, μέ ἀφορμή βλάσφημη
ταινία πού προσέβαλλε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Γέροντας Παΐσιος
ξεσήκωσε καί ἄλλους Πατέρες καί «παρ’ ὅλη τήν δυσκολία πού εἶχε ἀπὸ τὸν
πόνο λόγῳ τῆς κήλης, βγῆκε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ ἄλλους Ἁγιορεῖτες καὶ
παραβρέθηκε στὸ συλλαλητήριο ποὺ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἐνισχύοντας μὲ
τὴν παρουσία του τὸν πιστὸ λαό». Τὸ συλλαλητήριο ἦταν ἐνάντια στὴν
βλάσφημη ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» ἡ ὁποία σκηνοθετήθηκε ἀπὸ τὸν
Μαρτὶν Σκορτσέζε, παίχτηκε γιὰ λίγο σὲ κινηματογράφους τῶν Ἀθηνῶν τὸ
1988 καὶ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν καὶ τῆς
Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ προβολή της»1.
. Ἔκανε ἄραγε λάθος ὁ Γέροντας πού ἄφησε τό Ἅγιον Ὄρος καί
διαμαρτυρήθηκε ἔτσι δυναμικά ἐνάντια στή βλάσφημη ταινία συμμετέχοντας
στό συλλαλητήριο; Δέν σκέφτηκε ὅτι θά τῆς ἔκανε διαφήμιση;
. Ὄχι δέν ἔκανε λάθος. Διότι ὁ Χριστός μας δέν μᾶς εἶπε νά σκεπτόμαστε μέ κριτήρια μάρκετινγκ.
. Μέ τό ἴδιο σκεπτικό καί ὁ Χριστός μας ἔκανε λάθος· δέν θά
ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά διώξει τούς βέβηλους ἐμπόρους ἀπό τόν
Ναό, ὅλους αὐτούς πού βλασφημοῦσαν τόν Πατέρα Του καί τόν Ἴδιο, γιά νά
μήν αὐξήση τά κέρδη τους κάνοντάς τους διαφήμιση! (Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!)
. Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ
μέ ἀφορμή τό βλάσφημο ἔργο τοῦ Σκορτσέζε καί τήν δυναμική διαμαρτυρία
τῶν τότε Χριστιανῶν: «Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν ἠθικὲς ἀταξίες. Τὸ ἔχουν παρακάνει.
Εἶχαν κάνει μήνυση ὅτι ἡ ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» προσβάλλει τὴν
θρησκεία καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς εἶπαν: «Δὲν εἶναι τίποτε». Τέτοιες
βλασφημίες δὲν ἀκούστηκαν ποτέ! Γιὰ μᾶς ἡ διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ἐκείνη ταινία ἦταν ὁμολογία πίστεως. Βέβαια μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα γίνεται καὶ ἕνα καλό· χωρίζει ἡ ἦρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, κοσκινίζεται ὁ κόσμος»2.
. Μετά 24 χρόνια ἀπό τήν διαμαρτυρία τοῦ Γέροντος Παϊσίου καί
τῶν ἄλλων ἁγιορειτῶν ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέ τό βλάσφημο θεατρικό
ἔργο Corpus Christi. Οἱ δικαστικές ἀρχές εἶπαν πάλι τά ἴδια ὅτι «δέν
εἶναι τίποτα».
. Τό ἄσχημο εἶναι πώς ἡ ἀντίδραση τῶν χριστιανῶν ἦταν τώρα πολύ
πιό χλιαρή ἀπ’ ὅ,τι τότε τό 1988. Ὅσοι λίγοι ἔσωσαν τώρα «τήν τιμή τῶν
ὅπλων» καί διαμαρτυρήθηκαν εἰρηνικά καί κόσμια, δέχθηκαν- ἐντελῶς ἄδικα-
ἐπίθεση μέ χημικά, καί κατακρίθηκαν διότι τἄχατες κάνανε «διαφήμιση»
τοῦ βλάσφημου ἔργου μέ τήν διαμαρτυρία τους.
. Ἄν
αὐτοί πού τούς κατακρίνουν ἔβλεπαν νά χλευάζεται μέ ἀνάλογο τρόπο (μ’
ἕνα θεατρικό ἤ μία ταινία) ὁ πατέρας τους, ἡ μητέρα τους, ἡ ἀδελφή τους,
αὐτοί οἱ ἴδιοι… ἄραγε ΔΕΝ θά μιλοῦσαν… γιά νά μήν αὐξήσουν τά κέρδη τῶν θεατρίνων;(!)
. Καί βέβαια ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ, θά ἀντιδροῦσαν δυναμικώτατα καί κανείς ἔμφρων δέν θά τούς κατέκρινε.
. Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέρων Παΐσιος σ’αὐτούς πού λένε ὅτι οἱ
Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε στίς ἀντίχριστες βλασφημίες: «Σὲ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνει στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτήν; Ἡ
Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές
της, νὰ πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴν μιλᾶμε!
Εἶναι φοβερὸ!»3
. Μήπως ὅμως δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε δυναμικά (χωρίς
βέβαια νά ξεφεύγουμε ἀπό τούς νόμους τοῦ Χριστοῦ μας) ἐγκαταλείποντας
τήν ἡσυχία μας;
. Ὁ Γέρων Παΐσιος μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει. Ἄς ἀκούσουμε πῶς
τό διδάσκει ὁ ἴδιος: «Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ
πού κάνει ὁ τάδε;». «Τί νὰ πεῖς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἂν βρωμάει ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τον». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα. «Πές, τοῦ λέω, “δὲν συμφωνῶ μὲ αὐτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθεῖς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;»4.
. Τί θά συμβεῖ ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογοῦν καί δέν ἀντιδροῦν; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ (οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ) θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφτοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια, ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο.
Καὶ στὴν Βυζαντινὴ ἐποχὴ μία εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ
ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς,
καὶ ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάει, γιὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ
ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους γιατί τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα, οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα5,
τότε ποιός θὰ μιλήσει; Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ
σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα», νὰ πεῖτε: «Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν
φιλοξενία», γιὰ νὰ προβληματιστοῦν. Οἱ καθηγητὲς Θεολογίας δὲν φωνάζουν, γιατί λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι, θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;»6.
. Μήπως ὅμως ἡ προσευχή εἶναι προτιμώτερη;
. Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως.
Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήσει περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή
του θὰ τὴν ἐκμεταλλευτοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν: “Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν
διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας”. Ἂν δὲν ἀρχίσουν
μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακὸ.
Ἔτσι θὰ τονωθοῦν λίγο οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐμποδιστοῦν λίγο ὅσοι
πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι δικό τους καΐκι, νὰ κάνουν
βόλτες· εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἶναι κατακριτέοι. Τὸ
μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ ἔχουν μεγάλο μισθό, πολυτελὲς
αὐτοκίνητο, νὰ τρέχουν στὶς διασκεδάσεις. Καὶ ὕστερα κάνουν νόμο νὰ
παντρεύονται μὲ πολιτικὸ γάμο, νομιμοποιοῦν τὶς ἀμβλώσεις.
. Μὲ τὶς βλάσφημες ταινίες ποὺ παρουσιάζουν, θέλουν νὰ
γελοιοποιήσουν τὸν Χριστό. Τὸ κάνουν, γιὰ νὰ ποῦν, «αὐτὸς ἦταν ὁ
Χριστός, τώρα θὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας», καὶ νὰ παρουσιάσουν μετὰ τὸν «Μεσσία»
τους. Ἐκεῖ τὸ πᾶνε»7.
. Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν
διαμαρτυρόμαστε ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, ἡ Ἁγία Τριάδα, ἡ
Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑτοιμάζουμε τό δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο καί
ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν ἔχουμε ζωντανή καί ἀληθινή πίστη καί ἀγάπη στόν
Χριστό μας.
. Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νά παίρνει θέση ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός μας;
Ναί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας. Ἄς δοῦμε πῶς μᾶς διδάσκει: «Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου
ἕναν ἄλλο ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τόν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καί
μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τά πιό βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν
Παναγία. Δέν παίρνει καί ἡ Ἐκκλησία μιά θέση νά ἀφορίση μερικούς. Αὐτούς ἔπρεπε νά τούς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τόν ἀφορισμό!
-Γέροντα, τί θά καταλάβουν μέ τόν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δέν παραδέχονται;
-Τοὐλάχιστον νά φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μία θέση.
-Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σάν νά τά ἀναγνωρίζη;
-Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιά τήν Παναγία καί κανείς δέν μίλησε.
Λέω σέ κάποιον: «Δέν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἔ, τί νά τούς κάνης,
μοῦ λέει. Θά λερωθῆς, ἄν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νά μιλήσουν.
-Τί εἶχε νά φοβηθῆ, Γέροντα;
-Νά μή γράψουν τίποτε γι’ αὐτόν καί ἐκτεθῆ, καί ἀνέχεται νά βλασφημῆται ἡ
Παναγία! Νά μή θέλουμε νά βγάλη ὁ ἄλλος τό φίδι ἀπό τήν τρύπα, γιά νά
ἔχουμε ἐμεῖς τήν ἡσυχία μας. Αὐτό εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὕστερα ἀρχίζει ὁ
ἄνθρωπος νά κινῆται ἀπό συμφέρον. Γι’ αὐτό βλέπεις ἕνα πνεῦμα
σήμερα: «Μέ τόν τάδε νά ἔχουμε σχέσεις, γιά νά μᾶς λέη καλά λόγια. Μέ
τόν ἄλλο νά τά ἔχουμε καλά, γιά νά μή μᾶς διασύρη κ.λ.π. Νά μή μᾶς
πάρουν γιά κορόιδα, νά μή γίνουμε θύματα». Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καί δέν
μιλάει. «Νά μή μιλήσω λέει, γιά νά μή μέ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ
περισσότεροι δηλαδή εἶναι τελείως ἀδιάφοροι»8.
. Ὁ Θεός μᾶς δίνει πνεῦμα δυνάμεως καί ὄχι πνεῦμα δειλίας, ἀδιαφορίας καί φιλαυτίας. Ἄραγε πόσο τό δεχόμαστε;
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!
1 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 44.
2 Ὅ. π. σελ. 44.
3 Ὅ. π. σελ. 36-7.
4 Ὅ. π. σελ. 37.
5
Ὁ γέροντας ἐννοεῖ τὴν οἰκονομικὴ χορηγία, δηλαδὴ ἕνα ποσὸ χρημάτων τὸ
ὁποῖο τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωση ἀπὸ τὸ 1924 νὰ δίνει κάθε
χρόνο στὶς Ἱερὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐπειδὴ οἱ Μονὲς ἔδωσαν στοὺς
πρόσφυγες τὰ μετόχια τους, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶχαν τὸ λάδι, τὸ σιτάρι, τὸ
κρασὶ κ.λ.π. τῆς χρονιᾶς.
6 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 37.
7 Ὅ. π. σελ. 43-4.
8 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 35-6. Εἰπώθηκε τό 1992.
ΠΗΓΗ: hristospanagia3.blogspot.gr
«ΔΙΚΤΥΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ» (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)
Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό
1. «Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεό»
Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς»
ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012
- Γέροντα, τί σημαίνει γιὰ σᾶς ἡ προσευχή;
-Στέλνω
σῆμα, ζητῶ βοήθεια. Ζητῶ συνεχῶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀπὸ τὴν
Παναγία, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἂν δὲν
ζητήσω, δὲν θὰ μοῦ δώσουν.
. Θυμᾶμαι στὸν ἀνταρτοπόλεμο
μᾶς εἶχαν κυκλώσει σφιχτὰ 1.600 ἀντάρτες. Ἐμεῖς ἤμασταν ὅλοι κι ὅλοι
180 στρατιῶτες ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ ἕναν βράχο. Ἂν μᾶς ἔπιαναν θὰ μᾶς
σκότωναν. Προσπάθησα νὰ στήσω κεραία, γιὰ νὰ πιάσω ἐπαφὴ μὲ τὸ κέντρο.
Δὲν μπόρεσα, κοβόταν ἡ κεραία ἀπὸ τὰ πυρά. Ὁ λοχαγὸς φώναζε: «Ἀφησέ τα
αὐτά· ἔλα ἐδῶ, βοήθησε νὰ σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειρομβομβίδες».
Γυρνοῦσε ἐν τῷ μεταξὺ στὰ πολυβολεῖα καὶ ἔκανε ἐπιθεώρηση. Μόλις ἔφευγε,
ἔτρεχα πάλι στὸν ἀσύρματο. Μέχρι νὰ δώσει αὐτὸς ἐντολές, προσπαθοῦσα νὰ
στήσω κεραία καὶ ξαναπήγαινα νὰ βοηθήσω, γιὰ νὰ μὴν φωνάζει. Τελικὰ μὲ
ἕνα φτυάρι κι ἕνα ξύλο ἔστησα τὴν κεραία καὶ κατάφερα νὰ πιάσω ἐπαφή.
Εἶπα δύο λέξεις. Ἐκεῖνο ἦταν! Τὸ πρωὶ ἦρθε ἡ ἀεροπορία καὶ μᾶς ἔσωσε.
Μικρὸ πράγμα εἶναι 180 ἄνδρες νὰ εἶναι περικυκλωμένοι ἀπὸ 1.600, καὶ
τελικὰ νὰ σωθοῦν;
. Ἀπὸ ἐκεῖ κατάλαβα τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ Μοναχοῦ, νὰ βοηθάει μὲ τὴν προσευχή. Λένε οἱ κοσμικοί: «Τί κάνουν οἱ καλόγεροι; Γιατί δὲν βγαίνουν στὸν κόσμο, νὰ βοηθήσουν τὴν κοινωνία;».
Εἶναι σὰν νὰ λένε σὲ ἕναν ἀσυρματιστή: «Τί κάνεις ἐκεῖ μὲ τὸν ἀσύρματο;
Ἄφησε τὸν ἀσύρματο, πάρε ἕνα ντουφέκι κι ἔλα νὰ πολεμήσεις».
. Σὲ τίποτα δὲν μᾶς ὠφελεῖ ἡ ἐπικοινωνία μὲ ὅλους τοὺς
σταθμοὺς ὅλου τοῦ κόσμου, ἐὰν δὲν ἔχουμε τὴν οὐράνια ἐπικοινωνία καὶ
ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζητᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε βοήθεια ἀπὸ Αὐτόν.
Εἶναι μακάριοι ὅσοι ἔπιασαν ἐπαφὴ μὲ τὸν Οὐράνιο Σταθμὸ καὶ δικτυωμένοι μὲ εὐλάβεια μὲ τὸν Θεό.
ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: alopsis.gr
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΔΙΣΤΟΜΟΣ ΡΟΜΦΑΙΑ, ΣΤΡΕΦΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΤΤΟΥΣΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ «Ὅλη αὐτή ἡ ζῶσα παρουσία τοῦ π. Παϊσίου ἔχει πανικοβάλει τό Σύστημα»
Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ στὶς 11 Ὀκτωβρίου 2012
Πρόλογος Πρωτοπρ. π. Ἰωάννου Φωτοπούλου
. Πανικός ἔχει καταλάβει τά ἀντίχριστα, νεοταξικά κέντρα! Μέ
στόχο τόν ἀφανισμό τοῦ Ρωμαίϊκου οἱ δωσίλογοι καί προδότες ὅλων τῶν
ἀποχρώσεων, ἀπό τήν ἄκρα δεξιά ὣς τήν ἄκρα ἀριστερά τῶν ἀριστεριστῶν καί
ἀναρχικῶν, δυναστεύουν καί ἀπελπίζουν τόν ἑλληνικό λαό μέ πολυποίκιλα
οἰκονομικά μέτρα, μέ τή βάρβαρη ἀστυνόμευση τῶν διαδηλώσεων, μέ τόν
ἐξευτελισμό τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης, μέ τήν ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τοῦ
πληθυσμοῦ, μέ τήν ἐγκατάλειψη τῆς Θράκης, μέ τό ρόλο μπαμπούλα πού δίνει
στή «Χρυσή Αὐγή» κλπ., κλπ.-καθένας ἔχει τό ρόλο του.
. Κανείς δέν
ὑπερασπίζεται αὐτόν τόν ἔρημο λαό πέραν μιᾶς πολιτικάντικης ρητορείας.
Οἱ νεοταξίτες νοιώθουν σιγουριά στό καταστροφικό τους ἔργο. Καί
ξάφνου…ὀρθώνεται μιά ἀκαταμάχητη δύναμη πού σκεπάζει παρηγορεῖ ἐνισχύει
τόν κάθε ἄνθρωπο, πού τοῦ δείχνει τό δρόμο μέσα στους ζοφερούς καιρούς
μας. Εἶναι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ πανσθενουργοῦ ἁγίου
Πνεύματος, πού ὁμιλεῖ διά τοῦ ἁγίου Γέροντος Παϊσίου. Πλήθη
λαοῦ ὄχι μόνο δέχονται θεραπεῖες προσκυνώντας στόν τάφο του, ἀλλά οἱ
διδαχές του μέ τήν γλυκύτητα καί τήν εὐθύτητα πού τίς διακρίνει γίνονται
πυξίδα ἀσφαλής γιά τή ζωή ὅλων μας. Γίνονται παραμυθία καί ἐλπίδα, ὅπλο
καί ἄγκυρα, τροφή καί δροσισμός.
. Ὅλη αὐτή ἡ ζῶσα παρουσία τοῦ π. Παϊσίου ἔχει πανικοβάλει τό Σύστημα
καί τά ὄργανά του φανέρωσαν τόν πανικό τους καί μέ τό ἀσεβές ἱστολόγιο,
καί μέ τόν ἄνευ ὁρίων χλευασμό τοῦ ἁγίου Γέροντος στά Ἐξάρχεια.
Νομίζουν οἱ ἀφελεῖς ὅτι ἔτσι θά νικήσουν τήν Πίστη καί τήν Ελπίδα, τόν
Χριστό καί τους Ἁγίους! Πόσοι ἄραγε δέν ἀφυπνίστηκαν καί πλησίασαν τόν
Γέροντα Παΐσιο μέ αὐτά τά καραγκιοζιλίκια !
.
Ἄς προσέξουν οἱ νεώτεροι ὅτι οἱ κατευθύνοντες τόν χλευασμό καί
οἱ ὑπερασπιστές του εἶναι ὥριμοι στήν ἠλικία- ἀκόμη καί ὁ γηραλέος
Κουβέλης θά πάει μάρτυρας ὑπερασπίσεώς τους!- πράκτορες βεβαίως ξένων
συμφερόντων, ἐμφανιζόμενοι στά νέα παιδιά ὡς δημοκράτες ἤ ἀναρχικοί,
ἐπαναστάτες κατά τοῦ κατεστημένου, στήν πραγματικότητα ριζοσπάστες τῆς
ριζωμένης στήν καρδιά τοῦ ἕλληνα ὀρθοδόξου ζωντανῆς παραδόσεως γιά νά
τόν ἀφήσουν ἔρημο, ἀνήμπορο, ἔρμαιο καί ὑποχείριο τῆς Νέας Τάξεως
Πραγμάτων καί τῆς Νέας ἐποχῆς.
. Τό δυνατότερο
ἀντίδοτο στό φαρμάκι πού μᾶς ποτίζουν εἶναι ὁ Κύριός μας καί οἱ Ἅγιοί
του. Γι΄αὐτό παραθέτουμε κείμενο πού μᾶς παρέδωσε ὁ Θεοφιλέστατος
Ἐπίσκοπος Ἀνδίδων κ. Χριστοφόρος πού ἀφορᾶ τή γνωριμία του μέ τόν
Γέροντα Παΐσιο. Άναμνήσεις ἀπό τήν ἐπικοινωνία μαζί του καί τή
διδασκαλία του.
Τοῦ ἐπισκόπου Ἀνδίδων κ. Χριστοφόρου
Ἡ γνωριμία μου μέ τόν Γέροντα Παΐσιον τόν Ἁγιορείτη
Α´Μέρος
. Τό καλοκαίρι τοῦ 2010
βρέθηκα προσκυνητής στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό ὅπου μετά ἀπό πρόσκληση ἦλθα στό
Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Βασιλικά Θεσσαλονίκης,
καί ἐχοροστάτησα στήν ἱερά ἀγρυπνία τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης. Ἐκεῖ
δέχθηκα καί τήν παράκληση τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου νά καταγράψω ὅσα
ἐνθυμοῦμαι ἀπό τήν πολυετῆ ἀναστροφή μου μέ τόν Γέροντα Παΐσιον, ὥστε νά
διασωθοῦν ἐκ τῆς λήθης τοῦ χρόνου, πρός ὠφέλειαν τῶν πιστῶν.
. Πράγματι, εἶχα τήν εὐλογία νά ἐπικοινωνῶ κατά καιρούς μέ τόν
Γέροντα ἐπί τριανταπέντε χρόνια (1959-1994) προσωπικῶς ἤ δι’
ἀλληλογραφίας. Καί παραμένει ζωηρή στήν μνήμη μου ἡ μετ΄αὐτοῦ
ἀναστροφή, ἡ ἀσκητική ζωή καί ὁ διδακτικός του λόγος, μέρος τοῦ ὁποίου
διετήρησα σέ σημειώσεις.
. Δύο ἦσαν κυρίως οἱ τόποι τῶν τακτικῶν μου συναντήσεων μέ τόν Γέροντα, ἡ Κόνιτσα καί τό Ἅγιον Ὄρος, εἴτε ὡς προσκυνητής εἴτε ὡς ἐκπαιδευτικός στήν Ἀθωνιάδα Σχολή καί τέλος στό Θεαγένειο Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης.
Α´ ΚΟΝΙΤΣΑ (1959-1962)
. Τόν Σεπτέμβριο 1959 τό
Ὑπουργεῖο Παιδείας μέ διώρισε ὡς θεολόγον-ἐκπαιδευτικόν στό Γυμνάσιο
Κονίτσης, ὅπου ἐδίδαξα τά σχολικά ἔτη 1959-1963. Ἐκεῖ ἐπληροφορήθηκα
ὅτι ὁ π. Παΐσιος ἐμόναζε στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Στομίου, ἕνα ἱστορικό
μοναστήρι στίς πλαγιές τῆς Πίνδου, τό ὁποῖον ὁ Γέροντας μέ πολλή
φροντίδα ἀνακαίνισε, ὥστε νά εἶναι λειτουργικό. Ὁ ἴδιος ἐγνώριζε τήν
ξυλουργική, ὁπότε κατασκεύασε καινούργια παράθυρα, πόρτες, καί
ἐτοποθέτησε πλάκες στό δάπεδο τοῦ Καθολικοῦ, τίς ὁποῖες μάλιστα
μετέφεραν οἱ Κονιτσιῶτες μέ πολλή προθυμία ἀπό τήν Γέφυρα τῆς Κονίτσης
στό Μοναστήρι. Ἔξω ἀπό τήν μάνδρα τοῦ μοναστηριοῦ καλλιεργοῦσε ἕναν
μικρό κῆπο, ἀλλά παρεπονεῖτο ὅτι οἱ ἀρκοῦδες ἀπό τήν Πίνδο τοῦ ἔκαναν
ζημιές.
. Ἐκεῖ ὁ Γέροντας ἀσκήτευε αὐστηρά. Μετά τήν κοπιώδη ἐργασία
τῆς ἡμέρας ἀκολουθοῦσε ἡ ἀγρυπνία στήν ἐκκλησία. Κάποτε, μοῦ ἔλεγε ὅτι
ἄκουσε κτύπους στήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας. Ἄνοιξε καί εἶδε ἕναν σκύλο μέ
κόκκινα μάτια. Προφανῶς ἦταν κάτι δαιμονικό. Ὁ μοναχός τοῦ ἔκανε τό
σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί ἐξαφανίστηκε.
. Στό Μοναστήρι τοῦ Στομίου πήγαινα τακτικά μέ τόν μακαρίτη
καί εὐλαβῆ ἱερέα π. Δημήτριο Μάνθο, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων
Ἀποστόλων Κάτω Κονίτσης, ὅπου τελοῦσε τήν Θεία Λειτουργία μέ διακονητή
καί ψάλτη τόν π. Παΐσιο, ὁ ὁποῖος στήν συνέχεια μᾶς προσέφερε καφέ καί
μᾶς συντρόφευε μέ τόν χαριτωμένο λόγο του.
. Κατοικία μου στήν Κόνιτσα ἦταν ἕνα παλαιό ἀρχοντικό, πατρικό
τῶν ἀδελφῶν Παναγιώτη καί Κωνσταντίνου Παπαδημούλη, πού ἔμεναν στήν
Ἀθήνα, καί εἶχαν ἀναθέσει τήν φροντίδα του στούς ἠλικιωμένους κ. Μιχάλη
καί κ. Ἀναστασία. Ὅλοι ἤδη εἶναι κεκοιμημένοι. Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη
τους. Ἐκεῖ μοῦ παρεχώρησαν ἕνα δωμάτιο γιά τή διαμονή μου. Στόν κῆπο
τοῦ σπιτιοῦ ὑπάρχει καί σήμερα ἕνα ἐκκλησάκι ἀφιερωμένο στόν Ἅγιο
Γεώργιο, τόν Νεομάρτυρα, τόν ἐξ Ἰωαννίνων, μέ πολλές εἰκόνες, μεγαλύτερη
τῶν ὁποίων ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μέ φουστανέλλα, γιλέκο καί
φέσι. Ὅταν λοιπόν ὁ π. Παΐσιος ἐρχόταν στήν Κόνιτσα γιά δουλειές τοῦ
Μοναστηριοῦ, διανυκτέρευε καί σ᾽ αὐτό τό έκκλησάκι. Κρατοῦσε ἕνα κερί
καί διάβαζε τήν ἱερή ἀκολουθία. Ἔτσι τόν εὕρισκε ἡ κ. Ἀναστασία, ὅταν
διακριτικά τόν ρωτοῦσε ἄν ἤθελε ἕνα τσαΐ. Ἡ ἴδια εἶχε φροντίσει νά
ὑπάρχῃ ἕνα μαγκάλι, γιά νά ζεσταίνεται ὁ χῶρος.
. Ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως καί Κονίτσης ἀείμνηστος
Χριστοφόρος φρόντιζε τόν π. Παΐσιο, ἀφοῦ μάλιστα εἶχε ἐξουσιοδοτήσει τό
παντοπωλεῖο τοῦ κ. Παναγιωτίδη, νά δίνη στόν Γέροντα ὅ,τι χρειαζόταν μέ
χρέωση τῆς Μητροπόλεως.
. Ἕνα βράδυ εἴχαμε δεῖπνο στήν Μητρόπολη. Ἦταν ἐκεῖ ὁ
Σεβασμιώτατος, ὁ π. Θεόδωρος Μπεράτης, ἱεροκήρυκας, ὁ π. Παΐσιος καί ὁ
γράφων. «Φάγε, Παΐσιε», τοῦ ἔλεγε ὁ δεσπότης, ὅταν τόν ἔβλεπε νά ἀρκῆται
σέ ὀλίγα. Ὅταν τελειώσαμε καί ἡ ὥρα ἦταν περασμένη, ὁ Σεβασμιώτατος
ἐπρότεινε στόν π. Παΐσιο νά διανυκτερεύσῃ στήν Μητρόπολη. Ἐκεῖνος ὅμως
ἀπεχώρησε μέ διάκριση. Ποῦ πῆγε μέσα στήν νύκτα; Ὁ κ. Κώστας, νεωκόρος
τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἁγίου Νικολάου, πού ἀνέβαινε ἀργά τόν δρόμο ἀπό τήν
πλατεῖα πρός τήν κατοικία του, εἶδε ἕνα φῶς στήν ἐκκλησία τῆς Ἀναλήψεως
τοῦ νεκροταφείου. Κοίταξε ἀπό τό τζάμι τοῦ παραθύρου καί εἶδε μέσα τόν
π. Παΐσιο ὄρθιο μέ ἕνα κερί νά ἀγρυπνῇ. Ἐκεῖ εἶχε καταφύγει ὁ Γέροντας
ἀναχωρώντας ἀπό τήν Μητρόπολη.
. Στά θέματα τῆς πίστεως ἦταν πολύ αὐστηρός.
Στήν Κόνιτσα ὑπῆρχε μιά ὁμάδα Προτεσταντῶν μέ εὐκτήριο οἶκο, ἔξω ἀπό
τόν ὁποῖον εἶχαν μιά σχετική ἐπιγραφή. Ὁ π. Παΐσιος πῆγε καί τήν
κατέστρεψε. Ἔκανε καί ἄλλες προσπάθειες, ὥστε αὐτοί οἱ αἱρετικοί νά
ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
. Νά σημειώσω ἀκόμη ὅτι τά χρόνια ἐκεῖνα ὁ Γέροντας ἐμερίμνησε
γιά τήν ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου
ἀπό τήν Κέρκυρα.
. Στήν Ἱερά Μονή Στομίου ἔμεινε ὁ Γέροντας τέσσερα χρόνια, ἀπό
τό 1958 ἕως τό 1962, ὁπότε καί ἀνεχώρησε. Εἶχα ἀκούσει ὅτι ὁ Σιναΐτης
ἱερομόναχος Δαμιανός, σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος τοῦ Σινᾶ, τόν εἶχε
ἐπισκεφθῇ στό Μοναστήρι τοῦ Στομίου καί τόν προσεκάλεσε νά μεταβῇ στό
Σινᾶ, καί ἔτσι ὁ Γερόντας Παΐσιος ἄρχισε μία νέα περίοδο ἀσκήσεως στό
Θεοβάδιστο Ὄρος.
. Πολύ λυπήθηκα γιά τήν ἀναχώρησή του ἀπό τήν Κόνιτσα, ὅπου
ὑπηρέτησα στό Γυμνάσιο ἀκόμη ἕναν χρόνο, μέχρι τόν Ἰούνιο 1963, ὁπότε
μετατέθηκα στό Γυμνάσιο Αἰγίνης καί στήν συνέχεια σέ ἄλλα σχολεῖα. Ὁ
Γέροντας εἶχε ἐπιστρέψει ἀπό τό Σινᾶ στό Ἅγιο Ὄρος τό 1964.
. Πέρασαν τά χρόνια καί βρέθηκα πάλι μέ τόν Γέροντα τό Πάσχα 1969 στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐπῆγα προσκυνητής ἀπό 31 Μαρτίου μέχρι 13 Ἀπριλίου 1969, πασχαλινή περίοδο. Τήν περίοδο αὐτή μέ δέχθηκε ἐπανειλημμένως, εἶχα μάλιστα τήν πρόνοια καί κράτησα σημειώσεις, ὅπως ἀκριβῶς ἀκολουθοῦν :
-Μή φοβώμαστε τήν κρίση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τήν κρίση τοῦ Θεοῦ
- Νά κάνουμε συντροφιά μέ ὅσους συμφωνοῦμε. Μήν μπλεκώμαστε στά ἴδια γρανάζια μέ τούς ἄλλους. Ἄν ὑποχρεωτικῶς π.χ. στήν ὑπηρεσία μας συναναστρεφώμαστε μέ συναδέλφους, μέ τούς ὁποίους δέν συμφωνοῦμε, οἱ σχέσεις μας νά εἶναι τυπικές.
- Νά εἴμαστε αὐστηροί στόν ἑαυτό μας καί ἐπιεικεῖς στούς ἄλλους.
- Αὐτοί πού δοκιμάζουν τίς ἡδονές τῆς ζωῆς τρῶνε μπανανόφυλλα, ἐνῷ οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι τρῶνε ὁλόκληρη τήν οὐσία τῆς μπανάνας.
- Μερικοί κληρικοί νομίζουν ὅτι ἀπό αὐτούς ἐξαρτᾶται ἡ βελτίωση, ἡ πρόοδος, ἡ σωτηρία τῶν ἄλλων. Θεωροῦν ὅτι τά βιβλία, τά περιοδικά, οἱ συγκεντρώσεις, εἶναι τά κύρια βοηθητικά στή σωτηρία. Π.χ. διαφωτίζουν τόν λαό ὅτι εἶναι κακό ὁ καρνάβαλος, ἀλλά δέν ἀρκοῦνται σ’ αὐτό. Προχωροῦν καί στήν διοργάνωση συλλαλητηρίων γιά τήν ματαίωση τοῦ καρνάβαλου. Λησμονοῦν τόν Θεό. Δέν ὑπολογίζουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, πού ὅταν θελήσῃ, θά διαλύσῃ τόν καρνάβαλο. Ἀντίθετα ὁδηγούμεθα στήν ἀπιστία. Οἱ διάφορες χριστιανικές ὀργανώσεις δίνουν στούς Χριστιανούς ὁδηγίες καλῆς συμπεριφορᾶς, νά προσέχουν τίς ἐξωτερικές καλές ἐκδηλώσεις καί δέν καλλιεργοῦν τό βάθος, τόν ἔσω ἄνθρωπο πατερικῶς. Δίνουν ἀσπιρίνες, δέν θεραπεύουν τίς πληγές ριζικῶς.
- Ἕνας ἀνάξιος μπορεῖ να γίνῃ κληρικός, νά καταλάβῃ θέσεις, νά γίνῃ Πατριάρχης Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Ἀλλά τό θέμα εἶναι ποῦ βρίσκεται ἡ πνευματική πρόοδός του; Ποιό θά εἶναι τό τέλος του; Διότι ὁ διάβολος ἀνεβάζει κάποιον μέχρι τοῦ οὐρανοῦ καί ἀπ’ ἐκεῖ τοῦ δίνει μιά καί τόν κατεβάζει στήν καταστροφή.
- Κάθε ἐμπόδιο εἶναι καλό. Νά εὐχαριστοῦμε ἐκείνους πού μᾶς ἐλέγχουν, διότι μᾶς βοηθοῦν νά διορθωθοῦμε, ἐνῷ οἱ φίλοι μας μᾶς ἐπαινοῦν καί δέν βοηθοῦν στήν ἐκρίζωση τῶν παθῶν.
- Νά παίρνουμε ἀπό δεξιά τίς διάφορες κακοτυχίες καί νά δίνουμε σ’ αὐτές ἀγαθό νόημα. Κάτι θά ἔχουν νά μᾶς διδάξουν. Π.χ. πέφτει μιά πέτρα στό δεξί μας πόδι. Τότε πρέπει νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό, γιατί δέν μᾶς ἔσπασε καί τά δύο πόδια.
- Μερικοί λένε: «Δέν ἁμαρτάνω, γιά νά μήν πάω στήν κόλαση» ἤ «Κάνω καλά ἔργα γιά νά πάω στόν Παράδεισο». Ἀλλοίμονο ἄν σκεπτώμαστε ἔτσι. Ἀντίθετα, νά λέμε : «Ἀποφεύγω τήν ἁμαρτία, γιά νά μή πληγώσω τόν Θεό. Κάνω τό καλό, γιά νά εὐχαριστῆται ὁ Θεός. Δέν θέλω νά πάω στήν κόλαση, γιά νά μήν λυπήσω τόν Θεό».
- Ἕνας κῆπος ἔχει πολλά λουλούδια, κάποιο ὅμως εὐδοκιμεῖ περισσότερο. Ἔτσι καί κάθε Χριστιανός ἔχει διάφορα στοιχεῖα π.χ. τῆς ἀφιερώσεως, τοῦ ἐγγάμου βίου κλ. Ὁ ὑπεύθυνος πνευματικός πού γνωρίζει τήν ψυχή θά ἐπισημάνῃ τό στοιχεῖο πού κατά τήν γνώμη του θά εὐδοκιμήσῃ. Αὐτό πρέπει νά ἀκολουθήσῃ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη στόν πνευματικό. Ἄν ἐκεῖνος ἔκανε λάθος στήν ἐκλογή τοῦ κατάλληλου στοιχείου, τότε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά ἐπισκιάσῃ τόν δοῦλο Του, ἀφοῦ ἡ διάθεσή του εἶναι ἀγαθή.
- Μήν κατακρίνουμε εὔκολα τούς ἀνθρώπους. Ὁ Θεός κρίνει μέ ἄλλο μέτρο τούς ἀνθρώπους. Καί δίκαια ὁ Κύριος εἶπε : «Μή κρίνετε κατ΄ὄψιν, ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν κρίνατε»[1]. Βλέπεις τόν ἄλλον νά κτυπᾶ; Τότε νά σκέπτεσαι ὅτι εὐτυχῶς πού συγκράτησε τήν ὀργή του καί δέν ἔφθασε στόν φόνο. Διότι δέν ξέρεις μέ ποιές κληρονομικές καταβολές ἔδρασε ὁ ἔνοχος.
- Ὁ Θεός κρίνει τήν διάθεση τοῦ ἀνθρώπου. Ἄν ἕνας σκεφθῇ «ἐγώ θά ἁμαρτάνω σέ ὁλόκληρη τή ζωή μου καί στό τέλος θά μετανοιώσω», τότε αὐτός ποτέ δέν θά συγχωρηθῇ, ἔστω καί ἄν ἔκανε λιγώτερες ἁμαρτίες ἀπό ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν διάθεση νά ἐπιστρέψῃ στόν Θεό, ἁμαρτάνει καί σηκώνεται συνεχῶς. Ὁ δεύτερος στό τέλος θά συγχωρηθῇ, ὁ πρῶτος ὄχι.
- Ὁ ἀληθινός μοναχός σκέπτεται ὅτι εἶναι ἀθλιώτερος παντός ἁμαρτωλοῦ, πού εἶναι ἴσως κακός, διότι δέν ἐγνώρισε τό μέγεθος τοῦ κακοῦ καί ἐν ἀγνοίᾳ του τό πράττει, ἐνῷ ὁ μοναχός τί θά ἔχῃ νά ἀπολογηθῇ, ἀφοῦ ἐγνώρισε τό ἀγαθό καί δέν τό ἐτήρησε; Γι’ αὐτό θά δοῦμε ἐκπλήξεις στήν ἄλλη ζωή.
- Ἔστω καί ἄν ζοῦμε στόν κόσμο, εἶναι ἀνάγκη νά ἀφιερώνουμε μία ὥρα τήν ἡμέρα γιά τήν πνευματική μας περισυλλογή. Στό Ἅγιον Ὄρος ἀκοῦς ψαλμωδίες καί βλέπεις ἅγιες εἰκόνες. Ἐνῷ στόν κόσμο ἀκοῦς τραγούδια καί βλέπεις τό Ρομάντζο[2]. Ὅλη ἡ ἀτμόσφαιρα στό Ὄρος βοηθάει, γι΄ αὐτό καί ἕνας κακός λογισμός καταδικάζεται ἀπό τόν Θεό περισσότερο ἀπό τά βαρειά παραπτώματα τῶν κοσμικῶν στόν κόσμο.
- Ἄν ἕνας ὑποτακτικός μου κάνῃ ἀπό φόβο ὅ, τι τοῦ λέγω, τότε ὁ Θεός δέν θά τόν ἀμείψῃ, διότι τά ἀγαθά ἔργα δέν εἶναι δικά του. Καί τούς μαθητές μας μήν τούς καταπιέζουμε. Θά τούς διαφωτίσουμε μόνον. Ἔπειτα θά σεβαστοῦμε τό αὐτεξούσιον. Ἄν τούς πιέσουμε, θά ὑποκριθοῦν καί θά τό πράξουν. Ὅταν ὅμως ξεφύγουν ἀπό τήν δικαιοδοσία μας, τότε θά ξεσπάσουν καί θά κάνουν τά χειρότερα.
- Άνάλογα μέ τό τί εἴμαστε, προσφέρουμε. Βλέπεις μία ὡραία μαθήτρια, σεμνή, πνευματική. Αὐτή σέ ἐμπνέει καί δέν πάει τό μυαλό σου στό κακό, διότι ἔχει θεία Χάρη. Ἀντίθετα μία ἔστω κακομούτσουνη, ἄσχημη, σέ προκαλεῖ στό κακό, διότι ἔχει κακία καί ἁμαρτία ἐπάνω της. Ὅ,τι ἔχει κανείς δίνει.
- Ἡ θεολογία δυσυχῶς ἐξετάζει πολές φορές τό περίβλημα τῆς Πίστεώς μας καί τῶν Μυστηρίων, καί ἀγνοεῖ τήν θεία Χάρη, πού ἐπιδρᾶ διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων. Ἐνδιαφέρεται γιά τό χρυσό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου, ἐνῷ δέν ἔχει ἀνάγκη τοῦ ἐξώφυλλου, ἀλλά τοῦ περιεχομένου.
- «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναί πολλαί εἰσιν»[3]. Στήν ἄλλη ζωή θά πάρουμε ὁ καθένας τή θέσητου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογα μέ τό πῶς ἔχουμε προετοιμάσει τόν ἑαυτό μας. Δέν θά μᾶς τοποθετήσῃ ὁ Θεός σέ ἀνάλογες θέσεις, ἀλλά ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας. Καί θά εἴμαστε ὅλοι ἱκανοποιημένοι.
- Στό στάδιο, πού γίνονται ἀγῶνες, δεξιά καί ἀριστερά ὑπάρχουν κερκίδες. Ὅσοι κάθονται στίς πρῶτες κερκίδες βλέπουν καλύτερα, οἱ παραπάνω βλέπουν καί αὐτοί, ὄχι ὅμως τόσο καλά, ὅπως οἱ πρῶτοι. Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τό εἰσιτήριο πού πλήρωσε καθένας. Ἀκριβό εἰσιτήριο, πρῶτες θέσεις, φθηνό εἰσιτήριο τελευταῖες θέσεις. Ὅλοι ὅμως θά βλέπουν, χωρίς καθένας νά ξέρῃ πῶς βλέπει ὁ ἄλλος. Καθένας δοκιμάζει τήν δική του διόπτρα. Καί ἀφοῦ ἱκανοποιεῖται μ΄αὐτήν, τοῦ εἶναι ἀρκετό. Ἄλλος θά ἱκανοποιηθῇ μέ καλύτερη διόπτρα.
- Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν κλήση του καί τήν κλίση του. Μή στραγγαλίζουμε τίς κλήσεις τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός θά κρίνῃ τόν καθέννα μας ἀναλόγως τῆς θέσεώς του, ἄν ἐξετέλεσε καλῶς τά καθήκοντά του ὡς μοναχός, ὡς δάσκαλος, ὡς κληρικός, ὡς οἰκογενειάρχης κ.λ.π. Δέν θά ἐλέγξῃ ἄν ἔγινες οἰκογενειάρχης καί ὄχι μοναχός˙ θά κρίνῃ τήν διάθεση καθενός. Ἄν ἔπραξε καλῶς τά καθήκοντά του στήν θέση πού τόν ἔταξε.
. Ἄλλοτε ὁ Γέροντας ἔλεγε, ὅταν λόγῳ τῆς στρατιωτικῆς του θητείας δέν μποροῦσε νά ἐκκλησιασθῇ, πόση χαρά αἰσθάνθηκε, ὄταν σέ ἕνα ταξίδι (νομίζω ἀπό τήν Κόνιτσα στήν Ἀθήνα) συνάντησε μία Ἐκκλησία, πού εἶχε ἀκολουθία (νομίζω τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας). Μπῆκε μέσα καί εἶπε: «Θεέ μου, πῶς κατάντησα!».
(Συνεχίζεται)
ΠΗΓΗ: orthros.eu
«ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΤΕΡΕΣ» («γιατὶ μερικὰ ἀναγνώσματα εἶναι σὰν νὰ τρῶς νεροκολοκύθες», π. Παΐσιος)
Γέροντας Παΐσιος:
τί μποροῦν νὰ διαβάζουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί
-Γέροντα, ποιά πνευματικὰ βιβλία βοηθοῦν περισσότερο;
- Πολὺ ὠφελοῦν τὰ διάφορα πατερικὰ
βιβλία, ποὺ στὶς μέρες μας, δόξα τῷ Θεῷ, κυκλοφοροῦν κατὰ χιλιάδες. Σὲ
αὐτὰ βρίσκει κανεὶς ὅ,τι ποθεῖ, ὅ,τι τοῦ χρειάζεται. Εἶναι γνήσια
πνευματικὴ τροφὴ καὶ ὁδηγοῦν μὲ ἀσφάλεια στὸν πνευματικὸ δρόμο. Γιὰ νὰ
βοηθηθοῦν ὅμως πρέπει νὰ διαβάζονται μὲ ταπείνωση καὶ προσευχή. Τὰ
πατερικὰ κείμενα μοιάζουν μὲ ἀξονικὲς τομογραφίες, γιατί ὅπως σὲ ἐκεῖνες
φωτογραφίζεται ἡ σωματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι καὶ σὲ αὐτὰ
φωτογραφίζεται ἡ πνευματική του κατάσταση.
. Κάθε πρόταση τῶν πατερικῶν κειμένων δὲν κρύβει ἕνα, ἀλλὰ
πολλὰ νοήματα, καὶ ὁ καθένας τὰ καταλαβαίνει ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματική
του κατάσταση. Καλὸ εἶναι νὰ διαβάζη κανεὶς κείμενο καὶ ὄχι μετάφραση.
Ἐπειδὴ ὁ μεταφραστὴς ἑρμηνεύει τὸ πρωτότυπο
ἀνάλογα μὲ τὴν δική του πνευματικότητα. Πάντως, γιὰ νὰ κατανοήση κανεὶς
τοὺς Πατέρες, πρέπει νὰ σφίξη τὸν ἑαυτό του, νὰ συγκεντρώση τὸν νοῦ του
καὶ νὰ ζῆ πνευματικά, γιατί τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων γίνεται ἀντιληπτὸ μόνο μὲ τὸ πνεῦμα.
. Εἰδικὰ οἱ Ἀσκητικοὶ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ βοηθοῦν πολὺ
ἀλλὰ χρειάζονται νὰ τοὺς μελετάη λίγο- λίγο , γιὰ νὰ ἀφομοιώνη τὴν
τροφή. Ὁ Εὐεργετινὸς εἶναι εὐεργεσία μεγάλη, γιατί μποροῦμε νὰ
γνωρίσουμε ὅλο τὸ Πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Βοηθάει, γιατί περιγράφει
τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων γιὰ ὅλα τὰ πάθη μὲ τὴν σειρά, καὶ ἡ ψυχὴ
γνωρίζει πῶς ἐκεῖνοι δούλεψαν καὶ βοηθιέται. Τὰ Συναξάρια πάλι εἶναι
ἁγιασμένη ἱστορία, γιὰ αὐτὸ πολὺ βοηθοῦν – ἰδίως τὰ παιδιὰ – ἀλλὰ νὰ μὴν
τὰ διαβάζουμε σὰν ἱστορίες.
. Δὲν χρειάζεται νὰ ἔχουμε γνώση πολλή, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε εὐλάβεια. Ἐὰν τὰ λίγα ποὺ ξέρουμε τὰ συλλογιζώμαστε, θὰ κεντηθῆἡ καρδιά.
Ἕνας ἀπὸ ἕνα τροπάριο τινάζεται στὸν ἀέρα, καὶ ἄλλος τὰ ξέρει ἀπ᾽ ἔξω
καὶ δὲν νοιώθει τίποτε, γιατί κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Διαβάζετε λοιπὸν Πατέρες, ἔστω μία ἢ δύο γραμμὲς τὴν ἡμέρα. Εἶναι βιταμίνες πολὺ δυναμωτικές.
- Γέροντα, ὅταν εἶναι κανεὶς κουρασμένος ἢ στενοχωρημένος, θέλει νὰ διαβάση κάτι εὔκολο, κανένα διήγημα, κανένα μυθιστόρημα κ.λ.π.
- Δὲν ὑπάρχει κανένα πνευματικὸ βιβλίο ποὺ νὰ εἶναι καλὸ γιὰ ἐκείνη τὴν ὥρα; Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ ξεχάση ὁἄνθρωπος τὴν στενοχώρια του ἀλλὰ νὰ λυτρωθῆ.
Τὰ ἄλλο δὲν λυτρώνει. Δὲν βοηθοῦν τὴν πνευματικὴ ζωὴ τὰ μυθιστορήματα ἢ
ἡ ἐφημερίδα καὶ ἡ τηλεόραση. Πολλὲς φορὲς ἀκόμη καὶ μερικὰ θρησκευτικὰ
περιοδικὰ κάνουν ζημιὰ στοὺς χριστιανούς, γιατί διεγείρουν τὸν μωρὸ ζῆλο
καὶ προκαλοῦν σύγχυση. Προσέξτε. Μὴ διαβάζετε περιττὰ πράγματα τὶς
ἐλεύθερες ὧρες σας.
. Μερικὰ ἀναγνώσματα εἶναι σὰν νὰ τρῶς νεροκολοκύθες,
σὰν νὰ ψάχνης στὰ ἄχυρα, νὰ βρῆς ἕνα σπυρὶ σιτάρι. Λένε μερικοί: «Ναί,
ἀλλὰ αὐτὰ μὲ ξεκουράζουν». Μὰ πῶς σὲ ξεκουράζουν, εὐλογημένε, ἀφοῦ σὲ
ζαλίζουν καὶ πονοῦν τὰ μάτια σου; Καλύτερα νὰ κοιμηθῆς, γιὰ νὰ
ξεκουρασθῆς. Ἀπὸ τὸ τί διαβάζει κανείς, θὰ καταλάβης τὴν πνευματική του
κατάσταση. Ἂν εἶναι πολὺ κοσμικός, θὰ διαβάζη περιοδικὰ αἰσχρά. Ἂν εἶναι
λίγο κοσμικός, θὰ διαβάζη λιγώτερο βρώμικα ἢ ἐφημερίδες. Ἂν θρησκεύη,
θὰ διαβάζη θρησκευτικὰ ἔντυπα ἢ σύγχρονα θρησκευτικὰ βιβλία ἢ πατερικὰ
κ.ο.κ.
ΠΗΓΗ ἠλ. κείμ.: agiasofiapeiraios.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου