Γέροντα δεν θα θέλατε όμως, σε καμιά περίπτωση να είστε αδιάφορος.

 
– Βρε παιδί, τουλάχιστον ο αδιάφορος δεν σκάει έτσι άσκοπα. Να υποφέρης για έναν πονεμένο, εκείνο έχει νόημα. Αλλά να λειώνης με αυτόν, να του λες τόσα και τόσα, και τελικά να σου λέη: «δεν μου είπες τι να κάνω» και να δικαιολογή τα αδικαιολόγητα! Έτσι από άνθρωπος καταλήγει δαίμονας! Φοβερό!

Αν σκεφτόταν μόνον τον κόπο που κάνεις – άσε τον πόνο -, για να τον βοηθήσης, λίγο θα άλλαζε. Αφού σε βλέπει ότι υποφέρεις, κοπιάζεις, ταλαιπωρείσαι, δεν το λαμβάνει υπ’ όψιν!