ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: ΠΩΣ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ ΕΦΕΡΕ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΘΕΟ ΑΝΑΡΧΙΚΟ - ΑΚΡΟΑΡΙΣΤΕΡΟ...

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ», του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου
Είμασταν έξι περίπου πατέρες και καθόμασταν μαζί με το Γέροντα έξω από το κελί του, από τη μπροστινή πλευρά, κάτω από το γρασίδι και μας έλεγε διάφορα. Εκείνη λοιπόν την ώρα έφτασε ένας νεαρός αναρχικός με μαλλιά μακριά, με φουλάρι στο λαιμό και μ' έναν τρόπο, κάπως αναιδή, ρωτά:
- Πού είναι αυτός ο Παΐσιος;
Τότε ο Γέροντας σηκώθηκε και ...
πλησιάζοντάς τον του λέει:
- Τι τον θέλεις, ρε παιδί;
- Τον θέλω, του απαντά εκείνος.
Ο νεαρός στην αριστερή τσέπη, στο πουκάμισό του, είχε ένα πακέτο τσιγάρα. Το πιάνει ο Γέροντας και του λέει:
- Τι έχεις εδώ μέσα, το Τετραβάγγελο;
- Όχι, τσιγάρα, του απαντά και βγάζοντάς το του προσφέρει και του λέει:
- Θέλεις κανένα;
Τότε του λέει ο Γέροντας:
- Όχι. 
Επειδή εμείς όλοι κοιτούσαμε το Γέροντα και γελούσαμε, κατάλαβε ο νεαρός ότι αυτός ήταν ο Γέροντας κι αφού μας ρώτησε και το επιβεβαίωσε, γυρνά και τον ρωτά:
- Θέλω να μου πεις πώς με λένε.
Κι ο Γέροντας, ξύνοντας, δήθεν από αμηχανία, το κεφάλι του, λέει:
- Πώς σε λένε...σε λένε...σε λένε...πώς τα λένε, μωρέ, αυτά που έχουν εκεί στην Αθήνα και σταματάνε κι αφήνουν τα αυτοκίνητα να περνάνε...(Εννοούσε τους σηματοδότες); Πεταγόμαστε τότε εμείς και του λέμε:
- Το «Σταμάτη» και το «Γρηγόρη», λέτε, Γέροντα; (Λαϊκή έκφραση και ορολογία των σηματοδοτών).
- Α, ναι, απ' αυτό σε λένε.
Αυτόν τον έλεγαν Γρηγόρη κι όταν τ' άκουσε, τά' χασε και αμέσως ζήτησε από τον Γέροντα να τον δει ιδιαιτέρως. Έτσι απομακρύνθηκαν λίγο, τα είπαν κι έφυγε ο νεαρός.
Μετά από έξι μήνες ήρθε ξανά στο Άγιον Όρος και τον συνάντησα έξω απ' την Ιερά Μονή του Κουτλουμουσίου. Δεν θύμιζε, όμως, τίποτα από τον παλιό εκείνο αναρχικό. Είχε μια ολοφάνερη αλλοίωση που με έφερε σε δίλημμα κι απορούσα, αν ήταν αυτός. Τότε τον ρώτησα:
- Συγγνώμη, μήπως πριν έξι μήνες είχατε ξαναέρθει κι είχατε πάει στο Γέροντα; Γιατί μου θυμίζετε κάποιον.
Μου λέει:
- Αυτός, πάτερ, που σας θυμίζω μήπως ήταν ένας που μιλούσε έτσι, με αναίδεια, στο Γέροντα;
- Ε, ναι κάπως έτσι, του λέω.
- Ε, εγώ το ζώον ήμουν, πάτερ!
Να εύχεσθε, όμως, να συμμορφωθώ, δι' ευχών του Γέροντα.

Πηγή:ipolitiki