Εκείνοι που ελέγχουν με αδιακρισία έχουν πνευματική σκότιση και κακία(Γέροντας Πα'ί'σιος)

 

- Γέροντα, γιατί κανένας δεν παίρνει μια θέση με τόσα σκάνδαλα που γίνονται στην Εκκλησία;
 - Στα εκκλησιαστικά θέματα όλες οι καταστάσεις δεν είναι να πάρεις θέση. Μπορεί να ανέχεται κανείς μια κατάσταση κάνοντας υπομονή, έως ότου ο Θεός δείξει τι πρέπει να κάνει. Άλλο είναι να ανέχεται κανείς μια κατάσταση και άλλο να την αποδέχεται, ενώ δεν πρέπει. Ύστερα, σε τέτοιες περιπτώσεις, ό,τι έχει να πει κανείς να το πει με σεβασμό, αντρίκια• όχι να βρίζει, να δημοσιεύει. Να το πει ιδιαιτέρως στο ίδιο το πρόσωπο στο οποίο αφορά το θέμα με πόνο, από αγάπη, για να προσέξει μερικά πράγματα.
 Δεν είναι ειλικρινής και ευθύς εκείνος που λέει κατάπρόσωπο την αλήθεια ούτε εκείνος που την δημοσιεύει, αλλά εκείνος που έχει αγάπη και αληθινή ζωή και μιλάει με διάκριση, όταν πρέπει, και λέει εκείνα που πρέπει στην πρέπουσα ώρα.  και βλέπουν τους ανθρώπους δυστυχώς σαν κούτσουρα. Και ενώ τους πελεκάνε αλύπητα και υποφέρουν οι άνθρωποι, αυτοί χαίρονται για το τετραγώνισμα που τους κάνουν, για «τον κυβισμό»!
  Μόνο σε άνθρωπο που έχει δαιμόνιο αρχικό δικαιολογείται να θεατρίζει τους ανθρώπους μπροστά στον κόσμο, να τους λέει το παρελθόν τους (σε όσους βέβαια έχει δικαιώματα το δαιμόνιο), για να κλονίζει αδύνατες ψυχές. Το ακάθαρτο πνεύμα, φυσικά, δεν βγάζει στην φόρα τις αρετές των ανθρώπων αλλά τις αδυναμίες τους.
 Οι ελευθερωμένοι όμως άνθρωποι από τα πάθη τους, επειδή δεν έχουν κακία, το κακό το διορθώνουν με καλοσύνη. Αν δουν καμιά φορά κάπου λίγη ακαθαρσία που δεν καθαρίζεται, την σκεπάζουν με καμιά πλάκα, για να μην αηδιάσει και ο άλλος που θα την δη. Ενώ εκείνοι που ξεσκαλίζουν σκουπίδια μοιάζουν με τις κότες… Τώρα ο διάβολος κάνει μουντζούρες πολλές και μπλέκει πολύ τα πράγματα, αλλά τελικά θα σπάσει τα μούτρα του. Μετά από χρόνια θα λάμψουν οι δίκαιοι. Και λίγη αρετή να έχουν, εν τούτοις θα φαίνονται, γιατί θα επικρατεί πολύ σκοτάδι, και ο κόσμος θα στραφεί προς αυτούς. Αυτοί που σήμερα κάνουν τα σκάνδαλα, αν ζουν τότε, θα ντρέπονται. 

Από το βιβλίο «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου A΄»,
Πηγή:proskynitis

”Ο ελληνικός στρατός,λίγο εάν προσέξη τη βλασφημία και την ανηθικότητα,δεν έχει να φοβηθή τίποτα.”

Η απομάκρυνση από τον Θεό είναι κόλαση.

Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχη παρηγοριά θεϊκή. Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα, και έτσι μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχη κανείς τίποτα, άμα έχη τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχη όλα, άμα δεν έχη τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. Γι’ αυτό, όσο μπορεί κανείς, να πλησιάση τον Θεό, Μόνον κοντά στον Θεό βρίσκει κανείς την πραγματική και αιώνια χαρά. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού. Όταν ο άνθρωπος από παλιάνθρωπος γίνη άνθρωπος, βασιλόπουλο, τρέφεται με την θεία ηδονή, με την ουράνια γλυκύτητα, και νιώθει την παραδεισένια αγαλίαση, αισθάνεται από ‘δω ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Από την μικρή παραδεισένια χαρά καθημερινά προχωράει στην μεγαλύτερη και αναρωτιέται αν υπάρχη κάτι ανώτερο στον Παράδεισο από αυτό που ζη εδώ. Είναι τέτοια η κατάσταση που ζη, που δεν μπορεί να κάνη καμμιά εργασία. Τα γόνατά του λυγίζουν σαν λαμπάδες από την θεία εκείνη θερμότητα και γλυκύτητα, η καρδιά του σκιρτάει και πάει να σπάσει τους τσατμάδες , για να φύγη, γιατί η γη και τα γήινα της φαίνονται χαμένα πράγματα.

Ο άνθρωπος πρώτα είχε επικοινωνία με τον Θεό. Μετά όμως, όταν απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού, ήταν σαν έναν που ζούσε μέσα σε παλάτι και ύστερα βρέθηκε για πάντα έξω από το παλάτι και το έβλεπε από μακριά και έκλαιγε. Όπως το παιδάκι, όταν απομακρυνθή από την μάνα του, υποφέρει, έτσι και ο άνθρωπος, όταν απομακρυνθή από τον Θεό, υποφέρει, βασανίζεται. Η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Θεό είναι κόλαση. Ο διάβολος κατόρθωσε να απομακρύνη τους ανθρώπους τόσο πολύ από τον Θεό, ώστε να φθάσουν στο σημείο να λατρεύουν τα αγάλματα και να θυσιάζουν τα παιδιά τους στα αγάλματα. Φοβερό! Και που τους βρίσκουν τόσους θεούς οι δαίμονες! Θεός Χαμώς !… Μόνον το όνομά του να ακούσης, φθάνει! Ο πιο βασανισμένος όμως είναι ο διάβολος, γιατί είναι ο πιο απομακρυσμένος από τον Θεό, από την αγάπη. Αλλά, αν φύγη η αγάπη, μετά είναι κόλαση. Αντίθετο της αγάπης τι είναι; Η κακία, κακία ίσον βάσανο.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Το θεμέλιο της αγάπης είναι η υποστατική ύπαρξη του Χριστού (Από το βιβλίο “Επιστολές”, του Γέροντος Παϊσίου του Άγιορείτου)

Η αγάπη είναι ανώτερη από κάθε άλλο χάρισμα ή πνευματική εμπειρία. Γι’ αυτό και οι χριστιανοί προτρέπονται να επιθυμούν αυτό το χάρισμα περισσότερο από κάθε άλλο:
“Ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείτονα, και έτι καθ’ υπερβολήν οδόν υμίν δείκνυμι … Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον, και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν είμι … η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει … νυνί δε μένει πίστις, ελπίς, αγάπη, τα τρία ταύτα μείζων δε τούτων η αγάπη” (Α’ Κορ. ιβ’ 31, ιγ’ 1-13).
Ολόκληρος ο αγώνας του ανθρώπου νοηματοδοτείται όταν Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΘΑ ΦΘΑΣΟΥΝ ΣΤΑ ΕΞΑΜΙΛΙΑ ;

Ενα μεσημέρι έφθασε στό κελί τού Γέροντα μιά παρέα προσκυνητών. Αφού πήραν τήν ευχή του, κάθισαν στό υπαίθριο αρχονταρίκι. Μέ πολύ καλοσύνη τούς πρόσφερε δροσερό νερό, λουκούμι, καί φρέσκα κορόμηλα. Σέ λίγο ή συζήτηση άρχισε...

-- Πώς πάει ό κόσμος έξω; ρώτησε ό Γέροντας.

-- Γενικώς πάτερ μου, τά μέσα ενημερώσεως προβάλλουν τό κακό. Φθάσαμε στό σημείο νά αισχρολογούν ακόμη καί τά μικρά παιδιά...Πώς πρέπει άραγε νά φερόμαστε μέσα στήν κακία αυτού τού κόσμου;

-- Χρειάζεται διάκριση. Νά συμβουλευόσαστε τόν πνευματικό σας σέ τέτοιες καταστάσεις.

Εδώ, ό Γέροντας σηκώθηκε, τούς άφησε γιά λίγο μόνους, κι΄ εκείνοι βρήκαν τήν ευκαιρία νά συνεννοηθούν μεταξύ τους. Σκέφθηκαν νά τόν ρωτήσουν " τί θά γίνει μέ τήν Πόλη; "

Σέ λίγο επέστρεψε ο π.Παϊσιος, καί πρός γενική έκπληξη, τούς πρόλαβε όλους. Είχε διαβάσει τήν σκέψη τους!...

-- Τί λέτε, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη;

Η παρέα έμεινε άναυδη καί αμίλητη...

-- Σάς ρωτάω πάλι, είπε ό Γέροντας. Θά τήν πάρουμε τήν Πόλη; 

Καί σέ λίγο αστειευόμενος προσθέτει,

-- Παλικάρια τής φακής...

-- Ναί Γέροντα, άν είναι από τόν Θεό ευλογημένο, θά τήν πάρουμε τήν Πόλη...

-- Θά τήν πάρουμε παιδιά μου. Οχι δηλαδή πώς θά τήν πάρουμε εμείς, άλλοι θά μάς τήν δώσουν. Θά τήν πάρουν αυτοί από τούς Τούρκους καί θά τήν δώσουν σ΄ εμάς, όχι γιατί μάς αγαπούν αλλά γιατί αυτό θά είναι τότε, τό συμφέρον τους!...

-- Θά διαρκέσει πολύ αυτό τό κακό, Γέροντα;

-- Μπόρες, μπόρες θά  ΄ναι. Θά δώσουμε όμως εξετάσεις...

Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο...

Θά υπάρξει μετά καί συνέχεια.... τό δεύτερο ημίχρονο...

Ο κόσμος θά φθάσει σέ αδιέξοδο, καί τότε όλοι θά ζητούν νά μάθουν γιά τό Ευαγγέλιο καί τίς Γραφές. Θά λυπηθεί ό Χριστός τόν κόσμο, καί μέ ένα ξεχωριστό σημείο πού θά δείξει, πολλοί θά πιστέψουν.

Τότε, θά ψάχνει κανείς νά βρεί άπιστο!

-- Γέροντα, στό απολυτίκιο τού προφήτου Ηλιού λέει, ότι είναι ό δεύτερος πρόδρομος τής Παρουσίας Χριστού. 

Είναι γνωστό, ότι ό προφήτης Ηλίας δέν κοιμήθηκε, όπως καί ό Ενώχ. Θά έλθει πάλι ό προφήτης Ηλίας στήν Γή;

Ο Γέροντας χαμογέλασε.

-- Ο προφήτης Ηλίας τροχάει καί ετοιμάζει τήν μαχαίρα του! Καί μάλιστα πρώτα θ΄ αρχίσει από τούς Πατριάρχες, δεσποτάδες, παπάδες, καί μοναχούς!

-- Καί από τούς λαϊκούς πάτερ Παϊσιε...

-- Τά δικά σας είναι αγνοήματα, ενώ τά δικά μας είναι αμαρτήματα. 

Ο προφήτης Ηλίας τροχάει τό μαχαίρι του, όμως χρειάζεται προσοχή, γιατί μερικά πράγματα αλλοιώς τά λένε οί Πατέρες τής Εκκλησίας κι΄ αλλοιώς τά ερμηνεύει ό κόσμος.

Παράδειγμα τά "Εξαμίλια" πού αναφέρει ό Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός.

{ Οί Τούρκοι, λέει, θά φύγουν, αλλά θά ξανάρθουν πάλι φθάνοντας στά Εξαμίλια. Στό τέλος θά τούς διώξουν μέχρι τήν Κόκκινη Μηλιά. Από τούς Τούρκους τό 1/3 θά σκοτωθεί, τό άλλο 1/3 θά βαπτισθεί, καί μόνο τό υπόλοιπο 1/3 θά πάει στήν Κόκκινη Μηλιά}

Κανένας δέν μπόρεσε νά τό εξηγήσει, όλοι τό ερμηνεύουν λανθασμένα.

Εξαμίλια υπάρχουν στόν Λαγκαδά, στό Κιλκίς, στήν Θράκη, στήν Κόρινθο, μά κανένας δέν καταλάβαινε ότι τά "Εξαμίλια" τού Αγίου Κοσμά είναι τά εξαμίλια τής υφαλοκρηπίδας καί ή αιτία πολέμου μέ τήν Τουρκία...

Νά διαβάσετε τούς προφήτες τί λένε...Τόν Ιωήλ,τόν Ζαχαρία, τόν Ιεζεκιήλ, τόν Δανιήλ...Τά λένε όλα πώς θά γίνουν!

Γιά  7  χρόνια στήν Παλαιστίνη δέν θά καίνε ξύλα, αλλά μπαστούνια, αλλά πού νά ξέρετε εσείς από μπαστούνια καί ξύλα! Εσείς έχετε στά σπίτια σας  καλοριφέρ ( χαμογελώντας), ενώ εγώ, καίω ακόμη ξύλα στό τζάκι κι΄ έτσι ξέρω απ΄ αυτά...( προφ. Ιεζεκ. 39,9-10)

-- Καί οί Εβραίοι Γέροντα;

-- Ενας ευσεβής Ιορδανός μού έλεγε ότι οί Εβραίοι έχουν σκάψει ένα τούνελ κάτω από τό τέμενος τού Ομάρ ( τέμενος Αλ Ακτσά ) θέλοντας νά τό καταστρέψουν. Εκεί βρίσκονται καί τά θεμέλια τού αρχαίου Ναού τού Σολομώντος. 

Εκεί, όταν έλθει ό Αντίχριστος, θά κτίσει πάλι καί τόν Ναό τού Σολομώντος... { κείμ. Β΄}

Πηγή:kivotoshelp.gr

«Θά πάρουμε τήν Πόλη»

Μιά ὁμάδα μαθητῶν τῆς Ἀθωνιάδος Σχολῆς συμφώνησαν νά ρωτήσουν τόν
Γέροντα ἄν θά πάρουμε τήν Πόλη καί ἄν θά ζοῦν καί οἱ ἴδιοι τότε.
Πῆγαν στό Καλύβι του, πῆραν κέρασμα, ἀλλά ντρέπονταν νά ρωτήσουν. Ὁ
ἕνας ἔκανε νόημα στόν ἄλλο καί τελικά κανείς δέν τολμοῦσε νά κάνη τήν ἐρώ-
τηση. Τότε τούς λέγει ὁ Γέροντας: «Τί εἶναι, βρέ παλληκάρια; Τί θέλετε νά ρω-
τήσετε; Γιά τήν Πόλη; Θά τήν πάρουμε καί θά ζεῖτε κιόλας».
Ἕνα παιδί μετέφερε τά λόγια τοῦ Γέροντα στόν δάσκαλο Κωνσταντῖνο Μαλ-
λίδη, πού ἦταν καλός Χριστιανός καί θερμός πατριώτης. Αὐτός ἦρθε μέ ἐνδιαφέ-
ρον νά βεβαιωθῆ καλύτερα ἀπό τόν ἴδιο τόν Γέροντα, καί ρώτησε γιά τήν Πόλη.
Ὁ Γέροντας τοῦ ἀπάντησε: «Ἄστα αὐτά, Κώστα˙ δέν εἶναι γιά μᾶς αὐτά. Ἐμεῖς
γιά ἄλλη Πόλη πρέπει νά ἑτοιμαζώμαστε».
Αὐτά ἦταν προσημάνσεις γιά τόν ἐπικείμενο θάνατό τους, γιατί πράγματι
δέν ἄργησε νά φύγη πρῶτα ὁ Κώστας καί ὕστερα ὁ Γέροντας, γιά τήν ἀληθινή
καί οὐράνια Πατρίδα μας, «τήν καινήν πόλιν», τήν ἄνω Ἱερουσαλήμ.

«Ἀσύλληπτος!»

Ὁ Γέροντας ἀπό ταπείνωση ὄχι μόνο ἀπέφευγε νά φωτογραφίζεται, ἀλλά

καί αἰσθανόταν δυσφορία καί ἀπέχθεια. Ὑποχωροῦσε μόνον σέ εὐαίσθητο καί
ταπεινό ἄνθρωπο, γιά νά μήν πληγωθῆ ἀπό τήν ἄρνησή του καί τήν ἑρμηνεύση
ὅτι ὀφείλεται στήν δική του (τοῦ αἰτοῦντος) ἀναξιότητα. Τότε ὁ Γέροντας προ-
τιμοῦσε νά θλίψη τόν ἑαυτό του, παρά νά ἀπελπίση τόν ἀδελφό. Ἀπό ἀγάπη
θυσίαζε καί τήν ταπείνωσή του.
Πολλοί ἐπιχείρησαν νά τόν φωτογραφίσουν κρυφά ἤ φανερά, σέ περιπτώ-
σεις πού συστελλόταν νά ἀντιδράση λόγῳ παρουσίας ἡγουμένων, ἐπισκόπων
ἤ κατά τήν διάρκεια λιτανείας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐνίοτε πέτυχαν νά τόν φωτο-
γραφήσουν, ἀλλά συνήθως οἱ φωτογραφίες βγῆκαν ἀποτυχημένες, διότι στήν
μορφή τοῦ Γέροντα ὑπάρχει μιά θλίψη, μιά ἀντίδραση πού σέ κάνει νά νιώθης
ἔνοχος.
Ἀλλά ὑπάρχουν καί πολλές μαρτυρίες, πού κατ᾽ αὐτή τήν χωρίς εὐλογία
κρυφή ἤ ἐκβιαστική φωτογράφηση ὁ Γέροντας, κατά θαυμαστό τρόπο, ἔμεινε
ἀσύλληπτος ἀπό τόν φωτογραφικό φακό. Ἄλλοτε καιγόταν τό φίλμ ἤ πάθαινε
κάποια ἐμπλοκή ἡ μηχανή καί ἄλλοτε ἔβγαινε ἡ φωτογραφία κανονικά, ἀλλά
ὁ Γέροντας ἔλειπε!
*
«Πῆγα στήν «Παναγούδα»», μαρτυρεῖ ἄλλος προσκυνητής, «καί δέν ὑπῆρχε
κανείς. Ὁ Γέροντας θά ἔπρεπε νά ἦταν μέσα, γιατί τό λουκέτο τῆς ξύλινης πόρ-
τας κρεμόταν ἀνοικτό. «Εὐκαιρία εἶναι», σκέφθηκα. Ἔβαλα μέσα ἀπό τά κλαδιά
τοῦ φράχτη τήν φωτογραφική μηχανή, γιά νά μή φαίνεται, καί τήν τοποθέτησα
κατάλληλα, ὥστε νά παίρνη τήν πόρτα τοῦ Κελλιοῦ. Κτύπησα τό σιδεράκι. Μό-
λις βγῆκε ὁ Γέροντας πάτησα τό κουμπί. Ἤμουν ὅλο χαρά... Φαντασθῆτε ὅμως
τήν ἔκπληξή μου, ὅταν, μετά τήν ἐμφάνιση τοῦ φίλμ, εἶδα ὅτι ἡ μέν πόρτα εἶχε
βγῆ ὁλοκάθαρα, ἀλλά ὁ Γέροντας δέν ὑπῆρχε!»
*
Παρόμοια συνέβαιναν καί ὅταν ἤθελαν νά ἠχογραφήσουν τήν συζήτηση.
Ὑπάρχουν περιπτώσεις πού ἡ κασσέτα δέν γύριζε, ἤ γύριζε καί δέν ἔγραφε.
Ἄλλοτε ἔγραφε ὅλα τά ἄλλα (ὁμιλίες τρίτων, πουλιά, θορύβους), ἀλλά ἡ φωνή
τοῦ Γέροντα ἔλειπε.
*
Μαρτυρία κ. Γεωργίου Κουρκουλιώτη: «Πῆγε μιά παρέα φοιτητῶν στόν Γέ-
ροντα καί ἕνας ἀπ᾿ αὐτούς εἶχε πάρει μαζί του ἕνα μικρό κασσετόφωνο γιά νά
γράψη τήν συνομιλία τους. Ἀφοῦ συζήτησαν ἀρκετά σέ κάποια στιγμή τοῦ λέει
ὁ Γέροντας: «Αὐτό πού ἔχεις στήν τσέπη σου, δέν ἔχει γράψει τίποτε». Κόκκαλο

τό παιδί. Πράγματι, ὅταν δοκιμάστηκε ἡ κασσέτα, δέν εἶχε γραφῆ λέξη».


Πηγή:elderpaisios

Ἐμπιστοσύνη στήν θεία πρόνοια.

Ὁ Γέροντας εἶχε μεγάλη πίστη στόν Θεό καί τελεία ἐμπιστοσύνη στήν θεία
πρόνοια, γι᾿ αὐτό ἔλεγε: «Εἶμαι σίγουρος χίλια τοῖς ἑκατό, ἄν δώσω τώρα σέ κά-

ποιον αὐτό τό πλεκτό, μέχρι νά πάω στό Καλύβι μου, ὁ Θεός θά μοῦ στείλει ἄλ-
λο. Ἀλλά στήν ἀρχή, γιά νά μᾶς δοκιμάση31, μᾶς ἀφήνει λίγο καί νά κρυώσουμε
καί νά ἀρρωστήσουμε καί ἐκεῖ χρειάζεται προσοχή. Νά μήν πῆ κανείς «Χριστέ
μου, ἐγώ γιά τήν ἀγάπη σου τό ἔδωσα καί σύ μ᾿ ἄφησες νά ἀρρωστήσω;».
Ἡ ἐλπίδα, πού «οὐδέποτε καταισχύνει», τόν συνώδευε σέ ὅλη του τήν ζωή
καί περισσότερο στίς δυσκολίες. Μέσα στό σκότος καί στήν ὁμίχλη μιλοῦσε γιά
ξαστεριά. «῞Ολα θά πᾶνε καλά, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ», ἔλεγε σέ ἀπεγνωσμέ-
νες ψυχές. Σέ κάποιον πού ἀνησυχοῦσε γιά τίς ἐχθρικές ἐπιβουλές ἐναντίον
τῆς Πατρίδος, ἔδωσε τήν ἑξῆς ἐλπιδοφόρο ἀπάντηση: «Κι ἄν μοῦ ποῦν ὅτι δέν
ὑπάρχει κανείς ῞Ελληνας, ἐγώ δέν ἀνησυχῶ. Μπορεῖ ὁ Θεός νά ἀναστήση ἕναν
῞Ελληνα. Φθάνει καί ἕνας». Ἀκόμη πίστευε: «Καί ἕνας Χριστιανός νά μείνη μό-
νο, ὁ Χριστός θά κάνει τό σχέδιό Του». ῞Οταν ἄλλοι μιλοῦσαν γιά δυσάρεστες
μελλοντικές ἐξελίξεις στό Ἔθνος καί ἔσπερναν τόν φόβο, ὁ Γέροντας μετέδιδε
αἰσιοδοξία καί ἐλπίδα˙ μιλοῦσε γιά ἀναστημένη Ἑλλάδα καί γιά ἀνάκτηση τῆς
Ἁγια-Σοφιᾶς. «Ὑπάρχει καί Θεός˙ τόν Θεό ποῦ τόν ἔχεις βάλει;», εἶπε σέ κάποι-
ον κληρικό πού ἔβλεπε τό μέλλον τῆς Πατρίδος ζοφερό.
῎Ελεγε: «Ἄν δέν εἶχα ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, δέν ξέρω τί θά γινόμουν. Ὁ ἄν-
θρωπος νά ἐνεργῆ μέχρις ἑνός σημείου. Μετά ὁ Θεός. Νά ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπι-
στοσύνη». Αὐτό δέν ἦταν γιά τόν Γέροντα μιά ἀκαθόριστη ἐλπίδα, ἀλλά χειρο-
πιαστή βεβαιότητα, μαρτυρουμένη μάλιστα μέ ἄπειρα παραδείγματα.
Στήν ζωή του δοκίμασε πάμπολλες φορές τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ μέ διαφό-
ρους τρόπους. Ὡς στρατιώτης εἶχε ἕνα Εὐαγγέλιο καί τό χάρισε. ῎Επειτα ζητοῦσε
νά βρῆ Εὐαγγέλιο, νά διαβάζη τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. ῎Εστειλαν στήν Μονάδα τους

τά Χριστούγεννα 200 δέματα, καί μόνο στό δικό του ὑπῆρχε Εὐαγγέλιο.

''Και ένας χριστιανός Έλληνας να μείνει όρθιος, ούτε καν δύο, ο Θεός το σχέδιό Του θα το κάνει''.

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!![ΒΙΝΤΕΟ]ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ!!!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ!!!

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!![ΒΙΝΤΕΟ]ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ!!!!ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ!!!

Οἰκειότητα μέ τά ἄγρια ζῶα.

Ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Γέροντα πρός τόν Θεό καί τήν εἰκόνα του, τόν ἄνθρω-
πο, πλημμύριζε τήν καρδιά του καί τό ξεχείλισμά της ἀγκάλιαζε καί τήν ἄλο-
γη κτίση. Ἰδιαίτερα ἀγαποῦσε τά ἄγρια ζῶα, καί αὐτά ἔνιωθαν τήν ἀγάπη του
καί τόν πλησίαζαν.
Ἕνα ἐλαφάκι ἐρχόταν καί ἔτρωγε ἀπό τά χέρια του. Τοῦ ἔκανε ἕνα σταυρό
στό μέτωπο μέ μπογιά. Εἰδοποίησε τούς κυνηγούς νά μήν κυνηγοῦν κοντά στό
Μοναστήρι καί νά προσέξουν αὐτό τό ἐλαφάκι μέ τόν σταυρό, ὅπου καί ἄν τό
βροῦν, νά μήν τό χτυπήσουν. Ἀλλά δυστυχῶς, ἕνας κυνηγός περιφρονώντας
τήν ἐντολή του, κάποια ἡμέρα εἶδε τό ἐλαφάκι καί τό σκότωσε. Ὁ Γέροντας στε-
νοχωρήθηκε πολύ καί εἶπε μιά προφητεία πού ἐπαληθεύτηκε στό ἀκέραιο. Δέν

ἀναφέρεται γιατί τό πρόσωπο αὐτό ζεῖ μέχρι σήμερα.
Στό δάσος γύρω ἀπό τό Μοναστήρι ζοῦν ἀρκοῦδες. Μιά συνάντησε ὁ Γέρο-
ντας σέ στενό μονοπάτι, ἐνῶ ἀνέβαινε στό Μοναστήρι μέ ἕνα γαϊδουράκι φορ-
τωμένο. Ἡ ἀρκούδα μαζεύτηκε στήν ἄκρη, γιά νά περάση ὁ Γέροντας. Αὐτός
πάλι τῆς ἔκανε νόημα μέ τό χέρι νά περάση πρώτη. «Καί αὐτή», διηγεῖτο χαρι-
τολογώντας, «ἅπλωσε τό πόδι της καί μοὔπιασε τό χέρι, γιά νά περάσω ἐγώ».
Τῆς εἶπε: «Αὔριο νά μήν ἐμφανισθῆς ἐδῶ κάτω, γιατί περιμένω κόσμο. Ἀλλοιῶς
θά σέ πιάσω ἀπό τό αὐτί καί θά σέ δέσω μέσα στό παχνί».
Ἔλεγε ὅτι ἡ ἀρκούδα ἔχει ἕναν ἐγωισμό. Ὅταν βρεθῆ σέ κίνδυνο, δείχνει ὅτι
δέν φοβᾶται, ἀλλά μετά φεύγει τρέχοντας.
Μιά ἀρκούδα ἐρχόταν συχνά, εἶχε ἐξοικειωθῆ μαζί του καί ὁ Γέροντας τήν
τάιζε. Τίς ἡμέρες πού ἐρχόταν κόσμος στό Μοναστήρι ὁ Γέροντας
τήν προειδοποιοῦσε νά μήν ἐμφανίζεται καί προκαλῆ ἔτσι φό-
βο στούς ἀνθρώπους. Ἡ ἀρκούδα μερικές φορές παρέβαινε τήν

ἐντολή τοῦ Γέροντα, ἐμφανιζόταν ἀπροσδόκητα καί ὅσοι τήν ἔβλε-

παν τρόμαζαν. Πολλοί τήν εἶχαν δεῖ˙ μεταξύ αὐτῶν καί ἡ Καίτη Πα-
τέρα, ὅπως διηγήθηκε: «Ἀνέβαινα μιά νύχτα στό Μοναστήρι μέ φα-
κό γιά νά προλάβω τήν θεία Λειτουργία. Ἄκουσα ἕναν θόρυβο, ἔρ-
ριξα τό φῶς καί εἶδα ἕνα ζῶο κάτι σάν σκυλί μεγάλο. Μέ ἀκολούθη-
σε καί, ὅταν ἔφθασα, ρώτησα τόν π. Παΐσιο, ἄν τό σκυλί εἶναι τοῦ
Μοναστηριοῦ. Ἀπάντησε: «Σκυλί εἶναι αὐτό; Γιά κοίταξε καλά. Ἀρ-
κούδα εἶναι».Ὅταν εἶδε ὅτι τελείωσε ἡ ἀποστολή του στήν ἔρημο τοῦ
κόσμου, καί ἀφοῦ ξεπλήρωσε τό τάμα πρός τήν Παναγία, ἄφη-

σε ὁριστικά τό Στόμιο στίς 30 Σεπτεμβρίου 1962 καί ἀναχώρησε γιά τό Θεοβάδιστο Ὄρος Σινᾶ.
Πηγή:elderpaisios

''Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα ήταν γι αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους. Αν έμενε σε μας, θα το τινάζαμε στον αέρα το Έθνος''.

ΓΙΑΤΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΙΕΡΕΑΣ;

- Γέροντα, γιατί δεν γίνεσθε ιερεύς;

- Σκοπός είναι να σωθούμε. Η ιερωσύνη δεν είναι μέσο για να σωθή ο άνθρωπος.

- Δεν σας πρότειναν ποτέ να γίνετε ιερεύς;

- Πολλές φορές με πίεσαν. Όταν ήμουν στο Κοινόβιο, με ζόρισαν και για την ιερωσύνη και για το Μεγάλο Σχήμα. Ο σκοπός είναι να γίνη κανείς από μέσα καλόγερος. Εμένα αυτό με ενδιέφερε· δεν με απασχολούσε τίποτε άλλο.

Περισσότερα...

Ο γέροντας Πα'ί'σιος για το κάπνισμα

Κάποτε είμασταν με κάποιους προσκυνητές στον Γερο-Παΐσιο και τον ρώτησε ένας απ' αυτούς: 
“Γέροντα, είναι αμαρτία το κάπνισμα;” 
Και απάντησε με καλοσύνη το Γεροντάκι: “Βρε παιδί, είναι αρετή;”.
 Ούτε να τον ελέγξει, ούτε να τον μαλώσει. Απλά και ωραία με καλή καρδιά, του έδωσε το μήνυμα.Πηγή:proskynitis

Αποταμίευση στον Ουρανό

- Γέροντα, στενοχωριέμαι, οταν οι άλλοι δέν έχουν καλή γνώμη γιά μένα.
- Καλά πού μου το είπες! Άπό σήμερα θά κάνω ευχή οί άλλοι νά μήν έχουν ποτέ καλή γνώμη
γιά σένα, γιατί αυτό σέ συμφέρει, καλό μου παιδί. Οικονομάει ό Θεός νά μας αδικήσουν οί
άνθρωποι ή νά μας πουν καμμιά κουβέντα, γιά νά εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή γιά
νά αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή. Δέν μπορώ νά καταλάβω, πώς τήν θέλετε εσείς τήν
πνευματική ζωή; Δέν έχετε καταλάβει ακόμη το πνευματικό σας συμφέρον και θέλέτε
εξόφληση εδώ για τον Ουρανό δεν αφήνετε τίποτε. Πώς τα παίρνεις έτσι τα πράγματα; Τί διαβάζεις; Εύεργετινό διαβάζεις; Εκεί δεν σου λέει τί πρέπει νά κάνης; Ευαγγέλιο
διαβάζεις; Νά διαβάζης κάθε μέρα.

Ο δίκαιος έχει τον Θεό με το μέρος του.

Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε σ’ αυτόν τον κόσμο σήμερα. Αν κάποιος θέλη να ζήση τίμια και πνευματικά, δεν χωράει μέσα στον κόσμο.

 - Γέροντα, γιατί δεν χωράει;

 - Όταν είναι κανείς ευαίσθητος και βρεθή σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξη; ή πρέπει να βρίζη κ.λπ. ή να φύγη. Αλλά και να φύγη δεν μπορεί, γιατί χρειάζεται να ζήση. Του λέει το αφεντικό: “Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δεν κλέβεις, πρέπει όμως να βάζης και σάπια ανάμεσα στα καλά. Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι πρέπει να βάλης και λίγες χωνεμένες”! Τον βάζει και διευθυντή, για να τον κρατήση, πρέπει όμως να κάνη και έτσι, γιατί αλλιώς θα τον πετάξη από την δουλειά. Μετά ο καημένος δεν κοιμάται, αρχίζει τα χάπια.  Ξέρετε τι τραβάνε οι καημένοι οι άνθρωποι; Τι δυσκολίες, τι εκβιασμούς συναντούν πολλοί στις δουλειές του από τους προϊσταμένους; Τους κάνουν την ζωή μαύρη. Να παρατήσουν την δουλειά; Έχουν οικογένεια. Να καθήσουν; Βάσανα. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα, και τα δυό στενά. Πάει να σκάση κανείς. Κάνει υπομονή, παλεύει.

 Σε άλλον του αφήνουν όλη την δουλειά και πάει ο συνάδελφος μόνο για να Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Ο δίκαιος ανταμείβεται και σ’ ετούτη την ζωή.

Έχω δει ψυχές που αδικήθηκαν, αλλά υπέμειναν την αδικία με καλούς λογισμούς και τους έλουσε η Χάρις σ’ αυτήν την ζωή. Πριν από πολλά χρόνια με είχε επισκεφθή ένας ευλαβής Χριστιανός, απλός και καλοκάγαθος, και με παρακάλεσε να ευχηθώ να φωτίση ο Χριστός τα παιδιά του, όταν ενηλικιωθούν, να μην γογγύσουν κατά των συγγενών για την μεγάλη αδικία που τους είχαν κάνει, και μου διηγήθηκε την υπόθεση. Όπως είδα, ο άνθρωπος αυτός ήταν πραγματικά άνθρωπος του Θεού. Ήταν ο μεγαλύτερος αδερφός από πέντε παιδιά της οικογενείας του και μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα τους συμπαραστάθηκε σαν καλός πατέρας στα αδέρφια. Εργάσθηκε σκληρά, απέκτησε και άλλη περιουσία, κτήματα κ.λπ. και αποκατέστησε τις δυό αδερφές τους. Παντρεύτηκαν και τα μικρότερα αδέρφια του, πήραν όλα τα καλά κτήματα, ελαιώνες κ.λπ. Και σ’ αυτόν άφησαν τα άχρηστα, τα άγονα, κάτι αμμουδιές. Στο τέλος παντρεύτηκε και αυτός και απέκτησε τρία παιδάκια. Ήταν ηλικιωμένος φυσικά και σκεφτόταν τα παιδιά του, όταν μεγαλώσουν, μήπως καταλάβουν την αδικία και γογγύσουν. Μου έλεγε: Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Γέροντας Πα'ί'σιος

''- Γέροντα, μερικές φορές, όχι μόνο δυσκολεύομαι να δεχθώ την αδικία, αλλά μετατοπίζω την ευθύνη της πτώσεως μου σε άλλον.
- Εσύ, όχι μόνο δεν σηκώνεις από αγάπη τον τουρβά του άλλου, αλλά θέλεις να δώσεις και τον δικό σου βαρύ τουρβά, όχι μόνο στον υγιή, αλλά και στον φιλάσθενο. Χρειάζεται να αποκτήσεις πνευματική παλικαριά, για να παίρνεις επάνω σου όλη την ευθύνη της αμαρτίας σου.''

Ο θαυμαστός κόσμος του γέροντος Παϊσίου !!!

Επισκέφθηκα τον Γέροντα Παΐσιο στην ''Παναγούδα'', για πρώτη και μοναδική φορά το 1987 με τον συμφοιτητή μου (τότε) τον Γιάννη.

Χτυπήσαμε το σιδηράκι, φωνάξαμε μα καμία απάντηση.

Άκρα ησυχία.

Ξαφνικά,ακούσαμε ψαλμωδίες από το Κελλί του.

Ήταν πολλές φωνές μαζί και λεπτές.

Ξεχώριζε το ''Άγιος...'',''Άγιος...''.
-Έχουν Λειτουργία και είναι στο ''Άγιος ο Θεός''
Θα αργήσουν να τελειώσουν,γι' αυτό ας φύγουμε,είπα.
-Όχι,ας περιμένουμε.

Μόνο μην ξαναχτυπήσουμε, είπε ο Γιάννης.
Ξαφνικά σταμάτησαν οι ψαλμωδίες και βγήκε ο Γέροντας.

Θυμάμαι το πρόσωπό του.

Έντονα φωτεινό, που όμοιο του δεν έχω ξαναδεί!!

Ήταν μόνος του. Κανείς άλλος. Τι να ήταν άραγε αυτές οι πολλές λεπτές φωνές;;!!

Η αγωνία μας κορυφώθηκε.


Ρώτησε πόσοι είμαστε και μπήκε πάλι στο Κελλί του. Πήρε το κλειδί και ερχόταν να ανοίξει.

Κανούργια έκπληξη: Ο Γέροντας βάδιζε χωρίς να πατά στη γη!! Με βήματα αργά μας πλησίαζε και δύο τρία μέτρα πριν φθάσει, απότομα αισθανθήκαμε μια ευωδία δυνατή!! Σαστίσαμε.

-Καλώς τους, μας χαιρέτησε.
Μας έδειξε να καθήσουμε στα κούτσουρα και έφερε λουκούμια.
Ρώτησε τι σπουδάζουμε και παίρνοντας κάποια αφορμή,άρχισε να μας μιλάει για την ωφέλεια της προσευχής και ειδικότερα όταν πάσχει το σώμα από κάποια αρρώστια.''Τότε ο μισθός μας είναι ολόκληρος' μας είπε.

Ενώ μιλούσε, απότομα διπλώθηκε κάτω και έπιανε την κοιλιά του. Καταλάβαμε ότι πάσχει από κήλη.

Ευγενικά μας είπε:
-Με συγχωρείτε...έχω και αυτό...Όμως άντε να πάτε τώρα.

Σκύψαμε να πάρουσε την ευχή του,μας χτύπησε απαλά στο κεφάλι και φύγαμε.

Μέχρι σήμερα δεν είχα φανερώσει τα θαυμαστά γεγονότα που αξιωθήκαμε να ζήσουμε εκείνο το ευλογημένο πρωινό.
Πηγή:http://gero-paisios.blogspot.gr

Οί πειρασμοί στην ζωή μας

Οί πειρασμοί στην ζωή μας

 

Ό  Θεός  επιτρέπει  τους  πειρασμούς  ανάλογα  μέ  τήν  πνευματική  μας  κατάσταση. 
Άλλοτε επιτρέπει νά κάνουμε ένα σφάλμα, λ.χ.  μια μικρή απροσεξία, για να είμαστε άλλη φορά προσεκτικοί καί νά αποφύγουμε ή μάλλον νά προλάβουμε ένα μεγαλύτερο κακό πού θά  μας
έκανε  το  ταγκαλάκι.
Άλλοτε αφήνει  τόν  διάβολο  νά  μάς  πειράζη,  γιά  νά  μάς δοκιμάση.
Δίνουμε δηλαδή εξετάσεις καί αντί κακό ό διάβολος μάς κάνει καλό.
Θυμηθήτε τόν Γερο-Φιλάρετο πού έλεγε:
Τέκνον, έγκατάλειψις Θεού, ούδένα πειρασμόν σήμερα. 
Ήθελε νά παλεύη κάθε μέρα με τους πειρασμούς, γιά νά στεφανώνεται άπό τόν Χριστό.

Ένας δυνατός,  όπως  ό Γερο-Φιλάρετος,  δέν αποφεύγει  τους  πειρασμούς, άλλα  λέει στον
Χριστό:
  Στείλε  μου,  Χριστέ  μου,  πειρασμούς  καί  δώσε  μου  κουράγιο  νά  παλέψω. 
Ένας αδύνατος όμως θά πή: Μήν έπιτρέπης, Χριστέ μου, νά πειρασθώ. ­
Μη είσενέγκης ημάς εις πειρασμόν.... 

Εμείς όμως πολλές φορές, όταν έχουμε έναν πειρασμό, λέμε: ε,  μά είμαι άνθρωπος κι εγώ δέν
αντέχω άλλο!, ενώ θά έπρεπε νά πούμε: Δέν είμαι άνθρωπος  είμαι  παλιάνθρωπος.
Θεέ  μου,  βοήθησε  με  νά  γίνω  άνθρωπος.
Δέν  λέω  νά επιδιώκουμε  εμείς  τους  πειρασμούς,  άλλα,  όταν  έρχωνται,  νά  τους αντιμετωπίζουμε  με καρτερία καί προσευχή. 
Σέ κάθε πνευματική χειμωνιά νά περιμένουμε με υπομονή καί ελπίδα τήν πνευματική άνοιξη. 
Οι μεγαλύτεροι πειρασμοί είναι συνήθως στιγμιαίοι καί, εάν εκείνη τήν στιγμή τους ξεφύγουμε, περνάει καί φεύγει  ή φάλαγγα τών δαιμόνων καί γλυτώνουμε.
Όταν ένωθή ό άνθρωπος  μέ τόν  Θεό,  δέν  έχει  πιά  πειρασμούς.
Μπορεί  ό  διάβολος  νά  κάνη  κακό  στον  Άγγελο;  Όχι, καίγεται.  
Ή  πνευματική  ζωή  είναι  πολύ  απλή  καί  εύκολη  εμείς  τήν  κάνουμε  δύσκολη,  γιατί  δεν αγωνιζόμαστε  σωστά.  Με  λίγη  προσπάθεια  και  πολλή  ταπείνωση  και  εμπιστοσύνη  στον 
Θεό,  μπορεί κανείς να προχώρηση πολύ. Γιατί, όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ό
διάβολος καί, όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν καί πειρασμοί. 
- Γέροντα, ή πτώση σε μιά αμαρτία μπορεί να γίνη κατά παραχώρηση του Θεού;
- Όχι,  είναι  βαρύ  νά  πούμε  ότι  παραχωρεί  ό  Θεός  νά  αμαρτήσουμε.  Ό  Θεός  ποτέ  δεν παραχωρεί νά αμαρτήσουμε. Εμείς κάνουμε παραχωρήσεις καί έρχεται ό διάβολος καί μας
πειράζει. Όταν λ.χ. ύπερηφανεύωμαι, διώχνω τήν θεία Χάρη, φεύγει ό Φύλακας Άγγελος μου,
έρχεται ό άλλος ...άγγελος, ό διάβολος, καί σπάζω τά μούτρα μου. Αυτή είναι δική μου
παραχώρηση, καί όχι τού Θεού.
- Είναι σωστό, Γέροντα, όταν έχουμε μιά πτώση νά λέμε:
Ό πειρασμός μέ έρριξε;
- Πολλές φορές ακούω κι εγώ μερικούς ανθρώπους νά λένε ότι φταίει ό πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ένω φταίνε οί ϊδιοι πού δέν αντιμετωπίζουν σωστά τά πράγματα.
Έπειτα ό πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορεί νά μας έμποδίση άπό το κακό;
Τήν δουλειά του κάνει. 
Νά  μήν  τά  φορτώνουμε  καί  όλα  στον  πειρασμό.
Ένας  υποτακτικός,  πού  ζούσε  σέ  μιά Καλύβη μέ  τον  Γέροντα  του,  μιά φορά πού έμεινε  γιά  λίγο  μόνος  του, πήρε ένα  αυγό,  το έβαλε πάνω σέ ένα κλειδί - ήταν άπό εκείνα τά μεγάλα, τά παλιά κλειδιά - καί άναψε άπό κάτω  ένα  κερί,  γιά  νά  το  ψήση!
Μπαίνει  ξαφνικά  ό  Γέροντας  καί  τον  βλέπει.  ¨Τί  κάνεις εκεί;,  τού  λέει.
Νά,  Γέροντα,  ό  πειρασμός  μέ  έβαλε  νά  ψήσω  έδώ  ένα  αυγό,  τού  λέει  ό υποτακτικός  του.  Καί  τότε  ακούσθηκε  μιά  άγρια  φωνή:  Αυτήν  τήν  τέχνη  έγώ  δέν  τήν ήξερα- άπό  αυτόν
τήν  έμαθα!
Ό  διάβολος  μερικές  φορές  κοιμάται,  καί  εμείς  τον προκαλούμε.

Πηγή:http://gero-paisios.blogspot.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑ'Ι'ΣΙΟΣ.

''Θὰ ἔρθει καιρὸς ποὺ θὰ ἀνεβαινοκατεβαίνουν κυβερνήσεις, θὰ ἐναλλάσσονται τὰ κόμματα, θὰ ἀνακαλοῦνται διατάγματα, θὰ ψηφίζονται νόμοι καὶ θὰ καταργοῦνται ἄλλοι, καὶ θὰ ἐπικρατεῖ σύγχυση καὶ ταραχή''.

Γέροντας Παΐσιος: «Θα τα πάρουν ΟΛΑ από την Ελλάδα... και τότε θα ξεκινήσει η Άνοδος»!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΑΟΥΪΛ (μαθητής Παϊσίου): «Το Άγιο Όρος θα γίνει αυτόνομο! Η ηγεσία της NASA είναι γερμανική...»

Ένας άνθρωπος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Αυτό τι σημαίνει;  Ότι όσα είπε ξεχάστηκαν, ότι όσα άφησε πίσω του χάθηκαν; Ότι δεν μπορεί και από εκεί που βρίσκεται να επηρεάζει τις ζωές άλλων ανθρώπων; Και όμως. Το πιο σπουδαίο πράγμα στη ζωή ενός ανθρώπου είναι να καταφέρει όσα είπε και έκανε να παραμείνουν «ζωντανά» και μετά το θάνατό του. Αυτό είναι το πιο σημαντικό.
Φυσικά, ο γέροντας Παίσιος το κατάφερε αυτό. Δηλαδή, κατάφερε να μείνουν τα λόγια του χαραγμένα στο μυαλό πολλών ανθρώπων, κατάφερε να γίνει μια πνευματική «στάχτη» που σκορπίστηκε παντού και η οποία άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της. Σημάδια προειδοποιητικά, σημάδια καταλυτικά.

Εκείνος που επηρεάστηκε περισσότερο από όλους από τα λόγια του γέροντα Παίσιου δεν είναι άλλος από τον μαθητή του, τον Γεώργιο Τάουϊλ, ο οποίος σήμερα «κουβαλάει» όλα εκείνα τα οποία του είχε πει και του είχε τονίσει ο γέροντας. Τι του είχε πει; Πολλά, πάρα πολλά, μεγάλα, σημαντικά, ανατρεπτικά. Από το 1985 του είχε πει ότι θα έρθει κάποια στιγμή μια μεγάλη οικονομική κρίση στην Ελλάδα και ότι οι Έλληνες θα υποφέρουν, ότι η χώρα θα αντιμετωπίσει πολύ μεγάλη φτώχεια... Ότι ο κόσμος θα αρχίσει να χάνει το νου του μετά από τα τόσα δεινά. Αλλά είχε τονίσει ότι όταν της τα πάρουν όλα, όταν δεν θα έχει τίποτα πια να δώσει, όταν θα γίνουν όλα παρελθόν και μέλλον δεν θα φαίνεται πουθενά, τότε θα αρχίσει η άνοδός της Ελλάδας. Η οποία θα γίνει  λίγο μετά από αυτή την δύσκολη και επώδυνη περίοδο.

Πώς μπορούσε να γνωρίζει ο γέροντας Παίσιος από το 1985 για όλα αυτά; Πως μπορούσε να μιλάει από τότε – που όλα φάνταζαν τόσο ευοίωνα – για πόνο, δυστυχία, εξαθλίωση και επανάκαμψη της χώρας;
Ήθελε τόσο πολύ να προειδοποιήσει. Ήθελε τόσο πολύ να προοϊδεάσει. Ήθελε τόσο πολύ να σκεφτούμε και να καταλάβουμε. Ο μαθητής του Γεώργιος Τάουϊλ ανέφερε και άλλα. Μίλησε λοιπόν για τα όσα γίνονται αυτή τη στιγμή στο Ιράν, στο Ισραήλ, στη Συρία. Μίλησε για το ρόλο των Αμερικανών πίσω από κάθε γεωστρατηγική εξέλιξη και τόνισε ότι σύντομα ίσως το Άγιο Όρος να αποτελεί ένα αυτόνομο κράτος το οποίο θα στηρίζεται οικονομικά και στρατιωτικά  από τον Βλαντιμίρ Πούτιν!

Να σημειώσουμε ότι πριν μόλις λίγες μέρες έγινε συνάντηση του Αντώνη Σαμαρά με εκπροσώπους της Ιεράς Επιστασίας του Αγίου Όρους. Επισήμως αντικείμενο της συνάντησης ήταν το ζήτημα της λειτουργίας των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής. Σύμφωνα όμως με πληροφορίες, οι μοναχοί της Ιεράς Κοινότητας έθεσαν επί τάπητος και άλλα ζητήματα που αφορούν την Αγιορείτικη Πολιτεία... Επίσης, το ζήτημα της φορολόγησης των περιουσιακών στοιχείων των αγιορείτικων μονών απασχολεί έντονα και διαχρονικά την ιερά κοινότητα. Πριν από λίγους μήνες η διπλή σύναξη ζήτησε την απαλλαγή  από την φορολόγηση των εκτός Αγίου Ορους περιουσιακών στοιχείων των ιερών μονών. Μάλιστα, οι Αγιορείτες φέρονται να είναι ιδιαίτερα θορυβημένοι από τις συνεχείς οχλήσεις της Πολιτείας για φορολόγηση. Εξάλλου, εκπρόσωποι της ιεράς κοινότητας σε κάθε ευκαιρία συνάντησης με φορείς του ελληνικού δημοσίου επισημαίνουν το ιδιότυπο καθεστώς που διέπει το Άγιο Όρος.

Και ο μαθητής του Παίσιου συνέχισε να μιλάει... Και είπε για τους μισθοφόρους που χρηματοδοτεί ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας για να σκοτώνουν  στη Συρία. Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας ονομάζεται Αμπντουλάχ μπιν Αμπντούλ Αζίζ Αλ-Σαούντ και είναι ο Μονάρχης της Σαουδικής Αραβίας από το 2005, ετεροθαλής αδερφός του βασιλιά Φαχντ μπιν Αμπντούλ Αζίζ. Ο Αζίζ όμως φαίνεται να ξέρει από «ελιγμούς». Γι’ αυτό και στα βόρεια της Ιορδανίας από τον Ιούλιο του 2012 έχει ανοίξει ο καταυλισμός προσφύγων Ζαατάρι για τους Σύριους που έχουν φύγει από τα σπίτια τους αναμένοντας να τερματιστούν οι εχθροπραξίες. Μέχρι στιγμής, οι Σύριοι που βρίσκονται στο Ζαατάρι ανέρχονται στους 30.000. Μάλιστα, ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας έχει διατάξει τη μετακίνηση 300 φορτηγών προς το Ζαατάρι, για την προμήθεια συνολικά 500 τόνων σιταριού στους Σύριους πρόσφυγες.
Για το τέλος κράτησα το καλύτερο.

Γιατί ο μαθητής του γέροντα Παίσιου επεσήμανε το εξής: αναφερόμενος στην αμερικανική NASA είπε ότι τελικώς η ηγεσία της είναι... γερμανική! Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι κάτι ετοιμάζεται... Ή ότι κάτι ετοιμαζόταν από χρόνια. Εξάλλου, στο παρελθόν έχουμε αναφέρει ότι η  NASA ανήκει ουσιαστικά στους Ιλλουμινάτι, οι οποίοι Ιλλουμινάτι το 1907 μετέφεραν την έδρα τους στο Βερολίνο (από την Ισπανία, τη Βαυαρία και την Πικαρδία), όπου διατηρήθηκε μυστική η δράση τους, μέχρι την εποχή που επικράτησε στη Γερμανία ο χιτλερισμός. Κατόπιν, οι άνθρωποι της έδρασαν σχεδόν επισήμως επί Β΄Παγκοσμίου Πολέμου και στόχευσαν σε διάφορους τομείς, όπως η γενετική, η μοριακή βιολογία, η αστροφυσική, η ... αεροναυτική και το διάστημα, κ.α.

Έτσι, σύμφωνα με πρόσφατες αναφορές, εμπειρογνώμονες από τη NASA σκοπεύουν να λύσουν το πρόβλημα... της συμπίεσης του χώρου και του χρόνου. Ο ειδικός μηχανικής υποστήριξης της NASA, ο Γερμανός Δρ. White, επισημαίνει ότι:  «παρ 'όλες τις τεχνολογικές προόδους στην εξερεύνηση του διαστήματος βρισκόμαστε ακόμα σε επίπεδο ανθρώπων των σπηλαίων. Το μόνο που καταφέραμε μέχρι σήμερα είναι  να βάλουμε σε τροχιά γύρω από τη Γη δορυφόρους και έναν διαστημικό σταθμό, όπου απλά μερικές φορές οι άνθρωποι έρχονται να ζήσουν και να εργαστούν για μικρό χρονικό διάστημα, καθώς και να στείλουμε μερικά ρομπότ στον Άρη.

Ο κύριος στόχος της εξερεύνησης του διαστήματος σε μακροπρόθεσμη βάση είναι να δημιουργήσει μια αποικία όπου οι άνθρωποι θα μπορούν να ζήσουν μόνιμα. Αλλά η πτήση για μακρινά αστέρια περιπλέκεται από το γεγονός ότι κανένα σωματίδιο που έχει μάζα και  φορτίο δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός...»
Ωστόσο, οι επιστήμονες της NASA έχουν βρει μια σχεδόν λύση. Για παράδειγμα, βρέθηκε ότι ο χρόνος μπορεί να επιταχυνθεί ή να επιβραδυνθεί από δυνάμεις μεγάλης κλίμακας, όπως μια πυρηνική έκρηξη!!! Δυνητικά, ένα κατά κάποιο τρόπο αλλιώτικο διαστημόπλοιο θα έχει κινητήρα ικανό να παράγει μια λανθάνουσα φούσκα που θα αποθηκεύει ενέργεια και θα επιβραδύνει το χρόνο μπροστά και πίσω από το σκάφος και το πλήρωμά του. Όλα αυτά θα επιτρέψουν ταχύτερα ταξίδια μεγάλων αποστάσεων.

Ετσι, ένα τέτοιο «πλοίο» θα μπορούσε να διανύσει μία αχανή απόσταση σε λίγες ημέρες, ενώ στη Γη θα έχουν περάσει αρκετές εβδομάδες.
Εάν τα διαστημόπλοια αυτά πραγματικά κατασκευαστούν, θα είναι παρόμοια με το διαστημικό σκάφος από την ταινία Star Treck στο οποίο το πλήρωμα ταξίδευε στο διαγαλαξιακό διάστημα περνώντας σε άλλες διαστάσεις. Όπως αντιλαμβάνεστε, οι ειδικοί προσπαθούν να ξεκινήσουν μια πειραματική επιβεβαίωση των υπολογισμών τους, και, αν επιβεβαιωθεί, στο εγγύς μέλλον, μπορείτε να περιμένουμε ταξίδια στους πλησιέστερους εξωπλανήτες μας, όπου μπορεί να υπάρχουν πιθανές συνθήκες διαβίωσης.

Και αν δεν ικανοποιηθήκατε με όλα τα παραπάνω θα πρέπει να γνωρίζετε ότι χθες και προχθές ο Σύλλογος Ερασιτεχνικής Αστρονομίας (ΣΕΑ) σε συνεργασία με το Hackerspace.gr (HSGR) πραγματοποίησαν εκδήλωση  στο NASA International Space Apps Challenge 2013, στην Αθήνα! Το International Space Apps Challenge 2013 ήταν μια διήμερη εκδήλωση, κατά τη διάρκεια της οποίας, πολίτες από όλο το κόσμο συνεργάστηκαν για την επίλυση προβλημάτων διαστημικής τεχνολογίας και κοινωνικών αναγκών, υπό την αιγίδα της NASA!

Μύριαμ Νικολαΐδου-Ντενίση
Δημοσιογράφος-Επικοινωνιολόγος

Πηγή:elora.gr

Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι.

- Γέροντα, μαθαίνω για την ταλαιπωρία των δικών μου. Θα τελειώσουν ποτέ τα βάσανά τους;

- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι. Εάν όμως τις εξετάσουμε πνευματικά, είστε ευτυχισμένοι, και στην άλλη ζωή θα σας ζηλεύουν όσοι θεωρούνται σε τούτη την ζωή ευτυχισμένοι. Με αυτόν τον τρόπο ασκούνται και οι γονείς σου, μια που τον αρχοντικό τρόπο, τον πνευματικό, δεν τον γνωρίζουν ή δεν τον καταλαβαίνουν. Πάντως, κρύβεται ένα μυστήριο στις δοκιμασίες του σπιτιού σου, αλλά και σε ωρισμένα άλλα σπίτια, ενώ γίνεται τόση προσευχή! «Τις οίδε τα κρίματα του Θεού;». Ο Θεός να βάλη το χέρι Του και να δώση τέρμα στις δοκιμασίες.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Άγιος Γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης

- Γέροντα, νιώθω σαν εμπόδια για την πνευματική πρόοδο την κρίση, την λογική και την ανθρώπινη δικαιοσύνη που έχω.

 - Και βέβαια είναι εμπόδια για την πνευματική πρόοδο, γιατί φεύγει η Χάρις του Θεού. Μένει μετά ο άνθρωπος χωρίς την θεία βοήθεια και πέφτει και σπάζει τα μούτρα του. Η κρίση και η ανθρώπινη δικαιοσύνη είναι κατά κανόνα άδικες. Η δικαιοσύνη του Θεού είναι αγάπη, μακροθυμία, επιείκεια. Το μικρόβιο της πνευματικής σου αρρώστιας είναι ότι εξετάζεις τα πράγματα με την ανθρώπινη λογική. Το φάρμακο το δραστικό είναι οι καλοί λογισμοί. Όταν ο άνθρωπος σκέφτεται δεξιά, έχη δηλαδή καλούς λογισμούς, αυξάνει η χωρητικότητα της καρδιάς. Επειδή χρησιμοποιείς πολύ την λογική,  χρειάζεται να προσέξης πολύ τους λογισμούς σου, γιατί και τα συμπεράσματα που βγάζεις με την λογική είναι ανθρώπινα και όχι πνευματικά και αγιασμένα.

 - Γέροντα, γιατί πέφτω τόσο συχνά στην κατάκριση;

 - Σ΄ εσένα φταίνε τα Νομικά που σπούδασες, και κρίνεις έτσι. Πολλές φορές ορισμένες σπουδές ή ένα επάγγελμα καλλιεργούν, κατά κάποιο τρόπο, μια ξερή λογική. Η λογική είναι η αρρώστια των διανοουμένων. Είναι στο μεδούλι τους. Ενώ έχεις καρδιά, η λογική πάει πιο μπροστά από την καρδιά σου.

 Είναι μερικοί που έχουν πολλή λογική και κρίση με εγωισμό, δεν παραδέχονται κανέναν. Ζητούν το απόλυτο από τους άλλους και όχι από τον εαυτό τους, αναπαύονται στις αδυναμίες τους και κατηγορούν τους άλλους. Πράγματα πολύ παράξενα! Εξωτερικά είναι σχηματισμένοι, έχουν φτιάξει δηλαδή έναν εξωτερικό άνθρωπο γεμάτο υποκρισία και δεν έχουν ίχνος απλότητος. Αυτή είναι και η διαφορά Ευρωπαίων και Ελλήνων, και όταν λέω «Ελλήνων», εννοώ το ορθόδοξο πνεύμα. Τον Ευρωπαίο δεν μπορείς να καταλάβης πότε μπορείς να τον πλησιάσης και πότε όχι. Πάντα «καλώς ορίσατε» λέει με ένα ψεύτικο χαμόγελο. Ενώ τον Έλληνα τον καταλαβαίνεις. Έχει χαρά; Το δείχνει. Έχει μούτρα; Το δείχνει, μια κανονίζεις.

 - Τι φταίει, Γέροντα, όταν κανείς κρίνη ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις, και μάλιστα ταχύτατα;

 - Κινείται μόνο με την λογική, εργάζεται ο εγκέφαλος, και αυτό είναι το αποτέλεσμά του. Καλά είναι σ΄ αυτούς που έχουν κάμποσο μυαλό, να πάρη ο Θεός το κατσαβιδάκι και να το στρίψη λίγο. Όσο αδειάζει το μυαλό, τόσο Χάρη γεμίζει ο άνθρωπος. Όταν λέω μυαλό, εννοώ την κρίση την ανθρώπινη, τον εγωισμό, την αυτοπεποίθηση. Από την στιγμή όμως που θα καταλάβη κανείς ότι δεν έχει σωστή κρίση και πη, «έχω κρίση κοσμική, η κρίση μου δεν έχει θείο φωτισμό και θα κάνω λάθος, γι΄ αυτό δεν πρέπει να την χρησιμοποιώ», τότε ο Θεός θα τον φωτίση, θ αγίνη διακριτικός και θα διακρίνη ποιο είναι το σωστό.

 Ο πειρασμός αχρηστέυη έξυπνους ανθρώπους με την «κατ΄ όψιν» κρίση. Όταν ο άνθρωπος έχη το ανθρώπινο στοιχείο μέσα του, κρίνει ανθρώπινα και εγκληματεί. Πρέπει να φύγη το ανθρώπινο στοιχείο, για να γίνη η κρίση του θεϊκή. Η κοσμική κρίση είναι λανθασμένη κρίση. Πόσες αδικίες γίνονται! Πόσες φορές κολάζεται κανείς! Γι΄ αυτό πάντα να φέρνετε καλό λογισμό, για να εξασφαλίζετε την ψυχή σας. Ο άνθρωπος είναι μυστήριο, δεν μπορείς να ξέρης τι κάνει! Μια φορά το Πάσχα, μετά την Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως, καθήσαμε λίγο σε ένα Καλύβι να φάμε τυρί και αυγό. Δίπλα μου καθόταν ένας μοναχός που είναι αγωγιάτης, μεταφέρει ξύλα. Τον βλέπω, κάνει στην άκρη αυτό που του πρόσφεραν. «Φάε», του λέω. «Καλά, καλά, θα φάω», μου λέει. Τον βλέπω μετά, πάλι δεν έτρωγε. «Φάε, του ξαναλέω, σήμερα Πάσχα είναι». «Ευλόγησον, Γέροντα, μου λέει, εγώ, όταν κοινωνάω, δεν τρώω, στις 2 το απόγευμα θα φάω». Από την προηγούμενη ημέρα νηστικός και θα έτρωγε το απόγευμα! Βλέπεις από ευλάβεια τι έκανε; Και οι άλλοι μπορεί να τον θεωρούσαν έναν απλό αγωγιάτη.

 Ο άνθρωπος είναι μυστήριο! Και αν σε έβαλαν να κρίνης, να σκεφθής: «Είναι αυτή η κρίση θεϊκή ή είναι γεμάτη εμπάθεια;» Είναι δηλαδή ανιδιοτελής ή γεμάτη ιδιοτέλεια; Να μην έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας ούτε στην κρίση σας. Υπάρχει μέσα πολύς εγωισμός, όταν κανείς κρίνη. Εμένα με βάζουν να κρίνω ένα θέμα και ενώ δεν θέλω, αλλά αναγκάζομαι και το κάνω, και παρ΄ όλο που κρίνω με ανιδιοτέλεια και αμερόληπτα, όταν πάω να κάνω προσευχή, δεν νιώθω, ας υποθέσουμε, εκείνη την γλυκύτητα που νιώθω άλλες φορές. Όχι ότι με πειράζει η συνείδησή μου για κάτι, αλλά γιατί έκρινα σαν άνθρωπος. Πόσο μάλλον όταν η κρίση είναι λανθασμένη ή έχη μέσα και την δικαιολογία ή ανθρώπινα κριτήρια! Είναι μεγάλη υπόθεση η κρίση. Η κρίση είναι του Θεού. Είναι φοβερό! Δεν έχει σημασία αν έχη καλή διάθεση αυτός που είναι στην θέση να κρίνη. Σημασία έχει τι βγάζει με την κρίση του.

 Χρειάζεται πολλή διάκριση. Φυσικά, όλοι οι άνθρωποι έχουμε λίγη διάκριση, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς δεν την χρησιμοποιούμε για τον εαυτό μας αλλά για τους συνανθρώπους μας (για να μη… διακριθούν, δηλαδή για να μην αναδειχθούν). Έτσι την μολύνουμε με την κρίση και κατάκριση και την απαίτηση να διορθωθούν οι άλλοι, ενώ θα έπρεπε να έχουμε απαίτηση μόνον από τον εαυτό μας, που δεν αποφασίζει να πάρη τον πνευματικό αγώνα στα ζεστά και να κόψη τα πάθη του, για να ελευθερωθή η ψυχή μας και να πετάξη στον Ουρανό.

9) Βλ. Ιω. 7, 24

(ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ – ΛΟΓΟΙ Α΄ – ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ)

Πηγή:gerontes.gr

«Ἦν ἐν τῇ ἐρήμῳ πειραζόμενος…»

Κάποια ἡμέρα ἔκανε ἐργόχειρο λέγοντας τήν εὐχή καθισμένος σέ ἕνα βρά-
χο, ἐνῶ ἀπό κάτω ὑπῆρχε βαθύς γκρεμός. Παρουσιάζεται ὁ διάβολος καί τοῦ
λέγει:
– Πήδα κάτω, Παΐσιε˙ σοῦ ὑπόσχομαι, δέν θά πάθεις τίποτε.
Ὁ Γέροντας συνέχισε ἀτάραχος τήν εὐχή καί τό ἐργόχειρό του. Δέν ἔδωσε ση-
μασία στόν διάβολο. Ὁ πειρασμός συνέχισε νά τόν παρακινῆ νά πηδήση στόν

γκρεμό ἐπαναλαμβάνοντας τήν ἴδια ὑπόσχεση. Αὐτό κράτησε μιάμιση ὥρα πε-
ρίπου.
Στό τέλος παίρνει μιά πέτρα καί τήν ρίχνει στόν γκρεμό λέγοντας στόν δι-
άβολο:
– Ἄντε νά σοῦ ἀναπαύσω τόν λογισμό σου.
Ὁ διάβολος, ἀφοῦ ἀπέτυχε νά τόν ρίξη στόν γκρεμό, τοῦ λέγει δῆθεν μέ θαυ-
μασμό:
– Τέτοια ἀπάντηση οὔτε ὁ Χριστός δέν μοῦ ἔδωσε. Ἐσύ καλύτερα ἀπάντησες.
– Ὁ Χριστός εἶναι Θεός. Δέν εἶναι σάν καί μένα τόν καραγκιόζη. «Ὕπαγε
ὀπίσω μου σατανᾶ».
Καί ἔτσι, μέ τήν ἐνοικοῦσα θεία χάρι, ἀπέφυγε τόν πρῶτο πειρασμό νά πη-
δήση στόν γκρεμό, νά τσακισθῆ στά βράχια˙ ἀκόμη ἀπέφυγε καί τόν βαθύτερο
γκρεμό τῆς ὑπερηφανείας, νά δεχθῆ τόν ἔπαινο τοῦ διαβόλου, θεωρώντας τόν

ἑαυτό του ἀνώτερο ἀπό τόν Χριστό.
Πηγή:elderpaisios

Ο ΝΕΟΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΑΡΗ, ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

Ο νέος προπονητής του Άρη, Σέρβος Ζόραν Μιλίνκοβιτς, μιλώντας σε οπαδική εφημερίδα της ομάδας πέραν όλων των άλλων αγωνιστικών και μη θεμάτων μίλησε και για τον Γέροντα Παΐσιο και την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος.

Ακολουθεί το συγκεκριμένο απόσπασμα: 

Θέλετε να μας πείτε, δηλαδή, ότι η όλη κατάσταση στην Ελλάδα δε σας προβλημάτισε καθόλου στην απόφαση σας ν’ αποδεχτεί τη πρόταση του Άρη;

«Σας ξανατονίζω, ποτέ δε βάζω το οικονομικό, ως πρωταρχικό κριτήριο στο μυαλό μου. Για μένα, το θέμα της κρίσης, είναι ένα κοινό πρόβλημα που τ’ αντιμετωπίζει όλη η Ευρώπη. Για μας η Ελλάδα, πάντα, αποτελούσε το πρότυπο ανάπτυξης κι ευημερίας κι είναι πολύ κρίμα, για μια χώρα, με τέτοια ιστορία και προσφορά στην ανθρωπότητα να τραβάει όλα αυτά που τραβάει σήμερα. Εύχομαι, το συντομότερο δυνατό, η χώρα σας, που για μένα αποτελεί την ιστορικότερη της Ευρώπης, να βγει απ’ αυτή τη κρίση. Με την Ελλάδα, όπως και τους περισσότερους συμπατριώτες μου, με συνδέουν πολλά. Έχω πάει πάρα πολλές φορές στο Άγιο Όρος και καταλαβαίνω, απόλυτα, όλα αυτά που περνάει τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός λαός. Κάτι που προέβλεπε και ο Γέροντας Παίσιος στα βιβλία του…».

Σας βλέπουμε ιδιαίτερα ενημερωμένο…

«Πιστεύω πάρα πολύ στη θρησκεία κι ειδικά για τον Πατέρα Παισιο, ο σεβασμός που τρέφω για το πρόσωπο του είναι τεράστιος. Όχι, μόνο έχω διαβάσει όλα τα βιβλία του, αλλά για μένα αποτελούν δρόμο και τολμώ να πω ότι, δεν πάω πουθενά χωρίς αυτά… Είναι κάτι που πρώτη φορά, λέω δημόσια…» Πηγή:agioritikovima.gr

Γέροντας Πα'ί'σιος

”Όλα να τα θυσιάζετε για τον Χριστό.Τον Χριστό,όμως,για τίποτα και για κανέναν.”

Γέροντας Παϊσιος: «Οι αδικημένοι είναι τα αγαπημένα παιδιά του Θεού»

Ο Γέροντας Παϊσιος έλεγε πως οι αδικημένοι είναι από τα αγαπημένα παιδιά του Θεού. ‘Αραγε το έλεγε για να παρηγορήσει τους πολλούς  αδικημένους αυτής της κοινωνίας και να τους δώσει κουράγιο; Η απάντηση δική σας...

"Αν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ο Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Ενώ ήταν Θεός, κατέβηκε στην γη από πολλή αγάπη και κλείσθηκε εννιά μήνες στην κοιλιά της Παναγίας.
Ύστερα, τριάντα χρόνια έζησε αθόρυβα. Από δεκαπέντε μέχρι τριάντα χρόνων δούλευε μαραγκός στους Εβραίους. Και τι εργαλεία είχαν τότε; Ξύλινα πριόνια χρησιμοποιούσαν, με κάτι καβίλιες ξύλινες.
Τού έδιναν και κάτι σανίδια…και Τού έλεγαν: "Φτιάξε αυτό, φτιάξε εκείνο…". Και πώς να τα πλανίση; Πλανίζονταν μ' εκείνα τα γύφτικα σίδερα, που χρησιμοποιούσαν τότε για πλάνες; Ξέρεις τι ζόρικα είναι; Άντε ύστερα, τρία χρόνια ταλαιπωρία! Ξυπόλητος να πηγαίνη από εδώ - από εκεί, για να κηρύττη! Θεράπευε αρρώστους, με λάσπη άνοιγε τα μάτια των τυφλών, και αυτοί ζητούσαν πάλι σημεία. Έβγαζε τα δαιμόνια από τους δαιμονισμένους, αλλά δυστυχώς οι αχάριστοι άνθρωποι Τού έλεγαν πώς είχε δαιμόνιο! Και ενώ τόσοι είχαν μιλήσει και προφητεύσει γι΄ Αυτόν, τόσα θαύματα έκανε, και τελικά ονειδισμούς, σταύρωμα.
Γι΄ αυτό οι αδικημένοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού. Γιατί ως αδικημένοι έχουν στην καρδιά τους τον αδικημένο Χριστό και αγάλλονται στην εξορία και στην φυλακή σαν να βρίσκονται στον Παράδεισο, διότι, όπου Χριστός εκεί Παράδεισος"
Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Γ΄, Πνευματικός Αγώνας, έκδοση Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος", Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 2001, σσ. 71-72.

Πηγή:newsbomb.gr

Αντιμετώπιση περιπτώσεων απελπισίας............Γέροντας Πα'ι'σιος

Ήρθε κάποιος νεαρός αναστατωμένος και μου είπε: «Γέροντα, δεν πρόκειται να διορθωθώ. Μου είπε ο πνευματικός μου: ''αυτά είναι και κληρονομικά ...;''». Τον είχε πιάσει απελπισία.

Εγώ, όταν μου πη κάποιος ότι έχει προβλήματα κ.λπ., θα του πω: «Αυτό συμβαίνει γι' αυτόν και γι' αυτόν τον λόγο· για ν' αλλάξης, πρέπει να κάνης εκείνο κι εκείνο». Έχει λ.χ. κάποιος έναν λογισμό που τον βασανίζει και δεν κοιμάται, παίρνει χάπια για το κεφάλι, για το στομάχι και με ρωτάει: «Να κόψω τα χάπια;». «Όχι, του λέω, να μην κόψης τα χάπια. Να πετάξης τον λογισμό που σε βασανίζει και ύστερα να τα κόψης. Αν δεν πετάξης τον λογισμό, έτσι θα πας· θα ταλαιπωρήσαι». Γιατί, τι θα ωφελήση να κόψη τα χάπια, όταν κρατάη μέσα του τον λογισμό που τον βασανίζει;

Καλά είναι ο πνευματικός να μη φθάνη μέχρι του σημείου να ανάβη κόκκινο φως· να ανέχεται λίγο μία κατάσταση, αλλά φυσικά πρέπει και ο άλλος να δουλεύη σωστά, για να βοηθηθή. Ένας νεαρός ζόρισε κάποια φορά την αρραβωνιαστικιά του - ποιος ξέρει τι της έλεγε; - και εκείνη από την αγανάκτησή της πήρε το αυτοκίνητο και έφυγε και στον δρόμο σκοτώθηκε.

Μετά ο νεαρός ήθελε να αυτοκτονήση, γιατί ένιωθε ότι αυτός έγινε αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα. Όταν ήρθε και μου το είπε, αν και στην ουσία είχε κάνει έγκλημα, τον παρηγόρησα και τον έφερα σε λογαριασμό. Έπειτα όμως το έρριξε τελείως έξω, έγινε τελείως αδιάφορος, βρήκε εν τω μεταξύ και μια άλλη. Όταν ξαναήρθε μετά από δύο-τρία χρόνια, του έδωσα ένα τράνταγμα γερό, γιατί τότε δεν υπήρχε κίνδυνος να αυτοκτονήση.

Χρειαζόταν το τράνταγμα, αφού δεν υπήρχε αναγνώριση. «Δεν καταλαβαίνεις, του είπα, ότι έκανες φόνο, ότι έγινες αιτία και σκοτώθηκε η κοπέλα;». Αν δούλευε σωστά, θα συνέχιζε να υποφέρη, αλλά θα ανταμειβόταν με θεϊκή παρηγοριά· δεν θα έφθανε σ' αυτήν την κατάσταση την αλήτικη της αδιαφορίας.

Θέλει δηλαδή πολλή προσοχή. Κάνει κάποιος ένα σφάλμα και πέφτει στην απελπισία. Εκείνη την στιγμή μπορεί να τον παρηγορήσης, αλλά, για να μη βλαφθή, χρειάζεται και το δικό του φιλότιμο. Μια φορά είχε έρθει στο Καλύβι ένα νέο παιδί απελπισμένο, γιατί έπεφτε σε σαρκική αμαρτία και δεν μπορούσε να απαλλαγή από αυτό το πάθος.

Είχε πάει σε δύο πνευματικούς που προσπάθησαν με αυστηρό τρόπο να το βοηθήσουν να καταλάβη ότι είναι βαρύ αυτό που κάνει. Το παιδί απελπίσθηκε. «Αφού ξέρω ότι αυτό που κάνω είναι αμαρτία, είπε, και δεν μπορώ να σταματήσω να το κάνω και να διορθωθώ, θα κόψω κάθε σχέση μου με τον Θεό».όταν άκουσα το πρόβλημά του, το πόνεσα το καημένο και του είπα: «Κοίταξε, ευλογημένο, ποτέ να μην ξεκινάς τον αγώνα σου από αυτά που δεν μπορείς να κάνης, αλλά από αυτά που μπορείς να κάνης. Για να δούμε τι μπορείς να κάνης, και να αρχίσης από αυτά.

Μπορείς να εκκλησιάζεσαι κάθε Κυριακή;». «Μπορώ», μου λέει. «Μπορείς να νηστεύης κάθε Τετάρτη και Παρασκευή;». «Μπορώ». «Μπορείς να δίνης ελεημοσύνη το ένα δέκατο από τον μισθό σου ή να επισκέπτεσαι αρρώστους και να τους βοηθάς;». «Μπορώ». «Μπορείς να προσεύχεσαι κάθε βράδυ, έστω κι αν αμάρτησες, και να λες ''Θεέ μου, σώσε την ψυχή μου'';». «Θα το κάνω, Γέροντα», μου λέει. «Άρχισε λοιπόν, του λέω, από σήμερα να κάνης όλα αυτά που μπορείς, και ο παντοδύναμος Θεός θα κάνη το ένα που δεν μπορείς».

Το καημένο ηρέμησε και συνέχεια έλεγε: «Σ' ευχαριστώ, πάτερ». Είχε, βλέπεις, φιλότιμο και ο Καλός Θεός το βοήθησε.

πατηρ Παϊσιος
Πηγή: http://parratiritis.blogspot.gr/2011

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΠΟΡΕΙΤΟΥ: Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα.

ΛΟΓΟΙ Γ’
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
“ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ”
ΣΟΥΡΩΤΗ

Όποιος δεν έχει νιώσει την ανώτερη χαρά, την παραδεισένια, δεν έχει δηλαδή πνευματικές εμπειρίες, εύκολα μπορεί να πλανηθή, αν δεν προσέξη. Ο διάβολος είναι πονηρός. Ερεθίζει λίγο την καρδιά του ανθρώπου και τον κάνει να αισθάνεται μια ευχαρίστηση, οπότε τον πλανάει, δίνοντάς του την εντύπωση ότι η ευχαρίστηση αυτή είναι πνευματική, θεία. Κλέβει την καρδιά και νομίζει ο άνθρωπος πως πάει καλά. «Δεν ένιωσα, ταραχή», λέει. Ναι, αλλά αυτό που ένιωσες δεν είναι η πραγματική, η πνευματική χαρά. Η πνευματική χαρά είναι κάτι το ουράνιο.

Ο διάβολος μπορεί να παρουσιασθή και σαν άγγελος ή σαν άγιος. Ο καμουφλαρισμένος δαίμονας σε άγγελο ή σε άγιο σκορπάει ταραχή – αυτό που έχει -, ενώ ο πραγματικός Άγγελος ή Άγιος σκορπάει πάντα χαρά παραδεισένια και αγαλλίαση ουράνια.

     Ο ταπεινός και καθαρός άνθρωπος, ακόμη και άπειρος να είναι, διακρίνει τον Άγγελο του Θεού από τον δαίμονα που παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, γιατί έχει πνευματική καθαρότητα και συγγενεύει με τον Άγγελο. Ενώ ο εγωιστής και σαρκικός πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο. Όταν ο διάβολος παρουσιάζεται σαν άγγελος φωτός, αν ο άνθρωπος βάλη έναν ταπεινό λογισμό, εξαφανίζεται…

Πηγή:gerontes.gr

«Ἔχεις σπασμένα πόδια».

Γραπτή μαρτυρία Κωνσταντίνου... ἀπό Ἀ.:
«Ἦταν ἡ πρώτη φορά πού πήγαινα στόν π. Παΐσιο. Μέ ρώτησε:
– Κώστα, πῶς ἦρθες ἐδῶ; Ἐσύ ἔχεις σπασμένα πόδια.
»Καί συνέχισε:
– Κώστα, ὁ Θεός γιά νά τήν πάρη, τήν ἀγάπησε πιό πολύ.
– Ποιά πάτερ; Ρώτησα μέ ἀπορία.
– Τή μνηστή σου.
»Πράγματι, τό 1991 εἶχα πάθει σοβαρό ἀτύχημα, εἶχα σπάσει τά πόδια μου
καί σκοτώθηκε ἡ μνηστή μου».

Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄ 1) «Ἡ πιστὴ σύζυγος»

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
"ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ" 
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Μέρος Πρώτο  - Κεφάλαιο 2ον

Γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ οἰκογένεια

 «Ἡ πιστὴ σύζυγος»

-Γέροντα, μιὰ γυναίκα τὴν ἐγκατέλειψε ὁ ἄνδρας της, πῆρε καὶ τὸ παιδὶ, καὶ ἔχει σχέσεις μὲ δὺο ἄλλες γυναὶκες.  Μὲ ρώτησε τί νὰ κάνη.
-Νὰ τῆς πῆς, ὅσο μπορεῖ, νὰ κάνη ὑπομονή, προσευχή, καὶ νὰ φέρεται μὲ καλοσύνη.  Νὰ περιμένη· νὰ μὴ διαλύσει τὸν γάμο ἡ ἴδια.  Κάποιος περιφρονοῦσε τὴν γυναίκα του, τὴν κακαμεταχειριζόταν, καὶ αὐτὴ τὰ ἀνατιμετώπιζε  ὅλα μὲ ὑπομονὴ καὶ καλοσύνη, μέχρι ποὺ πέθανε σχετικὰ νέα. Ὅταν ἔκαναν τὴν ἐκταφή της, βγῆκε ἀπὸ τὸν τάφο μία εὐωδία.
Ἀπόρησαν ὅσοι βρίσκονταν ἐκεῖ.
Βλέπετε, αὐτὴ ἀντιμετώπιζε τὰ πάντα μὲ ὑπομονὴ σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, γι’ αὐτὸ δικαιώθηκε στὴν ἄλλη ζωή.
Ἔχω ὑπ’ ὄψιν μου καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση.  Ἕνα κοσμικὸ παιδὶ εἶχε συμπαθήσει μιὰ κοπέλα ποὺ ζοῦσε πνευματικά.  Γιὰ νὰ τὸν συμπαθήση καὶ ἡ κοπέλα, προσπαθοῦσε νὰ ζῆ κι αὐτὸς πνευματικά, ἐκκλησιαζόταν κ.λπ.  Τελικὰ παντρεύτηκαν.  Μετὰ ὅμως ἀπὸ χρόνια ἐκεῖνος ἄρχισε πάλι τὴν κοσμικὴ ζωή.

Πατήστε εδώ για να διαβάσετε περισσότερα »

Φιλότιμο.

Φιλότιμο, κατά τόν Γέροντα, «εἶναι εὐλαβικό ἀπόσταγμα τῆς καλωσύνης, ἡ
λαμπικαρισμένη ἀγάπη τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου. Τότε ἡ καρδιά του εἶναι γεμάτη
ἀπό μεγάλη εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό καί τούς συνανθρώπους του, καί ἀπό
πνευματική λεπτότητα (εὐαισθησία), προσπαθεῖ νά ἀνταποδώση καί τήν παρα-
μικρή καλωσύνη πού τοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι». ῞Ο,τι γίνεται πέρα ἀπό καθῆκον καί
ὑποχρέωση, χωρίς νά ζητηθῆ, ἀπό ἀνιδιοτελῆ ἀγάπη, αὐτό εἶναι τό φιλότιμο.
῞Ολες οἱ ἐνέργειες τοῦ Γέροντα χαρακτηρίζονται ἀπό αὐτήν τήν ἀρετή. Ἀπό
τήν ἁπλῆ βοήθεια σέ κάποιον, ὥς τήν αὐτοθυσία του στόν πόλεμο γιά νά μήν
κινδυνεύσουν καί σκοτωθοῦν ἄλλοι, καί ἐν συνεχείᾳ στήν μοναχική ζωή, μέ το-
ύς φιλότιμους ἀγῶνες του πού ξεπερνοῦσαν τήν ἀντοχή του. Τόν συγκινοῦσε,
ὅταν ἔβλεπε καί στούς ἄλλους φιλότιμο. ῎Ελεγε: «Νά κινούμαστε μέ φιλότιμο.
Τά φιλότιμα παιδιά προσέχουν, πῶς νά ξεκουράσουν καί νά εὐχαριστήσουν
τούς γονεῖς. Ἐμεῖς οἱ μοναχοί νά γνωρίζουμε τί ἀναπαύει τόν Γέροντα καί νά
τό κάνουμε πρίν μᾶς τό πῆ. Νά ἔχετε φιλότιμο καί νά μήν ἐκμεταλλεύεστε τήν
καλωσύνη τῶν ἄλλων. Ὁ φιλότιμος βομβαρδίζεται ἀπό εὐλογία, ἐνῶ ὁ γκρινιά-
ρης γεννᾶ κακομοιριά. Ἡ καρδιά δέν καθαρίζεται μέ «κλίν»30, ἀλλά μέ φιλότιμο.
Νά μήν ἀφήνουμε τόν ἄλλον νά κουράζεται. Νά γινώμαστε θυσία. Μιά γυναί-
κα ἔλεγε: «Ἀφοῦ ὁ Χριστός πικράθηκε καί ἐγώ τόν πίκρανα, δέν θέλω νά ἔχω
χαρά». Καί εἶχε μιά χαρά! ῎Ελεγε στούς ἄλλους νά προσευχηθοῦν νά μήν ἔχη
χαρά, ἀλλά νά πονᾶ γιά τόν Χριστό. Τί φιλότιμο! Καί ὅσο ἔλεγε αὐτά, ἄλλη τό-
ση χαρά καί ἀγαλλίαση εἶχε. Αὐτή βγῆκε ἀπό τόν ἑαυτό της».
Συνιστοῦσε ὁ Γέροντας: «Νά κάνουμε τό καλό ὄχι ὠφελιμιστικά, οὔτε νομικά,

ἀλλά ἀπό ἀγάπη πρός τόν Θεό. Τότε ὄχι μόνο μέ εὐκολία κάνω ὅ,τι ὑποχρεοῦ-
μαι, ἀλλά θυσιάζω καί ὅ,τι δικαιοῦμαι».
Τό φιλότιμο, αὐτή ἡ χαρακτηριστική του ἀρετή, λαϊκό τόν ἀνέδειξε εὐεργέτη,

στρατιώτη ἥρωα καί μοναχό Ἅγιο.
Πηγή:elderpaisios.blogspot.gr

Ἐμπιστοσύνη στήν θεία πρόνοια.

Ἐμπιστοσύνη στήν θεία πρόνοια.

Ὁ Γέροντας εἶχε μεγάλη πίστη στόν Θεό καί τελεία ἐμπιστοσύνη στήν θεία
πρόνοια, γι᾿ αὐτό ἔλεγε: «Εἶμαι σίγουρος χίλια τοῖς ἑκατό, ἄν δώσω τώρα σέ κά-

ποιον αὐτό τό πλεκτό, μέχρι νά πάω στό Καλύβι μου, ὁ Θεός θά μοῦ στείλει ἄλ-
λο. Ἀλλά στήν ἀρχή, γιά νά μᾶς δοκιμάση31, μᾶς ἀφήνει λίγο καί νά κρυώσουμε
καί νά ἀρρωστήσουμε καί ἐκεῖ χρειάζεται προσοχή. Νά μήν πῆ κανείς «Χριστέ
μου, ἐγώ γιά τήν ἀγάπη σου τό ἔδωσα καί σύ μ᾿ ἄφησες νά ἀρρωστήσω;».
Ἡ ἐλπίδα, πού «οὐδέποτε καταισχύνει», τόν συνώδευε σέ ὅλη του τήν ζωή
καί περισσότερο στίς δυσκολίες. Μέσα στό σκότος καί στήν ὁμίχλη μιλοῦσε γιά
ξαστεριά. «῞Ολα θά πᾶνε καλά, μέ τήν χάρι τοῦ Θεοῦ», ἔλεγε σέ ἀπεγνωσμέ-
νες ψυχές. Σέ κάποιον πού ἀνησυχοῦσε γιά τίς ἐχθρικές ἐπιβουλές ἐναντίον
τῆς Πατρίδος, ἔδωσε τήν ἑξῆς ἐλπιδοφόρο ἀπάντηση: «Κι ἄν μοῦ ποῦν ὅτι δέν
ὑπάρχει κανείς ῞Ελληνας, ἐγώ δέν ἀνησυχῶ. Μπορεῖ ὁ Θεός νά ἀναστήση ἕναν
῞Ελληνα. Φθάνει καί ἕνας». Ἀκόμη πίστευε: «Καί ἕνας Χριστιανός νά μείνη μό-
νο, ὁ Χριστός θά κάνει τό σχέδιό Του». ῞Οταν ἄλλοι μιλοῦσαν γιά δυσάρεστες
μελλοντικές ἐξελίξεις στό Ἔθνος καί ἔσπερναν τόν φόβο, ὁ Γέροντας μετέδιδε
αἰσιοδοξία καί ἐλπίδα˙ μιλοῦσε γιά ἀναστημένη Ἑλλάδα καί γιά ἀνάκτηση τῆς
Ἁγια-Σοφιᾶς. «Ὑπάρχει καί Θεός˙ τόν Θεό ποῦ τόν ἔχεις βάλει;», εἶπε σέ κάποι-
ον κληρικό πού ἔβλεπε τό μέλλον τῆς Πατρίδος ζοφερό.
῎Ελεγε: «Ἄν δέν εἶχα ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, δέν ξέρω τί θά γινόμουν. Ὁ ἄν-
θρωπος νά ἐνεργῆ μέχρις ἑνός σημείου. Μετά ὁ Θεός. Νά ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπι-
στοσύνη». Αὐτό δέν ἦταν γιά τόν Γέροντα μιά ἀκαθόριστη ἐλπίδα, ἀλλά χειρο-
πιαστή βεβαιότητα, μαρτυρουμένη μάλιστα μέ ἄπειρα παραδείγματα.
Στήν ζωή του δοκίμασε πάμπολλες φορές τήν ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ μέ διαφό-
ρους τρόπους. Ὡς στρατιώτης εἶχε ἕνα Εὐαγγέλιο καί τό χάρισε. ῎Επειτα ζητοῦσε
νά βρῆ Εὐαγγέλιο, νά διαβάζη τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. ῎Εστειλαν στήν Μονάδα τους

τά Χριστούγεννα 200 δέματα, καί μόνο στό δικό του ὑπῆρχε Εὐαγγέλιο.
Πηγή:elderpaisios.blogspot.gr

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΐΣΙΟΣ: Η ΣΥΝΤΑΓΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ...

-Αλλάξτε ζωή, ανακαλύψτε το νόημα της ζωής, κερδίστε τον χρόνο που χάσατε στη μέχρι τώρα πορεία σας στη γη.

-Μη εμπιστεύεστε το φρόνημα κοσμικών ανθρώπων.

-Θεραπευτείτε από αρρώστιες που κυριαρχούν στη ζωή ανθρώπων που δεν έμαθαν να νηστεύουν, να εγκρατεύονται, να προσεύχονται, να ελπίζουν.

-Μην απελπίζεστε. Ο Θεός είναι πανταχού παρών και αγαπάει τον άνθρωπο.

-Κόψτε κάθε σχέση με το κακό, ζήστε ελεύθερα, σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου.

-Αποδείξτε την πίστη σας και με έργα αγάπης προς τον πλησίον.

-Αποφασίστε, τί θέλετε πιό πολύ: τη συμπάθεια του κόσμου ή την επιστροφή κοντά στο Θεό;

-Σχεδόν όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το στόμα (από το πώς μιλάς) και, επίσης, από το πόσο εξαρτάσαι από τα πάθη σου.

-Να αγαπάς τη γυναίκα σου πιό πολύ απ’ τον εαυτό σου. Με έργα, όχι με λόγια. Και να μη της μιλάς ποτέ άσχημα, γιατί καμιά φορά η γλώσσα σκοτώνει και καταστρέφει την αγάπη. Επίσης, να προσέχετε, γιατί μερικοί γονείς χαϊδεύουν πολύ τα παιδιά τους και τους κάνουν όλα τα χατίρια. Και όταν χαϊδεύεις πολύ το παιδί, θα γίνει εγωιστής και θα πάρει στραβό δρόμο. Πολλοί γονείς φροντίζουν περισσότερο να δώσουν υλικά πράγματα στα παιδιά τους. Αυτό είναι λάθος. Το σώμα έχει πολλές υλικές επιθυμίες, αλλά σύντομη ζωή. Η ψυχή έχει συνέχεια, άλλη πορεία. Η ψυχή δεν καταλήγει στο χώμα, άλλα στο Θεό. Όλοι σήμερα ασχολούνται με το σώμα τους, όχι με τις ανάγκες της ψυχής τους.

-Ποιες είναι οι ανάγκες της ψυχής;

-Να, πώς να στο πω; Οι ανάγκες της ψυχής είναι διαφορετικές. Και οι χαρές της ψυχής είναι αλλιώτικες από τις χαρές του σώματος. Το σώμα εύκολα το βολεύεις, τη ψυχή όχι. Αν έχεις λεφτά και μπεις σε ένα μεγάλο μαγαζί, το σώμα βολεύτηκε. Αλλά τί μπορείς να βρεις σε ένα, πώς τα λένε αυτά τα μεγάλα μαγαζιά, ναι, σουπερ μάρκετ, για τη ψυχή σου; Η ψυχή χρειάζεται άλλα πράγματα. Η ψυχή έχει ανάγκη από ειρήνη, ησυχία, επικοινωνία με το Θεό. Για να συντηρηθεί το σώμα, χρειάζονται αργύρια και επιούσιος άρτος. Η ψυχή για να συντηρηθεί χρειάζεται θεία τάλαντα, τον επουράνιο Άρτο».

Από το βιβλίο «Τέσσερις ώρες μα τον π. Παΐσιο»
Πηγή:agioritikovima.gr

Λύση αδιεξόδου από τον Γέροντα Παϊσιο τον Αγιορείτη

Πῶς ὁ Γέροντας Παϊσιος μὲ ἔβγαλε ἀπὸ τὸ ἀδιέξοδο

Τὸ 1992 ὑπηρετοῦσα σὲ μία Μονάδα τοῦ Ἔβρου καὶ διέμενα στὸ Διδυμότειχο. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ σύζυγός μου, Μαρία, ἦταν ἔγκυος στὸ δεύτερο παίδι καὶ διένυε τὸν ἕκτο μήνα τῆς ἐγκυμοσύνης της. Τὸ θετικὸ ἀποτέλεσμα ἑνὸς τέστ ἐλέγχου ἀντισωμάτων ἐρυθράς, μᾶς ἀναστάτωσε.

Μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἥμερες ἡ ἐπανάληψη τοῦ τέστ, σὲ ἄλλο μικροβιολογικὸ ἐργαστήριο, ἐπιβεβαίωσε ἐκ νέου ὅτι ἡ σύζυγός μου εἶχε νοσήσει ἀπὸ ἐρυθρά, ἐνῶ ἐγκυμονοῦσε. Νὰ σημειωθεῖ ὅτι κατὰ τὴν πρώτη ἐγκυμοσύνη, πρὶν ἀπὸ 3 χρόνια περίπου, τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ τέστ ἀντισωμάτων ἐρυθρὰς ἦταν ἀρνητικό.

 Ὅπως ἦταν ἑπόμενο ἀπευθύνθηκα σὲ ἰατροὺς γυναικολόγους, ποῦ ἐμμέσως μᾶς προέτρεπαν σὲ διακοπὴ κυήσεως, δεδομένου ὅτι ὁ ἰὸς τῆς ἐρυθρὰς προσβάλλει τὰ μάτια, τὰ αὐτιὰ καὶ τὸν ἐγκέφαλο τοῦ ἐμβρύου. Οἱ στατιστικὲς συνηγοροῦσαν ὅτι ὑπῆρχαν πιθανότητες στὸ 80% - 85% τὸ παίδι ποῦ θὰ γεννιόταν νὰ εἶναι τυφλό, κωφάλαλο ἢ καὶ μὲ διανοητικὴ στέρηση. Μὲ ὅλα αὐτὰ ποῦ ἄκουγα εἶχα χάσει πραγματικὰ τὸν ὕπνο μου, ἐνῶ προσπαθοῦσα νὰ μὴ μεταφέρω στὴ σύ­ζυγό μου τὶς ἀγωνίες μου, γιὰ νὰ μὴν ἐπιβαρύνω τὴν κατάστασή της.

Τὸν Αὔγουστο τοῦ '92 πῆρα μετάθεση ἀπὸ τὸν Ἔβρο στὴ Μυτιλήνη (ἰδιαίτερη πατρίδα μου). Ἡ σύζυγός μου εἶχε φύγει 10 ἡμέρες περίπου νωρίτερα γιὰ νὰ..μπο­ρέσω νὰ μαζέψω τὴν οἰκοσκευή μας.

Ἦταν Παρασκευὴ πρὸς Σάββατο καὶ ἐνῶ κοιμόμουν εἶδα στὸν ὕπνο μου ἕναν Γέροντα ρασοφόρο νὰ μὲ προσκαλεῖ πάραυτα, νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὅρος. Μέχρι τότε δὲν εἶχα ποτὲ ἐπισκεφθεῖ, ἀλλὰ καὶ οὔτε γνώριζα τὸ δρομολόγιο ποῦ ἔπρεπε νὰ ἀκολουθήσω γιὰ νὰ φτάσω ἐκεῖ. Ἡ ἀπάντηση ποῦ τοῦ ἔδωσα μέσα στὸν ὕπνο μου ἦταν: «Μὰ δὲν ξέρω πῶς νὰ πάω», καὶ μοῦ ἀπαντᾶ: «Ἔλα, θὰ σὲ ὁδηγήσω ἐγώ». Τρόμαξα, ξύπνησα καὶ νόμισα ὅτι τὸν ἔβλεπα μπροστά μου. Ἄναψα τὰ φῶτα, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε τίποτα. Μονολόγησα, «δὲν βαριέσαι, ὄνειρο εἶναι» καὶ ἔκλεισα τὸ φῶς γιὰ νὰ συνεχίσω τὸν ὕπνο μου. Πέρασε λίγη ὥρα καὶ εἶδα ξανὰ τὸν ἴδιο Γέροντα νὰ μὲ προσκαλεῖ νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὅρος. Ξαφνιάστηκα καὶ φοβήθη­κα. Ἄναψα ἀμέσως τὰ φῶτα, ἀλλὰ δὲν εἶδα τίποτα. Κάθισα στὸ κρεββάτι μου καὶ κοί­ταξα τὸ ρολόι μου ποῦ ἔδειχνε περασμέ­νες 02:00 ἡ ὥρα. Προβληματίστηκα καὶ δὲν ἤξερα τινὰ κάνω. Νὰ ξεκινήσω ἀπὸ τὸ Διδυμότειχο νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ποιὸ δρομολόγιο νὰ ἀκολουθήσω. Ξημέ­ρωνε Σάββατο καὶ ἔπρεπε νὰ ἐνημερώσω τὸ νέο Διοικητή, ποῦ ἀναλάμβανε γιὰ τὶς ὑποχρεώσεις τῆς Μονάδας. «Νὰ ξεκινήσω νὰ φύγω κρυφὰ χωρὶς νὰ τὸν ἐνημερώσω καὶ ἂν μὲ ἀναζητήσουν τί θὰ πῶ;». Ὅλα αὐτὰ καὶ ἄλλα πολλὰ ἐρωτήματα βασάνι­ζαν τὸ μυαλό μου.

Τελικὰ πῆρα τὴν ἀπόφαση. Ξεκίνησα περίπου στὶς 02:30 πιστεύοντας ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ ἀφοῦ ἄλλωστε μὲ προσκά­λεσε ὁ Γέροντας.

Φθάνοντας στὴν Ἀσπροβάλτα κατευθύνθηκα ἀριστερὰ ἀφήνοντας τὴν ἐθνικὴ ὁδὸ Καβάλας - Θεσσαλονίκης καὶ ὁδηγώντας βρέθηκα σὲ μία διασταύρωση μὲ πινακίδες τοπωνυμίων καὶ χωριῶν. Χωρὶς πλέον νὰ γνωρίζω τὴν κατεύθυν­ση πρὸς τὴν ὁποία θὰ ἔπρεπε νὰ κινηθῶ, ἀναγκάστηκα νὰ σταματήσω, ἐνῶ ἀκόμα δὲν εἶχε ξημερώσει. Μέσα σὲ ἐλάχιστο χρόνο περνᾶ ἕνα ὄχημα καὶ τοῦ ἔκανα σῆμα νὰ σταματήσει γιὰ νὰ τὸ ρωτήσω πρὸς ποιὰ κατεύθυνση νὰ κινηθῶ γιὰ νὰ φτάσω στὴν Οὐρανούπολη. Μὲ μεγάλη μου χαρὰ πληροφορήθηκα ὅτι καὶ αὐτοὶ ἐκεῖ κατευθύνονταν καὶ νὰ τοὺς ἀκολουθήσω. Πράγματι 15 λεπτὰ περίπου πρὶν ἀναχωρήσει τὸ πλοῖο γιὰ τὴ Δάφνη, φθάσαμε στὴν Οὐρανούπολη.

Ἐκεῖ ὑπῆρχε τὸ ἀδιαχώρητο ἀπὸ τὸ μεγάλο ἀριθμὸ τῶν ἐπισκεπτῶν ποῦ πήγαι­νε στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ συνεπῶς μεγάλη δυσκολία στὴν ἐξεύρεση χώρου στάθμευ­σης. Ἐκείνη ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ πλησίον της ἀποβάθρας ἔφυγε ἕνα αὐτοκίνητο καὶ οἱ Θεσσαλονικεῖς γιὰ νὰ μὲ διευκολύνουν, ἐπειδὴ δὲν ἤξερα τὴν περιοχὴ μὲ ἄφησαν νὰ παρκάρω γιὰ νὰ προλάβω γρήγορα νὰ ἐπιβιβαστῶ στὸ πλοϊο ποῦ θὰ ἔφευγε.

Ὅταν ξεκίνησε τὸ πλοῖο τοὺς ἀνα­ζήτησα ἀνάμεσα στοὺς ἐπιβάτες γιὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήσω, ἀλλὰ δὲν ἦταν μέσα. Πιθανὸν νὰ μὴν πρόλαβαν νὰ παρκάρουν ἔγκαιρα καὶ νὰ ἐπιβιβασθοῦν. Ἐνῶ καθό­μουν μόνος χωρὶς παρέα μέσα στὸ πλοῖο, μὲ πλησίασε κάποιος Παναγιώτης, ἀπὸ τὴν Ἀττικὴ (Μάνδρα ἢ Ἐλευσίνα) καὶ μὲ ρώτησε ποῦ συγκεκριμένα θὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὅρος καὶ ἂν πάω γιὰ πρώτη φορά. Τοῦ ἀπάντησα ὅτι πρώτη φορὰ πηγαίνω καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ πάω. Ἀλλὰ τοῦ διη­γήθηκα ὅτι, ὅταν ὑπηρετοῦσα στὴ Θεσ­σαλονίκη τὸ '87 εἶχα ἀκούσει ἀπὸ ἕναν φίλο μου στρατιωτικὸ δικαστὴ γιὰ κά­ποιον γέροντα Παΐσιο καὶ ἤθελα νὰ τὸν δῶ. Ὁ Παναγιώτης τότε μου εἶπε, «εἶσαι τυχερὸς γιατί καὶ ἐγὼ σ΄ αὐτὸν θὰ πάω. Γιὰ νὰ πᾶμε ὅμως ἐκεῖ πρέπει νὰ βγοῦμε στὴ Δάφνη, νὰ πᾶμε μὲ λεωφορεῖο στὶς Καρυὲς καὶ νὰ μείνουμε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου, γιὰ νὰ προλάβουμε πρὶν δύσει ὁ ἥλιος νὰ φτάσουμε μὲ τὰ πό­δια στὸ Κελλί του».

Ὅταν φτάσαμε μὲ πολλοὺς ἄλλους προσκυνητὲς (ἀφοῦ βγάλαμε διαμονητήρια), στὴν εἴσοδο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὁ ὑπεύθυνος μοναχὸς δὲν δέχτηκε νὰ φι­λοξενήσει κανέναν, διότι εἶχε πολλοὺς προσκυνητὲς καὶ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε ἐξασφαλίσει τὴ διαμονὴ μᾶς τηλεφωνικὰ ἀπὸ τὴν προηγούμενη ἡμέρα. Τὸν πλησίασα καὶ ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου καὶ χὸν ρώτησα ἂν ὑπάρχει κάποιο κρεββάτι γιὰ σήμε­ρα καὶ μὲ ἔκπληξή μου ἀπάντησε: «Ναί», ἐνῶ σὲ ὅλους τους ἄλλους προσκυνητὲς τοὺς ἔλεγε ἄλλη μέρα. Τοῦ εἶπα ὅτι δὲν ἤμουν μόνος μου, ἀλλὰ καὶ πάλι μᾶς δέχθηκε. Πράγματι, ἀφοῦ τακτοποιη­θήκαμε καὶ ἀφήσαμε τὰ προσωπικὰ μᾶς ἀντικείμενα στὴ Μονή, ξεκινήσαμε γιὰ τὸ Κελλὶ τοῦ γέροντα Παϊσίου. Φθάνο­ντας στὸ Κελλὶ συναντήσαμε πάρα πολὺ κόσμο, οἱ ὁποῖοι κάθονταν καὶ ἄκουγαν τὶς συμβουλὲς τοῦ Γέροντα.

Κάποιοι ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες τοῦ ἔ­καναν διάφορες ἐπίκαιρες γιὰ τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἐρωτήσεις, ὅπως: «Τί θὰ γίνει μὲ τὸ 666, ἂν θὰ ἀναγραφεῖ στὶς ταυτότητές μας, τί θὰ γίνει μὲ τὸ Κυπριακό, ἂν λυθεϊ κ.λπ»

Ὅταν ὁ γέροντας Παϊσιος τελείωσε τὶς συμβουλὲς τοῦ μᾶς εἶπε νὰ τὸν ἀφήσουμε νὰ πάει στὸ Κελλί του νὰ ἐκτελέσει τὰ καθήκοντά του. Τότε πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἐπισκέπτες μπήκαμε σὲ μία γραμμὴ γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ τὸν πλησιάσουμε καὶ νὰ τοῦ πεῖ καθένας τὸ πρόβλημά του. Ὅλους ὅμως ποῦ ἦταν μπροστὰ στὴ σει­ρά, τοὺς ἔλεγε ὅτι δὲν ἔχει χρόνο.

Ὅταν ἔφτασε ἡ δική μου σειρὰ τοῦ εἶπα: «Γέροντα καὶ ἐγὼ ἤθελα νὰ σᾶς δῶ γιὰ λίγο» καὶ μοῦ ἀπαντᾶ: «Πήγαινε ἐκεῖ καὶ κάτσε, εἶσαι κουρασμένος, ἀπὸ τὸν Ἔβρο ἦρθες καὶ περίμενε». Ἀφοῦ τελείωσε μὲ ὅλους ἦρθε κοντά μου καὶ μοῦ εἶπε: «Εἶσαι Στρατιωτικὸς» καὶ μὲ ρώτησε ἂν γνωρίζω κάποιο συνάδελφο τὸ ὄνομα τοῦ ὁποίου δὲν θυμᾶμαι τώρα. Μετὰ τοῦ μίλησα γιὰ τὸ πρόβλημα ποῦ ἀντιμετώπιζα μὲ τὴν ἐγκυμοσύνη τῆς συζύγου μου καὶ ἂν θὰ ἔπρεπε νὰ γίνει διακοπὴ τῆς κυήσεως τῆς (ἤδη ἦταν 6 μηνῶν). Μοῦ ἀπάντησε: «Δὲν πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θὰ σοὺ δώσει ἐσένα νὰ ἀνέβεις Γολγοθά, ἀλλά, καὶ ἂν ἀκόμη αὐτὸ εἶναι τὸ θέλημά Του, θὰ σοὺ δώσει τὴ δύναμη νὰ τὸ ἀντιμετωπίσεις. Ἐγὼ ὅμως θὰ προσευχηθῶ νὰ μὴν ἀνέβεις τὸν Γολγοθὰ καὶ νὰ γεννήσει ἡ γυναίκα σου ἕνα γερὸ παιδί. Πρόσεξε ὅμως μὴ δεχθεῖς ἡ γυναίκα σου νὰ γίνει πειραματόζωο. Γὶ΄ αὐτὸ ρώτησε καὶ ἕναν ἰατρὸ στὴν Γερμα­νία ἢ στὴν Ἀμερικὴ ἀλλὰ κυρίως στὴν Γερμανία τί κάνουν ἐκεῖ».

Μετὰ ἀπὸ τὶς συμβουλὲς τοῦ αὐτὲς ἔφυγα καὶ πῆγα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κουτλουμουσίου γιὰ νὰ διαμείνω, ἀλλὰ προβληματιζόμουν γιὰ τὸ ποῦ θὰ βρῶ γυ­ναικολόγο γιατρὸ στὴ Γερμανία, σὲ ποιὰ γλώσσα θὰ τοῦ μιλήσω ἀφοῦ δὲν γνωρί­ζω γερμανικὰ γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί του καὶ ἄλλα πολλά.

Τὴν ἑπόμενη ἡμέρα, Κυριακὴ πρωΐ, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία καὶ τὴν τράπε­ζα, ξεκίνησα νὰ ξαναπάω στὸ Κελλὶ τοῦ μαζὶ μὲ τὸ φίλο μου τὸν Παναγιώτη.

Στὸ δρόμο συναντήσαμε λίγο πρὶν φθάσουμε στὸ Κελλὶ ἕναν κληρικὸ ποὺ ἐπέστρεφε. Ἀφοῦ χαιρετηθήκαμε μᾶς λέει: «Μὴ συνεχίζετε, διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχομαι καὶ δὲν ἄνοιξε, μᾶλλον ἔχει φύγει». Ἐμεῖς ὅμως συνεχίσαμε καί, ὅταν φτάσαμε χτυπήσαμε τρεῖς φορὲς τὸ αὐτοσχέδιο κουδούνι του καὶ ἐμφανίστηκε στὴν εἴσοδο τοῦ Κελλιοῦ τοῦ κάνοντας μᾶς νεῦμα νὰ πλησιάσουμε. 
Πράγματι ἀνέφερα ἐκ νέ­ου τοὺς προβληματισμούς μου καὶ ὁ γέ­ροντας Παΐσιός μου ἐπανέλαβε αὐτὰ ποῦ μου εἶχε πεῖ τὸ προηγούμενο ἀπόγευμα. Ἀφοῦ τοῦ ζήτησα κάποια εὐλογία μου ἔδωσε δύο εἰκόνες μικρὲς ξυλόγλυπτες, ὁπού στὴ μία ἦταν ἡ Παναγία Βρεφοκρατούσα καὶ στὴν ἄλλη ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς Ἐσταυρωμένος καὶ τὴ μία νὰ τὴ βάλω στὸ κρεββάτι τοϋ παιδιοῦ ποῦ θὰ γεννιό­ταν καὶ τὴν ἄλλη στῆς μητέρας. «Δὲν ἔχω νὰ σοὺ δώσω, εὐλογημένε κάτι παραπάνω, γιατί ἔχω γεράσει καὶ δὲν κάνω ἐργόχειρο». Ἀφοῦ ἀσπάσθηκα τὴ χείρα τοῦ πῆρα τὸν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς.

Τὸ βράδυ τῆς ἴδιας μέρας ἔφτασα στὸ Διδυμότειχο. Ἐπειδὴ ἤμουν μόνος πῆγα καὶ περπάτησα στὴν πλατεία τῆς κωμό­πολης, ὅπου εἶναι καὶ τὸ τέμενος. Ἐκεῖ μὲ βρίσκει ὁ ἰδιοκτήτης ἑνὸς φούρνου, ὁ κ. Νίκος μὲ τὸν ὅποιον εἴχαμε συνδεθεῖ καὶ οἰκογενειακά, ἐπειδὴ μὲ βοήθησε, ὅταν πρωτοπῆγα στὸ Διδυμότειχο στὴν ἐξεύρεση κατοικίας. Συμφωνήσαμε νὰ πιοῦμε ἕνα ποτήρι κρασί, ἀφοῦ πρῶτα μι­λήσει στὸ τηλέφωνο μὲ τὸ γυιό του στὴ Γερμανία, ὁ ὁποῖος τελείωσε ἰατρικὴ καὶ πῆρε τὴν εἰδικότητα τοΰ γυναικολόγου καὶ ὁ καθηγητὴς τοῦ τὸν προέτρεπε νὰ σταδιοδρομήσει ἐκεῖ. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ θυμήθηκα τὰ λόγια του π. Παϊσίου («ρώτα γιατρὸ στὴ Γερμανία»). Τὸν παρακάλεσα, πρὶν κλείσει τὸ τηλέφωνο νὰ μιλήσω κι ἐγὼ μαζί του.

Ἀφοῦ ὁλοκλήρωσαν τὴ συνομιλία τους, μὲ φώναξε καὶ μὲ σύστησε στὸν γυιό του. Πράγματι τοῦ εἶπα τὸ πρόβλημα καὶ ὅλα τὰ μικροβιολογικὰ δεδομένα ποῦ εἶχα καὶ ζήτησα τὴν ἐπιστημονική του ἄποψη. Μοῦ ἀπάντησε ὅτι εἶμαι τυχερός, διότι τὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐξετάσεων ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ συγκεκριμένος τύπος τοῦ ἰοῦ τῆς ἐρυθράς, δὲν εἶχε τὴ δύ­ναμη νὰ διαπεράσει τὸ ἀμνιακὸ ὑγρὸ ποὺ περιβάλλει τὸ ἔμβρυο μέσα στὸ σάκκο, ὁ ὁποῖος λειτουργεῖ σὰν προστατευτικὸ κέλυφος καὶ κατὰ συνέπεια δὲν εἶχε προσβληθεῖ τὸ ἔμβρυο. Τὸ πρόβλημα ποῦ ἀντιμετωπίζαμε, ἦταν ἀνακοίνωση σὲ ἐπιστημονικὸ συνέδριο ποῦ συμμετεῖχε πρόσφατα καὶ ἦταν 10 ἐτῶν μελετῶν τῆς Πανεπιστημιακῆς Κλινικῆς, ποῦ ἔκανε τὴν εἰδικότητά του. Ἡ ἀνακούφιση ἀπὸ τὴν ἀγωνία μου καὶ ἡ χαρὰ ποῦ ἐνίωσα ἐκείνη τὴν ὥρα δὲν μπορεῖ νὰ περιγραφεῖ, οὔτε νὰ ἀποτυπωθεῖ μὲ μερικὲς λέξεις πάνω σὲ ἕνα φύλλο χαρτιοῦ.

Πράγματι ἀκολουθώντας τὶς συμβου­λές του δὲν ἄφησα τὴ γυναίκα μου νὰ γί­νει πειραματόζωο καὶ τὸ Νοέμβριο μήνα γεννήθηκε ἕνα ὑγιὲς παιδί.

Πηγή: Γεώργιου Καμπούρη (ΠΒ), Ὁ Γέροντας Παΐσιος μὲ ἔβγαλε ἀπὸ ἀδιέξοδο, Περιοδικὸ «Ἐρῶ», Ἔκδοση Κέντρου Ἑνότητος καὶ Μελέτης-Προβολῆς τῶν Ἀξιῶν μᾶς «Ἑνωμένη Ρωμιοσύνη» ( www.enromiosini.gr ), Τεῦχος 1ο, Ἰανουάριος-Μάρτιος 2010
Πηγή:http://gero-paisios.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html