ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΣΤΟ ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

- Πάντως, Γέροντα, καί οι εκπαιδευτικοί πού θέλουν νά κάνουν δουλειά δυσκολεύονται, γιατί είναι δεσμευμένοι.

- […] Βλέπεις καί οι δάσκαλοι στήν Μικρά Ασία, μέσα σ’ εκείνα τά δύσκολα χρόνια, πόσα πρόσφεραν! Γιατί δούλευαν μέ τήν καρδιά τους. Πονούσαν, είχαν ευλάβεια, θυσιάζονταν. Νά, καί ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης πόσο σοφά φερόταν στά Φάρασα! Είχε ετοιμάσει αίθουσα γιά σχολείο καί αντί γιά θρανία είχε βάλει δέρματα από κατσίκες ή από πρόβατα μέ τό τρίχωμά τους. Πάνω σ’ αυτά γονατισμένα τά παιδιά παρακολουθούσαν τά μαθήματα. Μέ αυτόν τόν σοφό τρόπο δέν ερέθιζε τούς Τούρκους, ακόμη καί όταν τύχαινε νά τά δούν, γιατί νόμιζαν ότι προσεύχονταν.

Όταν πάλι ο Άγιος Αρσένιος ήθελε νά βγάλει εκδρομή τά παιδιά, τά πήγαινε σέ ένα δικό του χωράφι πού ήταν σάν κήπος, δήθεν γιά νά κάνουν δουλειά, καί τά έλεγε: «Άν τυχόν δείτε Τούρκο, νά κάνετε κανένα κουτσοδούλι. Κόψτε κανένα κλαρί, γιά νά νομίζει ότι καθαρίζετε τόν κήπο». Καί έτσι έκαναν τά καημένα. Γιατί, άν καταλάβαιναν οι Τούρκοι ότι τά πήγε εκδρομή, θά είχε ιστορίες. Κρυφό σχολειό βλέπεις! Όταν έφευγε ο Τούρκος, έπαιζαν πάλι τά παιδιά. Καί τό καλοκαίρι, στίς διακοπές, τά συγκέντρωνε πάλι τά παιδιά μέ τόν ίδιο τρόπο, γιά νά τά βοηθάει, γιά νά μήν ξεκόβονται καί ξεχνούν όσα τούς δίδασκε.

- Γέροντα, γιατί ο Άγιος Αρσένιος έγραφε τά μαθήματα στά τουρκικά μέ ελληνικά γράμματα;

- Γιά νά ξέρουν καί τουρκικά τά παιδιά, ώστε νά μπορούν νά τά βγάλουν πέρα. Καί άν τυχόν τόν επίαναν οι Τούρκοι πού μάθαινε γράμματα στά παιδιά, καί νά έβλεπαν τά ελληνικά γράμματα, άκουγαν ότι τά διάβαζε τουρκικά καί δέν εξαγριώνονταν. Όποτε τά παιδιά μάθαιναν καί τά τουρκικά, αλλά καί οι Τούρκοι δέν ερεθίζονταν. Όλα όσα ζούσε ο Άγιος, τήν ακρίβεια τής Ορθοδοξίας, τήν ευλάβεια, τά μετέδιδε στούς μαθητές του. […]

Είναι μεγάλη υπόθεση ο σωστός δάσκαλος, ιδίως στίς μέρες μας! Τά παιδιά είναι άγραφες κασέτες • ή θά γεμίσουν βρώμικα τραγούδια ή βυζαντινή μουσική. Τό έργο τού δασκάλου είναι ιερό. Έχει μεγάλη ευθύνη καί, άν προσέξει, μπορεί νά πάρει μεγάλο μισθό από τόν Θεό. Πρέπει νά βρούν τρόπο οι εκπαιδευτικοί νά περνάνε κάποια μηνύματα στά παιδιά γιά τόν Θεό καί γιά τήν Πατρίδα. Άς σπείρουν αυτοί τόν σπόρο, καί άς μήν τόν δούν νά βλαστάνει. Τίποτε δέν πάει χαμένο• κάποια στιγμή θά πιάσει τόπο.

Από τό βιβλίο: Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου Λόγοι Α΄, «Μέ πόνο καί αγάπη γιά τόν σύγχρονο άνθρωπο».

Πηγή:agioritikovima.gr