ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΘΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ «Ἕνα κερὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μουρνταρεύουμε; (π. Παΐσιος)

«ΕΤΣΙ ΕΚΦΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΘΗ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ» 

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Τὸ  κατωτέρω ἀπόσπασμα ἀπὸ τοὺς Λόγους τοῦ Γέροντος Παϊσίου ἔχει ἰδιαίτερη σημασία, διότι ἐπισημαίνει μιὰ πτυχὴ τῆς ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΕΩΣ («μουρντάρεμα»). Ἡ Ἀλλοτρίωση ἐκφράζεται μὲ χίλιους δυό τρόπους καὶ μέσα ἀπὸ χίλια δυό πράγματα. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ – καὶ ἂς μὴ μᾶς κακοφανεῖ- εἶναι ἡ χρήση παραφινόκερων στὶς ἐκκλησίες. Ἡ χρήση τους δείχνει τὴν ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ τῆς ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ἀπὸ τὸ ἐσωτερικὸ νόημα τοῦ κεριοῦ ποὺ δὲν συνίσταται ἁπλῶς στὴν τυπική του ἐξωτερίκευση ὡς θρησκευτική – τυπολατρική – μηχανιστικὴ – μαγική  ἀφή (ἄναμμα), ἀλλὰ συνίσταται στὴν προσφορὰ εὐγνωμοσύνης καὶ ἀγάπης στὸν Θεό, ἡ ὁποία ἐκφράζεται, ἐκδηλώνεται μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ καλυτέρου καὶ καθαροτέρου δώρου. Ἡ ἀπώλεια αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ νοήματος εἶναι μιὰ χαρακτηριστικὴ ΜΙΖΕΡΗ πλευρὰ τῆς ἀλλοτριώσεως τοῦ φρονήματος καὶ τοῦ ὀρθοδόξου ἐκκλησιαστικοῦ ἤθους.
.          Ἐν ὀνόματι τῆς ποσότητος, τῆς “ἐξυπηρετήσεως”, τῆς ταχύτητος, τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καὶ τῶν ποικίλων “μεταφράσεων” παραγκωνίζουμε, καταφρονοῦμε ἐν τοῖς πράγμασι τὸν ἐσωτερικὸ πνευματικὸ θησαυρὸ καὶ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΡΧΟΝΤΙΑ καὶ τὰ ὑποκαθιστοῦμε μὲ μίζερα ὑποκατάστατα καὶ μὲ προτεσταντικῆς ἐμπνεύσεως ὑποπροϊόντα.

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο
«Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι, τ. Β´
- Πνευματικὴ ἀφύπνιση»,
ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχαστ. “Εὐαγγελιστὴς Ἰω. Θεολόγος”,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης 1999, σελ. 149-151

[…] Ἀλλοῦ σβήνουν τὰ κανδήλια, γιὰ νὰ κάνουν οἰκονομία! Δὲν καταλαβαίνουν ὅτι ὁ Θεὸς θὰ τοὺς στείλη μεγάλες εὐλογίες, ὅταν Τὸν εὐλαβοῦνται. […]

- Γέροντα, οἱ ἀδελφὲς νὰ καῖνε στὰ κελλιὰ ὅσα κεριὰ θέλουν;

- Ἂς κάψουν, νὰ καῆ καὶ ὁ διάβολος. Ἐδῶ καίγεται ὁ κόσμος ὅλος. Μόνο νὰ ἔχη νόημα τὸ κεράκι ποὺ θὰ ἀνάψουν· νὰ συνοδεύεται μὲ προσευχή.

.          Ὅταν ἀφεθῆ κανεὶς στὸν Θεό, εἶναι μεγάλο πράγμα. Ἐμεῖς τρῶμε γλυκοὺς καρποὺς καὶ προσφέρουμε τὴν ρητίνη τῶν δένδρων στὸν Θεὸ μὲ τὸ θυμιατήρι. Τρῶμε τὸ μέλι καὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὸ κερί, καὶ αὐτὸ συχνὰ τὸ ἀνακατεύουμε μὲ παραφίνη. Ἕνα κερὶ προσφέρουμε στὸν Θεὸ ἀπὸ εὐγνωμοσύνη γιὰ τὶς πλουσιοπάροχες εὐλογίες Του, καὶ αὐτὸ νὰ τὸ μουρνταρεύουμε; Ποῦ νὰ μᾶς ζητοῦσε ὁ Θεὸς νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὸ μέλι! Φαντάζομαι τότε τί θὰ κάναμε! Ἢ ζουμιὰ θὰ δίναμε ἢ λίγο ζαχαρόνερο. Ὁ Θεὸς νὰ μὴ μᾶς πάρη στὰ σοβαρά! Σὲ ὅλα μπορεῖ νὰ κάνη κανεὶς οἰκονομία ἐκτὸς ἀπὸ τὴν λατρεία στὸν Θεό. Στὸν Θεὸ θὰ προσφέρη τὸ πιὸ καθαρό, τὸ πιὸ καλό.

– Γέροντα, ὁ κόσµος δὲν καταλαβαίνει εὔκολα ὅτι εἶναι ἀνευλάβεια νὰ καῖµε κεριὰ ἀπὸ παραφίνη.

– Νὰ πῆτε στὸν κόσµο: «Γιὰ τὴν ὑγεία σας δὲν κάνει νὰ καῖτε κεριὰ ἀπὸ     παραφίνη στοὺς Ναούς». Ἔτσι θὰ τὸ σκεφθοῦν λιγάκι αὐτό. Ἂν εἶναι καὶ µικρὸς ὁ Ναός, τότε εἶναι ποὺ πάει νὰ σκάση κανείς. Καλύτερα νὰ ἀνάψουν ἕνα µικρὸ κεράκι καὶ νὰ εἶναι γνήσιο παρὰ ὁλόκληρη λαµπάδα µὲ παραφίνη. Πολλοὶ στὶς Ἐκκλησίες γι᾽ αὐτὸ ζαλίζονται καὶ λιποθυµοῦν. Νὰ εἶναι µικρὸς ὁ Ναὸς καὶ νὰ καίγεται ὅλη αὐτὴ ἡ παραφίνη!… Καὶ νὰ ἦταν µόνον αὐτό; Λάδια, ποὺ δὲν τρώγονται, θέλουν νὰ τὰ βάλουν στὰ κανδήλια! Ποῦ φθάνουν οἱ ἄνθρωποι! Στὴν Παλαιὰ Διαθήκη ἀναφέρεται ὅτι τὸ λάδι ποὺ θὰ χρησιµοποιοῦσαν στὸν Ναὸ ἔπρεπε νὰ τὸ φτιάχνουν ἀπὸ ἐλιὲς ποὺ µάζευαν πάνω ἀπὸ τὰ δένδρα καὶ ὄχι ἀπὸ αὐτὲς ποὺ ἔπεφταν κάτω. Μήπως ὁ Θεὸς ἔχει ἀνάγκη ἀπὸ αὐτὸ τὸ λάδι ἢ ἀπὸ τὸ θυµίαµα; Ὄχι, ἀλλὰ συγκινεῖται ὁ Θεός, γιατί εἶναι µιὰ προσφορά, µὲ τὴν ὁποία ἐκφράζεται ἡ εὐγνωµοσύνη καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνθρώπου πρὸς Αὐτόν. Στὸ Σινᾶ µοῦ εἶχε κάνει ἐντύπωση: Οἱ Βεδουίνοι δὲν ἔχουν, οἱ καηµένοι, τίποτε νὰ προσφέρουν. Καὶ βλέπεις, µαζεύουν κανένα πετραδάκι ποὺ λίγο διαφέρει ἀπὸ τὰ ἄλλα, τόσο µικρούτσικο, ἤ, ἂν βροῦν σὲ καµµιὰ ρωγµὴ δύο-τρία φυλλαράκια, τὰ παίρνουν, ἀνεβαίνουν ἐπάνω στὴν πέτρα ποὺ χτύπησε ὁ Μωυσῆς µὲ τὸ ραβδί του καὶ βγῆκε τὸ νερὸ καὶ τὰ ἀφήνουν ἐκεῖ. Ἢ οἱ µητέρες ποὺ θηλάζουν πᾶνε καὶ στάζουν λίγο γάλα ἐκεῖ, µὲ τὸν λογισµό: «Νὰ µοῦ δίνη γάλα ὁ Θεός, γιὰ νὰ θηλάζω τὰ παιδιά µου»! Βλέπεις τί εὐγνωµοσύνη ἔχουν! Δὲν εἶναι µικρὸ πράγµα. Καὶ ἐµεῖς τὶ κάνουµε! Θὰ µᾶς κρίνουν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀφήνουν ἐκεῖ πάνω ξυλαράκια, φυλλαράκια, πετραδάκια… Ἔχει ὁ Θεὸς ἀνάγκη ἀπὸ αὐτά; Ὄχι, ἀλλὰ βοηθάει ὁ Θεός, γιατὶ βλέπει τὴν ἀγαθὴ καρδιά, τὴν ἀγαθὴ διάθεση. Ἔτσι ἐκφράζεται ἡ ἀγαθὴ προαίρεση!!!

ἀρχοντιά, ἀλλοτρίωση, π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Θεός, εὐγνωμοσύνη, κερί

Σχολιάστε

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ᾽40 καὶ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΟΣΥΜΜΟΡΙΤΕΣ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)

Σὲ ἄρθρο τῆς ἐφημερίδας “Αὐγὴ” τὸ Ἀλβανικὸ Ἔπος χαρακτηρίζεται «μῦθος», ἐνῶ ἀναφέρεται πὼς οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες λιποτακτοῦσαν ἀπὸ τὸ Μέτωπο [ἐνδεικτικὸ ἀπόσπασμα: «Ἡ 28η Ὀκτωβρίου δὲν σήμαινε οὔτε τὴν “ἑνότητα” οὔτε “τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἔθνους”, ἀλλὰ τὴν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας σὲ ἕνα παγκόσμιο ἰμπεριαλιστικὸ πόλεμο»! ! !]

ΠΗΓΗ: iefimerida.gr

«Οἱ κομμουνιστοσυμμορίτες ἦταν ἐχθροὶ τῆς Ἑλλάδος… Τὰ ἔζησα ὅλα αὐτὰ ἀπὸ πρῶτο χέρι. Στὴν Κόνιτσα, ἀνήμερα Χριστούγεννα, ἀπ᾽ τοὺς ἀπέναντι λόφους, χτυποῦσαν μὲ πολυβόλα τὴν Ἐκκλησία. Καὶ πήγαινα, ἐγὼ μὲ τὸν παπὰ καὶ ἕναν ἄλλον νὰ θάψουμε τοὺς σκοτωμένους…»  (Γέρων Παΐσιος Ἁγιορείτης [ἀσυρματιστὴς κατὰ τὸν συμμοριτοπόλεμο], ἐν Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ» – Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´, ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 101

«ΕΤΣΙ ΣΠΑΡΑΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ΟΤΑΝ ΤΑ ΣΚΟΤΩΝΕΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ;» (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 27 Ὀκτωβρίου 2012

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:
«Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
- Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία»,Θεσσαλονίκη 2012,σελ. 141-142

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.   Θυμᾶμαι μὲ δέος τὴν περίπτωση μιᾶς μάνας, ποὺ εἶχε χάσει τὸ δεκαεξάχρονο παιδί της καὶ ἦρθε ἀπαρηγόρητη στὸν Γέροντα Παΐσιο, λίγο πρὶν τὴν κοίμησή του. Γόγγυζε καὶ κατηγοροῦσε τὸν Θεὸ γιὰ τὸ κακὸ ποὺ τὴν βρῆκε.

.         Εἶδα τὸν Γέροντα ἀκόνητο! Βουβό! Ἀμίλητο, γιὰ λίγα λεπτά! Ἀπὸ τὴ μιά, ἡ ἀπέραντη συμπόνοια γιὰ τὸν πόνο τῆς μάνας καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ ὀργὴ γιὰ τὸν γογγυσμό της ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, καὶ μάλιστα μπροστὰ σὲ τόσο κόσμο. Προκειμένου, λοιπόν, νὰ βάλει τὰ πράγματα στὴν θέση τους καὶ νὰ συνετιστοῦν καὶ ἄλλοι, τὴν ρώτησε μπροστὰ σὲ ὅλους: «Πόσες ἐκτρώσεις ἔχεις κάνει;» «Δεκατρεῖς!», ἀπάντησε ἐκείνη. «Ἔτσι σπάραζες καὶ τότε, ὅταν τὰ σκότωνες μόνη σου;», τὴν ρώτησε.

Ἡ γυναίκα τά ᾽χασε. Ὁ θρῆνος κόπηκε αὐτόματα. Ἀπὸ θύμα ἔγινε θύτης. Κι ἦρθε σὲ συντριβὴ μὰ δάκρυα καὶ πόνο…

«ΓΛΩΣΣΕΣ ΕΜΑΘΕΣ, ΑΛΛΑ ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ;» (ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡ.)

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ προσφάτως ἐκδοθὲν βιβλίο:
«Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
- Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία»,Θεσσαλονίκη 2012,
σελ. 122-123

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

.             Ἡ δουλειὰ τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ προσευχή. Ὄχι νὰ γυρίζει καὶ νὰ δίνει μανέστρα. Αὐτὰ εἶναι χαμένα, ἀσήμαντα πράγματα. Βέβαια, αὐτοὶ ποὺ τὰ κάνουν, τὰ διαφημίζουν σὰν τὸν μπακάλη ποὺ διαλαλεῖ τὰ παλιοφάσολά του γιὰ πρώτη ποιότητα καὶ ξεπουλάει. Αὐτὰ κάνουν καὶ οἱ Καθολικοί. Κάνουν φιλανθρωπίες, κάνουν ἱεραποστολές, καὶ οἱ ἱεραπόστολοί τους εἶναι ἄθεοι· ἔχουν ξεφτίσει. Μοῦ ἔλεγε κάποιος ὅτι προετοιμάστηκε γιὰ ἱεραποστολή. Καὶ τὸν ρώτησα: «Τί εἴδους προετοιμασία ἔκανες;» «῎Εμαθα», εἶπε, «ἀγγλικά, κολύμπι, ὁδήγηση» καὶ δὲν ξέρω τί ἄλλο. «Θὰ τοὺς μιλῶ γιὰ τὸν Χριστό, κι ἐκεῖ θὰ τοὺς βάλω καὶ κάτι γιὰ τὸν ἑλληνισμό». «Τί σοῦ χρειάζεται ὁ ἑλληνισμός;», τοῦ εἶπα. «Ἂν ἐσὺ εἶσαι ἅγιος, δοξάζεις καὶ τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὴν Ἑλλάδα. Τὰ ἀγγλικὰ τὰ ἔμαθες γιὰ νὰ συνεννοεῖσαι. Ἀλλὰ ἐσὺ ὁ ἴδιος τί ἔχεις νὰ πεῖς; Ἡ Χάρη εἶναι ποὺ μιλᾶ. Τὸ κολύμπι;». «Γιὰ νὰ σωθῶ κολυμπώντας, ἂν καμιὰ φορὰ μὲ κυκλώσουν». «Μά, δὲν ζητᾶς τὴν Χάρη· ἡ Χάρη θὰ βρεῖ τρόπο νὰ σὲ περάσει στὸ ποτάμι καὶ θὰ κάνει καὶ τοὺς ἄλλους νὰ πιστέψουν. Ἄφησε τὴν Χάρη νὰ μιλήσει σὲ ἕναν ἀπ᾽ αὐτοὺς καὶ ὅταν αὐτὸς Ἁγιασθεῖ, θὰ γυρίσει νὰ ἁγιάσει καὶ τοὺς ἄλλους, ποὺ ξέρει καὶ τὴν γλῶσσα τους.

.             Ἂν δεῖς πρόγραμμα ἱεραποστολῆς Καθολικῶν καὶ πρόγραμμα τοῦ ΓΕΣ, δὲν διαφέρουν καθόλου. Εἶναι χάρτης μὲ τόξα, ποὺ ἀναφέρει μονάδες κ.λπ. Δὲν εἶναι ὅμως αὐτό. Ὁ Θεὸς ὁδηγεῖ. Πρέπει νὰ σὲ καλέσει ὁ Θεὸς γιὰ νὰ βγεῖς σὲ ἱεραποστολή, γιατὶ ἀλλιῶς ἐν τέλει κάνεις τὸ κέφι σου… Μιὰ κοπέλλα, ποὺ ἡ ἴδια πνίγεται σὲ μιὰ κουταλιὰ νερό, ἔχει παντοῦ κατηχητικά. Ἄνθρωποι ποὺ ζῆσαν καὶ μεγάλωσαν μὲ τὸ δυτικὸ πνεῦμα δυσκολεύονται νὰ ζήσουν στὴν Ὀρθοδοξία.…

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ

ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 19 Ὀκτωβρίου 2012

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ
ΔΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪΣΙΟΝ

 Γράφει ὁ Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος» 05, 12, 19.10.2012

.          Ἐντυπωσιακὸς καὶ ἀπὸ κάθε ἄποψη ἄρτιος καὶ ὁ β´ τόμος τοῦ βιβλίου «Μαρτυρίες Προσκυνητῶν. Γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης. 1924–1994» (σελ. 424), ποὺ ἐξέδωσε ὁ κ. Νικόλαος Ἀ. Ζουρνατζόγλου, χωρὶς νὰ ὑπολογίζει κόπο καὶ ἔξοδα. Ἡ ἀμέριστη ἀγάπη του γιὰ τὸν Γέροντα τὸν παρακίνησε σὲ αὐτὴ τὴν μνημειώδη ἔκδοση, ἡ ὁποία κοσμεῖται μὲ 46 ἔγχρωμες καλλιτεχνικὲς φωτογραφίες.
.          Ὁ τόμος προλογίζεται ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶ καὶ  τὸ περιεχόμενό του εἶναι ἰδιαίτερα ἐνδιαφέρον. Ὑπάρχει προλογικὸ σημείωμα τοῦ ἀντιπτεράρχου ἐ.ἀ. Ἀλεξάνδρου Ξ. Οἰκονόμου καὶ εἰσαγωγὴ τοῦ ἐπισμηναγοῦ ἐ.ἀ. Νικολάου Ζουρνατζόγλου.
.          Οἱ μαρτυρίες τῶν προσκυνητῶν εἶναι 191 καὶ εἶναι χωρισμένες σὲ ἐπιμέρους ἑνότητες, ὅπωςΜαρτυρίες ἐπισκόπων, ἡγουμένων, καθηγητῶν Πανεπιστημίου, «Κάρτα τοῦ πολίτη», Διδασκαλία – Νουθεσίες, Διδαχές, Προσωπικὲς μαρτυρίες διορατικοῦ χαρίσματος, Διορατικό – προορατικὸ χάρισμα, θαυμαστὰ γεγονότα, Ἐθνικὰ θέματα, Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίου κ.ἄ.
.          Εἶναι ἄξιος συγχαρητηρίων ὁ κ. Ζουρνατζόγλου, γιατὶ μὲ τοὺς δύο τόμους τῶν Μαρτυριῶν τῶν Προσκυνητῶν καὶ τὸν ἕτερο «Κείμενα – Ἐπιστολὲς Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου 1924–1994», ποὺ ἐκδόθηκε τὸ 2009, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες εἰκόνες καὶ φωτογραφίες, ποὺ ἔχει ἐκτυπώσει καὶ μοιράζει ὡς εὐλογία τῶν ἐκδόσεών του «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», ἔκανε εὐρύτερα γνωστὸ τὸν Γέροντα Παΐσιο.
.          Μιὰ γεύση τοῦ περιεχομένου τοῦ τόμου δίνουν τὰ ἀκόλουθα ἀποσπάσματα, τὰ ὁποῖα παραθέτω μὲ σύντομο σχολιασμό.

*  *  *

α´. Ἡ ἀγάπη τοῦ Γέροντα

.        Ἕνας πανεπιστημιακὸς δάσκαλος εἶχε συναντήσει τὸ Γέροντα καὶ μετὰ ἔλεγε: «Ἡ ἀγάπη του σὲ διαλύει!» (σελ. 39).

β´. Εἶναι κατορθώματα τοῦ Θεοῦ

.             Ὁ χριστιανὸς πρέπει νὰ εἶναι πάντα πρόθυμος νὰ ἀκολουθήσει τὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ, ὑπερπηδώντας τὰ διάφορα ἐμπόδια. Νὰ ἔχει καὶ ταπείνωση. Διαφορετικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νὰ ὑπερηφανευθεῖ. Ὁ Γέροντας συμβούλευε σχετικά: «Γιὰ ὅ,τι εἶσαι , ὅ,τι ἔχεις καὶ ὅ,τι ἐπιτυγχάνεις, νὰ εὐχαριστεῖς τὸν Θεό. Εὐχαριστῶντας τὸν Θεό, θὰ συνειδητοποιεῖς ὅτι δὲν εἶναι δικά σου κατορθώματα, ἀλλὰ δῶρα Του, καὶ θὰ ταπεινώνεσαι» (σελ. 43).

γ´. Ἀγγελούδι στὸν παράδεισο

.       Ὁ Γέροντας ἔδειχνε ἰδιαίτερη ἀγάπη στὰ ἀνάπηρα παιδιὰ καὶ στοὺς γονεῖς, ποὺ τὰ προστάτευαν. Πονοῦσε ἡ καρδιά του, ἀλλὰ ἦταν βέβαιος ὅτι ὁΘεὸς θὰ τοὺς πάρει στὸν Παράδεισο. Τὸ εἶπε αὐτὸ γιὰ ἕνα, ποὺ εἶχε ἕνα παιδὶ μὲ βαριὰ νοητικὴ ἀνεπάρκεια: «Τὸ παιδί του θὰ εἶναι τὸ πρῶτο ἀγγελούδι στὸν Παράδεισο καὶ ὅτι αὐτό, μάλιστα θὰ βάλει στὸ Παράδεισο καὶ τοὺς γονεῖς του, ἀρκεῖ οἱ ἴδιοι νὰ μὴ ἀπελπιστοῦν. Ἐκεῖ θὰ λάβουν μισθὸ μάρτυρα!». Καὶ συμπλήρωνε: «Ὅταν ὁ ἀνάπηρος δεχτεῖ τὴν ἀρρώστια του μὲ χαρά, ὁΘεὸς θὰ τὸν κατατάξει μὲ τοὺς ὁμολογητάς» (σελ. 49).

δ´. Τὸ καλὸ προζύμι

.         Ὁ Γέροντας ἀνησυχοῦσε γιὰ τοὺς σύγχρονους ἀνθρώπους, γιατὶ εἶναι ἀδιάφοροι πνευματικὰ καὶ ζοῦν χωρὶς φόβο Θεοῦ καί τήρηση τῶν ἐντολῶν. Ὡστόσο, πίστευε ὅτι δὲν χάθηκαν ὅλα. Οἱ ἄνθρωποι θὰ ξαναβροῦν τὸ δρόμο τους, γιατὶ ὑπάρχει στὴν Ὀρθοδοξία τὸ καλὸ προζύμι. Ἔλεγε σχετικά: «Πολλοὶ ἄνθρωποι ζοῦν χωρὶς ἰδανικά. Δὲν πιστεύουν στὴν ἄλλη ζωή. Δὲν ἔχουν συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς. Τὸ κακὸ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἔλλειψη πίστης στὴν ἄλλη ζωή. Οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι μοιάζουν μὲ γερὲς μηχανές, ποὺ ὅμως ἔχουν παγωμένα λάδια. Ἔχουν παγωμένη καρδιά. Δὲν χρησιμοποιοῦν τὴν καρδιά τους, γι᾽ αὐτὸ καὶ βασανίζονται. Εὐτυχῶς ὅμως ὑπάρχει καλὸ προζύμι. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε τὸ χάρισμα τῆς εὐλάβειας. Οἱ Εὐρωπαῖοι ἔχουν τὴν εὐγένεια. Δυστυχῶς χάνουμε τὴν εὐλάβεια, χωρὶς ὅμως νὰ ἔχουμε τὴν εὐγένεια. Ἔτσι τὰ πράγματα γίνονται χειρότερα» (σελ. 50).

 ε´. Ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη

.          Οἱ θόρυβοι τοῦ κόσμου δὲν εἶναι ἀνυπέρβλητο ἐμπόδιο στὴν προσευχή. Μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ προσεύχεται, ζώντας μέσα στὸν κόσμο, ἐὰν ἔχει ἱερὴ ἐπιθυμία καὶ ἥσυχη συνείδηση. Ὁ Γέροντας ἔλεγε ὅτι μεγαλύτερη σημασία ἔχει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη ἀπὸ τὴν ἐξωτερική. «Ἕνας λαϊκός, ποὺ ζεῖ μὲς στοὺς θορύβους τοῦ κόσμου μπορεῖ, ἂν ἔχει ἐσωτερικὴ εἰρήνη, νὰ προσεύχεται χωρὶς νὰ τὸν ἐνοχλοῦν οἱ ἐξωτερικοὶ θόρυβοι. Ἀντίθετα, ἕνας μοναχὸς στὴν ἔρημο μπορεῖ, γιὰ παράδειγμα, νὰ ἐνοχλεῖται ἀπὸ ἕνα κουνούπι καὶ νὰ ἀνάβει τὸ φῶς ὅλη τὴ νύχτα γιὰ νὰ τὸ σκοτώσει, ἐπειδὴ δῆθεν τὸν ἐνοχλεῖ, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα τοῦ λείπει ἡ ἐσωτερικὴ εἰρήνη» (σελ. 65).

 Ϛ´. Ἕνας πνευματικὸς κίνδυνος

.          Στὶς μέρες μας ὑπερτονίζεται ὁ ρόλος τῶν πνευματικῶν καὶ τῶν γερόντων. Πολλοὶ μιλοῦν μὲ καύχηση, γιατὶ γνωρίζουν κάποιον φημισμένο Γέροντα, χωρὶς ὡστόσο ἡ γνωριμία αὐτὴ νὰ τοὺς ὁδηγεῖ καὶ σὲ συνειδητὴ χριστιανικὴ ζωή. Ὁ Γέροντας Παΐσιος διευκρίνιζε σχετικὰ μὲ τὸ θέμα αὐτό: «Ἡ πίστη μας, ἡ ἀναφορά μας, ἡ σκέψη μας καὶ ὅλο τὸ εἶναι μας νὰ στρέφεται πρῶτα στὸν Τριαδικὸ Θεό, μετὰ στὴν Παναγία μας, ἐν συνεχείᾳ στοὺς Ἁγίους μας καὶ στὸ τέλος στοὺς Γεροντάδες. Δὲν πρέπει ποτὲ νὰ δίνουμε τὴν προτεραιότητα σὲ κανέναν ἄλλον καὶ γιὰ κανένα λόγο, παρὰ μόνο στὸν Τριαδικὸ Θεό, γιατὶ διαφορετικὰ κινδυνεύουμε νὰ φτάσουμε ἀκόμη καὶ σὲ αἵρεση. Δουλεύει κι ὁ ἐγωϊσμός —αὐτὸ τὸ μεγάλο θηρίο—καὶ ἔτσι πρέπει νὰ γίνεται μεγάλη προσπάθεια καὶ μεγάλη μετάνοια, γιὰ νὰ διορθωθοῦν τὰ πράγματα» (σελ. 105).

ζ´. Ἡ φροντίδα τῶν ἡλικιωμένων γονέων

.          Στὴ δύσκολη ἐποχή μας ἀκόμα καὶ οἱ λεγόμενοι συνειδητοὶ χριστιανοί, ποὺ γιὰ τοὺς ἄλλους ἔχουν εὔκολες τὶς συμβουλές, ἐπιλέγουν νὰ ἀναθέτουν τὴ φροντίδα τῶν γερασμένων γονέων τους σὲ κάποιο ἵδρυμα ἢ σὲ κάποια ἀλλοδαπὴ γυναίκα, ἡ ὁποία βρίσκεται στὴν Χώρα μας, γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὸ ψωμὶ τῶν πεινασμένων παιδιῶν της, προφασιζόμενοι ὅτι οἱ ἴδιοι δὲν μποροῦν νὰ τοὺς περιποιηθοῦν. Ὁ Γέροντας, σὲ κάποιον ποὺ δὲν μποροῦσε νὰ ἀνεχθεῖ τὶς γκρίνιες καὶ παραξενιὲς τῶν ἡλικιωμένων γονέων του καὶ ἤθελε νὰ τοὺς βάλει σὲ κάποιο γηροκομεῖο, εἶπε: «Ὄχι, παιδί μου. Θὰ φροντίσετε τοὺς γονεῖς σας, ὅπως καὶ ἐκεῖνοι σᾶς φρόντισαν μὲ ὅλες τὶς δυσκολίες, καὶ σᾶς μεγάλωσαν μὲ ὅλα τὰ προβλήματα τῆς παιδικῆς ἡλικίας. Ἀλλιῶς, τὸ ἴδιο θὰ κάνουν τὰ παιδιά σας καὶ σὲ σᾶς τοὺς ἴδιους» (σελ. 115).

η´. Ἡ προσευχὴ ἀλλάζει τὰ πράγματα

.          Δὲν πρέπει νὰ δεχόμαστε μοιρολατρικὰ τὰ ὅσα ἔρχονται στὴ ζωή μας. Μὲ τὴν προσευχὴ μποροῦμε νὰ ἀλλάζουμε τὰ πράγματα καὶ νὰ ἐπηρεάζουμε τὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ. Ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Προσεύχεσαι, καὶ ὁ Χριστὸς ἔρχεται καὶ ἐπιλαμβάνεται ὅταν, φυσικά, βλέπει ὅτι ἡ αἴτητή μας δὲν ἔρχεται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ πνευματικό μας συμφέρον. Δὲν μπαίνει ἀπὸ μόνος του στὴ μέση. Νὰ δεῖς τὴν ἀρχοντιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺ δὲν θέλει οὔτε τὸ αὐτεξούσιό μας νὰ θίγεται οὔτε καὶ ὁ διάβολος νὰ παραπονεῖται!…» (σελ. 119).

θ´. Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση

.          Γιὰ τὸ θέμα τῆς ἕνωσης τῶν ἐκκλησιῶν, ποὺ τόσο γίνεται λόγος ἀπὸ τοὺς ἐπιπόλαιους οἰκουμενιστές, ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἡ ἀληθινὴ ἕνωση θὰ γίνει ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι πραγματικὰ ἑνωμένοι μὲ τὸν Θεό. Δὲν θὰ γίνει μὲ χαρτιὰ καὶ συμφωνητικά!» (σελ. 133).

ι´. Γάμος ἢ μοναχισμός;

.          Σὲ προσκυνητή, ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ δίλημμα γάμος ἢ μοναχισμός, ὁ Γέροντας τὸν συμβούλεψε: «Μὴ βιάζεσαι. Ὁ Θεὸς θὰ δείξει. Ὁ γάμος καὶ ὁ μοναχισμὸς εἶναι σὰν δύο φροῦτα. Τὸ ἕνα θὰ ὡριμάσει, τὸ ἄλλο θὰ σαπίσει καὶ θὰ πέσει. Ἐσὺ θὰ πάρεις τὸ ὥριμο» (σελ. 160).

ια´. Ἀδιάλειπτη προσευχή

.          Οἱ πειρασμοὶ εἶναι πολλοὶ στὴν ἐποχή μας. Οἱ χριστιανοὶ καθημερινὰ διέρχονται ἀπὸ ἐμπόλεμες περιοχές, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ὅπως τὰ καράβια, ποὺ κινδυνεύουν ἐκπέμπουν συνεχῶς σῆμα κινδύνου, ἔτσι πρέπει καὶ ὁ ἄνθρωπος νὰ λέει συνεχῶς τὴν εὐχὴ “Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”. Ἡ προσευχὴ πρέπει νὰ εἶναι λιτή» (σελ. 315).

ιβ´. Νὰ νιώθουμε ἀσφαλεῖς μέσα στὴν Ἐκκλησία

.          Συχνὸ εἶναι τὸ φαινόμενο ἄνθρωποι μὲ φόβο Θεοῦ, ἀλλὰ μὲ ἀνεπαρκῆ πνευματικότητα, νὰ μιλοῦν συνεχῶς γιὰ φοβερὰ γεγονότα, ποὺ σύντομα θὰ συμβοῦν καὶ θὰ ἔχουν καταστρεπτικὰ ἀποτελέσματα, χωρὶς ὡστόσο νὰ στηρίζονται κάπου. Προφανῶς εἶναι ἀποκυήματα τῆς φαντασίας τους. Ὁ Γέροντας ἦταν καθησυχαστικός: «Ἐμεῖς οἱ χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε οὔτε νὰ ἔχουμε ἄγχος, ἀφοῦ εἴμαστε μέσα στὴν Ἐκκλησία, συμμετέχουμε στὴ μυστηριακὴ ζωή, ἐξομολογούμαστε καὶ μεταλαμβάνουμε τῶν ἀχράντων μυστηρίων.Πρέπει νὰ παρακολουθοῦμε τὰ γεγονότα καὶ νὰ ἀνησυχοῦμε, ὥστε νὰ μὴ παραπλανηθοῦμε. Τὴν κρίσιμη στιγμή, ἡ Ἐκκλησία θὰ πάρει θέση, καὶ θὰ βρεθοῦν ἱερωμένοι νὰ μᾶς καθοδηγήσουν.
.          Ἐξ ἄλλου, ἡ κυριαρχία τοῦ ἀντιχρίστου θὰ εἶναι μόνο γιὰ τρία καὶ μισὸ χρόνια, ὅσο κράτησε καὶ ἡ γερμανικὴ κατοχή. Ὅπως τὰ καταφέραμε τότε, θὰ τὰ καταφέρουμε καὶ στὶς δύσκολες στιγμές, ποὺ θὰ ᾽ρθουν» (σελ. 336).

ιγ´. Ἡ καλὴ ἀδιαφορία

.          Πολλὲς φορὲς ἐπισκέπτονταν τὸ Γέροντα ἄνθρωποι, ποὺ ταλαιπωροῦνταν ἀπὸ τὸ ἄγχος, διότι μὲ τὶς ὑπόνοιές τους ἔβλεπαν παντοῦ κινδύνους. Ὁ Γέροντας τοὺς συμβούλευε νὰ ἀγοράσουν λίγη ἀδιαφορία,γιὰ νὰ ἠρεμήσουν (σελ. 339).

ιδ´. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὴν Ἑλλάδα

.          Ὁ Γέροντας ἦταν εὐαίσθητος ἀπέναντι στὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ διατηροῦσε τὴν αἰσιοδοξία του γιὰ τὴν πορεία τους. Ἡ στρατιωτική του θητεία εἶχε συμπέσει μὲ τὴν περίοδο τοῦ ἐμφυλίου πολέμου τῆς δεκαετίας τοῦ σαράντα, γεγονὸς ποὺ τοῦ διατήρησε τὸν πατριωτισμό του, μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς του σὲ ὑψηλὸ βαθμό. Γιὰ τὴν πορεία τῆς Πατρίδος μᾶς ἔλεγε: «Πολλὲς μπόρες πέρασε ἡ Ἑλλάδα. Ἀδικήθηκε πολύ. Καὶ ὅ,τι ἔρθει, μπόρα θά ᾽ναι. Τὴν ἀγαπάει ὁ Θεός. Στὴ Μικρὰ Ἀσία ἔχουμε πολλὰ ἅγια Λείψανα. Κάθε σπιθαμὴ καὶ βρίσκεις ἅγια Λείψανα. Θὰ πάρουμε τὴν Ἁγία Σοφία» (σελ. 357).

ιε´. Σανίδα σωτηρίας

.          Ὁ Γέροντας πίστευε ὅτι σανίδα σωτηρίας τοῦ ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Χάρη σ᾽ αὐτὴν ὑφίσταται ἀκόμη ὁ ἑλληνισμὸς (σελ. 357).

ιϛ´. Τὰ πολλὰ μονοπάτια

.          Ἔλεγε ὁ Γέροντας: «Ἡ ἀνάβαση πρὸς τὴν κορυφὴ ἔχει πολλὰ μονοπάτια. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ πορεία πρὸς τὸν Θεό• κι ὁ καθένας διαλέγει αὐτὸ ποὺ τοῦ ταιριάζει περισσότερο» (σελ. 359).

ιζ´. Ἀτρόμητοι ἀπέναντι στοὺς ἐχθρούς

.          Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀνησυχοῦν ἀπὸ τὴ δραστηριότητα τῶν ἐχθρῶν τῆς πίστεως, ξεχνώντας ὅτι ἡ ἱστορία ἔχει ἀποδείξει ὅτι οἱ ἄθεοι ἔχουν ἐφήμερη δύναμη καὶ τελικὰ αὐτοκαταστρέφονται. Ὁ Γέροντας ἦταν πάντα καθησυχαστικός: «Ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὴν πίστη δὲν πρέπει νὰ μᾶς τρομάζουν. Δὲν τὰ βάζουν μὲ μᾶς. Τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεό. Κύριος ὁ Θεὸς πολεμήσει ὑπέρ σοῦ. Καὶ ὅσοι τὰ βάζουν μὲ τὸν Θεὸ κάνουν γκάφες καὶ αὐτογελοιοποιοῦνται, ἀλλὰ ὁ Θεὸς καὶ τὸ κακὸ τὸ χρησιμοποιεῖ γιὰ τὸ ἀγαθό» (σελ. 359).

ιη´. Ἐσωτερικὴ καλλιέργεια

.          Ὁ Γέροντας ἔγραφε σὲ ἐπιστολή του πρὸς εὐσεβεῖς γυναῖκες, ποὺ ποθοῦσαν τὸ μοναχισμό: «Νὰ εὔχεσθε καὶ ἐσεῖς γιὰ μένα, διὰ νὰ μοῦ δίνει δύναμη ὁ Θεὸς νὰ σκάβω τὸν παλαιόν μου ἄνθρωπον. Ὅσο σκάβω, τόσο μεγαλώνει ὁ λάκκος. Οὔτε καὶ πρόκειται νὰ τελειώσει ποτέ, ἕως ὅτου μπῶ στὸν ἄλλον λάκκο, ποὺ ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς πραγματικῆς ζωῆς. Νὰ εὔχεσθε νὰ μπορέσω νὰ καθαρίσω τὸ σιταράκι, ποὺ θὰ φυτευτεῖ στὸν λάκκο, νὰ μὴ ἔχει ἦρες καὶ λαθήρια, γιὰ νὰ παρουσιάσω στὸν Δημιουργόν μου στάχυα καλὰ μόνον» (σελ. 393).

ιθ´. Ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό

.          Οἱ ἄνθρωποι δὲν ἔχουν ἐκτιμήσει στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ ἔπρεπε τὴν ἀξία, ποὺ ἔχει ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ καὶ εἰδικότερα στὰ εὐεργετικὰ ἀποτελέσματα, ποὺ ἔχει στὴν καθημερινότητά τους.
.          Ὁ Γέροντας τόνιζε σχετικά: «Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ “ὑποχρεώνει” τὸν Θεὸ νὰ ἐπεμβαίνει, νὰ βοηθήσει, ἀφοῦ κάνει κανεὶς ἀνθρωπίνως ὅ,τι μπορεῖ. Ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Θεὸ μόνον ξεκουράζει καὶ δίνει κουράγιο στὰ ἀδύνατα πλάσματα τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ ἡ ἀνθρώπινη ἀντιμετώπιση πνίγει μὲ τὸ ἄγχος τοὺς εὐαίσθητους καὶ τοὺς ἀρρωσταίνει περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἀρρώστους, ποὺ σκέπτονται νὰ βοηθήσουν καὶ τελικὰ δὲν βοηθοῦν ὅπως πρέπει» (σελ. 398).

κ´. Κομμουνισμὸς καὶ καπιταλισμός

.          Πολλὴ διάβρωση προκάλεσε στὶς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων ὁ κομμουνισμὸς καὶ πολλὰ εἶναι τὰ θύματά του. Ὅμως καὶ ὁ καπιταλισμός, ποὺ εἶναι στὸν ἀντίποδα, εἶναι ψυχοφθόρος καὶ ἐπιζήμιος γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὰ δύο πολιτικὰ συστήματα εἶναι μακριὰ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, γι᾽ αὐτὸ ὁ Γέροντας ἔλεγε: «Ἄσπρὸ φίδι, μαῦρο φίδι, τὸ ἴδιο εἶναι». Εἰδικὰ γιὰ τὸν κομμουνισμὸ ἔλεγε: «Τενεκὲς εἶναι καὶ σκουριάζει. Θὰ δεῖτε ὅτι θὰ διαλυθεῖ μόνος του» (σελ. 403).

βλ. σχετ.: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/20/τὸ-σερβικὸ-κολοβὸ-φίδι/

 ΠΗΓΗ: thriskeftika.blogspot.gr

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥ “Corpus Christi”

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 18 Ὀκτωβρίου 2012

Ὁ Γέροντας Παΐσιος καί ἡ «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου Corpus Christi

 Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

.          Τό 1988, μέ ἀφορμή βλάσφημη ταινία πού προσέβαλλε τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό, ὁ Γέροντας Παΐσιος ξεσήκωσε καί ἄλλους Πατέρες καί «παρ’ ὅλη τήν δυσκολία πού εἶχε ἀπὸ τὸν πόνο λόγῳ τῆς κήλης, βγῆκε ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος μὲ ἄλλους Ἁγιορεῖτες καὶ παραβρέθηκε στὸ συλλαλητήριο ποὺ ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἐνισχύοντας μὲ τὴν παρουσία του τὸν πιστὸ λαό». Τὸ συλλαλητήριο ἦταν ἐνάντια στὴν βλάσφημη ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» ἡ ὁποία σκηνοθετήθηκε ἀπὸ τὸν Μαρτὶν Σκορτσέζε, παίχτηκε γιὰ λίγο σὲ κινηματογράφους τῶν Ἀθηνῶν τὸ 1988 καὶ προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριῶν ἀπὸ μέρους τῶν πιστῶν καὶ τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ σταματήσει ἡ προβολή της»¹.
.          Ἔκανε ἄραγε λάθος ὁ Γέροντας πού ἄφησε τό Ἅγιον Ὄρος καί διαμαρτυρήθηκε ἔτσι δυναμικά ἐνάντια στή βλάσφημη ταινία συμμετέχοντας στό συλλαλητήριο; Δέν σκέφτηκε ὅτι θά τῆς ἔκανε διαφήμιση;
.          Ὄχι δέν ἔκανε λάθος. Διότι ὁ Χριστός μας δέν μᾶς εἶπε νά σκεπτόμαστε μέ κριτήρια μάρκετινγκ.
.          Μέ τό ἴδιο σκεπτικό καί ὁ Χριστός μας ἔκανε λάθος· δέν θά ἔπρεπε νά διαμαρτυρηθεῖ καί νά διώξει τούς βέβηλους ἐμπόρους ἀπό τόν Ναό, ὅλους αὐτούς πού βλασφημοῦσαν τόν Πατέρα Του καί τόν Ἴδιο, γιά νά μήν αὐξήση τά κέρδη τους κάνοντάς τους διαφήμιση! (Ἄπαγε τῆς βλασφημίας!)

.          Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε πεῖ μέ ἀφορμή τό βλάσφημο ἔργο τοῦ Σκορτσέζε καί τήν δυναμική διαμαρτυρία τῶν τότε Χριστιανῶν: «Μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα πᾶνε νὰ δικαιολογήσουν ἠθικὲς ἀταξίες. Τὸ ἔχουν παρακάνει. Εἶχαν κάνει μήνυση ὅτι ἡ ταινία «Ὁ τελευταῖος πειρασμὸς» προσβάλλει τὴν θρησκεία καὶ οἱ εἰσαγγελεῖς εἶπαν: «Δὲν εἶναι τίποτε». Τέτοιες βλασφημίες δὲν ἀκούστηκαν ποτέ! Γιὰ μᾶς ἡ διαμαρτυρία γιὰ τὴν βλάσφημη ἐκείνη ταινία ἦταν ὁμολογία πίστεως. Βέβαια μὲ ὅλα αὐτὰ τὰ βλάσφημα γίνεται καὶ ἕνα καλό· χωρίζει ἡ ἦρα ἀπὸ τὸ σιτάρι, κοσκινίζεται ὁ κόσμος»².
.          Μετά 24 χρόνια ἀπό τήν διαμαρτυρία τοῦ Γέροντος Παϊσίου καί τῶν ἄλλων ἁγιορειτῶν ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται μέ τό βλάσφημο θεατρικό ἔργο Corpus Christi. Οἱ δικαστικές ἀρχές εἶπαν πάλι τά ἴδια ὅτι «δέν εἶναι τίποτα».
.          Τό ἄσχημο εἶναι πώς ἡ ἀντίδραση τῶν χριστιανῶν ἦταν τώρα πολύ πιό χλιαρή ἀπ’ ὅ,τι τότε τό 1988. Ὅσοι λίγοι ἔσωσαν τώρα «τήν τιμή τῶν ὅπλων» καί διαμαρτυρήθηκαν εἰρηνικά καί κόσμια, δέχθηκαν- ἐντελῶς ἄδικα- ἐπίθεση μέ χημικά, καί κατακρίθηκαν διότι τἄχατες κάνανε «διαφήμιση» τοῦ βλάσφημου ἔργου μέ τήν διαμαρτυρία τους.
.          Ἄν αὐτοί πού τούς κατακρίνουν ἔβλεπαν νά χλευάζεται μέ ἀνάλογο τρόπο (μ’ ἕνα θεατρικό ἤ μία ταινία) ὁ πατέρας τους, ἡ μητέρα τους, ἡ ἀδελφή τους, αὐτοί οἱ ἴδιοι… ἄραγε ΔΕΝ θά μιλοῦσαν… γιά νά μήν αὐξήσουν τά κέρδη τῶν θεατρίνων;(!)
.          Καί βέβαια ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ, θά ἀντιδροῦσαν δυναμικώτατα καί κανείς ἔμφρων δέν θά τούς κατέκρινε.
.          Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέρων Παΐσιος σ’αὐτούς πού λένε ὅτι οἱ Χριστιανοί δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε στίς ἀντίχριστες βλασφημίες: «Σὲ αὐτὰ τὰ δύσκολα χρόνια ὁ καθένας μας πρέπει νὰ κάνει ὅ,τι γίνεται ἀνθρωπίνως καὶ ὅ,τι δὲν γίνεται ἀνθρωπίνως νὰ τὸ ἀφήνει στὸν Θεό. Ἔτσι θὰ ἔχουμε ἥσυχη τὴν συνείδησή μας ὅτι κάναμε ἐκεῖνο ποὺ μπορούσαμε. Ἂν δὲν ἀντιδράσουμε, θὰ σηκωθοῦν οἱ πρόγονοί μας ἀπὸ τοὺς τάφους. Ἐκεῖνοι ὑπέφεραν τόσα γιὰ τὴν πατρίδα καὶ ἐμεῖς τί κάνουμε γι’ αὐτήν; Ἡ Ἑλλάδα, ἡ Ὀρθοδοξία, μὲ τὴν παράδοσή της, τοὺς Ἁγίους καὶ τοὺς ἥρωές της, νὰ πολεμεῖται ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Ἕλληνες καὶ ἐμεῖς νὰ μὴν μιλᾶμε! Εἶναι φοβερὸ!»^3
.           Μήπως ὅμως δέν πρέπει νά ἀντιδροῦμε δυναμικά (χωρίς βέβαια νά ξεφεύγουμε ἀπό τούς νόμους τοῦ Χριστοῦ μας) ἐγκαταλείποντας τήν ἡσυχία μας;
.          Ὁ Γέρων Παΐσιος μᾶς δείχνει ὅτι πρέπει. Ἄς ἀκούσουμε πῶς τό διδάσκει ὁ ἴδιος: «Εἶπα σὲ κάποιον: «Γιατί δὲν μιλᾶτε; Τί εἶναι αὐτὰ πού κάνει ὁ τάδε;». «Τί νὰ πεῖς, μοῦ λέει, αὐτὸς ὅλος βρωμάει». «Ἂν βρωμάει ὅλος, γιατί δὲν μιλᾶτε; Χτυπῆστε τον». Τίποτε, τὸν ἀφήνουν. Ἕναν πολιτικὸ τὸν ἔφτυσα.  «Πές, τοῦ λέω, “δὲν συμφωνῶ μὲ αὐτό”. Τίμια πράγματα. Θέλεις νὰ ἐξυπηρετηθεῖς ἐσὺ καὶ νὰ ρημάξουν ὅλα;»⁴.
.          Τί θά συμβεῖ ἄν οἱ Χριστιανοί δέν ὁμολογοῦν καί δέν ἀντιδροῦν; Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Ἂν οἱ Χριστιανοὶ δὲν ὁμολογήσουν, δὲν ἀντιδράσουν, αὐτοὶ (οἱ ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ) θὰ κάνουν χειρότερα. Ἐνῶ, ἂν ἀντιδράσουν, θὰ τὸ σκεφτοῦν. Ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινοὶ Χριστιανοὶ δὲν εἶναι γιὰ μάχες. Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ἦταν γερὰ καρύδια, ἄλλαξαν ὅλο τὸν κόσμο. Καὶ στὴν Βυζαντινὴ ἐποχὴ μία εἰκόνα ἔβγαζαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἀντιδροῦσε ὁ κόσμος. Ἐδῶ ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦμε ἐμεῖς, καὶ ἐμεῖς ἀδιαφοροῦμε! Ἂν ἡ Ἐκκλησία δὲν μιλάει, γιὰ νὰ μὴν ἔρθει σὲ ρήξη μὲ τὸ κράτος, ἂν οἱ μητροπολίτες δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ τὰ ἔχουν καλὰ μὲ ὅλους γιατί τοὺς βοηθᾶνε στὰ Ἱδρύματα, οἱ Ἁγιορεῖτες πάλι ἂν δὲν μιλοῦν γιὰ νὰ μὴν τοὺς κόψουν τὰ ἐπιδόματα⁵, τότε ποιός θὰ μιλήσει; Εἶπα σὲ κάποιον ἡγούμενο: «Ἂν σᾶς ποῦν ὅτι θὰ σᾶς κόψουν τὰ ἐπιδόματα», νὰ πεῖτε: «Θὰ κόψουμε καὶ ἐμεῖς τὴν φιλοξενία», γιὰ νὰ προβληματιστοῦν. Οἱ καθηγητὲς Θεολογίας δὲν φωνάζουν, γιατί λένε: «Εἴμαστε ὑπάλληλοι, θὰ χάσουμε τὸν μισθό μας, καὶ μετὰ πῶς θὰ ζήσουμε;»⁶.
.          Μήπως ὅμως ἡ προσευχή εἶναι προτιμώτερη;
.          Νά τί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας Παΐσιος: «Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανεὶς μὲ τὴν προσευχὴ νὰ βοηθήσει περισσότερο, ἀλλὰ τὴν σιωπή του θὰ τὴν ἐκμεταλλευτοῦν οἱ ἄλλοι καὶ θὰ ποῦν: “Ὁ τάδε καὶ ὁ τάδε δὲν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μὲ τὸ μέρος μας”. Ἂν δὲν ἀρχίσουν μερικοὶ νὰ χτυποῦν τὸ κακό, νὰ ἐλέγχουν δηλαδὴ αὐτοὺς ποὺ σκανδαλίζουν τοὺς πιστούς, θὰ γίνει μεγαλύτερο κακὸ. Ἔτσι θὰ τονωθοῦν λίγο οἱ πιστοί, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐμποδιστοῦν λίγο ὅσοι πολεμοῦν τὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι δικό τους καΐκι, νὰ κάνουν βόλτες· εἶναι τὸ σκάφος τοῦ Χριστοῦ. Αὐτοὶ εἶναι κατακριτέοι. Τὸ μόνο ποὺ τοὺς ἐνδιαφέρει εἶναι νὰ ἔχουν μεγάλο μισθό, πολυτελὲς αὐτοκίνητο, νὰ τρέχουν στὶς διασκεδάσεις. Καὶ ὕστερα κάνουν νόμο νὰ παντρεύονται μὲ πολιτικὸ γάμο, νομιμοποιοῦν τὶς ἀμβλώσεις.
.          Μὲ τὶς βλάσφημες ταινίες ποὺ παρουσιάζουν, θέλουν νὰ γελοιοποιήσουν τὸν Χριστό. Τὸ κάνουν, γιὰ νὰ ποῦν, «αὐτὸς ἦταν ὁ Χριστός, τώρα θὰ ἔρθει ὁ Μεσσίας», καὶ νὰ παρουσιάσουν μετὰ τὸν «Μεσσία» τους. Ἐκεῖ τὸ πᾶνε»⁷.
.          Ἄν οἱ Χριστιανοί δέν διαμαρτυρόμαστε ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός, ἡ Παναγία, ἡ Ἁγία Τριάδα, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑτοιμάζουμε τό δρόμο γιά τόν Ἀντίχριστο καί ἀποδεικνύουμε ὅτι δέν ἔχουμε ζωντανή καί ἀληθινή πίστη καί ἀγάπη στόν Χριστό μας.
.          Ἡ διοικοῦσα Ἐκκλησία πρέπει νά παίρνει θέση ὅταν βλασφημεῖται ὁ Χριστός μας; Ναί ἀπαντᾶ ὁ Γέροντας. Ἄς δοῦμε πῶς μᾶς διδάσκει: «Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου ἕναν ἄλλο ἄθεο, ἕναν βλάσφημο, πού τόν ἀφήνουν στήν τηλεόραση καί μιλάει, ἐνῶ ἔχει πεῖ τά πιό βλάσφημα λόγια γιά τόν Χριστό καί τήν Παναγία. Δέν παίρνει καί ἡ Ἐκκλησία μιά θέση νά ἀφορίση μερικούς. Αὐτούς ἔπρεπε νά τούς ἀφορίζη ἡ Ἐκκλησία. Λυποῦνται τόν ἀφορισμό!

-Γέροντα, τί θά καταλάβουν μέ τόν ἀφορισμό, ἀφοῦ τίποτε δέν παραδέχονται;
-Τοὐλάχιστον νά φανῆ ὅτι ἡ Ἐκκλησία παίρνει μία θέση.
-Ἡ σιωπή της, Γέροντα, εἶναι σάν νά τά ἀναγνωρίζη;
-Ναί. Ἔγραψε ἕνας κάτι βλάσφημα γιά τήν Παναγία καί κανείς δέν μίλησε. Λέω σέ κάποιον: «Δέν εἶδες τί γράφει ἐκεῖνος;». «Ἔ, τί νά τούς κάνης, μοῦ λέει. Θά λερωθῆς, ἄν ἀσχοληθῆς μαζί τους». Φοβοῦνται νά μιλήσουν.
-Τί εἶχε νά φοβηθῆ, Γέροντα;
-Νά μή γράψουν τίποτε γι’ αὐτόν καί ἐκτεθῆ, καί ἀνέχεται νά βλασφημῆται ἡ Παναγία! Νά μή θέλουμε νά βγάλη ὁ ἄλλος τό φίδι ἀπό τήν τρύπα, γιά νά ἔχουμε ἐμεῖς τήν ἡσυχία μας. Αὐτό εἶναι ἔλλειψη ἀγάπης. Ὕστερα ἀρχίζει ὁ ἄνθρωπος νά κινῆται ἀπό συμφέρον. Γι’ αὐτό βλέπεις ἕνα πνεῦμα σήμερα: «Μέ τόν τάδε νά ἔχουμε σχέσεις, γιά νά μᾶς λέη καλά λόγια. Μέ τόν ἄλλο νά τά ἔχουμε καλά, γιά νά μή μᾶς διασύρη κ.λ.π. Νά μή μᾶς πάρουν γιά κορόιδα, νά μή γίνουμε θύματα». Ἄλλος ἀδιαφορεῖ καί δέν μιλάει. «Νά μή μιλήσω λέει, γιά νά μή μέ γράψουν οἱ ἐφημερίδες». Οἱ περισσότεροι δηλαδή εἶναι τελείως ἀδιάφοροι»⁸.
.          Ὁ Θεός μᾶς δίνει πνεῦμα δυνάμεως καί ὄχι πνεῦμα δειλίας, ἀδιαφορίας καί φιλαυτίας. Ἄραγε πόσο τό δεχόμαστε;

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

1 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 44.

2 Ὅ. π. σελ. 44.

3 Ὅ. π. σελ. 36-7.

4 Ὅ. π. σελ. 37.

5 Ὁ γέροντας ἐννοεῖ τὴν οἰκονομικὴ χορηγία, δηλαδὴ ἕνα ποσὸ χρημάτων τὸ ὁποῖο τὸ Ἑλληνικὸ κράτος ἀνέλαβε τὴν ὑποχρέωση ἀπὸ τὸ 1924 νὰ δίνει κάθε χρόνο στὶς Ἱερὲς Μονὲς τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ἐπειδὴ οἱ Μονὲς ἔδωσαν στοὺς πρόσφυγες τὰ μετόχια τους, ἀπὸ τὰ ὁποῖα εἶχαν τὸ λάδι, τὸ σιτάρι, τὸ κρασὶ κ.λ.π. τῆς χρονιᾶς.

6 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 37.

7 Ὅ. π. σελ. 43-4.

8 Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου-Λόγοι Β΄, Πνευματική ἀφύπνιση, Β΄ ἔκδοση Ἰανουάριος 2000, σελ. 35-6. Εἰπώθηκε τό 1992.

 ΠΗΓΗ: hristospanagia3.blogspot.gr

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, π. Σάββας Ἁγιορείτης, βλασφημία

Σχολιάστε

«ΔΙΚΤΥΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ» (π. Παΐσιος Ἁγιορ.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 17 Ὀκτωβρίου 2012

Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό

1. «Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεό»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012

- Γέροντα, τί σημαίνει γιὰ σᾶς ἡ προσευχή;

-Στέλνω σῆμα, ζητῶ βοήθεια. Ζητῶ συνεχῶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό, ἀπὸ τὴν Παναγία, ἀπὸ τοὺς Ἁγίους, γιὰ τὸν ἑαυτό μου καὶ γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἂν δὲν ζητήσω, δὲν θὰ μοῦ δώσουν.
.            Θυμᾶμαι στὸν ἀνταρτοπόλεμο μᾶς εἶχαν κυκλώσει σφιχτὰ 1.600 ἀντάρτες. Ἐμεῖς ἤμασταν ὅλοι κι ὅλοι 180 στρατιῶτες ὀχυρωμένοι πίσω ἀπὸ ἕναν βράχο. Ἂν μᾶς ἔπιαναν θὰ μᾶς σκότωναν. Προσπάθησα νὰ στήσω κεραία, γιὰ νὰ πιάσω ἐπαφὴ μὲ τὸ κέντρο. Δὲν μπόρεσα, κοβόταν ἡ κεραία ἀπὸ τὰ πυρά. Ὁ λοχαγὸς φώναζε: «Ἀφησέ τα αὐτά· ἔλα ἐδῶ, βοήθησε νὰ σβαρνίσουμε κανένα κιβώτιο χειρομβομβίδες». Γυρνοῦσε ἐν τῷ μεταξὺ στὰ πολυβολεῖα καὶ ἔκανε ἐπιθεώρηση. Μόλις ἔφευγε, ἔτρεχα πάλι στὸν ἀσύρματο. Μέχρι νὰ δώσει αὐτὸς ἐντολές, προσπαθοῦσα νὰ στήσω κεραία καὶ ξαναπήγαινα νὰ βοηθήσω, γιὰ νὰ μὴν φωνάζει. Τελικὰ μὲ ἕνα φτυάρι κι ἕνα ξύλο ἔστησα τὴν κεραία καὶ κατάφερα νὰ πιάσω ἐπαφή. Εἶπα δύο λέξεις. Ἐκεῖνο ἦταν! Τὸ πρωὶ ἦρθε ἡ ἀεροπορία καὶ μᾶς ἔσωσε. Μικρὸ πράγμα εἶναι 180 ἄνδρες νὰ εἶναι περικυκλωμένοι ἀπὸ 1.600, καὶ τελικὰ νὰ σωθοῦν;
.            Ἀπὸ ἐκεῖ κατάλαβα τὴν μεγάλη ἀποστολὴ τοῦ Μοναχοῦ, νὰ βοηθάει μὲ τὴν προσευχή. Λένε οἱ κοσμικοί: «Τί κάνουν οἱ καλόγεροι; Γιατί δὲν βγαίνουν στὸν κόσμο, νὰ βοηθήσουν τὴν κοινωνία;». Εἶναι σὰν νὰ λένε σὲ ἕναν ἀσυρματιστή: «Τί κάνεις ἐκεῖ μὲ τὸν ἀσύρματο; Ἄφησε τὸν ἀσύρματο, πάρε ἕνα ντουφέκι κι ἔλα νὰ πολεμήσεις».
.            Σὲ τίποτα δὲν μᾶς ὠφελεῖ ἡ ἐπικοινωνία μὲ ὅλους τοὺς σταθμοὺς ὅλου τοῦ κόσμου, ἐὰν δὲν ἔχουμε τὴν οὐράνια ἐπικοινωνία καὶ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό, γιὰ νὰ ζητᾶμε καὶ νὰ παίρνουμε βοήθεια ἀπὸ Αὐτόν. Εἶναι μακάριοι ὅσοι ἔπιασαν ἐπαφὴ μὲ τὸν Οὐράνιο Σταθμὸ καὶ δικτυωμένοι μὲ εὐλάβεια μὲ τὸν Θεό.

 ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: alopsis.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: Η ΔΙΣΤΟΜΟΣ ΡΟΜΦΑΙΑ, ΣΤΡΕΦΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΤΤΟΥΣΑ ΤΟΝ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΛΑΟ «Ὅλη αὐτή ἡ ζῶσα παρουσία τοῦ π. Παϊσίου ἔχει πανικοβάλει τό Σύστημα»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ στὶς 11 Ὀκτωβρίου 2012

Πρόλογος Πρωτοπρ. π. Ἰωάννου Φωτοπούλου

.            Πανικός ἔχει καταλάβει τά ἀντίχριστα, νεοταξικά κέντρα! Μέ στόχο τόν ἀφανισμό τοῦ Ρωμαίϊκου οἱ δωσίλογοι καί προδότες ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ἀπό τήν ἄκρα δεξιά ὣς τήν ἄκρα ἀριστερά τῶν ἀριστεριστῶν καί ἀναρχικῶν, δυναστεύουν καί ἀπελπίζουν τόν ἑλληνικό λαό μέ πολυποίκιλα οἰκονομικά μέτρα, μέ τή βάρβαρη ἀστυνόμευση τῶν διαδηλώσεων, μέ τόν ἐξευτελισμό τῆς ἱστορικῆς μας μνήμης, μέ τήν ἀλλοίωση τῆς συνθέσεως τοῦ πληθυσμοῦ, μέ τήν ἐγκατάλειψη τῆς Θράκης, μέ τό ρόλο μπαμπούλα πού δίνει στή «Χρυσή Αὐγή» κλπ., κλπ.-καθένας ἔχει τό ρόλο του.
.        Κανείς δέν ὑπερασπίζεται αὐτόν τόν ἔρημο λαό πέραν μιᾶς πολιτικάντικης ρητορείας. Οἱ νεοταξίτες νοιώθουν σιγουριά στό καταστροφικό τους ἔργο.  Καί ξάφνου…ὀρθώνεται μιά ἀκαταμάχητη δύναμη πού σκεπάζει παρηγορεῖ ἐνισχύει τόν κάθε ἄνθρωπο, πού τοῦ δείχνει τό δρόμο μέσα στους ζοφερούς καιρούς μας.  Εἶναι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, ἡ Χάρις τοῦ πανσθενουργοῦ ἁγίου Πνεύματος, πού ὁμιλεῖ διά τοῦ ἁγίου Γέροντος Παϊσίου. Πλήθη λαοῦ ὄχι μόνο δέχονται θεραπεῖες προσκυνώντας στόν τάφο του,  ἀλλά οἱ διδαχές του μέ τήν γλυκύτητα καί τήν εὐθύτητα πού τίς διακρίνει γίνονται πυξίδα ἀσφαλής γιά τή ζωή ὅλων μας. Γίνονται παραμυθία καί ἐλπίδα, ὅπλο καί ἄγκυρα, τροφή καί δροσισμός. 
.            Ὅλη αὐτή ἡ ζῶσα παρουσία τοῦ π. Παϊσίου ἔχει πανικοβάλει τό Σύστημα καί τά ὄργανά του φανέρωσαν τόν πανικό τους καί μέ τό ἀσεβές ἱστολόγιο, καί μέ τόν ἄνευ ὁρίων χλευασμό τοῦ ἁγίου Γέροντος  στά Ἐξάρχεια. Νομίζουν οἱ ἀφελεῖς ὅτι ἔτσι θά νικήσουν τήν Πίστη καί τήν Ελπίδα, τόν Χριστό καί τους Ἁγίους!  Πόσοι ἄραγε δέν ἀφυπνίστηκαν καί πλησίασαν τόν Γέροντα Παΐσιο μέ αὐτά τά καραγκιοζιλίκια !

.          Ἄς προσέξουν οἱ νεώτεροι ὅτι οἱ κατευθύνοντες τόν χλευασμό καί οἱ ὑπερασπιστές του  εἶναι ὥριμοι στήν ἠλικία- ἀκόμη καί ὁ γηραλέος Κουβέλης θά πάει μάρτυρας ὑπερασπίσεώς τους!- πράκτορες βεβαίως ξένων συμφερόντων, ἐμφανιζόμενοι στά νέα παιδιά ὡς δημοκράτες ἤ ἀναρχικοί, ἐπαναστάτες κατά τοῦ κατεστημένου, στήν πραγματικότητα ριζοσπάστες τῆς ριζωμένης στήν καρδιά τοῦ ἕλληνα ὀρθοδόξου ζωντανῆς παραδόσεως γιά νά τόν ἀφήσουν ἔρημο, ἀνήμπορο, ἔρμαιο καί ὑποχείριο  τῆς Νέας Τάξεως Πραγμάτων  καί τῆς Νέας ἐποχῆς.
.           Τό δυνατότερο ἀντίδοτο στό φαρμάκι πού μᾶς ποτίζουν εἶναι ὁ Κύριός μας καί οἱ Ἅγιοί του. Γι΄αὐτό παραθέτουμε κείμενο πού μᾶς παρέδωσε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ἀνδίδων κ. Χριστοφόρος πού ἀφορᾶ τή γνωριμία του μέ τόν Γέροντα Παΐσιο. Άναμνήσεις ἀπό τήν ἐπικοινωνία μαζί του καί τή διδασκαλία του.

Τοῦ ἐπισκόπου Ἀνδίδων κ. Χριστοφόρου
Ἡ γνωριμία μου μέ τόν Γέροντα Παΐσιον τόν Ἁγιορείτη

Α´Μέρος

.            Τό καλοκαίρι τοῦ 2010 βρέθηκα προσκυνητής στό Ἅγιον Ὄρος, ἀπό ὅπου μετά ἀπό πρόσκληση ἦλθα στό Ἱερό Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, Βασιλικά Θεσσαλονίκης, καί ἐχοροστάτησα στήν ἱερά ἀγρυπνία τῆς Ἁγίας Θεοπρομήτορος Ἄννης. Ἐκεῖ δέχθηκα καί τήν παράκληση τοῦ Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου νά καταγράψω ὅσα ἐνθυμοῦμαι ἀπό τήν πολυετῆ ἀναστροφή μου μέ τόν Γέροντα Παΐσιον, ὥστε νά διασωθοῦν ἐκ τῆς λήθης τοῦ χρόνου, πρός ὠφέλειαν τῶν πιστῶν.
.          Πράγματι, εἶχα τήν εὐλογία νά ἐπικοινωνῶ κατά καιρούς μέ τόν Γέροντα ἐπί τριανταπέντε χρόνια (1959-1994) προσωπικῶς ἤ δι’ ἀλληλογραφίας.  Καί παραμένει ζωηρή στήν μνήμη μου ἡ μετ΄αὐτοῦ ἀναστροφή, ἡ ἀσκητική ζωή καί ὁ διδακτικός του λόγος, μέρος τοῦ ὁποίου διετήρησα σέ σημειώσεις.

.         Δύο ἦσαν κυρίως οἱ τόποι τῶν τακτικῶν μου συναντήσεων μέ τόν Γέροντα, ἡ Κόνιτσα καί τό Ἅγιον Ὄρος, εἴτε ὡς προσκυνητής εἴτε ὡς ἐκπαιδευτικός στήν Ἀθωνιάδα Σχολή καί τέλος στό Θεαγένειο Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης.

Α´  ΚΟΝΙΤΣΑ (1959-1962)

.        Τόν Σεπτέμβριο 1959 τό Ὑπουργεῖο Παιδείας μέ διώρισε ὡς θεολόγον-ἐκπαιδευτικόν στό Γυμνάσιο Κονίτσης, ὅπου ἐδίδαξα τά σχολικά ἔτη 1959-1963.  Ἐκεῖ ἐπληροφορήθηκα ὅτι ὁ π. Παΐσιος ἐμόναζε στήν Ἱερά Μονή Παναγίας Στομίου, ἕνα ἱστορικό μοναστήρι στίς πλαγιές τῆς Πίνδου, τό ὁποῖον ὁ Γέροντας μέ πολλή φροντίδα ἀνακαίνισε, ὥστε νά εἶναι λειτουργικό. Ὁ ἴδιος ἐγνώριζε τήν ξυλουργική, ὁπότε κατασκεύασε καινούργια παράθυρα, πόρτες, καί ἐτοποθέτησε πλάκες στό δάπεδο τοῦ Καθολικοῦ, τίς ὁποῖες μάλιστα μετέφεραν οἱ Κονιτσιῶτες μέ πολλή προθυμία ἀπό τήν Γέφυρα τῆς Κονίτσης στό Μοναστήρι.  Ἔξω ἀπό τήν μάνδρα τοῦ μοναστηριοῦ καλλιεργοῦσε ἕναν μικρό κῆπο, ἀλλά παρεπονεῖτο ὅτι οἱ ἀρκοῦδες ἀπό τήν Πίνδο τοῦ ἔκαναν ζημιές.
.           Ἐκεῖ ὁ Γέροντας ἀσκήτευε αὐστηρά.  Μετά τήν κοπιώδη ἐργασία τῆς ἡμέρας ἀκολουθοῦσε ἡ ἀγρυπνία στήν ἐκκλησία.  Κάποτε, μοῦ ἔλεγε ὅτι ἄκουσε κτύπους στήν πόρτα τῆς ἐκκλησίας.  Ἄνοιξε καί εἶδε ἕναν σκύλο μέ κόκκινα μάτια.  Προφανῶς ἦταν κάτι δαιμονικό.  Ὁ μοναχός τοῦ ἔκανε τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ καί ἐξαφανίστηκε.
.           Στό Μοναστήρι τοῦ Στομίου πήγαινα τακτικά μέ τόν μακαρίτη καί εὐλαβῆ ἱερέα π. Δημήτριο Μάνθο, ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Κάτω Κονίτσης, ὅπου τελοῦσε τήν Θεία Λειτουργία μέ διακονητή καί ψάλτη τόν π. Παΐσιο, ὁ ὁποῖος στήν συνέχεια μᾶς προσέφερε καφέ καί μᾶς συντρόφευε μέ τόν χαριτωμένο λόγο του.
.         Κατοικία μου στήν Κόνιτσα ἦταν ἕνα παλαιό ἀρχοντικό, πατρικό τῶν ἀδελφῶν Παναγιώτη καί Κωνσταντίνου Παπαδημούλη, πού ἔμεναν στήν Ἀθήνα, καί εἶχαν ἀναθέσει τήν φροντίδα του στούς ἠλικιωμένους κ. Μιχάλη καί κ. Ἀναστασία.  Ὅλοι ἤδη εἶναι κεκοιμημένοι.  Ἄς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη τους.  Ἐκεῖ μοῦ παρεχώρησαν ἕνα δωμάτιο γιά τή διαμονή μου.  Στόν κῆπο τοῦ σπιτιοῦ ὑπάρχει καί σήμερα ἕνα ἐκκλησάκι ἀφιερωμένο στόν Ἅγιο Γεώργιο, τόν Νεομάρτυρα, τόν ἐξ Ἰωαννίνων, μέ πολλές εἰκόνες, μεγαλύτερη τῶν ὁποίων ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μέ φουστανέλλα, γιλέκο καί φέσι.  Ὅταν λοιπόν ὁ π. Παΐσιος ἐρχόταν στήν Κόνιτσα γιά δουλειές τοῦ Μοναστηριοῦ, διανυκτέρευε καί σ᾽ αὐτό τό έκκλησάκι.  Κρατοῦσε ἕνα κερί καί διάβαζε τήν ἱερή ἀκολουθία.  Ἔτσι τόν εὕρισκε ἡ κ. Ἀναστασία, ὅταν διακριτικά τόν ρωτοῦσε ἄν ἤθελε ἕνα τσαΐ. Ἡ ἴδια εἶχε φροντίσει νά ὑπάρχῃ ἕνα μαγκάλι, γιά νά ζεσταίνεται ὁ χῶρος.
.          Ὁ Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως καί Κονίτσης ἀείμνηστος Χριστοφόρος φρόντιζε τόν π. Παΐσιο, ἀφοῦ μάλιστα εἶχε ἐξουσιοδοτήσει τό παντοπωλεῖο τοῦ κ. Παναγιωτίδη, νά δίνη στόν Γέροντα ὅ,τι χρειαζόταν μέ χρέωση τῆς Μητροπόλεως.
.          Ἕνα βράδυ εἴχαμε δεῖπνο στήν Μητρόπολη.  Ἦταν ἐκεῖ ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ π. Θεόδωρος Μπεράτης, ἱεροκήρυκας, ὁ π. Παΐσιος καί ὁ γράφων. «Φάγε, Παΐσιε», τοῦ ἔλεγε ὁ δεσπότης, ὅταν τόν ἔβλεπε νά ἀρκῆται σέ ὀλίγα.  Ὅταν τελειώσαμε καί ἡ ὥρα ἦταν περασμένη, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπρότεινε στόν π. Παΐσιο νά διανυκτερεύσῃ στήν Μητρόπολη.  Ἐκεῖνος ὅμως ἀπεχώρησε μέ διάκριση.  Ποῦ πῆγε μέσα στήν νύκτα;  Ὁ κ. Κώστας, νεωκόρος τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ ἁγίου Νικολάου, πού ἀνέβαινε ἀργά τόν δρόμο ἀπό τήν πλατεῖα πρός τήν κατοικία του, εἶδε ἕνα φῶς στήν ἐκκλησία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ νεκροταφείου.  Κοίταξε ἀπό τό τζάμι τοῦ παραθύρου καί εἶδε μέσα τόν π. Παΐσιο ὄρθιο μέ ἕνα κερί νά ἀγρυπνῇ. Ἐκεῖ εἶχε καταφύγει ὁ Γέροντας ἀναχωρώντας ἀπό τήν Μητρόπολη.

.           Στά θέματα τῆς πίστεως ἦταν πολύ αὐστηρός.  Στήν Κόνιτσα ὑπῆρχε μιά ὁμάδα Προτεσταντῶν μέ εὐκτήριο οἶκο, ἔξω ἀπό τόν ὁποῖον εἶχαν μιά σχετική ἐπιγραφή.  Ὁ π. Παΐσιος πῆγε καί τήν κατέστρεψε.  Ἔκανε καί ἄλλες προσπάθειες, ὥστε αὐτοί οἱ αἱρετικοί νά ἐπιστρέψουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
.          Νά σημειώσω ἀκόμη ὅτι τά χρόνια ἐκεῖνα ὁ Γέροντας ἐμερίμνησε γιά τήν ἀνακομιδή τοῦ ἱεροῦ λειψάνου τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου ἀπό τήν Κέρκυρα.
.          Στήν Ἱερά Μονή Στομίου ἔμεινε ὁ Γέροντας τέσσερα χρόνια, ἀπό τό 1958 ἕως τό 1962, ὁπότε καί ἀνεχώρησε.  Εἶχα ἀκούσει ὅτι ὁ Σιναΐτης ἱερομόναχος Δαμιανός,  σημερινός Ἀρχιεπίσκοπος  τοῦ Σινᾶ, τόν εἶχε ἐπισκεφθῇ στό Μοναστήρι τοῦ Στομίου καί τόν προσεκάλεσε νά μεταβῇ στό Σινᾶ, καί ἔτσι ὁ Γερόντας Παΐσιος ἄρχισε μία νέα περίοδο ἀσκήσεως στό Θεοβάδιστο Ὄρος.
.            Πολύ λυπήθηκα γιά τήν ἀναχώρησή του ἀπό τήν Κόνιτσα, ὅπου ὑπηρέτησα στό Γυμνάσιο ἀκόμη ἕναν χρόνο, μέχρι τόν Ἰούνιο 1963, ὁπότε μετατέθηκα στό Γυμνάσιο Αἰγίνης καί στήν συνέχεια σέ ἄλλα σχολεῖα. Ὁ Γέροντας εἶχε ἐπιστρέψει ἀπό τό Σινᾶ στό Ἅγιο Ὄρος τό 1964.

.               Πέρασαν τά χρόνια καί βρέθηκα πάλι μέ τόν Γέροντα τό Πάσχα 1969 στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου ἐπῆγα προσκυνητής ἀπό 31 Μαρτίου μέχρι 13 Ἀπριλίου 1969, πασχαλινή περίοδο. Τήν περίοδο αὐτή μέ δέχθηκε ἐπανειλημμένως, εἶχα μάλιστα τήν πρόνοια καί κράτησα σημειώσεις, ὅπως ἀκριβῶς ἀκολουθοῦν :

-Μή φοβώμαστε τήν κρίση τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά τήν κρίση τοῦ Θεοῦ

- Νά κάνουμε συντροφιά μέ ὅσους συμφωνοῦμε.  Μήν μπλεκώμαστε στά ἴδια γρανάζια μέ τούς ἄλλους.  Ἄν ὑποχρεωτικῶς π.χ. στήν ὑπηρεσία μας συναναστρεφώμαστε μέ συναδέλφους, μέ τούς ὁποίους δέν συμφωνοῦμε, οἱ σχέσεις μας νά εἶναι τυπικές.

- Νά εἴμαστε αὐστηροί στόν ἑαυτό μας καί ἐπιεικεῖς στούς ἄλλους.

- Αὐτοί πού δοκιμάζουν τίς ἡδονές τῆς ζωῆς τρῶνε μπανανόφυλλα, ἐνῷ οἱ πνευματικοί ἄνθρωποι τρῶνε ὁλόκληρη τήν οὐσία τῆς μπανάνας.

- Μερικοί κληρικοί νομίζουν ὅτι ἀπό αὐτούς ἐξαρτᾶται ἡ βελτίωση, ἡ πρόοδος, ἡ σωτηρία τῶν ἄλλων.  Θεωροῦν ὅτι τά βιβλία, τά περιοδικά, οἱ συγκεντρώσεις, εἶναι τά κύρια βοηθητικά στή σωτηρία.  Π.χ.  διαφωτίζουν τόν λαό ὅτι εἶναι κακό ὁ καρνάβαλος, ἀλλά δέν ἀρκοῦνται σ’ αὐτό. Προχωροῦν καί στήν διοργάνωση συλλαλητηρίων γιά τήν ματαίωση τοῦ καρνάβαλου. Λησμονοῦν τόν Θεό.  Δέν ὑπολογίζουν ὅτι ὑπάρχει Θεός, πού ὅταν θελήσῃ, θά διαλύσῃ τόν καρνάβαλο. Ἀντίθετα ὁδηγούμεθα στήν ἀπιστία. Οἱ διάφορες χριστιανικές ὀργανώσεις δίνουν στούς Χριστιανούς ὁδηγίες καλῆς συμπεριφορᾶς, νά προσέχουν τίς ἐξωτερικές καλές ἐκδηλώσεις καί δέν καλλιεργοῦν τό βάθος, τόν ἔσω ἄνθρωπο πατερικῶς. Δίνουν ἀσπιρίνες, δέν θεραπεύουν τίς πληγές ριζικῶς.

- Ἕνας ἀνάξιος μπορεῖ να γίνῃ κληρικός, νά καταλάβῃ θέσεις, νά γίνῃ Πατριάρχης Ἀνατολῆς καί Δύσεως. Ἀλλά τό θέμα εἶναι ποῦ βρίσκεται ἡ πνευματική πρόοδός του; Ποιό θά εἶναι τό τέλος του; Διότι ὁ διάβολος ἀνεβάζει κάποιον μέχρι τοῦ οὐρανοῦ καί ἀπ’ ἐκεῖ τοῦ δίνει μιά καί τόν κατεβάζει στήν καταστροφή.

- Κάθε ἐμπόδιο εἶναι καλό.  Νά εὐχαριστοῦμε ἐκείνους πού μᾶς ἐλέγχουν, διότι μᾶς βοηθοῦν νά διορθωθοῦμε, ἐνῷ οἱ φίλοι μας μᾶς ἐπαινοῦν καί δέν βοηθοῦν στήν ἐκρίζωση τῶν παθῶν.

- Νά παίρνουμε ἀπό δεξιά τίς διάφορες κακοτυχίες καί νά δίνουμε σ’ αὐτές ἀγαθό νόημα.  Κάτι θά ἔχουν νά μᾶς διδάξουν.  Π.χ. πέφτει μιά πέτρα στό δεξί μας πόδι.  Τότε πρέπει νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό, γιατί δέν μᾶς ἔσπασε καί τά δύο πόδια.

- Μερικοί λένε: «Δέν ἁμαρτάνω, γιά νά μήν πάω στήν κόλαση» ἤ «Κάνω καλά ἔργα γιά νά πάω στόν Παράδεισο».  Ἀλλοίμονο ἄν σκεπτώμαστε ἔτσι.  Ἀντίθετα, νά λέμε : «Ἀποφεύγω τήν ἁμαρτία, γιά νά μή πληγώσω τόν Θεό.  Κάνω τό καλό, γιά νά εὐχαριστῆται ὁ Θεός.  Δέν θέλω νά πάω στήν κόλαση, γιά νά μήν λυπήσω τόν Θεό».

- Ἕνας κῆπος ἔχει πολλά λουλούδια, κάποιο ὅμως εὐδοκιμεῖ περισσότερο.  Ἔτσι καί κάθε Χριστιανός ἔχει διάφορα στοιχεῖα π.χ. τῆς ἀφιερώσεως, τοῦ ἐγγάμου βίου κλ. Ὁ ὑπεύθυνος πνευματικός πού γνωρίζει τήν ψυχή θά ἐπισημάνῃ τό στοιχεῖο πού κατά τήν γνώμη του θά εὐδοκιμήσῃ.  Αὐτό πρέπει νά ἀκολουθήσῃ μέ πλήρη ἐμπιστοσύνη στόν πνευματικό.  Ἄν ἐκεῖνος ἔκανε λάθος στήν ἐκλογή τοῦ κατάλληλου στοιχείου, τότε ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θά ἐπισκιάσῃ τόν δοῦλο Του, ἀφοῦ ἡ διάθεσή του εἶναι ἀγαθή.

- Μήν κατακρίνουμε εὔκολα τούς ἀνθρώπους.  Ὁ Θεός κρίνει μέ ἄλλο μέτρο τούς ἀνθρώπους.  Καί δίκαια ὁ Κύριος εἶπε : «Μή κρίνετε κατ΄ὄψιν, ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν κρίνατε»[1].  Βλέπεις τόν ἄλλον νά κτυπᾶ; Τότε νά σκέπτεσαι ὅτι εὐτυχῶς πού συγκράτησε τήν ὀργή του καί δέν ἔφθασε στόν φόνο.  Διότι δέν ξέρεις μέ ποιές κληρονομικές καταβολές ἔδρασε ὁ ἔνοχος.

- Ὁ Θεός κρίνει τήν διάθεση τοῦ ἀνθρώπου.  Ἄν ἕνας σκεφθῇ «ἐγώ θά ἁμαρτάνω σέ ὁλόκληρη τή ζωή μου καί στό τέλος θά μετανοιώσω», τότε αὐτός ποτέ δέν θά συγχωρηθῇ, ἔστω καί ἄν ἔκανε λιγώτερες ἁμαρτίες ἀπό ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος ἔχει τήν διάθεση νά ἐπιστρέψῃ στόν Θεό, ἁμαρτάνει καί σηκώνεται συνεχῶς.  Ὁ δεύτερος στό τέλος θά συγχωρηθῇ, ὁ πρῶτος ὄχι.

- Ὁ ἀληθινός μοναχός σκέπτεται ὅτι εἶναι ἀθλιώτερος παντός ἁμαρτωλοῦ, πού εἶναι ἴσως κακός, διότι δέν ἐγνώρισε τό μέγεθος τοῦ κακοῦ καί ἐν ἀγνοίᾳ του τό πράττει, ἐνῷ ὁ μοναχός τί θά ἔχῃ νά ἀπολογηθῇ, ἀφοῦ ἐγνώρισε τό ἀγαθό καί δέν τό ἐτήρησε; Γι’ αὐτό θά δοῦμε ἐκπλήξεις στήν ἄλλη ζωή.

- Ἔστω καί ἄν ζοῦμε στόν κόσμο, εἶναι ἀνάγκη νά ἀφιερώνουμε μία ὥρα τήν ἡμέρα γιά τήν πνευματική μας περισυλλογή.  Στό Ἅγιον Ὄρος ἀκοῦς ψαλμωδίες καί βλέπεις ἅγιες εἰκόνες.  Ἐνῷ στόν κόσμο ἀκοῦς τραγούδια καί βλέπεις τό Ρομάντζο[2].  Ὅλη ἡ ἀτμόσφαιρα στό Ὄρος βοηθάει, γι΄ αὐτό καί ἕνας κακός λογισμός καταδικάζεται ἀπό τόν Θεό περισσότερο ἀπό τά βαρειά παραπτώματα τῶν κοσμικῶν στόν κόσμο.

- Ἄν ἕνας ὑποτακτικός μου κάνῃ ἀπό φόβο ὅ, τι τοῦ λέγω, τότε ὁ Θεός δέν θά τόν ἀμείψῃ, διότι τά ἀγαθά ἔργα δέν εἶναι δικά του.  Καί τούς μαθητές μας μήν τούς καταπιέζουμε. Θά τούς διαφωτίσουμε μόνον.  Ἔπειτα θά σεβαστοῦμε τό αὐτεξούσιον.  Ἄν τούς πιέσουμε, θά ὑποκριθοῦν καί θά τό πράξουν.  Ὅταν ὅμως ξεφύγουν ἀπό τήν δικαιοδοσία μας, τότε θά ξεσπάσουν καί θά κάνουν τά χειρότερα.

- Άνάλογα μέ τό τί εἴμαστε, προσφέρουμε.  Βλέπεις μία ὡραία μαθήτρια, σεμνή, πνευματική. Αὐτή σέ ἐμπνέει καί δέν πάει τό μυαλό σου στό κακό, διότι ἔχει θεία Χάρη.  Ἀντίθετα μία ἔστω κακομούτσουνη, ἄσχημη, σέ προκαλεῖ στό κακό, διότι ἔχει κακία καί ἁμαρτία ἐπάνω της.  Ὅ,τι ἔχει κανείς δίνει.

- Ἡ θεολογία δυσυχῶς ἐξετάζει πολές φορές τό περίβλημα τῆς Πίστεώς μας καί τῶν Μυστηρίων, καί ἀγνοεῖ τήν θεία Χάρη, πού ἐπιδρᾶ διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων.  Ἐνδιαφέρεται γιά τό χρυσό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου, ἐνῷ δέν ἔχει ἀνάγκη τοῦ ἐξώφυλλου, ἀλλά τοῦ περιεχομένου.

- «Ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναί πολλαί εἰσιν»[3].  Στήν ἄλλη ζωή θά πάρουμε ὁ καθένας τή θέσητου ἀπέναντι τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογα μέ τό πῶς ἔχουμε προετοιμάσει τόν ἑαυτό μας. Δέν θά μᾶς τοποθετήσῃ ὁ Θεός σέ ἀνάλογες θέσεις, ἀλλά ἐμεῖς τόν ἑαυτό μας. Καί θά εἴμαστε ὅλοι ἱκανοποιημένοι.

- Στό στάδιο, πού γίνονται ἀγῶνες, δεξιά καί ἀριστερά ὑπάρχουν κερκίδες.  Ὅσοι κάθονται στίς πρῶτες κερκίδες βλέπουν καλύτερα, οἱ παραπάνω βλέπουν καί αὐτοί, ὄχι ὅμως τόσο καλά, ὅπως οἱ πρῶτοι.  Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τό εἰσιτήριο πού πλήρωσε καθένας.  Ἀκριβό εἰσιτήριο, πρῶτες θέσεις, φθηνό εἰσιτήριο τελευταῖες θέσεις.  Ὅλοι ὅμως θά βλέπουν, χωρίς καθένας νά ξέρῃ πῶς βλέπει ὁ ἄλλος.  Καθένας δοκιμάζει τήν δική του διόπτρα.  Καί ἀφοῦ ἱκανοποιεῖται μ΄αὐτήν, τοῦ εἶναι ἀρκετό.  Ἄλλος θά ἱκανοποιηθῇ μέ καλύτερη διόπτρα.

- Κάθε ἄνθρωπος ἔχει τήν κλήση του καί τήν κλίση του.  Μή στραγγαλίζουμε τίς κλήσεις τοῦ Θεοῦ.  Ὁ Θεός θά κρίνῃ τόν καθέννα μας ἀναλόγως τῆς θέσεώς του, ἄν ἐξετέλεσε καλῶς τά καθήκοντά του ὡς μοναχός, ὡς δάσκαλος, ὡς κληρικός, ὡς οἰκογενειάρχης κ.λ.π.  Δέν θά ἐλέγξῃ ἄν ἔγινες οἰκογενειάρχης καί ὄχι μοναχός˙ θά κρίνῃ τήν διάθεση καθενός.  Ἄν ἔπραξε καλῶς τά καθήκοντά του στήν θέση πού τόν ἔταξε.

.             Ἄλλοτε ὁ Γέροντας ἔλεγε, ὅταν λόγῳ τῆς στρατιωτικῆς του θητείας δέν μποροῦσε νά ἐκκλησιασθῇ, πόση χαρά αἰσθάνθηκε, ὄταν σέ ἕνα ταξίδι (νομίζω ἀπό τήν Κόνιτσα στήν Ἀθήνα) συνάντησε μία Ἐκκλησία, πού εἶχε ἀκολουθία (νομίζω τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας).  Μπῆκε μέσα καί εἶπε: «Θεέ μου, πῶς κατάντησα!».

[1] Ἰω. 7, 24.

[2] Λαϊκό ἑβδομαδιαῖο περιοδικό τῆς δεκαετίας τοῦ ’50, ’60.

[3] Ἰω. 14, 2

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ: orthros.eu

«ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΠΑΤΕΡΕΣ» («γιατὶ μερικὰ ἀναγνώσματα εἶναι σὰν νὰ τρῶς νεροκολοκύθες», π. Παΐσιος)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 11 Ὀκτωβρίου 2012

Γέροντας Παΐσιος:
τί μποροῦν νὰ διαβάζουν οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί 

-Γέροντα, ποιά πνευματικὰ βιβλία βοηθοῦν περισσότερο;

- Πολὺ ὠφελοῦν τὰ διάφορα πατερικὰ βιβλία, ποὺ στὶς μέρες μας, δόξα τῷ Θεῷ, κυκλοφοροῦν κατὰ χιλιάδες. Σὲ αὐτὰ βρίσκει κανεὶς ὅ,τι ποθεῖ, ὅ,τι τοῦ χρειάζεται. Εἶναι γνήσια πνευματικὴ τροφὴ καὶ ὁδηγοῦν μὲ ἀσφάλεια στὸν πνευματικὸ δρόμο. Γιὰ νὰ βοηθηθοῦν ὅμως πρέπει νὰ διαβάζονται μὲ ταπείνωση καὶ προσευχή. Τὰ πατερικὰ κείμενα μοιάζουν μὲ ἀξονικὲς τομογραφίες, γιατί ὅπως σὲ ἐκεῖνες φωτογραφίζεται ἡ σωματικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἔτσι καὶ σὲ αὐτὰ φωτογραφίζεται ἡ πνευματική του κατάσταση.
.           Κάθε πρόταση τῶν πατερικῶν κειμένων δὲν κρύβει ἕνα, ἀλλὰ πολλὰ νοήματα, καὶ ὁ καθένας τὰ καταλαβαίνει ἀνάλογα μὲ τὴν πνευματική του κατάσταση. Καλὸ εἶναι νὰ διαβάζη κανεὶς κείμενο καὶ ὄχι μετάφραση. Ἐπειδὴ ὁ μεταφραστὴς ἑρμηνεύει τὸ πρωτότυπο ἀνάλογα μὲ τὴν δική του πνευματικότητα. Πάντως, γιὰ νὰ κατανοήση κανεὶς τοὺς Πατέρες, πρέπει νὰ σφίξη τὸν ἑαυτό του, νὰ συγκεντρώση τὸν νοῦ του καὶ νὰ ζῆ πνευματικά, γιατί τὸ πνεῦμα τῶν Πατέρων γίνεται ἀντιληπτὸ μόνο μὲ τὸ πνεῦμα.
.          Εἰδικὰ οἱ Ἀσκητικοὶ Λόγοι τοῦ Ἀββᾶ Ἰσαὰκ βοηθοῦν πολὺ ἀλλὰ χρειάζονται νὰ τοὺς μελετάη λίγο- λίγο , γιὰ νὰ ἀφομοιώνη τὴν τροφή. Ὁ Εὐεργετινὸς εἶναι εὐεργεσία μεγάλη, γιατί μποροῦμε νὰ γνωρίσουμε ὅλο τὸ Πνεῦμα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Βοηθάει, γιατί περιγράφει τοὺς ἀγῶνες τῶν Πατέρων γιὰ ὅλα τὰ πάθη μὲ τὴν σειρά, καὶ ἡ ψυχὴ γνωρίζει πῶς ἐκεῖνοι δούλεψαν καὶ βοηθιέται. Τὰ Συναξάρια πάλι εἶναι ἁγιασμένη ἱστορία, γιὰ αὐτὸ πολὺ βοηθοῦν – ἰδίως τὰ παιδιὰ – ἀλλὰ νὰ μὴν τὰ διαβάζουμε σὰν ἱστορίες.
.            Δὲν χρειάζεται νὰ ἔχουμε γνώση πολλή, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε εὐλάβεια. Ἐὰν τὰ λίγα ποὺ ξέρουμε τὰ συλλογιζώμαστε, θὰ κεντηθῆἡ καρδιά. Ἕνας ἀπὸ ἕνα τροπάριο τινάζεται στὸν ἀέρα, καὶ ἄλλος τὰ ξέρει ἀπ᾽ ἔξω καὶ δὲν νοιώθει τίποτε, γιατί κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὴν πραγματικότητα. Διαβάζετε λοιπὸν Πατέρες, ἔστω μία ἢ δύο γραμμὲς τὴν ἡμέρα. Εἶναι βιταμίνες πολὺ δυναμωτικές.

 - Γέροντα, ὅταν εἶναι κανεὶς κουρασμένος ἢ στενοχωρημένος, θέλει νὰ διαβάση κάτι εὔκολο, κανένα διήγημα, κανένα μυθιστόρημα κ.λ.π.

- Δὲν ὑπάρχει κανένα πνευματικὸ βιβλίο ποὺ νὰ εἶναι καλὸ γιὰ ἐκείνη τὴν ὥρα; Ὁ σκοπὸς δὲν εἶναι νὰ ξεχάση ὁἄνθρωπος τὴν στενοχώρια του ἀλλὰ νὰ λυτρωθῆ. Τὰ ἄλλο δὲν λυτρώνει. Δὲν βοηθοῦν τὴν πνευματικὴ ζωὴ τὰ μυθιστορήματα ἢ ἡ ἐφημερίδα καὶ ἡ τηλεόραση. Πολλὲς φορὲς ἀκόμη καὶ μερικὰ θρησκευτικὰ περιοδικὰ κάνουν ζημιὰ στοὺς χριστιανούς, γιατί διεγείρουν τὸν μωρὸ ζῆλο καὶ προκαλοῦν σύγχυση. Προσέξτε. Μὴ διαβάζετε περιττὰ πράγματα τὶς ἐλεύθερες ὧρες σας.
.            Μερικὰ ἀναγνώσματα εἶναι σὰν νὰ τρῶς νεροκολοκύθες, σὰν νὰ ψάχνης στὰ ἄχυρα, νὰ βρῆς ἕνα σπυρὶ σιτάρι. Λένε μερικοί: «Ναί, ἀλλὰ αὐτὰ μὲ ξεκουράζουν». Μὰ πῶς σὲ ξεκουράζουν, εὐλογημένε, ἀφοῦ σὲ ζαλίζουν καὶ πονοῦν τὰ μάτια σου; Καλύτερα νὰ κοιμηθῆς, γιὰ νὰ ξεκουρασθῆς. Ἀπὸ τὸ τί διαβάζει κανείς, θὰ καταλάβης τὴν πνευματική του κατάσταση. Ἂν εἶναι πολὺ κοσμικός, θὰ διαβάζη περιοδικὰ αἰσχρά. Ἂν εἶναι λίγο κοσμικός, θὰ διαβάζη λιγώτερο βρώμικα ἢ ἐφημερίδες. Ἂν θρησκεύη, θὰ διαβάζη θρησκευτικὰ ἔντυπα ἢ σύγχρονα θρησκευτικὰ βιβλία ἢ πατερικὰ κ.ο.κ.

 ΠΗΓΗ ἠλ. κείμ.: agiasofiapeiraios.blogspot.gr

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, πνευματικὰ βιβλία, Βιβλία

Σχολιάστε

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -5 (π. Παΐσιος: «Τὰ “γουρουνάκια” τῆς Παναγίας»)

Παναγία, ἡ Φιλόστοργη Μητέρα µας

3Β. «Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 91-92

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -1: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/22/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -2: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/25/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας2/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -3: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/28/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας3/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -4 : https://christianvivliografia.wordpress.com/2012/10/01/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας4/

– Γέροντα, πεῖτε µας κάτι γιὰ τὴν προστασία τῆς Παναγίας.

– Νὰ σᾶς πῶ κάτι ποὺ ἔγινε στὴν Ρωσία. Δύο γειτονικὰ µοναστήρια σὲ µιὰ περιοχὴ τῆς Ρωσίας τὰ χώριζε µιὰ γραµµὴ τραίνου. Σὲ ἕνα πανηγύρι κάποιοι µοναχοὶ ἀπὸ τὸ ἕνα µοναστήρι πῆγαν στὸ ἄλλο καὶ µέθυσαν. Καθὼς ἐπέστρεφαν στὸ µοναστήρι τους µεθυσµένοι, πῆγαν καὶ ξάπλωσαν ἐπάνω στὶς ράγες τῆς σιδηροδροµικῆς γραµµῆς καὶ τοὺς πῆρε ὁ ὕπνος. Παρουσιάζεται τότε ἡ Παναγία στὸν σταθµάρχη καὶ τοῦ λέει: «τὰ γουρουνάκια µου θὰ τὰ κόψη τὸ τραῖνο». «Τί νά ᾽ναι αὐτό; λέει ἐκεῖνος, ποιά γουρουνάκια θὰ κόψη τὸ τραῖνο;». Γιὰ δεύτερη φόρα παρουσιάζεται ἡ Παναγία καὶ ἐπαναλαµβάνει τὰ ἴδια: «τὰ γουρουνάκια µου θὰ τὰ κόψη τὸ τραῖνο». «Βρέ, τί γουρουνάκια;», λέει ὁ σταθµάρχης. Νόµισε ὅτι εἶναι κανένα κοπάδι γουρουνάκια στὶς σιδηροδροµικὲς γραµµές. Πῆγε νὰ δῆ καὶ τοὺς βρῆκε νὰ κοιµοῦνται. Πρόλαβε καὶ τοὺς ξύπνησε. Θὰ περνοῦσε τὸ τραῖνο καὶ θὰ τοὺς σκότωνε. Βλέπετε, ἡ Παναγία σὰν καλὴ Μητέρα προστατεύει καὶ προνοεῖ ἀκόµα καὶ γιὰ τὰ ἄτακτα παιδιά Της.
.         Ὅσο µπορεῖτε, νὰ κρατᾶτε σφιχτὰ ἀπὸ τὸ φόρεµα τὴν Μεγάλη µας Ἀρχόντισσα Παναγία, γιὰ νὰ σᾶς βοηθάη. Εὔχοµαι ἡ Παναγία, ποὺ εἶναι ἡ Φιλόστοργος Μητέρα ὅλου τοῦ κόσµου, νὰ προστατεύη ὅλες σας καὶ ὅλον τὸν κόσµο. Ἀµήν.

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, Παναγία

Σχολιάστε

«ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΣΑΠΟΥΝΙ ΝΤΑΧΑΟΥ»…! ΝΕΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ: θανατικὴ καταδίκη γιὰ ὅσους ἔχουν παιδιά καὶ σπίτι!)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΘΝΙΚΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ στὶς 2 Ὀκτωβρίου 2012

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: «Αὐθεντικὸ Σαπούνι Νταχάου» ἀπὸ …φόρους ἀξίζει νὰ τιτλοφορηθεῖ ἡ σημερινὴ εἰδησεογραφία.
.            Στὶς κακουργηματικὲς φορολογικὲς ἐμπνεύσεις τους θὰ ἄξιζε νὰ συμπληρωθεῖ κι ἄλλη μία: Νὰ προστεθεῖ ἕνα ἄρθρο στὸν Ποινικὸ Κώδικα ποὺ νὰ προβλέπει τὴν θανατικὴ ποινὴ (μετατρέψιμη σὲ ἰσόβια ἂν ἐπιδείξει τὴν δέουσα μεταμέλεια ὁ κατηγορούμενος!) γιὰ ὅσους ἀναίσχυντα ἐγκληματοῦν κατέχοντας ἕνα σπίτι καὶ ἔχοντας καὶ παιδιά συγχρόνως (συρροὴ ἐγκλημάτων).

.       Ἀλλὰ ἡ σκληρὴ πραγματικότητα ἐπιβάλλει νὰ δοῦμε τὸ ὁλοφάνερο: ὁ λαός μας δὲν εἶχε τὸν νοῦ του τὰ τελευταῖα τριάντα χρόνια. Ἀρεσκόταν στὰ ἀσύστολα ψέματα, στὶς ἀχαλίνωτες παροχές, στὴν ξέφρενη σπατάλη, ἐνέδιδε (καὶ συνεχίζει ἐξ ἴσου ἀδίστακτα νὰ ἐνδίδει) στὴν πνευματικὴ ἀλλοτρίωση-γενοκτονία. Νὰ ὅμως ποὺ τώρα ὅμως «κάνει ταμεῖο». 

.      «Θὰ ἐπιβάλουν στὸ λαὸ ἕνα οἰκονομικὸ πρόγραμμα ἐξόντωσης ἕως ἐσχάτων. Θὰ ἐπιβάλλουν συνεχῶς νέα οἰκονομικὰ μέτρα, δυσβάστακτα, φόρους ἀσήκωτους καὶ πάρα πολλὰἄλλα μέτρα, ἔτσι ὥστε νὰ κάνουν τὸ λαὸ νὰ ἀγανακτήσει. Καὶ τί θὰ πετύχουν μὲ αὐτό; Ἀκοῦστε. Ὁ λαὸς καταπιεζόμενος ἀπὸ τὰ δυσβάστακτα οἰκονομικὰ  μέτρα θὰ ζητάει κάποια στιγμὴ νὰ ξανασάνει, ἀλλὰ αὐτὴ τὴ στιγμὴ δὲν πρόκειται νὰ τοῦ τὴ χαρίσουν ποτέ, παρὰ μόνον ἕως ὅτου σκύψει τὸ κεφάλι του ἐντελῶς στὸ ἔδαφος, δηλώνοντας τέλεια ὑποταγὴ στὸ καινούργιο τους σύστημα» (π. Παΐσιος: «ΑΔΕΛΦΟΙ, ΜΑΣ ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ ΜΕ ΤΕΡΑΤΩΔΗ ΨΕΜΑΤΑ. ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ, ΜΕ ΟΣΑ ΑΥΣΤΗΡΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΙ ΑΝ ΛΑΒΟΥΝ, ΝΑ ΞΕΧΡΕΩΣΟΥΝ» http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/11/05/ἀδελφοί-μᾶς-ἐξαπατοῦν-μὲ-τερατώδη-ψ/) [Σημειωτέον: Μόνον τυχαία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἡ ἐπίθεση τοῦ «μηχανισμοῦ» ἐναντίον τῆς πνευματικῆς ἐπιρροῆς τοῦ Γέροντος Παϊσίου στὸν Λαό!] Καὶ τὸ καινούργιο σύστημα ἐπελαύνει μὲ τὴν ἠλεκτρονικὴ ταυτότητα («εἰστήριο χωρὶς ἐπιστροφή») ποὺ μέσα σ᾽ ὅλη τὴν ἀναμπουμπούλα προωθεῖται.

Κατάργηση τῶν οἰκογενειακῶν ἐπιδομάτων

.          Κατάργηση ὅλων τῶν οἰκογενειακῶν ἐπιδομάτων καὶ τῶν προσθέτων ἀφορολογήτων γιὰ κάθε προστατευόμενο παιδὶ ἀπὸ τὸ 2013. Δρομολογεῖται ἡ χορήγηση ἑνὸς ἐπιδόματος γιὰ κάθε οἰκογένεια μὲ παιδιὰ (ἢ καὶ μόνο ἕνα παιδὶ) ποὺ θὰ δίδεται ἀπευθείας μέσῳ τῶν ἐφοριῶν καὶ ὄχι ἀπὸ τὸν ΟΓΑ, τὶς νομαρχίες κλπ. […]

 ΠΗΓΗ: imerisia.gr

Φόρος στὴν ἰδιοκατοίκηση!  

.               Τρελὲς ἀπαιτήσεις τῆς τρόικας ποὺ θέλουν φόρο ἐπειδὴ δὲν νοικιάζεις σπίτι…  Ὁλοένα καὶ νέες φορολογικὲς «ἰδέες» βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητας τὸ τελευταῖο διάστημα, ἐν ὄψει τῆς συμφωνίας τῶν μέτρων μὲ τὴν τρόικα. Αὐτὴ τὴ φορά, σύμφωνα μὲ πληροφορίες, τὸ ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν ἐξετάζει -μετὰ ἀπὸ πιέσεις τῆς τρόικας- τὴν ἐπιβολὴ φόρου ἰδιοκατοίκησης, καθὼς σύμφωνα μὲ τὸ θεώρημα ἐκείνων ποὺ προτείνουν τὸ νέο αὐτὸ φόρο, οἱ φορολογούμενοι ποὺ διαμένουν σὲ δικά τους σπίτια ἔχουν οἰκονομικὸ ὄφελος, ἐπειδὴ δὲν πληρώνουν ἐνοίκιο…
.          Ἡ «ἰδέα» βασίζεται σὲ ἔκθεση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς ποὺ θεωρεῖ ὅτι θὰ πρέπει νὰ ἐπιβληθεῖ στὴν Ἑλλάδα φόρος στὰ τεκμαρτὰ εἰσοδήματα ἀπὸ ἰδιοκατοίκηση.
.         Βάσει αὐτοῦ, τρόικα καὶ οἰκονομικὸ ἐπιτελεῖο φέρονται νὰ ἐκτιμοῦν ὅτι πρέπει νὰ ἐπιβληθεῖ φόρος σὲ ἀνύπαρκτα εἰσοδήματα, τὰ ὁποῖα ἡ ἐφορία θεωρεῖ ὅτι ἔχουν ὅσοι φορολογούμενοι διαμένουν σὲ δικά τους σπίτια, μὲ τὴν ἔννοια ὅτι ἔχουν κάποιο οἰκονομικὸ ὄφελος, ἐπειδὴ δὲν πληρώνουν ἐνοίκιο. […]

 ΠΗΓΗ: epikaira.gr

ἀλλοτρίωση, π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, φορολογία, Οἰκονομικὴ κρίση

Σχολιάστε

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -4 (π. Παΐσιος: «Τί Μάνα εἶναι Αὐτή! Νὰ φροντίζη καὶ γιὰ τὶς µικρότερες λεπτοµέρειες»!

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 1 Ὀκτωβρίου 2012

Παναγία, ἡ Φιλόστοργη Μητέρα µας

3Α. «Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 90-91

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -1: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/22/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -2: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/25/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας2/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -3: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/28/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας3/

– Γέροντα, γιατί ἡ Παναγία ἄλλοτε µοῦ δίνει ἀµέσως αὐτὸ ποὺ τῆς ζητῶ καὶ ἄλλοτε ὄχι;

– Ἡ Παναγία, ὅποτε ἔχουµε ἀνάγκη, ἀπαντᾶ ἀµέσως στὴν προσευχή µας· ὅποτε δὲν ἔχουµε, µᾶς ἀφήνει, γιὰ νὰ ἀποκτήσουµε λίγη παλληκαριά. Ὅταν ἤµουν στὴν Μονὴ Φιλοθέου, µιὰ φορά, ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία τῆς Παναγίας µὲ ἔστειλε ἕνας Προϊστάµενος νὰ πάω ἕνα γράµµα στὴν Μονὴ Ἰβήρων. Ὕστερα ἔπρεπε νὰ πάω κάτω στὸν ἀρσανὰ τῆς µονῆς καὶ νὰ περιµένω ἕνα γεροντάκι ποὺ θὰ ἐρχόταν µὲ τὸ καραβάκι, γιὰ νὰ τὸ συνοδεύσω στὸ µοναστήρι µας – ἀπόσταση µιάµιση ὥρα µὲ τὰ πόδια. Ἤµουν ἀπὸ νηστεία καὶ ἀπὸ ἀγρυπνία. Τότε τὴν νηστεία τοῦ Δεκαπενταυγούστου τὴν χώριζα στὰ δύο· µέχρι τῆς Μεταµορφώσεως δὲν ἔτρωγα τίποτε, τὴν ἡµέρα τῆς Μεταµορφώσεως ἔτρωγα, καὶ µετὰ µέχρι τῆς Παναγίας πάλι δὲν ἔτρωγα τίποτε. Ἔφυγα λοιπὸν ἀµέσως µετὰ τὴν ἀγρυπνία καὶ οὔτε σκέφθηκα νὰ πάρω µαζί µου λίγο παξιµάδι. Ἔφθασα στὴν Μονὴ Ἰβήρων, ἔδωσα τὸ γράµµα καὶ κατέβηκα στὸν ἀρσανά, γιὰ νὰ περιµένω τὸ καραβάκι. Θὰ ἐρχόταν κατὰ τὶς τέσσερις τὸ ἀπόγευµα, ἀλλὰ ἀργοῦσε νὰ ἔρθη. Ἄρχισα ἐν τῷ µεταξὺ νὰ ζαλίζωµαι. Πιὸ πέρα εἶχε µιὰ στοίβα ἀπὸ κορµοὺς δένδρων, σὰν τηλεγραφόξυλα, καὶ εἶπα µὲ τὸν λογισµό µου: «Ἂς πάω νὰ καθήσω ἐκεῖ ποὺ εἶναι λίγο ἀπόµερα, γιὰ νὰ µὴ µὲ δῆ κανεὶς καὶ ἀρχίση νὰ µὲ ρωτάη τί ἔπαθα». Ὅταν κάθησα, µοῦ πέρασε ὁ λογισµὸς νὰ κάνω κοµποσχοίνι στὴν Παναγία νὰ µοῦ οἰκονοµήση κάτι. Ἀλλὰ ἀµέσως ἀντέδρασα στὸν λογισµὸ καὶ εἶπα: «Ταλαίπωρε, γιὰ τέτοια τιποτένια πράγµατα θὰ ἐνοχλῆς τὴν Παναγία;». Τότε βλέπω µπροστά µου ἕναν Μοναχό. Κρατοῦσε ἕνα στρογγυλὸ ψωµί, δύο σύκα καὶ ἕνα µεγάλο τσαµπὶ σταφύλι. «Πάρε αὐτά, µοῦ εἶπε, εἰς δόξαν τῆς Κυρίας Θεοτόκου», καὶ χάθηκε. Ἔ, τότε διαλύθηκα· µὲ ἔπιασαν τὰ κλάµατα, οὔτε ἤθελα νὰ φάω πιὰ … Πά, πά! Τί Μάνα εἶναι Αὐτή! Νὰ φροντίζη καὶ γιὰ τὶς µικρότερες λεπτοµέρειες! Ξέρεις τί θὰ πῆ αὐτό!

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, Παναγία

Σχολιάστε

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -3 (π. Παΐσιος: «Τώρα, Παναγία µου, θὰ θηλάσω λίγο Χάρη»)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 28 Σεπτεμβρίου 2012

Παναγία, ἡ Φιλόστοργη Μητέρα µας

3. «Πάντων προστατεύεις Ἀγαθή»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, 
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 89-90

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -1: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/22/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας/

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -2: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/25/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας2/

– Γέροντα, ὅταν ἔχω συνέχεια πτώσεις στὸν ἀγώνα μου, μὲ πιάνει λύπη.

– Νὰ ψέλνης τὸ «Πάντων προστατεύεις, ἀγαθὴ» καὶ τὸ «Πάντων θλιβοµένων τί χαρά». Αὐτὸ νὰ τὸ κάνης σὰν κανόνα, καὶ ἡ Παναγία θὰ σὲ βοηθήση. Ἡ Παναγία δὲν µᾶς ἀφήνει· μᾶς κουβαλάει στὴν πλάτη Της, ἀρκεῖ κι ἐµεῖς νὰ τὸ θέλουµε καὶ νὰ µὴν κλωτσᾶµε, ὅπως κάνουν τὰ ἄτακτα παιδιά.

– Γέροντα, θὰ ἤθελα ἡ Παναγία νὰ κρατήση κι ἐµένα στὴν ἀγκαλιά Της, ὅπως κρατάει τὸν Χριστό.

– Δὲν σὲ κράτησε ποτὲ ἐσένα; Δὲν ἔνιωσες καµµιὰ φορὰ σὰν µωρὸ στὴν ἀγκαλιά Της; Ἐγὼ αἰσθάνοµαι σὰν παιδάκι κοντά Της. Τὴν νιώθω Μάνα µου. Πολλὲς φορὲς πηγαίνω καὶ ἀκουµπῶ στὴν εἰκόνα Της καὶ λέω: «Τώρα, Παναγία µου, θὰ θηλάσω λίγο Χάρη». Νιώθω σὰν µωρὸ ποὺ θηλάζει στὴν ἀγκαλιὰ τῆς µάνας του ξέγνοιαστο, ἀµέριµνο, καὶ νιώθει τὴν µεγάλη της ἀγάπη καὶ τὴν ἀνέκφραστη στοργή της, καὶ τρέφοµαι µὲ Χάρη. 

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Εἰκόνα τῆς Παναγίας, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, Παναγία

Σχολιάστε

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -2 (π. Παΐσιος: «Ἡ Παναγία στὸν Χριστὸ τὰ πηγαίνει ὅλα».)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ, ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΣ στὶς 25 Σεπτεμβρίου 2012

Παναγία, ἡ Φιλόστοργη Μητέρα µας

2. «Τὴν Μητέρα σου προσάγει σοι εἰς ἱκεσίαν ὁ λαός σου, Χριστέ»

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου, 
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», 
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 83-85

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -1: http://christianvivliografia.wordpress.com/2012/09/22/παναγία-ἡ-φιλόστοργη-μητέρα-µας/

– Γέροντα, ποιά εἰκόνα τῆς Παναγίας τὴν ἀποδίδει περισσότερο;
– Ἡ Παναγία ἡ Ἱεροσολυµίτισσα. Μία φορὰ τὴν εἶδα ἐκεῖ στὸ Καλύβι, στὴν Παναγούδα … Ἄν σοῦ τὸ πῶ, σὲ πόσους θὰ τὸ πῆς;
– Σὲ κανέναν, Γέροντα.
– Λοιπόν, εἶδα σὲ ὄραµα ὅτι θὰ πήγαινα µακρινὸ ταξίδι καὶ ἔπρεπε νὰ ἑτοιµάσω τὰ χαρτιά µου, διαβατήριο, συνάλλαγµα κ.λπ., ἀλλὰ οἱ ὑπάλληλοι δὲν µοῦ ἔκαναν τὰ χαρτιά. Ἐκεῖ ἦταν πολλοὶ ἄνθρωποι, ὅµως δὲν ὑπῆρχε κανεὶς νὰ µὲ βοηθήση. «Ποιός θὰ µὲ βοηθήση; λέω. Μὰ δὲν βρίσκεται κανένας, γιὰ νὰ ἐνδιαφερθῆ;». Εἶχα µιὰ ἀγωνία!… Καὶ ξαφνικὰ παρουσιάζεται µία Γυναίκα µὲ λαµπερὸ πρόσωπο, ντυµένη στὰ χρυσαφένια. Εἶχε µία ὡραιότητα! Ἄστραφτε ὁλόκληρη! «Μὴν ἀνησυχῆς, ἐγὼ θὰ σὲ βοηθήσω· ὁ Γυιός µου εἶναι Βασιλιάς», µοῦ λέει καὶ µἐ χτύπησε ἁπαλὰ στὸν ὦµο. Παίρνει τὰ χαρτιὰ καὶ µὲ µιὰ κίνηση τὰ βάζει στὸν κόρφο Της. Ὤ, τί κίνηση ἦταν ἐκείνη! Ὕστερα µοῦ εἶπε: «Θὰ περάσετε δύσκολες ἡµέρες», καὶ µοῦ ἀνέφερε κάτι ποὺ ἔπρεπε νὰ κάνω κι ἐγώ. Μετὰ ἀπὸ καιρὸ εἶδα τὴν Παναγία τὴν Ἱεροσολυµίτισσα σὲ ἕνα βιβλίο καὶ τὴν ἀναγνώρισα.

– Κάποιος, Γέροντα, µᾶς ρώτησε: «Ἀφοῦ ἡ σωτηρία µας εἶναι στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ, γιατί, ὅταν ἐπικαλούµαστε τὴν Παναγία, λέµε: “Ὑπεραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡµᾶς”»;
– Ἂς ποῦµε, µιὰ γυναίκα ἔχει γειτόνισσα τὴν µάνα ἑνὸς ὑπουργοῦ καὶ τὴν παρακαλεῖ νὰ φροντίση, ὥστε νὰ βρεθῆ µιὰ δουλειὰ γιὰ τὸ παιδί της. Ἡ γειτόνισσα προθυµοποιεῖται, ὄµως δὲν θὰ βρῆ ἡ ἴδια τὴν δουλειά, ἀλλὰ θὰ παρακαλέση τὸν γυιό της, ποὺ ὡς ὑπουργὸς ἔχει αὐτὴν τὴν δυνατότητα καὶ θὰ κάνη τὸ χατίρι τῆς µάνας του.  Ἔτσι κι ἐµεῖς, παρακαλοῦµε τὴν Παναγία νὰ µᾶς σώση καὶ ἡ Παναγία παρακαλεῖ τὸν Γιό Της ποὺ ἔχει αὐτὴν τὴν δύναµη. Καὶ Ἐκεῖνος τῆς κάνει τὸ χατίρι, γιατί ἀγαπάει πολὺ τὴν Μητέρα Του.

– Γέροντα, στὴν Παναγία προσεύχοµαι µἐ περισσότερη ἄνεση ἀπὸ ὅ,τι στὸν Χριστό. Μήπως αὐτὸ εἶναι ἀνευλάβεια;
– Κι ἐγὼ ἔτσι νιώθω. Ἀπὸ πολὺ σεβασµὸ στὸν Χριστό, νιώθω περισσότερη ἄνεση στὴν Παναγία, ὅπως καὶ τὰ παιδιὰ – καὶ µεγάλα ἀγόρια νὰ εἶναι – πηγαίνουν στὴν µάνα µἐ περισσότερο θάρρος ἀπὸ ὅ,τι στὸν πατέρα, ἀπὸ σεβασµὸ πρὸς τὸν πατέρα. Οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν πραγµατικὴ εὐλάβεια καὶ σεβασµὸ στὸν Χριστό, συστέλλονται µπροστὰ στὸν Χριστό, ἐνῶ στὴν Παναγία ἔχουν περισσότερο θάρρος καὶ τὴν πλησιάζουν ἄνετα, γιατί ἡ Παναγία ἀνήκει στὸ γένος τὸ ἀνθρώπινο.

– Καµµιὰ φορά, Γέροντα, ὅταν κάνω µετάνοιες, ψάλλω τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας ἢ λέω τοὺς Χαιρετισµούς. Μήπως, ὅταν κάνω µετάνοιες, πρέπει νὰ λέω µόνον τὴν εὐχή;
– Ὄχι, κάνε ὅπως ἀναπαύεσαι, γιατί καὶ ἡ Παναγία στὸν Χριστὸ τὰ πηγαίνει ὅλα, ἀλλὰ καὶ µὲ τὴν στοργὴ καὶ τὴν τρυφερότητά Της γεµίζει τὴν ψυχή µας ἀπὸ ἀγάπη καὶ ἔρωτα πρὸς τὸν Χριστό. Ἐγὼ παρακαλῶ τὴν Παναγία νὰ µοῦ πάρη τὴν καρδιὰ καί, ἀφοῦ πρῶτα τὴν καθαρίση, νὰ τὴν κόψη στὰ τέσσερα: Τρία κοµµάτια νὰ δώση στὴν Ἁγία Τριάδα καὶ ἕνα κοµµάτι νὰ κρατήση Ἐκείνη.

– Γέροντα, ὅταν λέω τὴν εὐχή, µπορεῖ νὰ περάση πολλὴ ὥρα καὶ νὰ µὴν κάνω κανένα κοµποσχοίνι στὴν Παναγία, γιατί δὲν µπορῶ νὰ ἀφήσω τὸ ὄνοµα τοῦ Χριστοῦ.
– Φοβᾶσαι µήπως παρεξηγηθῆ ἡ Παναγία; Εὐλογηµένη, δὲν εἴπαµε ὅτι οἱ προσευχὲς πρὸς τὴν Παναγία καὶ πρὸς ὅλους τοὺς Ἁγίους ἀπευθύνονται στὸν Χριστό; Νὰ κάνης ὅπως νιώθεις. Δὲν παρεξηγεῖται ἡ Παναγία οὔτε οἱ Ἅγιοι.

– Γέροντα, σὲ µιὰ ἀτοµικὴ ἀγρυπνία ποὺ τὴν ἀφιερώνω στὴν Παναγία τί νὰ κάνω;
– Νὰ συλλογίζεσαι προηγουµένως τὴν Παναγία. Σ᾽ αὐτὸ µποροῦν νὰ σὲ βοηθήσουν καὶ µερικὰ τροπάρια ἀπὸ τὴν Παράκληση τῆς Παναγίας ἢ ἀπὸ τὸ Θεοτοκάριο ἢ ἀπὸ τὸν Ἀκάθιστο Ὕµνο. Μετὰ νὰ συνεχίσης µὲ εὐχή καὶ ὅ,τι ἄλλο σοῦ φανεῖ κατάλληλο.

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Εἰκόνα τῆς Παναγίας, Μητέρα τοῦ Θεοῦ, Παναγία, Παναγία Ἱεροσολυμίτισσα

Σχολιάστε

ΟΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΗΛΕΚΤΡ. ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΥΒΡΙΣΤΟΥ

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ στὶς 24 Σεπτεμβρίου 2012

Συνελήφθη ὁ “Παστίτσιος”

.                Οἱ ἀντιδράσεις ἑκατοντάδων πολιτῶν ὁδήγησαν τὴν Ὑπηρεσία Διώξεως Ἠλεκτρονικοῦ Ἐγκλήματος στὰ ἴχνη τοῦ 27χρονου ποὺ ἦταν ὁ διαχειριστὴς τοῦ προφὶλ «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ/ELDER PASTITSIOS» στὸ Facebook, ὁ ὁποῖος συνελήφθη στὸ σπίτι του στὰ Ψαχνὰ Εὐβοίας. […]
.                Ἀπὸ τὴν ἀστυνομικὴ ἔρευνα ἐξακριβώθηκαν τὰ ἀρχεῖα καταγραφῆς καὶ τὰ ἠλεκτρονικὰ ἴχνη τοῦ διαχειριστῆ τῆς σελίδας καὶ τὸ πρωὶ τῆς Παρασκευῆς ὁμάδα ἀξιωματικῶν τῆς Διώξεως Ἠλεκτρονικοῦ Ἐγκλήματος ἔκαναν ἔρευνα στὸ σπίτι τοῦ 27χρονου στὰ Ψαχνὰ Εὐβοίας.
.                Οἱ ἀστυνομικοὶ βρῆκαν καὶ κατέσχεσαν ἕνα laptop καὶ συνέλαβαν τὸ νεαρό. Εἰς βάρος του σχηματίσθηκε δικογραφία μὲ τὴν κατηγορία τῆς περιυβρίσεως νεκροῦ καὶ ἀναμένεται νὰ ὁδηγηθεῖ γιὰ ἀπολογία στὴν Εἰσαγγελία Πρωτοδικῶν Ἀθηνῶν.

.                Ἄμεση ἦταν ἡ ἀντίδραση μετὰ τὴν σύλληψη τοῦ 27χρονου ποὺ κατηγορεῖται ὅτι ἐξύβρισε τὰ θεῖα. Πῶς; Μία ἄλλη σατιρικὴ ἰστοσελίδα στὸ Facebook, μὲ τὸ ὄνομα «Γέροντας Παρίσιος», ἔκανε τὴν ἐμφάνισή της. Ἡ συγκεκριμένη ἱστοσελίδα -ὅπως καὶ ἡ προηγούμενη- ἔχει διάφορες φωτογραφίες μὲ τὰ λεγόμενα τοῦ γέροντα σχολιασμένα καὶ ἐδῶ μὲ τὸν ἴδιο ἰδιαίτερο τρόπο. Τὸ συγκεκριμένο γκρούπ, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ προηγούμενο, ποὺ ἔμοιαζε μὲ διαφήμιση ἰταλικοῦ ἑστιατορίου, μὲ σῆμα τὸν Πύργο τοῦ Ἄιφελ ἔχει βασίσει τὴν διακωμώδησή του στὸ Παρίσι.

 ΠΗΓΗ: protothema.gr

«ΕΚΕΙΝΟΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ»

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο:

«ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΩΝ
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ὁ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
-ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ»,
τ. Α´, σελ. 229, ἔκδ. Ϛ´ ,
ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία», Θεσσαλονίκη  2011

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

ΕΙΣ. ΣΧ. «ΧΡ. ΒΙΒΛΙΟΓΡ.»: Οἱ δύο κατωτέρω μαρτυρίες συνιστοῦν μιὰ “ἑνότητα” πνεύματος. Ἕνας χαρισματοῦχος Γέρων (ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὴν πρώτη μαρτυρία) “ἀπορρίπτει” τὶς μεταφράσεις (δεύτερη μαρτυρία) βεβαιώνοντας ΒΙΩΜΑΤΙΚΩΣ καὶ ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΩΣ πὼς ἡ Δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ ὑπερνικᾶ ἀκόμα καὶ τὴν διαφορὰ τῶν γλωσσῶν, μπορεῖ νὰ κατισχύσει τῶν ἐλαχίστων γλωσσικῶν ἐμποδίων στὴν λειτουργικὴ γλῶσσα, νὰ ὑπερκεράσει τὴν ἐπιπόλαιη καὶ ἐπικοινωνιακῶς διογκωμένη ἀδυναμία προσπελάσεως στὰ λειτουργικὰ-ὑμνογραφικὰ νοήματα καὶ νὰ “μιλήσει” στὸν νοῦ καὶ στὴν καρδιὰ τῶν ΚΑΛΟΠΡΟΑΙΡΕΤΩΝ καὶ ἀπροκατάληπτων. Πιθανὸν ὅμως νὰ μὴ μπορεῖ νὰ “γυρίσει” τὰ ἀγύριστα μυαλὰ τῶν ὑποστηρικτῶν τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ “μεταφρασμένα”.
.               Ἐξ ἄλλου καὶ μόνη ἡ ἐπίκληση τῶν μαρτυριῶν αὐτῶν (τοῦ ἁγιασμένου Γέροντος Παϊσίου ἢ ἀλλων Ἁγίων) ἐνδεχομένως συνιστᾶ γιὰ τὴν “ξύλινη” θεολογία τῶν ἀποστειρωμένων σπουδαστηρίων “ἔγκλημα καθοσιώσεως”, καθὼς δὲν διαθέτουν… «ἐπιστημονικὸ κῦρος»!

Τὸ θαῦµα τῆς Πεντηκοστῆς

.           Τὴν ἄνοιξη τοῦ ᾽89 εἶχε µπεῖ µαζί µου στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἕνας Ἕλληνας ἐρευνητὴς ἀπὸ τὴν Κοµισιόν, χηµικός, ὁ ὁποῖος ἐρχόταν γιὰ πρώτη φορά. Μόλις τὸν εἶδε ὁ Γέροντας, τοῦ λέει: «Ἔ, εὐλογηµένε, ἐσὺ εἶσαι ἐπιστήµονας; Νοµίζω, δὲν ἔχεις κοινὸ µυαλό! Κάνεις τόσα χρόνια ἕνα πείραµα καὶ ἔχεις αὐτὸ τὸ ὑγρὸ στὴν τάδε θερµοκρασία, ποὺ εἶναι ὑψηλὴ καὶ τὸ ὑγρὸ γίνεται ἀέριο. Γι᾽ αὐτὸ δὲν µπορεῖς νὰ συνεχίσης τὸ πείραµά σου!» Ἐκεῖνος ἔµεινε ἄφωνος, προσπαθώντας νὰ κατανοήση τὸ µέγεθος τῶν λόγων τοῦ παππούλη. Ὅταν κατάλαβε καὶ συνειδητοποίησε ὅτι ὁ Γέροντας, πράγµατι, τοῦ εἶχε ὑποδείξει τὴν αἰτία τοῦ λάθους του, πῆγε ἀµέσως κι ἔβαλε µετάνοια στὸν Γέροντα. Ὅπως ἀργότερα µοῦ ἐξήγησε ὁ ἴδιος, χρόνια ὁλόκληρα ἐργαζόταν σ᾽ ἕνα πείραµα καὶ δὲν µποροῦσε «νὰ βγάλη ἄκρη».
.           Κάποτε εἶχαν ἐπισκεφθεῖ τὸ Γέροντα, ὅταν ἤµουν κι ἐγὼ ἐκεῖ, µιὰ παρέα ἀλλοδαπῶν, ἕνας Ἄγγλος, ἕνας Ἰταλὸς κι ἕνας Γάλλος. Ἐγὼ προσφέρθηκα νὰ τοῦ µεταφράζω, ὁ Γέροντας ὄµως µοῦ εἶπε ὅτι δὲν χρειάζεται. Τοὺς πῆρε, λοιπόν, σὲ µιὰ γωνιὰ ἔξω στὴν αὐλή του κι ἄρχισε νὰ συνοµιλῆ µαζί τους. Μίλησε ἀρκετὴ ὥρα. Ἐπιστρέφοντας, µοῦ λέει χαµογελώντας:  «Τὰ εἴπαµε, τὰ εἴπαµε µ᾽ αὐτούς!» Πράγµατι, εἶχε συνοµιλήσει µαζί τους, µιλώντας στὰ ἑλληνικά, ἐκεῖνοι, ὄµως, καταλάβαιναν ὁ καθένας τὴν γλῶσσα του! 

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας, Γλῶσσα τῆς Λατρείας, Μεταφράσεις λειτουργικῶν κειμένων, Πεντηκοστή

Σχολιάστε

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΦΙΛΟΣΤΟΡΓΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ -1 (π. Παΐσιος: «Ὅποιος ἔχει πολλὴ εὐλάβεια στὴν Παναγία, ἀκούει τὸ ὄνοµά Της καὶ ἀλλοιώνεται».)

Παναγία, ἡ Φιλόστοργη Μητέρα µας

1. Ἡ εὐλάβεια πρὸς τὴν Παναγία

Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου,
«ΛΟΓΟΙ, τόμ. Ϛ´, Περὶ Προσευχῆς» 

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος»,
Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2012,
σελ. 83-85

Στοιχειοθεσία «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ»

–Πεῖτε µας, Γέροντα, κάτι γιὰ τὴν Παναγία.
– Τί νὰ σᾶς πῶ; Μὲ φέρνετε σὲ πολὺ δύσκολη θέση. Γιὰ νὰ µιλήση κανεὶς γιὰ τὴν Παναγία, πρέπει νὰ τὴν ζήση.
– Γέροντα, καὶ τὸ ὄνοµα τῆς Παναγίας ἔχει δύναµη πνευµατική, ὅπως τὸ ὄνοµα τοῦ Χριστοῦ;
– Ναί. Ὅποιος ἔχει πολλὴ εὐλάβεια στὴν Παναγία, ἀκούει τὸ ὄνοµά Της καὶ ἀλλοιώνεται. Ἤ, ἂν τὸ βρῆ κάπου γραµµένο, τὸ ἀσπάζεται µἐ εὐλάβεια καὶ σκιρτάει ἡ καρδιά του. Μπορεῖ νὰ κάνη ὁλόκληρη Ἀκολουθία µὲ ἕναν συνεχῆ ἀσπασµὸ στὸ ὄνοµα τῆς Παναγίας. Καὶ ὅταν προσκυνᾶ τὴν εἰκόνα Της, δὲν ἔχει τὴν αἴσθηση ὅτι εἶναι εἰκόνα, ἀλλὰ ὅτι εἶναι ἡ ἴδια ἡ Παναγία, καὶ πέφτει κάτω λειωµένος, διαλυµένος ἀπὸ τὴν ἀγάπη Της.
– Γέροντα, νὰ µᾶς λέγατε κάτι ἀπὸ τὸ προσκυνηµά σας στὴν Παναγία τῆς Τήνου.
– Τί νὰ πῶ; Μιὰ τόσο µικρὴ εἰκόνα κι ἔχει τόση Χάρη! Δὲν μποροῦσα νὰ ξεκολλήσω ἀπὸ κοντά της. Παραµέρισα λίγο, γιὰ νὰ µὴν ἐµποδίζω τοὺς ἄλλους ποὺ ἤθελαν νὰ προσκυνήσουν.

– Μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται ἀπὸ τὰ πολλὰ ἀφιερώµατα ποὺ ἔχουν οἱ θαυµατουργὲς εἰκόνες τῆς Παναγίας.

– Νὰ σᾶς πῶ τί ἔπαθε µιὰ φορὰ ἕνας πολὺ ἁπλὸς καὶ εὐλαβὴς προσκυνητής. Πῆγε στὴν Μονὴ Ἰβήρων καὶ προσκύνησε τὴν Παναγία τὴν Πορταΐτισσα. Ἐκεῖ ἡ εἰκόνα εἶναι γεµάτη φλουριά.Στὸν γυρισµό, πηγαίνοντας γιὰ τὴν Μονὴ Σταυρονικήτα, µπῆκε σὲ λογισµούς. «Παναγία µου, εἶπε, ἐγὼ ἤθελα νὰ Σὲ δῶ ἀλλιῶς ἁπλῆ, ὄχι µἐ φλουριά». Τί παθαίνει ἐν τῷ µεταξύ; Τὸν ἔπιασε ἕνας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε καὶ ἔµεινε ἐκεῖ, στὴν µέση τοῦ δρόµου. Ἄρχισε λοιπὸν νὰ ζητάη βοήθεια ἀπὸ τὴν Παναγία: «Παναγία µου, ἔλεγε, κάνε µε καλὰ καὶ θὰ σοῦ φέρω δύο φλουριά!». Τότε τοῦ παρουσιάσθηκε ἡ Παναγία καὶ τοῦ εἶπε: «Ἔτσι µου τὰ ἔφεραν τὰ φλουριά. Μήπως ἐγὼ τὰ ζήτησα; Μήπως τὰ ἤθελα ἐγώ;». Καὶ ἀµέσως ὁ πόνος σταµάτησε. Βλέπετε, ἐπειδὴ εἶχε καλὴ διάθεση, πολλὴ πίστη, τὸν βοήθησε ἡ Παναγία.

.              Ἐγὼ µερικὲς φορὲς ἐκεῖ στὸ Καλύβι, ὅταν θέλω νὰ προσευχηθῶ στὴν Παναγία, σκέφτοµαι: «πῶς νὰ πάω µἐ ἄδεια χέρια νὰ τὴν παρακαλέσω;». Κόβω λίγα ἀγριολούλουδα, τὰ πηγαίνω στὴν εἰκόνα Της καὶ λέω: «Παναγία µου, πάρε αὐτὰ τὰ λουλούδια ἀπὸ τὸ Περιβόλι Σου». Πρὶν πάω στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἄκουγα νὰ λένε ὅτι εἶναι «τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας» καὶ περίµενα νὰ δῶ λουλούδια, δένδρα ὀπωροφόρα κ.λπ. Ὅταν πῆγα καὶ εἶδα ἄγριες καστανιές, κουµαριές, κατάλαβα ὅτι εἶναι πνευµατικὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἀργότερα ἔνιωσα µέσα σὲ αὐτὸ καὶ τὴν παρουσία Της.

 – Πῶς θὰ αἰσθανθῶ, Γέροντα, τὴν παρουσία τῆς Παναγίας, γιὰ νὰ µοῦ θερµάνη τὴν καρδιά;
– Μιὰ ποὺ φέρεις τὸ ὄνοµα τῆς Μεγάλης Μητέρας τοῦ Χριστοῦ καὶ κατὰ χάριν Μητέρας ὅλων τῶν ἀνθρώπων, νὰ τὴν ἐπικαλῆσαι συνέχεια: «Παναγία µου, νὰ λές, Ἐσὺ ποὺ καταδέχτηκες νὰ ἔχω τὸ ὄνομά Σου, βοήθησέ µε νὰ ζήσω, ὅπως εἶναι εὐάρεστο σ᾽ Ἐσένα. Ἄλλοι µόνον τὸ ὄνοµά Σου ἀκοῦνε καὶ συγκινοῦνται, κι ἐγὼ τί κάνω;». Εὔχοµαι ἡ Παναγία νὰ µένη συνέχεια κοντά σου καὶ νὰ σὲ σκεπάζη σὰν τὸ κλωσσοπούλι κάτω ἀπὸ τὰ Ἀγγελικὰ φτερά Της.

ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ “ΚΟΛΟΒΟ ΦΙΔΙ”…! (π. Παΐσιος)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ στὶς 20 Σεπτεμβρίου 2012

 Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ προσφάτως ἐκδοθὲν βιβλίο:
«Γέροντας ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ»
- Μαρτυρίες προσκυνητῶν, τ. Β´
ἐκδ. «Ἁγιοτόκος Καππαδοκία»,
Θεσσαλονίκη 2012.

 (σελ. 55,
Μαρτυρία πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνοῦ ὁμοτ. Καθηγ. Πανεπ. Ἀθηνῶν)

.            […] «Σὲ μιὰ ἐπίσκεψη στὸν Γέροντα, ὅταν ἡ κουβέντα ἦρθε στὴν Σερβία καὶ στοὺς γνωστούς μας Σέρβους Θεολόγους, ποὺ εἶχαν σπουδάσει στὴν Ἑλλάδα, κάποιος ἀνέφερε ἕνα ὄνομα. Καὶ τότε ὁ Γέροντας εἶπε κάτι ἀνατριχιαστικὸ γιὰ ἐμᾶς, τοὺς ἀνυποψίαστους: “Αὐτὸς ποὺ λές, εἶναι φίδι κολοβό!”. Τότε ἀπορήσαμε ὅλοι· τώρα πιά ὅμως, μὲ τὶς ἐξελίξεις στὴν σερβικὴ Ἐκκλησία, ἀναγνωρίζουμε τὴν σημασία καὶ τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων του».

Ἐκκλησία Σερβίας, π. Γεώργ. Μεταλληνός, π. Παΐσιος Ἁγιορείτης

Σχολιάστε

ΜΗΤΡ. ΓΡΕΒΕΝΩΝ ΣΕΡΓΙΟΣ: «ΓΕΛΟΙΟΙ ΟΣΟΙ ΕΜΠΑΙΖΟΥΝ ΤΟΝ ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟ»

Μητροπολίτης Γρεβενῶν:
Γελοῖα πρόσωπα ὅσοι ἐμπαίζουν τὸν Γέροντα Παΐσιο

.          Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενῶν Σέργιος μὲ δήλωσή του στὸ newsbomb.gr τίθεται κατὰ τῶν ἐπιτήδειων ποὺ ἐμπαίζουν τὸν Γέροντα Παΐσιο στὸ Facebook.
.          Tὸ θρησκευτικὸ αἴσθημα τῶν Ὀρθοδόξων ἔχει προκαλέσει ἡ σελίδα ποὺ ἔχει δημιουργηθεῖ στὸ Facebook καὶ ἐμπαίζει τὸν Γέροντα Παΐσιο, ἀλλὰ καὶ τὴν Ὀρθοδοξία γενικότερα. Ἐπιτήδειοι καθημερινὰ βάλλουν ἐναντίον μιᾶς ἀπὸ τὶς πιὸ φωτισμένες μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν τελευταίων δεκαετιῶν. Οἱ ἐμπνευστὲς τῆς σελίδας «ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΣΤΙΤΣΙΟΣ / ELDER PASTITSIOS» θεωροῦν ὅτι κάνουν χιοῦμορ, στὴν οὐσία ὅμως προσβάλλουν τὴν θρησκεία ποὺ ἀσπάζεται ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ ἑλληνισμοῦ. Ἀκόμη κι ἂν κάποιος βλέπει μὲ ἐπιφύλαξη τὸ βίο τοῦ Γέροντα Παϊσίου, δὲν δικαιοῦται νὰ παίζει μὲ τὴν πίστη τοῦ κάθε Χριστιανοῦ, ποὺ στὴν ὥρα τῆς κρίσης ποὺ διανύουμε, στρέφεται στὴν Ἐκκλησία γιὰ νὰ πάρει κουράγιο καὶ δύναμη.
.          Ἀπὸ χθὲς τὸ newsbomb.gr ξεκίνησε ἐκστρατεία προκειμένου νὰ διαγραφεῖ ἡ ἐν λόγῳ σελίδα ἀπὸ τὸ Facebook. Συμπαραστάτες μας χιλιάδες ἀναγνῶστες ποὺ μὲ ὀργισμένα μηνύματα μᾶς ζητοῦν νὰ συνεχίσουμε μέχρι νὰ πετύχουμε τὸν στόχο μας.
.          Ὅλα αὐτὰ τὴν ὥρα ποὺ οἱ διαχειριστὲς τῆς σελίδας ἐξακολουθοῦν νὰ προκαλοῦν, χυδαιολογώντας κατὰ τῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ ἐμετικὲς ἀναρτήσεις ἐναντίον μᾶς θεωροῦν ὅτι θὰ μᾶς σταματήσουν.

.            Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γρεβενῶν Σέργιος ἐνημερώθηκε γιὰ τὴν πρωτοβουλία τοῦ newsbomb.gr καὶ μὲ δήλωσή του παρεμβαίνει καὶ κατακεραυνώνει ὅσους τὰ βάζουν μὲ τὴν θρησκεία μας. Παράλληλα μιλᾶ γιὰ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Γέροντα Παΐσιο, πρὶν πολλὰ χρόνια, ὅταν καὶ εἶχε ἐπισκεφθεῖ τὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἡ δήλωση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Γρεβενῶν Σεργίου:

.          «Τὸν Γέροντα Παΐσιο ἔτυχε νὰ τὸν συναντήσω σὲ μία ἐπίσκεψή μου στὸ Ἅγιον Ὄρος. Εἶδα ἕνα σεβάσμιο ἄνθρωπο, ἀφιερωμένο ψυχῇ τε καὶ σώματι στὸ ἱερὸ καθῆκον. Ἕνας ἄνθρωπος μὲ ἀρετὴ καὶ χαρακτήρα. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ περισσότερα γιατί συγκλονίζομαι. Δὲν εἴμαστε ἄξιοι νὰ τὸν κρίνουμε. Νὰ προσευχόμαστε ἡ παρουσία στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ νὰ ἔχει λόγο καὶ γιὰ ἐμᾶς. Νὰ προσεύχεται γιὰ τὴν κοινωνία καὶ τὴν πατρίδα μας ποὺ περνοῦν δύσκολες ὧρες. Ὅσον ἀφορᾶ αὐτοὺς ποὺ τὸν ἐμπαίζουν στὸ διαδίκτυο, πρόκειται γιὰ γελοῖα πρόσωπα. Εἶναι φαιδρὰ πράγματα αὐτὰ καὶ δὲν μπορῶ νὰ τὰ κρίνω. Μπορεῖ νὰ πρόκειται γιὰ ἀρνητὲς τῆς πίστης. Τοὺς ἁγίους, τοὺς ἱκανοὺς δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς κρίνουμε».

 ΠΗΓΗ: newsbomb.gr/prionokordela

ΑΜΕΤΑΚΙΝΗΤΟΙ

«Στὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ στὰ θέματα τῆς πατρίδος
θὰ εἶστε ἀμετακίνητοι καὶ αὐστηροί.
Ἐκεῖ δὲν χωρᾶνε παζάρια»
(Γέρων Παΐσιος).

ΠΗΓΗ: facebook.com/Apanthisma

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, Πίστη, Πατρίς

Σχολιάστε

Η ΒΑΣΚΑΝΙΑ. Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ. «ΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΚΑΙ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ». (Ὅποιος χρησιμοποιεῖ «ξόρκια» καὶ «φυλαχτὰ» καὶ «χαϊμαλιὰ» εἴτε γιὰ τὸν ἑαυτό του εἴτε γιὰ δικούς του ἀνθρώπους, πρέπει νὰ ξέρει ὅτι ἔτσι μολύνει τὸ βάπτισμά του, δείχνει ἀπιστία καὶ ἀσέβεια πρὸς τὸν Θεό, καὶ ἑπομένως ἀντὶ νὰ προστατεύεται ἀπὸ τὸ κακό, παραδίδει τὸν ἑαυτό του σὲ μισάνθρωπες ἐπιρροές.)

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 10 Αὐγούστου 2012

Η ΒΑΣΚΑΝΙΑ.
Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ  ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ.
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΤΟ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ»

 1. Ο π. ΠΑΪΣΙΟΣ ΠΕΡΙ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ
[Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου Λόγοι Α´, «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο», Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης 1998,σ. 109].

.             Ἡ ζήλεια, ὅταν ἔχει κακότητα, μπορεῖ νὰ κάνει ζημιά. Αὐτὴ εἶναι ἡ βασκανία· εἶναι μία δαιμονικὴ ἐνέργεια.
– Γέροντα, τὴ βασκανία τὴν παραδέχεται ἡ Ἐκκλησία;- Ναί, ὑπάρχει καὶ εἰδικὴ εὐχὴ (Ὁ Γέροντας τόνιζε πὼς μόνο ὁ ἱερέας μπορεῖ νὰ διαβάζει τὴν εὐχὴ γιὰ βασκανία). Ὅταν κανεὶς λέει κάτι μὲ φθόνο, τότε πιάνει τὸ «μάτι».
– Πολλοί, Γέροντα, ζητοῦν «ματάκια» γιὰ τὰ μωρά, γιὰ νὰ μὴν τὰ ματιάζουν. Κάνει νὰ φοροῦν τέτοια;
– Ὄχι, δὲν κάνει. Νὰ λέτε στὶς μητέρες σταυρὸ νὰ τὰ φοροῦν.
– Γέροντα, ἂν κανεὶς ἐπαινέσει ἕνα ὡραῖο ἔργο, καὶ αὐτοὶ ποὺ τὸ ἔφτιαξαν δεχθοῦν τὸν ἔπαινο μὲ ὑπερήφανο λογισμὸ καὶ γίνει ζημιά, αὐτὸ εἶναι βασκανία;
– Αὐτὸ δὲν εἶναι βασκανία. Σ’ αὐτὴν τὴν περίπτωση λειτουργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Παίρνει τὴν Χάρη Του ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, καὶ τότε γίνεται ζημιά. Βασκανία ὑπάρχει σὲ σπάνιες περιπτώσεις. Ἰδίως oι ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ζήλεια καὶ κακότητα – λίγοι εἶναι τέτοιοι – αὐτοὶ εἶναι ποὺ ματιάζουν. Μία γυναίκα λ.χ. βλέπει ἕνα παιδάκι χαριτωμένο μὲ τὴν μάνα του καὶ λέει μὲ κακότητα: «Γιατί νὰ μὴν τὸ εἶχα ἐγὼ αὐτὸ τὸ παιδί; Γιατί νὰ τὸ δώσει ὁ Θεὸς σ’ αὐτή;» Τότε τὸ παιδάκι ἐκεῖνο μπορεῖ νὰ πάθει ζημιὰ- νὰ μὴν κοιμᾶται, νὰ κλαίει, νὰ ταλαιπωρεῖται, γιατί ἐκείνη τὸ εἶπε μὲ μία κακότητα. Καὶ ἂν ἀρρώσταινε καὶ πέθαινε τὸ παιδί, θὰ ἔνιωθε χαρὰ μέσα της. Ἄλλος βλέπει ἕνα μοσχαράκι, τὸ λαχταρᾶ, καὶ ἀμέσως ἐκεῖνο ψοφάει.
.                Πολλὲς φορὲς ὅμως μπορεῖ νὰ ταλαιπωρεῖται τὸ παιδὶ καὶ νὰ φταίει ἡ ἴδια ἡ μάνα. Μπορεῖ δηλαδὴ ἡ μάνα νὰ εἶδε καμιὰ φορὰ κανένα ἀδύνατο παιδάκι καὶ νὰ εἶπε: «Τί εἶναι αὐτό; Τί σκελετωμένο παιδί!» Νὰ καμάρωνε τὸ δικό της καὶ νὰ κατηγόρησε τὸ ξένο. Καὶ αὐτὸ ποὺ εἶπε μὲ κακία γιὰ τὸ ξένο παιδί, πιάνει στὸ παιδί της. Μετὰ τὸ παιδὶ ταλαιπωρεῖται ἐξ αἰτίας τῆς μάνας, χωρὶς νὰ φταίει. Λειώνει-λειώνει τὸ καημένο, γιὰ νὰ τιμωρηθεῖ ἡ μάνα καὶ νὰ καταλάβει τὸ σφάλμα της. Τότε φυσικὰ τὸ παιδὶ θὰ πάει μάρτυρας! Τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἄβυσσος.

2. «ΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΚΑΙ «ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ»
Παρερμηνεῖες τῆς βασκανίας
[Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίο Β. Σ. Βασιλοπούλου, «Ἡ βασκανία στὴ ζωή μας», ἔκδ. «Ἀποκάλυψις» 2003]

.             Ἀπὸ τοὺς χρόνους τῆς ἀρχαιότητας ἡ βασκανία συνδέθηκε καὶ μ’ αὐτὸ ποὺ σήμερα ἀποκαλοῦμε «μάτιασμα». Σήμερα μάλιστα, ὅταν ἀκοῦμε τὴν λέξη βασκανίαν ἀμέσως ἐννοοῦμε μόνον τὸ μάτιασμα καὶ τίποτε ἄλλο. Πρόκειται γιὰ μιὰ παλιὰ πρόληψη καὶ δεισιδαιμονία ὅτι ὁ κακὸς μὲ τὸ βλέμμα του καὶ μόνο μπορεῖ νὰ βλάψει τὸν φθονούμενο. Αὐτὸ φυσικὰ δὲν εἶναι σωστό, καὶ ἡ Ἐκκλησία μας δὲν τὸ παραδέχεται. Βεβαίως ἡ Ἐκκλησία ἔχει εὐχὲς ποὺ κάνουν λόγο γιὰ «βάσκανον ὀφθαλμόν». Οἱ ἀναφορὲς αὐτὲς ἐξηγοῦνται εὔκολα, χρειάζεται ὅμως μία προσοχή, γιὰ νὰ μὴν ὑπάρξουν παρανοήσεις. Ἡ φράση «βάσκανος ὀφθαλμὸς» προέρχεται ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ σημαίνει τὸ φθονερὸ ἄνθρωπο, τὸν κακό, τὸν ἀνελεήμονα, τὸν ἄσπλαχνο, ἐνῶ τὸ ἀντίθετο, «καλὸ μάτι», σημαίνει τὸν καλὸν ἄνθρωπο, τὸν εὔσπλαχνο, τὸν ψυχοπόνο. Ἂς μὴ ξεχνᾶμε ὅτι στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ τὸ μάτι λέγεται καὶ ὄψις, καὶ ὅτι στὴν Ἁγία Γραφὴ «μάτι» καὶ «ὄψις» καὶ «ὀφθαλμὸς» καὶ «εἶδος» λέγεται καὶ ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἀνθρώπου, τὸ παρουσιαστικό του, καὶ ὁ ὅλος ἄνθρωπος. Κατ’ ἀρχὰς ἐννοεῖται ὅτι ὁ φθονερὸς ἄνθρωπος, ὅταν δεῖ τὸ θύμα του καὶ τὸ φθονήσει, αὐτὸ εἶναι ἡ ρίζα τοῦ κακοῦ, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀκολουθήσει. Ἑπομένως αὐτὴ ἡ φθονερὴ ματιά, εἶναι ἀπὸ ὅλους ἀνεπιθύμητη. Στὴν συνέχεια ἡ φράση «βάσκανος ὀφθαλμὸς» ἐπεκτάθηκε στοὺς ἀνθρώπους ποὺ σὰν ὑποχείρια τοῦ σατανᾶ ἀσχολοῦνται μὲ μαγεῖες, μαντεῖες, ξόρκια καὶ ὅλα τὰ σχετικά. Ἔτσι λοιπὸν ξεκαθαρίζονται τὰ πράγματα πὼς ἡ Ἐκκλησία μας ἀπὸ τὴ μία δὲν παραδέχεται τὸ μάτιασμα καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἀναφέρεται στὶς εὐχές της ἐναντίον τῆς βασκανίας. Δὲν πρόκειται γιὰ ἀντίφαση, ἀλλὰ γιὰ διαχωρισμὸ δύο διαφορετικῶν πραγμάτων. Σὲ ἀντίφαση καὶ σύγχυση βρίσκονται ὅσοι λεγόμενοι Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴ μιὰ κάνουν τὸ σταυρό τους καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τρέχουν σὲ ξόρκια καὶ μάγια. Βασκανία ἐννοεῖ ἡ Ἐκκλησία τὸν φθόνο καὶ τὸ κακὸ ποὺ κάνουν κάποιοι κινούμενοι ἀπὸ φθόνο· τὸ κακὸ αὐτὸ μπορεῖ νὰ εἶναι μία βλαπτικὴ πράξη ἢ μία συκοφαντία ἢ μία κατάρα ἢ μία δαιμονικὴ ἐνέργεια ἢ ἐπίδραση. Ἡ Ἐκκλησία δὲν δέχεται ὅτι ἡ ἁπλὴ ματιὰ ἑνὸς ἀνθρώπου μπορεῖ ἀπὸ ἀπόσταση νὰ προκαλέσει μὲ μαγικὸ τρόπο κακὸ σὲ κάποιον ἄλλο. Εἶναι ἀπαράδεκτες γιὰ ἀνθρώπους τῆς Ἐκκλησίας οἱ προλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες ὅτι κάποιος εἶναι βάσκανος, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ γεννήθηκε τὴν τάδε μέρα ἢ ἐπειδὴ ἔχει στὸ πρόσωπό του κάποια ἰδιαίτερα χαρακτηριστικά, ἢ ὅτι κάποιος εἶναι ἰδιαίτερα ἐπιρρεπὴς στὴ βασκανία (ὅτι δηλαδὴ «ματιάζεται» εὔκολα), ἢ ὅτι μπορεῖ νὰ αἰσθανθεῖ ἄσχημα καὶ ἀδιάθετος, ἐπειδὴ τάχα κάποιος τὸν «μάτιασε», καὶ ἄλλες τέτοιες ἀηδίες
.             Δὲν θὰ κάνουμε ἑπομένως καμιὰ ἀναφορὰ στὸ λεγόμενο «ξεμάτιασμα», ποὺ γίνεται ἀπὸ λαϊκοὺς ἀνθρώπους (ὅπως ἐπικλήσεις, χειρονομίες, χάνδρες κλπ.), οἱ ὁποῖοι ἐμπειρικῶς τὰ μαθαίνουν ἀπὸ ἄλλους καὶ ἐμπειρικὰ τὰ ἐφαρμόζουν καὶ κανεὶς δὲν γνωρίζει τὸ «πῶς» καὶ τὸ «γιατί», ἀφοῦ εἶναι σκοτεινὴ καὶ ἄδηλη καὶ ἀνεξερεύνητη ἡ προέλευση αὐτοῦ του «ξεματιάσματος». Καὶ δὲν ἔχει σχέση μὲ τὴν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ προφανῶς προέρχεται ἀπὸ λαϊκὲς καὶ παλιὲς εἰδωλολατρικὲς δοξασίες καὶ πρακτικὲς ἀκαθόριστες, γι’ αὐτὸ καὶ εἶναι ἀπαράδεκτες ἀνάμεσα στοὺς πιστοὺς καὶ δὲν τιμοῦν τὴ σύγχρονη «προοδευτικὴ» ἐποχή μας. Εἶναι ἐκδηλώσεις ἄγνοιας καὶ ἀπιστίας καὶ παγανισμοῦ.
.             Ἡ Ἐκκλησία θέλοντας νὰ βοηθήσει τὰ μέλη της συμπεριφέρεται μὲ πολλὴ συγκατάβαση καὶ περιέλαβε στὶς εὐχες της τὶς σχετικὲς μὲ τὴ βασκανία λέξεις, ἀλλὰ τοὺς ἔδωσε τὸ σωστὸ νόημα. Δυστυχῶς πολλὲς φορὲς παρατηρεῖται ἡ ἐσφαλμένη λαϊκὴ δοξασία νὰ ἐπικρατεῖ, νὰ ἐπιβάλλεται καὶ σιγὰ-σιγὰ νὰ ἀλλοιώνει τὴ γνήσια ὀρθόδοξη διδασκαλία, σὲ σημεῖο ἄλλα νὰ λέμε καὶ ἄλλα νὰ καταλαβαίνουμε.
.            Ἡ Ἐκκλησία τὴν βασκανία μὲ τὴν ἔννοια τῆς ἐξ ἀποστάσεως φθοροποιοῦ μαγικῆς ἐπιδράσεως μόνο μὲ τὸ βλέμμα (ποὺ μπορεῖ καμιὰ φορὰ νὰ συνοδεύεται καὶ ἀπὸ κάποιο λόγον ἢ ἐνδόμυχη σκέψη θαυμασμοῦ ἢ φθόνου) τὴν θεωρεῖ δεισιδαιμονία. Οἱ ἐκκλησιαστικοὶ συγγραφεῖς καὶ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας δὲν ἀρνοῦνται τὴν πραγματικὴ βασκανία, δηλαδὴ τὸν φθόνο καὶ τὶς βλαπτικὲς ἐνέργειες ποὺ ἐκπορεύονται ἀπὸ αὐτόν. Εἰδικὰ μάλιστα τὶς περιπτώσεις βασκανίας ποὺ δὲν ἔχουν ἐμφανῆ τὴν προέλευσή τους τὶς ἀποδίδουν στὴν ἐπήρεια τοῦ πονηροῦ. Γενικὰ θεωροῦν τὴν βασκανία ὡς ἔργο τοῦ διαβόλου καὶ πράξη φθόνου. Ὁ Μέγας Βασίλειος ἔγραψε καὶ λόγο «περὶ φθόνου καὶ βασκανίας». Ἡ Ἐκκλησία συνέθεσε καὶ εἰδικὴ εὐχὴ κατὰ τῆς βασκανίας, μὲ τὴν ἔννοια τοῦ φθόνου.

.             Μὲ ὅσα ἀναφέραμε καὶ ἐξηγήσαμε μέχρι ἐδῶ ξεκαθαρίζεται τὸ θέμα τῆς βασκανίας ἀπὸ ὀρθόδοξη ἄποψη. Ἐπίσης ἐξηγοῦνται καὶ ἐκφράσεις ὅπως «ἡ βασκανία σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις μπορεῖ νὰ ἀποβεῖ θανατηφόρος», δὲν ἐννοεῖται ὅτι κάποιος μπορεῖ μὲ τὸ βλέμμα του νὰ σκοτώσει ἕναν ἄλλο (αὐτὸ εἶναι ἀνόητη, μαγική, εἰδωλολατρικὴ καὶ ἀντιχριστιανικὴ ἀντίληψη), διότι τότε θὰ εἶχαν φονευθεῖ οἱ μισοὶ ἄνθρωποι τῆς γῆς χωρὶς πολέμους καὶ ἐγκλήματα καὶ φονικὰ ὄπλα, ἀλλὰ ἐννοεῖται ὅτι αὐτὸς ποὺ φθονεῖ καὶ μισεῖ τὸν συνάνθρωπό του σὲ μερικὲς περιπτώσεις εἶναι δυνατὸν νὰ τὸν ἐξοντώσει καὶ σωματικά. Σχεδὸν πάντοτε ὁ φθονερὸς προσπαθεῖ νὰ ἐξοντώσει τὸ θύμα του ἠθικὰ-ψυχικά, γι’ αὐτὸ ὁ κατ’ ἐξοχὴν βάσκανος καὶ φθονερὸς διάβολος ὀνομάζεται καὶ ἀνθρωποκτόνος καὶ μισάνθρωπος.

Μέσα προστασίας

.             Ὅσοι ἄνθρωποι αἰσθανθοῦν οἱ ἴδιοι ἢ κάποιος δικός τους τὴν ἐπήρεια τῆς βασκανίας, πρέπει νὰ τρέχουν στὸν πνευματικὸ ἱερέα νὰ τοὺς σταυρώσει μὲ τὸν σταυρό, ποὺ ἔχει μεγάλη δύναμη κατὰ τῶν πονηρῶν πνευμάτων, καὶ νὰ τοὺς διαβάσει τὴν εἰδικὴ εὐχὴ κατὰ τῆς βασκανίας.
.             Πολλοὶ ἄνθρωποι ἐπινόησαν κατὰ τῆς βασκανίας διάφορα μέσα, ὅπως τὰ φυλαχτά, γιὰ νὰ τὰ φορᾶνε ὅσοι βασκαίνονται. Ἡ Ἐκκλησία προσπαθώντας νὰ προφυλάξει τὰ μέλη της ἀπὸ κάθε πλάνη δὲν ἐπιτρέπει στοὺς Χριστιανοὺς νὰ χρησιμοποιοῦν αὐτὰ τὰ φυλαχτὰ (χάντρες, φύλλα, λουλούδια, ἐκκλησιαστικὰ ἀντικείμενα καὶ λοιπά), γιατί ὅλα αὐτὰ προϋποθέτουν μία μαγικὴ ἀντίληψη λειτουργίας καὶ προστασίας, τελείως ἀντιχριστιανική. Ἐπίσης ἀπαγορεύεται νὰ χρησιμοποιοῦνται διάφορα «ἐξορκιστικὰ» λόγια κατὰ τοῦ «ματιάσματος» ἀπὸ ἄντρες ἢ γυναῖκες, γιατί ὅλα αὐτὰ τὰ «λαϊκὰ» μέσα καὶ οἱ σχετικὲς ἀντιλήψεις καὶ δεισιδαιμονίες εἶναι εἶδος μαγείας καὶ παγανισμοῦ, ὅπως ἀναφέρει καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ βιβλίο τοῦ «Χρηστοήθεια τῶν Χριστιανῶν». Κάθε ἄλλο πέρα ἀπὸ τὶς εὐχὲς τῆς Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς πίστεως· κάθε ἄλλο «ξόρκι» ἀπομακρύνει ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὸν ἀφήνει ἀνίσχυρο μπροστὰ στὶς «μεθοδεῖες τοῦ πονηροῦ». Ὅποιος χρησιμοποιεῖ «ξόρκια» καὶ «φυλαχτὰ» καὶ «χαϊμαλιὰ» εἴτε γιὰ τὸν ἑαυτό του εἴτε γιὰ δικούς του ἀνθρώπους, πρέπει νὰ ξέρει ὅτι ἔτσι μολύνει τὸ βάπτισμά του, δείχνει ἀπιστία καὶ ἀσέβεια πρὸς τὸν Θεό, καὶ ἑπομένως ἀντὶ νὰ προστατεύεται ἀπὸ τὸ κακό, παραδίδει τὸν ἑαυτό του σὲ μισάνθρωπες ἐπιρροές.
.             Ὑπάρχουν βέβαια τὰ χριστιανικὰ φυλαχτὰ τῆς Ἐκκλησίας, τὰ ὁποῖα μποροῦν καὶ πρέπει νὰ μεταχειρίζονται οἱ πιστοί. Πολὺ ἀποτελεσματικὸ φυλαχτὸ εἶναι ὁ σταυρός, ποὺ πρέπει νὰ φορᾶνε ὅλοι οἱ Χριστιανοί, γιατί οἱ δαίμονες φοβοῦνται τὴν δύναμή του, γιατί εἶναι τὸ φυλακτήριο ὅλου τοῦ κόσμου.
.             Ὑπάρχουν βέβαια καὶ ἄλλα μέσα τῆς πίστεώς μας, μὲ τὰ ὁποῖα ἐπικαλούμαστε τὴν δύναμη τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ μποροῦμε νὰ ἀποτρέψουμε κάθε κακό. Πρέπει ὅμως νὰ ἔχουμε ὑπ᾽ ὄψη μας ὅτι κανένα ἁγιαστικὸ μέσο τῆς Ἐκκλησίας δὲν μᾶς βοηθᾶ χωρὶς μία ἀπαραίτητη προϋπόθεση, τὴν πίστη. Πρέπει νὰ ἔχουμε πίστη σταθερὴ καὶ ἀκλόνητη καὶ χωρὶς ἀμφιβολίες στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ στὴν διδασκαλία του. Καὶ αὐτὴ ἡ πίστη μεταφράζεται σὲ ἔργα, τὰ ὁποῖα εἶναι ἡ πίστη στὰ θεόπνευστα λόγια της Ἁγίας Γραφῆς· τὸ νὰ ἐφαρμόζουμε καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ στὴν ζωή μας, τὸ νὰ ἐκκλησιαζόμαστε τακτικά, ἡ θερμὴ προσευχή, νὰ ἐξομολογούμαστε συχνά, καὶ νὰ κοινωνοῦμε. Τότε βεβαίως κανένα κακό, καμία ἐπιβουλή, καμία βασκανία δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς βλάψει, καὶ κυρίως δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἀπομακρύνει ἀπὸ τὴν πίστη καὶ ἀπὸ τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Μὲ τὴν προσευχὴ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸν Θεό. Μὲ τὴν ἐξομολόγηση ἀπαλλασσόμαστε ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες μας, οἱ ὁποῖες εἶναι βάρος στὴν ψυχή μας καὶ τεῖχος ποὺ ἐμποδίζει τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς ἁγιάσει καὶ νὰ μᾶς προστατέψει. Μὲ τὴ θεία Κοινωνία ἑνωνόμαστε μὲ τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ καὶ γινόμαστε καὶ ἐμεῖς «θεοὶ κατὰ χάριν». Αὐτὰ εἶναι τὰ κυριότερα ἁγιαστικὰ μέσα καὶ φυλαχτὰ ποὺ μὲ πολλὴ ἀγάπη προσφέρει ἡ μητέρα Ἐκκλησία σὲ κάθε παιδί της, πιστὸ μέλος της. Ἀπὸ αὐτὰ ξεκινώντας καὶ μὲ τὶς συμβουλὲς πάντοτε τοῦ πνευματικοῦ μας πρέπει νὰ χρησιμοποιοῦμε καὶ τὰ ὑπόλοιπα, τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, τὶς εὐχὲς ἀπὸ τὸν ἱερέα, τὸν μικρὸ καὶ τὸν μεγάλο ἁγιασμὸ καὶ λοιπά. Προσοχὴ λοιπὸν καὶ μακριὰ ἀπὸ κάθε τί ποὺ δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικὸ μέσο ἁγιασμοῦ· προσοχὴ καὶ ἀπὸ κάποια φυλαχτὰ ποὺ ὁρισμένοι ἐπιτήδειοι παρουσιάζουν ὡς «τῆς ἐκκλησίας», μὲ σακουλάκια, φυλλαράκια, ξόρκια, χαρτάκια, ψωμάκια, πανάκια καὶ τὰ ὅμοια, διότι ἔτσι ξεγελοῦν τοὺς ἁπλούστερους καὶ ἐκμεταλλεύονται τὸ θρησκευτικὸ συναίσθημα καὶ τὴν ἀνασφάλεια πολλῶν, μὲ σκοπὸ τὴν βεβήλωση τῆς πίστης καὶ τὸν προσπορισμὸ εὔκολου πλουτισμοῦ.

3. Ο π. ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΚΑΝΙΑ

.             Ὅταν τὰ παιδιὰ τὰ μικρὰ συμβεῖ νὰ πάθουν ἐκ βασκανίας, θὰ παίρνετε ὀλίγο βαμβάκι, θὰ τὸ βουτᾶτε εἰς τὸ κανδήλι ποὺ ἔχετε εἰς τὰς εἰκόνας, θὰ ἀλείφετε τὸ παιδὶ εἰς τὸ μέτωπον καὶ τὸ πρόσωπον σταυροειδῶς καὶ θὰ λέγετε τὰ ἑξῆς τροπάρια:

Σταυρὸς ὁ φύλαξ πάσης τῆς Οἰκουμένης,
Σταυρὸς ἡ ὡραιότης τῆς Ἐκκλησίας,
Σταυρὸς βασιλέων τὸ κραταίωμα,
Σταυρὸς πιστῶν τὸ στήριγμα,
Σταυρὸς Ἀγγέλων ἡ δόξα καὶ τῶν δαιμόνων τὸ τραῦμα.

Ἐξηγόρασας ἠμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ Σταυρῶ προσηλωθεὶς καὶ τῇ λόγχῃ κεντηθεὶς τὴν ἀθανασίαν ἐπήγασας ἠμῖν Σωτὴρ ἠμῶν Δόξα Σοι.

Ἠμπορεῖτε καὶ μὲ ἕνα Σταυρὸ μικρὸ νὰ τὰ σταυρώνετε καὶ νὰ λέγετε τὰ ἀνωτέρω τροπάρια. Ὅταν ὑπάρχει Ἱερεύς, νὰ τὰ σταυρώνη ἐκεῖνος καὶ νὰ λέγη τὴν εὐχήν τῆς βασκανίας.

Μετὰ πατρικῆς ἀγάπης καὶ εὐχῶν ἐγκαρδίων
ὁ πνευματικός σας Πατήρ
Ἀρχιμανδρίτης Φιλόθεος Ζερβάκος

ΠΗΓΗ: hristospanagia3.blogspot.gr

«μάτιασμα», π. Παΐσιος Ἁγιορείτης, π. Φιλόθεος Ζερβάκος, Πίστη, Σταυρός, βασκανία

Σχολιάστε

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΕΣ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ «Ἐμπιστοσύνη μόνο στοὺς ἐνάρετους Γέροντες καὶ ὄχι στοὺς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς «μεγάλους» θεολόγους»

Ἀναρτήθηκε ἀπὸ τὸν/τὴν christian-vivliografia στὸ ΘΕΟΛΟΓΙΑ στὶς 27 Ἰουλίου 2012

ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΑΙ ΣΒΗΝΟΥΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ

Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
ἐφημ. «Ὀρθόδοξος Τύπος», 27.07.2012

.         Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ὁ μεγάλος πειρασμὸς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Εὑρισκόμενη σὲ μιὰ μουσουλμανικὴ σήμερα χώρα, χωρὶς ποίμνιο πιά, ἀσχολεῖται ἐντατικὰ μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, καὶ μὲ τοὺς ἀλλόθρησκους. Συμμετέχει στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους, συσκέπτεται μὲ τοὺς αἱρετικοὺς καὶ συμπροσεύχεται μαζί τους, καλλιεργώντας στὸ λαὸ πνεῦμα χαλάρωσης καὶ ραθυμίας ἀπέναντι στὰ θέματα τῆς πίστεως, προκειμένου νὰ φτάσει στὴν ἕνωση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὶς καταχρηστικῶς λεγόμενες «ἐκκλησίες» τῶν ἑτεροδόξων!
.          Μερικῶς ἡ ἕνωση ἔχει γίνει, ἀφοῦ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης καὶ οἱ συνεργάτες του ἀναγνωρίζουν ὡς ἰσότιμες μὲ τὴν Ὀρθοδοξία τὶς «ἐκκλησίες» τους, συμπροσεύχονται καὶ παράλληλα διαλέγονται, γιὰ νὰ ταυτίσουν τὴν ἀλήθεια μὲ τὸ ψέμα.
.         Οἱ θεολογικοὶ διάλογοι, ποὺ διαρκοῦν δεκαετίες καὶ τὰ ἀποτελέσματά τους εἶναι μηδενικά, συνεχίζονται καὶ μεθοδεύονται μὲ πρωτεργάτες «κορυφαίους» θεολόγους, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦν μὲ τὴν κατὰ κόσμον σοφία τους νὰ λύσουν τὰ προβλήματα, ἐνῶ εἶναι πνευματικὰ πτωχοί.
.         Οἱ οἰκουμενιστὲς θέτουν στὸ τραπέζι τοῦ διαλόγου θέματα, ποὺ γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους εἶναι ἀπὸ αἰῶνες λυμένα. Τὸ γεγονὸς ὅτι δὲν θεωροῦν τοὺς ἑτεροδόξους αἱρετικούς, ἀλλὰ πεφιλημένους ἀδελφοὺς τῶν ἄλλων «ἐκκλησιῶν», ἀποκαλύπτει τὰ εἰς βάρος τῆς Ὀρθοδοξίας ὕπουλα σχέδια τους. Γι᾽ αὐτοὺς μᾶλλον δὲν ὑπάρχουν αἱρετικοί. Οἱ μόνοι ποὺ τοὺς ἐνοχλοῦν εἶναι οἱ ὑπερασπιστὲς τῆς Ὀρθοδοξίας, γι᾽ αὐτὸ καὶ συχνὰ τοὺς ἀπειλοῦν μὲ ἀφορισμοὺς καὶ ἀκοινωνησίες.
.         Θεωρῶ χρήσιμο νὰ ὑπενθυμίσω τί ἔλεγε ὁ Γέροντας Παΐσιος γιὰ τὰ διάφορα συνέδρια, ποὺ γίνονται μὲ τοὺς ἑτεροδόξους καὶ πῶς περιέγραφε τοὺς συμμετέχοντες σὲ αὐτά. Ἴσως ἀφυπνίσουν κάποιους, οἱ ὁποῖοι ἔβαλαν ὡς μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς του τὴν πραγματοποίηση τῶν σχεδίων τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ. Ὑπάρχει καὶ ἕνας πρόσθετος λόγος. Τὰ λόγια τοῦ Γέροντα εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρα τὴν ὥρα, ποὺ μερικοὶ οἰκουμενιστὲς δολίως «ἀξιοποιοῦν» κάποιο λόγο του ἢ διηγοῦνται κάποιο περιστατικὸ ἢ ἑρμηνεύουν κάποιο ἀστεῖο του καὶ τὸν ἐμφανίζουν πὼς τάχα ἀποδεχόταν τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ συμφωνοῦσε μὲ τὰ ὅσα διαπράττουν οἱ οἰκουμενιστές τοῦ Φαναρίου. Καὶ τὸ κάνουν αὐτό, γιατὶ στὸ λαὸ δὲν ἔχουν καμιὰ ἀπήχηση οἱ βαθυστόχαστες ἀναλύσεις τους. Εὐτυχῶς ποὺ οἱ ἁπλοὶ κληρικοὶ καὶ ὁ πιστὸς λαὸς ἔχουν ἐμπιστοσύνη μόνο στοὺς ἐνάρετους Γέροντες καὶ ὄχι στοὺς μεγαλόσχημους οἰκουμενιστὲς καὶ τοὺς «μεγάλους» θεολόγους, ποὺ τοὺς λείπει ἡ παρρησία, ἡ ὁμολογία πίστεως καὶ ἡ ἁγνότητα τῶν προθέσεων.
.         Ἔλεγε λοιπὸν ὁ Γέροντας ὅτι μερικοὶ ὀρθόδοξοι ἄρχοντες «μόνον σωματικὰ βρίσκονται στὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὅλο τὸ εἶναι τους βρίσκεται στὴνΔύση, ποὺ τὴν βλέπουν νὰ βασιλεύη κοσμικά. Ἐὰν ἔβλεπαν τὴν Δύση πνευματικά, μὲ τὸ φῶς τῆς Ἀνατολῆς, μὲ τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, τότε θὰ ἔβλεπαν τὸ πνευματικὸ ἡλιοβασίλεμα τῆς Δύσης, ποὺ χάνει σιγὰ – σιγὰ τὸ φῶς τοῦ νοητοῦ Ἡλίου, τοῦ Χριστοῦ καὶ προχωρεῖ γιὰ τὸ βαθὺ σκοτάδι. Μαζεύονται καὶ συνεδριάζουν καὶ κάνουν συζητήσεις ἀτέλειωτες γιὰ πράγματα, ποὺ δὲν χωράει συζήτηση, ποὺ οὔτε οἱ Ἅγιοι Πατέρες συζήτησαν ἐδῶ καὶ τόσα χρόνια. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες εἶναι τοῦ πονηροῦ, γιὰ νὰ ζαλίζουν καὶ νὰ σκανδαλίζουν τοὺς πιστοὺς καὶ νὰ τοὺς σπρώχνουν ἄλλους στὴν αἵρεση καὶ ἄλλους σὲ σχίσματα, καὶ νὰ κερδίζη ἔδαφος ὁ διάβολος. Πά, πά …βασανίζουν καὶ μπερδεύουν τὸν κόσμο αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι!». Καὶ κατέληγε ὁ Γέροντας σὲ ἕνα ἐνδιαφέρον συμπέρασμα: «Ὅποιος τροχάει συνέχεια μὲ γνώσεις τὸ μυαλό του καὶ ζῆ ἀπομακρυσμένος ἀπὸ τὸν Θεό, τὸ κάνει τελικὰ δίκοπο, καὶ μὲ τὸ ἕνα μέρος σφάζεται σιγὰ – σιγὰ ὁ ἴδιος καὶ μὲ τὸ ἄλλο κόβει ἀνθρώπους μὲ τὶς ἀπόλυτες ἀνθρώπινες ἐγκεφαλικὲς λύσεις του. Ἡ ἀνθρώπινη γνώση, ὅταν ἁγιασθῆ, γίνη θεία, τότε βοηθάει. Διαφορετικὰ εἶναι ἀνθρώπινη ἀντιμετώπιση, μυαλό, κοσμικὴ λογική! Τὸ σκέτο μυαλὸ εἶναι μπαστούνι σιδερένιο, δίχως μαγνήτη, ποὺ χτυπάει τὰ μέταλλα, γιὰ νὰ κολλήσουν, καὶ αὐτὰ τσαλακώνονται καὶ δὲν κολλοῦν».

ΠΗΓΗ: «ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ» (thriskeftika.blogspot.gr)

«ΟΛΑ ΘΑ ΒΟΛΕΥΤΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΧΩΜΑ» Εὐλαβικὸ ἀφιέρωμα στὸν ἀσκητὴ τῆς Παναγούδας +12.07.1994

Τρίτη 12 Ἰουλίου 1994. Ὁ πατὴρ Παΐσιος περνᾶ στὴν αἰωνιότητα.
Εὐλαβικὸ ἀφιέρωμα στὸν ἀσκητὴ τῆς Παναγούδας

.         Ὁ Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, στὴ Μικρὰ Ἀσία, στὶς 25 Ἰουλίου τοῦ 1924. Ὁ πατέρας του ὀνομαζόταν Πρόδρομος καὶ ἦταν πρόεδρος τῶν Φαράσων, ἐνῶ ἡ μητέρα του λεγόταν Εὐλαμπία. Ὁ Γέροντας εἶχε ἀκόμα 8 ἀδέλφια. Στὶς 7 Αὐγούστου τοῦ 1924, μία ἑβδομάδα πρὶν οἱ Φαρασιῶτες φύγουν γιὰ τὴν Ἑλλάδα, ὁ Γέροντας βαφτίστηκε ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἀρσένιο τὸν Καππαδόκη, ὁ ὁποῖος ἐπέμεινε καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ δικό του ὄνομα «γιὰ νὰ ἀφήσει καλόγερο στὸ πόδι του», ὅπως χαρακτηριστικὰ εἶχε πεῖ.
.         Πέντε ἑβδομάδες μετὰ τὴ βάπτιση τοῦ μικροῦ τότε Ἀρσένιου, στὶς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1924 ἡ οἰκογένεια Ἐζνεπίδη, μαζὶ μὲ τὰ καραβάνια τῶν προσφύγων, ἔφτασε στὸν Ἅγιο Γεώργιο στὸν Πειραιὰ καὶ στὴ συνέχεια πῆγε στὴν Κέρκυρα, ὅπου καὶ τακτοποιήθηκε προσωρινὰ στὸ Κάστρο. Στὴν Κέρκυρα ἡ οἰκογένειά του ἔμεινε ἑνάμιση χρόνο. Ἐν συνεχείᾳ μεταφέρθηκε στὴν Ἠγουμενίτσα καὶ κατέληξε στὴν Κόνιτσα. Ἐκεῖ ὁ Ἀρσένιος τελείωσε τὸ δημοτικὸ σχολεῖο καὶ πῆρε τὸ ἀπολυτήριό του «μὲ βαθμὸ ὀκτὼ καὶ διαγωγὴ ἐξαίρετο». Ἀπὸ μικρὸς συνεχῶς εἶχε μαζί του ἕνα χαρτί, στὸ ὁποῖο σημείωνε τὰ θαύματα τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Ἔδειχνε ἰδιαίτερη κλίση πρὸς τὸν μοναχισμὸ καὶ διακαῶς ἐπιθυμοῦσε νὰ μονάσει. Οἱ γονεῖς του χαριτολογώντας, τοῦ ἔλεγαν «βγάλε πρῶτα γένια καὶ μετὰ θὰ σὲ ἀφήσουμε».
.            Στὸ διάστημα ποὺ μεσολάβησε μέχρι νὰ ὑπηρετήσει στὸ στρατὸ ὁ Ἀρσένιος δούλεψε σὰν ξυλουργός. Ὅταν τοῦ παραγγελνόταν νὰ κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ὁ ἴδιος συμμεριζόμενος τὴν θλίψη τῆς οἰκογένειας, ἀλλὰ καὶ τὴν φτώχεια τῆς ἐποχῆς, δὲν ζητοῦσε χρήματα.Τὸ 1945 ὁ Ἀρσένιος κατατάχτηκε στὸ στρατὸ καὶ ὑπηρέτησε σὰν ἀσυρματιστὴς κατὰ τὸν ἑλληνικὸ ἐμφύλιο. Ὅσο καιρὸ δὲν ἦταν ἀσυρματιστής, ζητοῦσε νὰ πολεμεῖ στὴν πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οἰκογενειάρχες, νὰ μὴ βλαφτοῦν. Τὸ μεγαλύτερο ὅμως διάστημα τῆς θητείας του τὸ ὑπηρέτησε μὲ τὴν εἰδικότητα τοῦ ἀσυρματιστῆ. Ἀπολύθηκε ἀπὸ τὸ στρατὸ τὸ 1949.
.         Ὁ πατὴρ Παΐσιος πρώτη φορὰ εἰσῆλθε στὸ Ἅγιον Ὄρος γιὰ νὰ μονάσει τὸ 1949, ἀμέσως μετὰ τὴν ἀπόλυσή του ἀπὸ τὸ στρατό. Ὅμως ἐπέστρεψε στὰ κοσμικὰ γιὰ ἕνα χρόνο ἀκόμα, προκειμένου νὰ ἀποκαταστήσει τὶς ἀδελφές του. Ἔτσι τὸ 1950 πῆγε στὸ Ἅγιον Ὄρος. Ἡ πρώτη μονὴ στὴν ὁποία κατευθύνθηκε καὶ παρέμεινε γιὰ ἕνα βράδυ ἦταν Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὶς Καρυές. Ἐν συνεχείᾳ κατέλυσε στὴ σκήτη τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, στὸ κελὶ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου. Ἐκεῖ θὰ γνωρίσει τὸν πατέρα Κύριλλο ποὺ ἦταν ἡγούμενος στὴ μονὴ καὶ θὰ τὸν ἀκολουθήσει πιστά.
.         Λίγο ἀργότερα ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν μονὴ καὶ κατευθύνθηκε στὴν Μονὴ Ἐσφιγμένου. Ἐκεῖ τελέσθηκε ἡ τελετὴ τῆς «ρασοευχῆς» καὶ πῆρε τὸ πρῶτο ὄνομά του ποὺ ἦταν Ἀβέρκιος. Καὶ ἐκεῖ ἀμέσως ξεχώρισε γιὰ τὴν ἐργατικότητά του, τὴν μεγάλη ἀγάπη καὶ κατανόηση ποὺ ἔδειχνε γιὰ τοὺς «ἀδελφούς» του, τὴν πιστὴ ὑπακοὴ στὸ γέροντά του, τὴν ταπεινοφροσύνη του, ἀφοῦ θεωροῦσε ἑαυτὸν κατώτερο ὅλων τῶν μοναχῶν στὴν πράξη. Προσευχόταν ἔντονα καὶ διάβαζε διαρκῶς, ἰδιαίτερα τὸν Ἀββᾶ Ἰσαάκ.
.         Τὸ 1954 ἔφυγε ἀπὸ τὴ μονὴ Ἐσφιγμένου καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὴν Μονὴ Φιλοθέου, ποὺ ἦταν Ἰδιόρυθμο μοναστήρι ὅπου μόναζε καὶ ἕνας θεῖος του. Ἡ συνάντησή του ὅμως μὲ τὸν Γέροντα Συμεὼν θὰ εἶναι καταλυτικὴ γιὰ τὴν πορεία καὶ διαμόρφωση τοῦ μοναχικοῦ χαρακτήρα τοῦ Παϊσίου. Μετὰ ἀπὸ δύο χρόνια, τὸ 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» καὶ πῆρε τὸ «Μικρὸ Σχῆμα». Τότε ἦταν τελικὰ ποὺ ὀνομάστηκε καὶ «Παΐσιος», χάρη στὸ Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τὸν β΄, ὁ ὁποῖος ἦταν καὶ συμπατριώτης του. Ὁ Γέρων Αὐγουστίνος αὐτὴν τὴν περίοδο ἀπέκτησε στενὴ σχέση μὲ τὸν Παΐσιο.
.         Τὸ 1958, ὕστερα ἀπὸ «ἐσωτερικὴ πληροφόρηση», πῆγε στὸ Στόμιο Κονίτσης. Ἐκεῖ πραγματοποίησε ἔργο τὸ ὁποῖο ἀφοροῦσε στοὺς ἑτερόδοξους ἀλλὰ περιελάμβανε καὶ τὴν βοήθεια τῶν βασανισμένων καὶ φτωχῶν Ἑλλήνων, εἴτε μὲ φιλανθρωπίες, εἴτε παρηγορώντας τους καὶ στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, μὲ αἰχμὴ τὸν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐπὶ 4 ἔτη ἔμεινε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γενεθλίων τῆς Θεοτόκου στὸ Στόμιο, ὅπου ἀγαπήθηκε πολὺ ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς περιοχῆς γιὰ τὴν προσφορὰ καὶ τὸν μετριοπαθῆ χαρακτήρα του. Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὸ Ὄρος Σινᾶ στὸ κελὶ τῶν Ἁγίων Γαλακτίωνος καὶ Ἐπιστήμης. Ὁ Γέροντας ἐργαζόταν ὡς ξυλουργὸς καὶ ὅ,τι κέρδιζε τὸ ἔδινε σὲ φιλανθρωπίες στοὺς Βεδουίνους, ἰδίως τρόφιμα καὶ φάρμακα.
.         Τὸ 1964 ἐπέστρεψε στὸ Ἅγιον Ὄρος, ἀπὸ ὅπου δὲν ξαναέφυγε ποτέ. Ἡ σκήτη ἡ ὁποία τὸν φιλοξένησε ἦταν ἡ Ἰβήρων. Στὸ διάστημα ποὺ παρέμεινε ἐκεῖ, καὶ συγκεκριμένα τὸ 1966, ἀσθένησε σοβαρὰ καὶ εἰσήχθη στὸ Νοσοκομεῖο Παπανικολάου. Ὑποβλήθηκε σὲ ἐγχείρηση, μὲ ἀποτέλεσμα μερικὴ ἀφαίρεση τῶν πνευμόνων. Στὸ διάστημα μέχρι νὰ ἀναρρώσει καὶ νὰ ἐπιστρέψει στὸ Ἅγιον Ὄρος φιλοξενήθηκε στὴν Μονὴ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου, στὴ Σουρωτή. Ἐπέστρεψε στὸ Ἅγιον Ὄρος μετὰ τὴν ἀνάρρωσή του καὶ τὸ 1967 μετακινήθηκε στὰ Κατουνάκια, καὶ συγκεκριμένα στὸ Λαυρεώτικο κελὶ τοῦ Ὑπάτου. Ἀπὸ τότε ἄρχισε νὰ δέχεται πολλὲς ἐπισκέψεις. Ἤδη τὸ ὄνομά του ἔχει ἀρχίσει νὰ γίνεται ἀρκετὰ γνωστὸ μακριὰ ἀπὸ τὸ Ὄρος καὶ κάθε λογῆς βασανισμένοι ἄνθρωποι ὁδηγοῦνταν σὲ αὐτόν, μαθαίνοντας γιὰ ἕνα χαρισματικὸ μοναχὸ ποὺ ὀνομάζεται Παΐσιος. Τὸ ἑπόμενο ἔτος μεταφέρεται στὴ Μονὴ Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικὰ σὲ χειρωνακτικὲς ἐργασίες, συνεισφέροντας στὴν ἀνακαίνιση τοῦ μοναστηριοῦ. Συχνὰ μάλιστα βοηθάει ὡς ψάλτης στὴν Σκήτη Τιμίου Προδρόμου τὸν Γέροντα Τύχωνα. Οἱ δύο γέροντες ἀνέπτυξαν δυνατὴ φιλία, ἡ ὁποία τερματίσθηκε μὲ τὴν κοίμηση τοῦ Γέροντος Τύχωνος τὸ 1968. Ὁ Παΐσιος ἔμεινε στὸ κελὶ τοῦ Γέροντος Τύχωνος γιὰ ἕνδεκα ἔτη μετὰ τὴν κοίμησή του, πράγμα ποὺ ἦταν ἐπιθυμία τοῦ φίλου του λίγο πρὶν πεθάνει.
.         Τὸ 1979 ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν σκήτη τοῦ Τιμίου Προδρόμου καὶ κατευθύνθηκε πρὸς τὴν Μονὴ Κουτλουμουσίου. Ἐκεῖ εἰσχώρησε στὴ μοναχικὴ ἀδελφότητα ὡς ἑξαρτηματικὸς μοναχός. Ἡ Παναγούδα ἦταν μία σκήτη ἐγκαταλελειμμένη καὶ ὁ Παΐσιος ἐργάστηκε σκληρὰ γιὰ νὰ δημιουργήσει ἕνα κελὶ μὲ «ὁμόλογο», ὅπου καὶ ἔμεινε μέχρι καὶ τὸ τέλος τὴ ζωῆς του. Ἀπὸ τὴν ἐποχὴ ποὺ ἐγκαταστάθηκε στὴν Παναγούδα πλῆθος λαοῦ τὸν ἐπισκεπτόταν. Ἦταν μάλιστα τόσο τὸ πλῆθος, ὥστε νὰ ὑπάρχουν καὶ εἰδικὲς σημάνσεις ποὺ ἐπεσήμαναν τὸν δρόμο πρὸς τὸ κελί του, ὥστε νὰ μὴν ἐνοχλοῦν οἱ ἐπισκέπτες τοὺς ὑπολοίπους μοναχούς. Ἐπίσης δεχόταν πάρα πολλὲς ἐπιστολές. Ὅπως ἔλεγε ὁ γέροντας, στενοχωρεῖτο πολύ, γιατί ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς μάθαινε μόνο γιὰ διαζύγια καὶ ἀσθένειες ψυχικὲς ἢ σωματικές. Παρὰ τὸ βεβαρυμένο πρόγραμμά του, συνέχιζε τὴν ἔντονη ἀσκητικὴ ζωή, σὲ σημεῖο νὰ ξεκουράζεται ἐλάχιστα, 2 μὲ 3 ὧρες τὴν ἡμέρα. Ἐξακολούθησε ὅμως νὰ δέχεται καὶ νὰ προσπαθεῖ νὰ βοηθήσει τοὺς ἐπισκέπτες.
.         Συνήθιζε ἐπίσης νὰ φτιάχνει «σταμπωτὰ» εἰκονάκια τὰ ὁποῖα χάριζε στοὺς ἐπισκέπτες σὰν εὐλογία.
.         Τὸ 1966 ὁ γέροντας νοσηλεύθηκε στὸ Νοσοκομεῖο Παπανικολάου λόγῳ βρογχεκτασιῶν. Μετὰ τὴν ἐπέμβαση γιὰ τὴν ἀφαίρεσή τους καὶ λόγῳ τῆς χρήσης ἰσχυρῶν ἀντιβιοτικῶν ὁ γέροντας ἔπαθε ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα, ἡ ὁποία τοῦ ἄφησε μόνιμα δυσπεπτικὰ προβλήματα. Κάποια στιγμή, ἐνῶ ἐργαζόταν στὴν πρέσσα ποὺ εἶχε στὸ κελί του, ἔπαθε βουβωνοκήλη. Ἀρνήθηκε νὰ νοσηλευτεῖ καὶ ὑπέμεινε καρτερικὰ τὴν ἀσθένεια, ἡ ὁποία τοῦ ἔδινε φοβεροὺς πόνους γιὰ τέσσερα ἢ πέντε χρόνια. Κάποια μέρα σὲ μία ἐπίσκεψή του στὴ Σουρωτή, κάποιοι γνωστοί του γιατροὶ κυριολεκτικὰ τὸν ἀπήγαγαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὸ Θεαγένειο νοσοκομεῖο, ὅπου καὶ χειρουργήθηκε. Παρὰ τὴν ἀντίθεση τῶν γιατρῶν, ὁ γέροντας συνέχισε τὴ σκληρὴ ἀσκητικὴ ζωὴ καὶ τὶς χειρωνακτικὲς ἐργασίες κάτι ποὺ ἐπιδείνωσε καὶ ἄλλο τὴν κατάσταση τῆς ὑγείας του.
.         Μετὰ τὸ 1993 ἄρχισε νὰ παρουσιάζει αἱμορραγίες γιὰ τὶς ὁποῖες ἀρνοῦνταν νὰ νοσηλευτεῖ λέγοντας χαρακτηριστικὰ ὅτι «ὅλα θὰ βολευτοῦν μὲ τὸ χῶμα». Τὸν Νοέμβριο τοῦ ἴδιου ἔτους ὁ Παΐσιος βγαίνει γιὰ τελευταία φορὰ ἀπὸ τὸ Ὄρος καὶ πηγαίνει στὴ Σουρωτή, στὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου γιὰ τὴν γιορτὴ τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου (10 Νοεμβρίου). Ἐκεῖ μένει γιὰ λίγες μέρες καὶ ἐνῶ ἑτοιμάζεται νὰ φύγει ἀσθενεῖ καὶ μεταφέρεται στὸ Θεαγένειο, ὅπου τοῦ γίνεται διάγνωση γιὰ ὄγκο στὸ παχὺ ἔντερο. Στὶς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1994 ὁ γέροντας χειρουργεῖται.
.         Παρότι ἡ ἀσθένεια δὲν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στοὺς πνεύμονες καὶ στὸ ἧπαρ), ὁ γέροντας ἀνακοίνωσε τὴν ἐπιθυμία του νὰ ἐπιστρέψει στὸ Ἅγιον Ὄρος στὶς 13 Ἰουνίου. Ὁ ὑψηλὸς πυρετὸς ὅμως καὶ ἡ δύσπνοια τὸν ἀνάγκασαν νὰ παραμείνει.
.         Στὸ τέλος τοῦ Ἰουνίου οἱ γιατροὶ τοῦ ἀνακοινώνουν ὅτι τὰ περιθώρια ζωῆς τοῦ ἦταν δύο μὲ τρεῖς ἑβδομάδες τὸ πολύ. Τὴ Δευτέρα 11 Ἰουλίου (γιορτὴ τῆς Ἁγίας Εὐφημίας) ὁ γέροντας κοινώνησε γιὰ τελευταία φορὰ γονατιστὸς μπροστὰ στὸ κρεβάτι του. Τὶς τελευταῖες μέρες τῆς ζωῆς του ἀποφάσισε νὰ μὴν παίρνει φάρμακα ἢ παυσίπονα, παρὰ τοὺς φρικτοὺς πόνους τῆς ἀσθένειάς του.
.         Τελικὰ τὴν Τρίτη 12 Ἰουλίου 1994  καὶ ὥρα 11:30 τὸ βράδυ τὴν ἡσυχία τάραξε μία δυνατὴ βροντή! Κατόπιν μὲ συνεχεῖς ἀστραπὲς φωτιζόταν ὅλο τὸ Ἅγιον Ὄρος.Τὸ ἀπόγευμα ἔγινε γνωστὸ ὅτι ὁ γέροντας εἶχε περάσει πιὰ στὴν αἰωνιότητα. Ἐνταφιάστηκε στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης. Ἔκτοτε, κάθε χρόνο στὶς 11 πρὸς 12 Ἰουλίου, στὴν ἐπέτειο κοιμήσεως τοῦ Γέροντος, τελεῖται ἀγρυπνία στὸ Ἱερὸ Ἡσυχαστήριο, μὲ συμμετοχὴ χιλιάδων πιστῶν.
.         Πολλοὶ εἶναι οἱ ἄνθρωποι ποὺ γνώρισαν τὸ Γέροντα Παΐσιο. Καθένας ἀπὸ αὐτοὺς μπορεῖ νὰ πεῖ μία ἱστορία γιὰ τὸ Γέροντα ἢ νὰ θυμηθεῖ τὴν ἁπλότητά του. Οἱ πιὸ κοντινοὶ στὸ Γέροντα Παΐσιο ἄνθρωποι ποὺ ζοῦνε σήμερα εἶναι: Ὁ πατὴρ Παΐσιος ὁ μαθηματικὸς ποὺ ζεῖ σὲ ἕνα κελλάκι κοντὰ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Αὐτὸς ἔλαβε τὸ ὄνομα τοῦ Γέροντα καὶ εἶναι ὁ πνευματικός τῆς Μονῆς τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στὴ Σουρωτή. Ὁ ἱερομόναχος Ἀρσένιος καὶ ὁ μοναχὸς Ἠσαΐας ποὺ μένουν στὸ κελλάκι τῆς Παναγούδας ὅπως ὁ γέροντας Παΐσιος ἐπιθυμοῦσε. Οἱ δύο μοναχοὶ κρατοῦν τὸ κελλάκι ὅπως τὸ εἶχε ὁ γέροντας καὶ δέχονται μὲ μεγάλη χαρὰ ὅσους ἐπισκέπτονται τὸ σπιτάκι ποὺ ἔζησε ὁ γέροντας Παΐσιος.
.         Οἱ μοναχές τῆς Σουρωτῆς στὴ γυναικεία Ἱερὰ Μονὴ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου κατέχουν δύο πολύτιμους θησαυρούς: Τὰ λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου καὶ τὸν τάφο τοῦ γέροντος Παισίου. Στὸ μοναστήρι τῆς Σουρωτῆς καθημερινὰ συρρέουν πολλοὶ προσκυνητὲς ἀπὸ ὁλόκληρο τὸν κόσμο γιὰ νὰ προσκυνήσουν στὸν τάφο τοῦ γέροντος Παισίου.
.         Ὑπάρχουν βεβαίως καὶ πάρα πολλοὶ ἄλλοι ἄνθρωποι ποὺ γνώρισαν τὸ Γέροντα Παΐσιο, ἄκουσαν τὴν διδασκαλία του, διαπίστωσαν τὴν ἁγιότητά του, δέχτηκαν τὰ δῶρα τῆς προσευχῆς του. Ὅλοι αὐτοὶ ὁμολογοῦν πὼς ὁ γέροντας Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ σημαντικοὺς ἁγίους ἀσκητὲς τοῦ 20^οῦ αἰώνα.Ὁ Γέρων Παΐσιος ἦταν ἕνας πολὺ ἁπλὸς ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος πίστευε στὸ λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, κάνοντας τρόπο ζωῆς τὸν μοναστικὸ βίο καὶ τὶς διδαχὲς τῆς ὀρθόδοξης ἀσκητικῆς παράδοσης. Οἱ ἐγκύκλιες γνώσεις του περιορίζονταν στὸ ἐπίπεδο τοῦ δημοτικοῦ. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ ξεχώριζε γιὰ τὴν «χαριτωμένη» ἁπλότητά του καὶ τὴν ἔντονη ἀγωνία ποὺ τὸν διακατεῖχε γιὰ τὴν βοήθεια τῶν συνανθρώπων του, ποὺ ἀναζητοῦσαν ἕνα πνευματικὸ καθοδηγητή. Ὁ ἴδιος ἀποτελοῦσε παράδειγμα ἀνθρώπου ἀφιερωμένου στὸν Θεό, ἀφαιρώντας τὶς προσωπικὲς ἐπιδίωξεις καὶ τὰ προσωπικὰ θελήματα. Ἡ ὑπακοή, ἡ ἄσκηση, ἡ ταπείνωση, ἡ εὐσέβεια, τὸ φιλότιμο καὶ πάνω ἀπὸ ὅλα ἡ ἀγάπη καὶ ἡ μακροθυμία, ἀποτελοῦσαν τρόπο ζωῆς γιὰ τὸν ἴδιο, ἀλλὰ καὶ διδαχὲς γιὰ ὅσους ἀποζητοῦσαν ἕνα λόγο παρηγοριᾶς ἢ κάποια ἐπίλυση προσωπικοῦ προβλήματος.

ΠΗΓΗ:gero-paisios.blogspot.com

π. Παΐσιος Ἁγιορείτης

Σχολιάστε

Η ΑΓ. ΕΥΦΗΜΙΑ, Ο ΓΕΡ. ΠΑΪΣΙΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΟΡΟΙ

Ἡ Ἁγία Εὐφημία, ὁ Γέροντας Παΐσιος καὶ οἱ φόροι

Γράφει ὁ π. Βασίλειος Ι. Καλλιακμάνης

α) Κάθε χρόνο τὸ βράδυ τῆς 11ης τοῦ μηνὸς Ἰουλίου τελεῖται πάνδημη ἀγρυπνία στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου στὴν Σουρωτή. Χιλιάδες ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκη, διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ ἐπισκέπτονται τὸ μοναστήρι γιὰ νὰ προσκυνήσουν τὸν τάφο τοῦ Γέροντα Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτη, ποὺ κοιμήθηκε στὶς 12 Ἰουλίου πρὶν ἀπὸ δεκαοχτὼ χρόνια. Ἡ ἰδιαίτερη πνευματικὴ σχέση ποὺ εἶχε ὁ μακάριος Γέροντας μὲ τὴν Ἁγία Εὐφημία φαίνεται ὅτι ἐπιβεβαιώνεται ἀπὸ τὴν ἡμερομηνία τῆς κοιμήσεώς του.

β) Ἡ Ἁγία Εὐφημία, ποὺ ἑορτάζεται στὶς 11 Ἰουλίου, σύμφωνα μὲ τὸν Συναξαριστή, «ἐκατάγετο ἀπὸ τὴν Χαλκηδόνα… Αὐτὴ λοιπὸν διαβληθεῖσα, πὼς ὡμολόγει τὸν Χριστόν, ἐτιμωρήθη μὲ τροχοὺς καὶ μὲ φωτίαν, ὁμοίως καὶ μὲ μηχανὰς καὶ τρόπους ἄλλων βασάνων. Ὕστερον δὲ ἐδόθη εἰς τὰ θηρία διὰ νὰ τὴν φάγουν, ἔμεινεν ὅμως ἀπὸ αὐτὰ ἀβλαβής. Εἴτα δαγκαθεῖσα ὀλίγον ἀπὸ μίαν ἀρκούδαν, καὶ προσευχηθεῖσα, παρέδωκε τὴν ψυχὴν της εἰς χεῖρας Θεοῦ μέσα εἰς τὸ θέατρον».

γ) Ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε τὴν εὐλογία νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ ἡ Ἁγία Εὐφημία στὸ κελί του. Κι ὅπως μαρτυρεῖ ὁ ἴδιος, ἔπειτα ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ γεγονὸς γιὰ τρεῖς μέρες ἦταν ἐκστατικός. Σκιρτοῦσε καὶ συνεχῶς δόξαζε τὸν Θεό, ἀπέχοντας ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν τροφή. Σὲ ἐπιστολή του ἀναφέρει: «Σ᾽ ὅλη μου τὴν ζωὴ δὲν θὰ μπορέσω νὰ ἐξοφλήσω τὴν μεγάλη μου ὑποχρέωση στὴν Ἁγία Εὐφημία, ἡ ὁποία ἐνῶ ἦταν ἄγνωστή μου καὶ χωρὶς νὰ ἔχει καμιὰ ὑποχρέωση, μοῦ ἔκανε αὐτὴν τὴν μεγάλη τιμή…». Ἐντύπωση προξένησε στὸν Γέροντα «πῶς αὐτὴ ἡ μικροκαμωμένη καὶ ἀδύνατη ἄντεξε τόσα μαρτύρια; Νὰ πεῖς ἦταν καμία… Μία σταλιὰ ἦταν», ἔλεγε χαρακτηριστικά.

δ) Διαβάζοντας τὰ παραπάνω καθὼς καὶ ἄλλες ρήσεις του γιὰ τοὺς ἔσχατους χρόνους ἀλλὰ καὶ τὴν προφητικὴ περιγραφὴ τῆς κοινωνίας, ποὺ ἔντονα προβάλλονται στὶς μέρες μας, δημιουργεῖται ἡ ἐντύπωση ὅτι ὁ ὅσιος Γέροντας δὲν ἀσχολοῦνταν μὲ καθημερινὰ πράγματα, ἀλλὰ μόνο μὲ ὁράματα καὶ θεῖες ἀποκαλύψεις. Καὶ πράγματι ὁ Γέροντας Παΐσιος εἶχε τὸ χάρισμα τῆς διακρίσεως, συνομιλοῦσε μὲ ἁγίους, ἦταν ὑπόδειγμα ἄσκησης, ταπείνωσης καὶ ὑπομονῆς.

ε) Ἐνῶ ὅμως ὁ χαρισματικὸς Γέροντας ἦταν προσανατολισμένος πρὸς τὴ μέλλουσα Βασιλεία καὶ δόξα, ζοῦσε ταυτόχρονα χριστιανοπρεπῶς τὸ παρόν. Πολιτευόταν στὸν οὐρανό, ἀλλὰ διέτριβε στὴ γῆ. Δὲν ἀπέφευγε τὴν πραγματικότητα καὶ δὲν ἀναζητοῦσε ἕνα φαντασιακὸ τεχνητὸ παράδεισο, ἀλλὰ μὲ συνέπεια καὶ εὐθύνη ἐνδιαφερόταν γιὰ τὴ διαμόρφωση ἑνὸς δίκαιου παρόντος. Θὰ ἀναφερθεῖ μόνο ἕνα παράδειγμα σχετικὸ μὲ τοὺς φόρους πρὸς τὸ κράτος.

ϛ) Ρωτήθηκε κάποτε: «Γέροντα, ὅταν ἀγοράζουμε κάτι γιὰ τὸ μοναστήρι, μερικοὶ δὲν δέχονται νὰ μᾶς κόψουν τιμολόγιο. Τί νὰ κάνουμε;». Καὶ ἀπάντησε: «Τιμολόγια νὰ σᾶς κόβουν πάντοτε καὶ ἐσεῖς νὰ κόψετε τὶς ἀπαιτήσεις σας. Νὰ περιορίσετε τὶς ἀνάγκες σας καὶ νὰ φτιάχνετε μόνον ὅ,τι εἶναι ἀπαραίτητο. Ἐγὼ ἔτσι θὰ ἔκανα. Θὰ τὰ στείλη ὁ Θεός. Ἂν ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ ζητᾶμε νὰ μὴ μᾶς κόβουν τιμολόγια, κάνουμε καὶ τοὺς ἄλλους νὰ ἁμαρτάνουν. Λένε: “Ἀφοῦ ἔτσι κάνουν τὰ μοναστήρια…”. Ἂν ἐμεῖς ποὺ θέλουμε νὰ τηρήσουμε τὶς ἐντολές, κινούμαστε ἔτσι, ξέρετε πόσο σκανδαλίζουμε; “Τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον”, λέει ἡ Γραφή. Ἐγώ, ὅταν στέλνω γράμμα ὄχι μὲ τὸ ταχυδρομεῖο ἀλλὰ μὲ ἄνθρωπο, πάλι βάζω τὰ γραμματόσημα. Οἱ κοσμικοὶ δικαιολογοῦν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ καὶ τὰ μοναστήρια, ἂν κινοῦνται ἔτσι, δὲν ἔχουν εἰλικρίνεια καὶ πάει τὸ Εὐαγγέλιο στὴν ἄκρη… Ὅταν γιὰ κάποιο λόγο δὲν σᾶς κόβουν τιμολόγια, νὰ τὸ θεωρῆτε ζημιὰ πνευματική».

ζ) Ἄλλη φορὰ ρωτήθηκε: «Κάποιος μάστορας, Γέροντα, ζήτησε νὰ τὸν ἀπολύσουμε ἀπὸ τὴν δουλειά, νὰ μπῆ στὸ Ταμεῖο Ἀνεργίας καὶ νὰ συνεχίση νὰ δουλεύη σ᾽ ἐμᾶς». Καὶ ἀπάντησε: «Ὄχι, βρὲ παιδί, δὲν εἶναι σωστό! Λίγη συνείδηση νὰ ἔχη κανείς, δὲν τὸ κάνει αὐτό! Δὲν ταιριάζει σὲ μοναστήρι νὰ κάνη τέτοιο πράγμα! Προτιμότερο εἶναι, καὶ ἀνάγκη νὰ ἔχη τὸ μοναστήρι, νὰ τὸν πληρώση διπλὸ μισθό, γιὰ νὰ μὴν τὸ κάνη. Τόσο βαρὺ εἶναι! Ἡ εὐλογία φέρνει εὐλογία καὶ ἡ ἀδικία φέρνει τὴν καταστροφή».

.         Ἂν ὅλοι εἶχαν ἔντονο τὸ αἴσθημα τῆς κοινωνικῆς εὐθύνης, ὅπως ὁ σοφὸς Γέροντας, ἡ οἰκονομικὴ κρίση θὰ ἦταν ἴσως ἠπιότερη καὶ τὰ φτωχότερα κοινωνικὰ στρώματα δὲν θὰ ὑπέφεραν.

ΠΗΓΗ: makthes.gr