Πῶς παιδαγωγοῦσε ὁ Ὅσιος Παΐσιος τοὺς «γραβατομένους» στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἐν ἀντιθέσει μὲ σήμερα...
«Βίος Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Ἅγιον Ὅρος.
«Γνωστός του νέος τὸν ἐπισκέφθηκε στὴν Σκήτη τῶν Ἰβήρων. Φοροῦσε κουστούμι καὶ μιὰ πολὺ ὡραία γραβάτα. Ὁ Γέροντας ποὺ ἀναπαυόταν στὰ ἁπλά, χρησιμοποίησε ἕναν πρωτότυπο καὶ ἀστεῖο τρόπο γιὰ νὰ διδάξη τὴν ἁπλότητα, χωρὶς πολλὰ λόγια. Τοῦ εἶπε χαριτολογῶντας: "Δίνεις τὴν γραβάτα σου νὰ τὴν φορέσουμε σ' αὐτὸ τὸ γαϊδουράκι, νὰ χαρῇ κι αὐτὸ λίγο;".
Γιὰ νὰ ὑπομείνης τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν ἀγαπήσης
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3Ἡ σωτήριος ὑπομονὴΓιὰ νὰ ὑπομείνης τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν ἀγαπήσης- Γέροντα, πῶς ἀποκτιέται ἡ ὑπομονή;- Ἡ ὑπομονὴ ἔχει βάση τὴν ἀγάπη.«Ἡ ἀγάπη πάντα ὑπομένει»[1], λέει ὁ Ἀπόστολος. Γιὰ νὰ ὑπομείνης τὸν ἄλλον, πρέπει νὰ τὸν ἀγαπήσης, νὰ τὸν πονέσης. Ἂν δὲν τὸν πονέσης, τὸν βαριέσαι.- Γέροντα, νὰ μιλήσω γιὰ μιὰ δυσκολία ποὺ ἀντιμετωπίζω ἢ νὰ σιωπήσω;- Ἂν δὲν μιλήσης γιὰ τὴν δυσκολία σου ἀπὸ ἀγάπη, γιὰ νὰ μὴ δυσκολέψης τοὺς ἄλλους, θὰ διατηρήσης τὴν εἰρήνη μέσα σου. Αὐτὴ ἡ δυσκολία θὰ φέρη τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Καλύτερα νὰ δυσκολευθῆς ἐσύ, παρὰ νὰ δυσκολευθῆ ὁ ἄλλος ἐξαιτίας σου.Μιὰ φορὰ ἐπέστρεψα ἀργὰ στὸ Κελλὶ ἀπὸ τὴν Λιτανεία τῆς Μονῆς Κουτλουμουσίου.Ἤμουν κατακουρασμένος καὶ πονοῦσα πολύ, γιατὶ τότε εἶχα πρόβλημα μὲ τὴν μέση μου. Βρῆκα ἀπ᾿ ἔξω νὰ μὲ περιμένη ἕνα γεροντάκι ὀγδόντα πέντε χρονῶν ποὺ ἤθελε νὰ μείνη τὸ βράδυ στὸ Κελλί. Εἶχε ἀφήσει καὶ τὴν βαλίτσα του πιὸ κάτω, γιατὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν σηκώση. Ἀφοῦ τοῦ ἐξήγησα ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ διανυκτερεύση σ᾿ ἐμένα, φορτώθηκα στὸν ὦμο τὴν βαλίτσα του καὶ τὸν πῆγα στὸ ξενοδοχεῖο, μισὴ ὥρα ἀνήφορο· τοῦ ἔδωσα καὶ πεντακόσιες δραχμὲς γιὰ τὰ ἔξοδά του. Ἔκανα λίγη ὑπομονὴ καὶ μετὰ ἤμουν ἀναπαυμένος, γιατὶ ἀναπαύθηκε ὁ ἄλλος.
Πὼς ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἐμπόδισε φοιτητὴ νὰ μὴ παρασυρθεῖ στὴν πλάνη του Ἰνδουισμοῦ
Πως ο Άγιος Παΐσιος εμπόδισε φοιτητή να μη παρασυρθεί στην πλάνη του ΙνδουισμούΤου Β. Χαραλάμπους, θεολόγουΕνθυμούμαι κοντά στο έτος 1980 στη Θεσσαλονίκη, ένα φοιτητή ο οποίος παρασύρθηκε από άλλους φοιτητές που μιλούσαν για τους γκουρού του Ινδουισμού και τον έπιασε μεγάλη μανία να επισκεφθεί ένα γκουρού στο Θιβέτ. Προτού όμως ξεκινήσει για την Ινδία, πήγε στο Άγιο Όρος στο Κελίον της Παναγούδας, όπου ασκήτευε ο Όσιος Παΐσιος. Ανέφερε στον αγιασμένο Γέροντα της Παναγούδας την απόφασή του να επισκεφθεί τον πλανεμένο γκουρού στο Θιβέτ.Ο Όσιος Παΐσιος λυπήθηκε πάρα πολύ και προσπάθησε να τον αποτρέψει από την απόφαση του αυτή. Ο φοιτητής όμως ήταν ανένδοτος. Δεν ήθελε να ακούσει τίποτα. Αφού ο Όσιος Παΐσιος είδε ότι δεν πείθεται, του είπε ότι θα προσεύχεται γι’ αυτόν. Ο φοιτητής τελικά πήγε στο Θιβέτ, εκεί όπου ήταν ο ινδουιστής γκουρού. Γεμάτος αγωνία και ταραχή έπιασε σειρά για να δει τον πλανεμένο γκουρού. Όταν όμως έφτασε η σειρά του, ένας εκεί άνθρωπος του γκουρού του είπε ότι δεν θα έβλεπε άλλους την ημέρα εκείνη και έτσι έπρεπε να πάει την επόμενη μέρα.Δεν ανησύχησε γιατί θα ήταν πιο εύκολο γι’ αυτόν να πραγματοποιήσει την εμμονή του αυτή, γιατί ο γκουρού θα δεχόταν τον κόσμο κάτω από ένα δέντρο. Όμως και πάλι δεν κατάφερε να τον δει, γιατί δεν αισθανόταν καλά ο γκουρού και έτσι μετατέθηκε η συνάντηση για την επόμενη μέρα. Την επόμενη μέρα θα δεχόταν ο γκουρού τον κόσμο στο δωματιάκι του.
Τιμὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου
Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου
«Τιμὴ Ἁγίου, μίμησις Ἁγίου»
Γέροντα, διάβασα κάπου ὅτι οἱ Ἅγιοι τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τους δίνουν δῶρα σὲ ὅσους τοὺς ἐπικαλοῦνται. Ἔτσι εἶναι;
-Ναί, κερνοῦν πνευματικὰ κανταΐφια! Ἅμα γλυκαίνουμε τοὺς Ἁγίους μὲ τὴν ζωή μας, μᾶς κερνοῦν γλυκὰ πνευματικά.
– Γέροντα, πῶς θὰ ἀγαπήσω ἕναν Ἅγιο;
– Ποιόν Ἅγιο θέλεις νὰ ἀγαπήσης;
– Τοὺς Ἁγίους Θεοπάτορες Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα.
–Ἐσὺ
νὰ κάνης εὐχὴ γιὰ μένα στοὺς Ἁγίους Θεοπάτορες νὰ μὲ βοηθοῦν, κι ἐγὼ θὰ
εὔχωμαι νὰ τοὺς ἀγαπήσης. Ἐὰν μπορῆς, νὰ διαβάζης κάθε μέρα τὸ Συναξάρι
τοῦ Ἁγίου ποὺ γιορτάζει, γιὰ νὰ συνδέεσαι μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους.
Ἡ
μελέτη τοῦ βίου τοῦ Ἁγίου τῆς ἡμέρας, καὶ γενικὰ τῶν Συναξαρίων, πολὺ
βοηθάει, γιατὶ θερμαίνεται ἡ ψυχὴ καὶ παρακινεῖται νὰ μιμηθῆ τοὺς
Ἁγίους. Ἀφήνει τότε ὁ ἄνθρωπος στὴν ἄκρη κάθε εἶδος κακομοιριᾶς καὶ
προχωρεῖ μὲ λεβεντιά. Τὰ Συναξάρια βοηθοῦν στὴν ἀνδρεία τὴν ψυχική,
ἀκόμη καὶ στὸ μαρτύριο.– Πῶς συμβαίνει, Γέροντα, Ἅγιοι ποὺ ἔχουν τὸ ἴδιο
ὄνομα νὰ ἔχουν καὶ τὸ ἴδιο μαρτύριο;
– Ἐσένα πῶς σὲ λένε;
– Μαρία.
– Ἁγία Μαρία ὑπάρχει;
– Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, Γέροντα.
«Δὲ θὰ πᾶς στὰ Κατουνάκια, θὰ πᾶς στὴν Μονὴ Στομίου
Ο π. Παΐσιος διηγήθηκε αργότερα ως εξής αυτό που συνέβη και τον έκανε να πάει αντί για τα Κατουνάκια στην Μονή Στομίου:«Έκανα προσευχή στο κελλί μου. Ξαφνικά ακινητοποιήθηκα τελείως. Δεν μπορούσα να σηκωθώ. Ήταν αδύνατο. Μια αόρατη δύναμη με κρατούσε ακίνητο. Κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει. Έμεινα έτσι βιδωμένος για δυο-δυόμισι ώρες.
Νὰ ἔχης τὴν διάθεση νὰ ἀρχίσης ...
Νὰ ἔχης τὴν διάθεση νὰ ἀρχίσης-Γέροντα, γιατί ἔχω ἀμέλεια;-Ἀ‐μέλεια; Γιατὶ σοῦ λείπει τὸ …μέλι! Δὲν ἔχεις, φαίνεται, γλυκαθῆ ἀπὸ τὰ πνευματικά.-Γέροντα, μετὰ ἀπὸ μιὰ περίοδο ἀμελείας, βοηθάει νὰ ξεκινήσω σιγὰ‐σιγά; Τὴν μιὰ μέρα νὰ κάνω ἕνα κομποσχοίνι, τὴν ἄλλη δύο κ.λπ.;-Νὰ ἔχης τὴν διάθεση νὰ ἀρχίσης καὶ νὰ βιάσης λίγο τὸν ἑαυτό σου, γιὰ νὰ βάλης μιὰ ἀρχή. Ἀκόμη καὶ κουρασμένος ἂν εἶναι κανείς, ἂν βιάση λίγο τὸν ἑαυτό του, περνάει ἡ κούραση καὶ νιώθει καλά. Αὐτὴ ἡ μικρὴ προσπάθεια ποὺ κάνει, ἔχει μεγάλη σημασία, γιατὶ ὁ Θεὸς τὴν διάθεση θέλει γιὰ νὰ ἐπέμβη· καὶ αὐτὸ εἶναι ποὺ θὰ μᾶς σώση, ἡ θεία ἐπέμβαση.-Γέροντα, ἀκόμη καὶ ὅταν ἔχω χρόνο, δὲν ἔχω διάθεση νὰ κάνω πνευματικά.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος δίνει σταφύλια στὸν μακαριστὸ μητροπολίτη Κοσμᾶ
Η φωτογραφία είναι από το βίντεο https://www.youtube.com/watch?v=H3m4VcXlZMkhttps://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_78.html
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης (1924-1994) - Σύντομος Βίος
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης(1924-1994)
Σύντομος ΒίοςΑπόσπασμα απο το βιβλίο Ιερόν Ησυχαστήρίον «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος»ΠΗΓΗ:ΕΔΩΠαρακλητικός Κανών Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου- εδώ
O
Ἅγιος Παΐσιος γεννήθηκε στὰ Φάρασα τῆς Καππαδοκίας, στὶς 25
Ἰουλίου τοῦ 1924. Χάρη στὴν ἁγία καὶ φωτισμένη παρουσία τοῦ
Ἁγίου Ἀρσενίου τοῦ Καππαδόκου, ποὺ ἦταν ἱερεὺς τοῦ χωριοῦ,
τὰ Φάρασα ἀποτελοῦσαν μιὰ μικρὴ ἑστία Ἑλληνισμοῦ καὶ
Ὀρθοδοξίας στὰ βάθη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ὁ πατέρας τοῦ
Γέροντος Παϊσίου Πρόδρομος Ἐζνεπίδης ἦταν πρόεδρος τοῦ χωριοῦ
καὶ διακρινόταν γιὰ τὴν εὐστροφία καὶ τὴν παλληκαριά του,
ἐνῶ ἡ μητέρα του Εὐλογία διακρινόταν γιὰ τὴν σύνεση, τὴν
ὑπομονὴ καὶ τὴν εὐλάβειά της. Ἡ γέννησή του συνέπεσε μὲ τὶς
τραγικὲς ἡμέρες τοῦ ξεριζωμοῦ τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὴν γῆ τῆς
Μικρᾶς Ἀσίας. Λίγες ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν ξεριζωμό, ὁ Ἅγιος
Ἀρσένιος βάπτισε ὅλα τὰ ἀβάπτιστα παιδιὰ τοῦ χωριοῦ. Ἕνα
ἀπὸ αὐτὰ ἦταν καὶ ὁ Γέροντας Παΐσιος. Ὁ Ἅγιος προβλέποντας
ὅτι θὰ γίνη καλόγερος, δὲν τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομα ποὺ ἤθελαν οἱ
γονεῖς του, ἀλλὰ τὸ δικό του ὄνομα λέγοντας: «Ἐσεῖς καλὰ
θέλετε νὰ ἀφήσετε ἄνθρωπο στὸ πόδι τοῦ παπποῦ, ἐγὼ δὲν θέλω
νὰ ἀφήσω καλόγερο στὸ πόδι μου;».
Ἡ φυγὴ τῶν Φαρασιωτῶν ἀπὸ τὴν πατρογονικὴ γῆ ἔγινε στὶς 14 Αὐγούστου τοῦ 1924 καὶ μετὰ ἀπὸ πολλὲς ταλαιπωρίες ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα. Ἡ οἰκογένεια τοῦ μικροῦ Ἀρσενίου ἐγκαταστάθηκε τελικὰ στὴν ἀκριτικὴ καὶ ὀρεινὴ Κόνιτσα τῆς Ἠπείρου. Ἐκεῖ ὁ Ἀρσένιος ἔζησε τὰ παιδικὰ καὶ νεανικά του χρόνια μέσα σὲ ἕνα περιβάλλον ποὺ ἀπέπνεε τὸ ἄρωμα τῆς ἀνατολίτικης εὐλάβειας καὶ ἦταν διαποτισμένο ἀπὸ τὴν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀρσενίου. Οἱ γονεῖς του, καὶ κυρίως ὁ ψάλτης τοῦ Ἁγίου Πρόδρομος Κορτσινόγλου, διηγοῦνταν ὅσα θαυμαστὰ εἶχαν ζήσει κοντὰ στὸν Ἅγιο Ἀρσένιο. Οἱ θαυμαστὲς διηγήσεις γιὰ τὴν ζωὴ τοῦ Ἁγίου ἄναψαν στὴν παιδικὴ ψυχὴ τοῦ Ἀρσενίου τὴν ἐπιθυμία νὰ γίνη καὶ αὐτὸς καλόγερος. Ἐπίσης πολὺ τὸν βοήθησε στὸ νὰ ἀγαπήση τὴν πνευματικὴ ζωὴ καὶ νὰ ἀποκτήση ἀπὸ μικρὸς ἀγωνιστικὸ πνεῦμα καὶ ἡ μητέρα του, ἡ ὁποία ἀξιοποιώντας ἁπλὰ καθημερινὰ γεγονότα, τὸν δίδαξε τὴν ταπείνωση καὶ τοῦ ἔμαθε νὰ σκέφτεται πνευματικά.Ὅταν ὁ Ἀρσένιος πῆγε σχολεῖο καὶ ἔμαθε νὰ διαβάζη, ἄρχισε νὰ μελετᾶ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ σύντομα Συναξάρια Ἁγίων. Ὅ,τι διάβαζε στοὺς βίους τῶν Ἁγίων προσπαθοῦσε νὰ τὸ ἐφαρμόζη, καὶ ἔτσι ὅλο καὶ περισσότερο αὐξανόταν ὁ ζῆλος του γιὰ τὴν ἀσκητικὴ ζωή. Πολὺ συχνὰ πήγαινε στὸ ἐξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ποὺ βρισκόταν μέσα στὸ δάσος καὶ σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὸ σπίτι του, καὶ ἐκεῖ μελετοῦσε βίους Ἁγίων, ἔψαλλε, προσευχόταν καὶ ἔκανε πολλὲς μετάνοιες.Ἀναφερόμενος ἀργότερα στὰ χρόνια αὐτὰ ἔλεγε: «Τὰ Συναξάρια πολὺ μὲ βοήθησαν στὴν πνευματικὴ ζωή. Ἀπὸ δέκα ὣς δεκαέξι ἐτῶν, δηλαδὴ μέχρι τὸ 1940 ποὺ ἄρχισε ὁ Ἑλληνοϊταλικὸς πόλεμος, ἔζησα ἀμέριμνος τὴν πνευματικὴ ζωή· πέρασα τὰ καλύτερά μου χρόνια. Ὅταν ἔτρωγα ἕνα κομμάτι κουλούρα καὶ πήγαινα στὸ δάσος, στὸ ξωκκλήσι τῆς Ἁγίας Βαρβάρας, ὤ, ἔνιωθα τέτοια χαρά, ποὺ δὲν ἤθελα τίποτε ἄλλο! Τὰ καλύτερα φαγητὰ δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντικαταστήσουν ἐκείνη τὴν πνευματικὴ χαρὰ ποὺ ἔνιωθα. Πετοῦσα ἀπὸ τὴν χαρά μου!».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου