Η σιγή των πουλιών...
Ο Ιερομόναχος Χριστόδουλος Καπέτας, Γέροντας του Ιβηρίτικου
Κελλιού Αγίων Πέτρου και Ονουφρίου, διηγήθηκε για την πρώτη του
συνάντηση με τον Πατέρα Παΐσιο. «Ακούγαμε για τον Γέροντα ότι μιλά με τα
ζώα και τα πουλιά, ότι πιάνει τα φίδια με τα χέρια του, αλλά εγώ
προσωπικά δεν τα πίστευα. Θεωρούσα ότι είναι λόγια του κόσμου και
λέγονταν για ν’ απόκτηση ο Γέροντας όνομα και φήμη. Όταν αποφοίτησα από
την Αθωνιάδα, το 1971, αρχές Ιουλίου, μ’ έναν πνευματικό αδελφό μου
ονομάτι Κωνσταντίνο Λύτρα, από την Κατερίνη, επισκεφθήκαμε τον Γέροντα
στο Κελλί του Τίμιου Σταυρού. Φθάσαμε εκεί το πρωί, γύρω στις εννιάμισυ
η…
Τις ημέρες πού πήγε να προσκύνηση στα Ιεροσόλυμα ήλθε μία παρέα
νέων να τον δεί. Ενώ απουσίαζε από το Κελλί του, αυτοί τον βρήκαν! Τους
άνοιξε ο Γέροντας, τους κέρασε λουκούμι, συζήτησαν και έφυγαν πολύ
χαρούμενοι. Διανυκτέρευσαν στην Μονή Φιλόθεου και εκεί ανέφεραν ότι
είδαν τον Γέροντα. Οι πατέρες απορούσαν, πώς τον βρήκαν, ενώ έλειπε. Την
επομένη κάποιος Φιλοθεΐτης πήγε στην «Παναγούδα», αλλά δεν βρήκε τον
Γέροντα. Ρώτησε σε γειτονικό Κελλί και επιβεβαίωσαν την απουσία του.Το
γεγονός αυτό είχε πληροφορηθή και ο τότε πορτάρης της Μονής
Κουτλουμουσίου, ο νύν ηγούμενος Βατοπεδίου Αρχιμανδρίτης Εφραίμ και
άλλοι πατέρες, και είχε γίνει ευρύτερα…
Μου λέει ο λογισμός ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της ψυχής, ακόμη και
από τον διάβολο, είναι το κοσμικό πνεύμα, γιατί μας παρασύρει γλυκά και
μας πικραίνει αιώνια. (Αγ. Παΐσιος)
-Γέροντα, ο Αββάς Ισαάκ γράφει: «Ο ταπεινόφρων, όταν
παρίσταται ενώπιον του Θεού, δεν θέλει να τολμήσει να προσευχηθή».
Δηλαδή τι κάνει; -Αισθάνεται τον εαυτό του ανάξιο να προσευχηθή, να
συνομιλήσει με τον Θεό. -Και τι κάνει, Γέροντα; -Του αρκεί αυτό το ότι
παρίσταται ενώπιον του Θεού. -Γέροντα, εσείς με τι τρόπους
καλλιεργούσατε την ευχή στους διαφόρους τόπους που μονάσατε; -Χανόμουν
στην ευχή! Ξέρεις τι θα πη χανόμουν; Βυθιζόμουν..., ένα γλυκό βύθισμα...
-Θέλετε να πείτε, Γέροντα, ότι χάνατε την αίσθηση του τόπου και του
χρόνου; -Ναι, χανόμουν τελείως... Για να φέρω έναν λογισμό, έπρεπε να
σταματήσω την ευχή. Ξέρεις τι θα πη να βυθίζεσαι, να…
- Γέροντα, πώς είναι το άκτιστο φως; - Που να ξέρω; Εγώ στο Καλύβι
έχω μια κτιστή σόμπα που την ανάβω, για να ζεσταθώ. Αν θέλω φως, ανάβω
ένα κερί να βλέπω!Ποτέ να μη ζητά κανείς φώτα ή χαρίσματα του Θεού, αλλά
μόνο μετάνοια, η οποία θα φέρη την ταπείνωση, και μετά ο Καλός Θεός θα
του δώση ό,τι έχει ανάγκη. Πήγα μια φορά να δω τον πατέρα Δαβίδ τον
Διονυσιάτη. Έμενε σε ένα κελλί, μέσα στα κουρέλια, μέσα στο σκοτάδι.
Αλλά μέσα σ’ αυτό το σκοτεινό κελλί, εκείνος ζούσε μέσα στο φως. Ήταν
πολύ προχωρημένος στην ευχή, είχε φθάσει σε…
- Γέροντα, πότε οικονομάει ο Θεός να αισθανθεί κάποιος θεία
ευωδία;- Ο Θεός δίνει ευωδία άλλοτε την ώρα της προσευχής και άλλοτε σε
ώρα που δεν προσεύχεσαι, για να παρηγορήση, να ενδυναμώση, να
πληροφορήση, πάντοτε για κάποιον σκοπό.- Ορισμένες φορές, Γέροντα, εκεί
που λέω την ευχή και ζητώ το έλεος του Θεού, αισθάνομαι κάποια αλλοίωση
μέσα μου, μια κατάνυξη.- Όταν ο άνθρωπος ζητά ταπεινά το έλεος του Θεού
και αναγνωρίζει την αμαρτωλότητα του, τότε ο Θεός του στέλνει την Χάρη
Του και αλλοιώνεται πνευματικά. Πονάει που λύπησε τον Θεό με τις
αμαρτίες του, μετανιώνει, νιώθει συντριβή, και ο Θεός τον ανταμείβει…
-Γιατί, Γέροντα, άλλες φορές νιώθουμε έντονα την θεία Χάρη στην
προσευχή και άλλες φορές δεν αισθανόμαστε τίποτε; -Ο Καλός Θεός, για να
μας βοηθήσει να αγωνιζόμαστε, μας δίνει πότε πότε τέτοιες ευλογίες. Όπως
δίνουμε σε ένα μικρό παιδί ένα σοκολατάκι και του λέμε: αν είσαι
φρόνιμο, θα σου δώσω και άλλα», έτσι και ο Θεός δίνει «σοκολάτες», για
να καταλάβουμε πόσο γλυκύς είναι και να αγωνιστούμε να Τον
ευαρεστήσουμε, για να πάμε κοντά του.-Γέροντα, η γλυκύτητα που
αισθάνεται στην προσευχή ο άνθρωπος που δεν έχει καθαρισθεί ακόμη από τα
πάθη, μπορεί να είναι μόνο συναίσθημα;-Στην αρχή μπορεί να είναι και…
-Γέροντα, να μας εξηγήσετε αυτό που γράφει ο Αββάς Ισαάκ για τα
δάκρυα: « Άλλα δάκρυα καίουσι και ξηραίνουσι το σώμα και άλλα δάκρυα
ευφραίνουσι καιτρέφουσιν αυτό και όσα μεν δάκρυα γεννώνται εκ της
κατανύξεως της ταπεινής καρδίας δια τας αμαρτίας, καίουσι και ξηραίνουσι
το σώμα. Τα της δευτέρας τάξεως δάκρυα προέρχονται εκ της γνώσεως και
συνέσεως τα οποία καλλωπίζουσι το πρόσωπον και τρέφουσι το σώμα».-Τα
πρώτα δάκρυα είναι δάκρυα μετανοίας. Πονάς βαθιά και ειλικρινά για το
σφάλμα σου και κλαις με ταπείνωση. Τα δάκρυα αυτά καταβάλλουν τον
άνθρωπο, αλλά έχουν και θεία παρηγοριά. Όταν όμως η ψυχή συμφιλιωθεί με…
Στον χώρο της δοξολογίας υπάρχουν δυο καταστάσεις. Αν ο άνθρωπος
δεν πέραση από την πρώτη, δεν μπορεί να φθάση στην δεύτερη. Στην πρώτη
κατάσταση έχει κανείς πίκρες αλλά όλα τα παίρνει δεξιά. Βάζει καλό
λογισμό, ρίχνει το βάρος στον εαυτό του ταπεινώνεται, μετανοεί και
ευχαριστεί για όλα τον Θεό: «Θεέ μου, λέει, Σε ευχαριστώ, εξ΄ αμαρτιών
μου τα περνώ αυτά. Μου χρειάζονται και περισσότερα, αλλά δεν αντέχω. Σε
παρακαλώ, δώσε μου υπομονή και δύναμη, για να αντέξω», τότε
βομβαρδίζεται από την θεία παρηγοριά και περνά στην δεύτερη
κατάσταση.Στην δεύτερη κατάσταση βρίσκονται όσοι έχουν περάσει το στάδιο
της μετάνοιας και ένιωσαν…
-Γέροντα, τι σημαίνει το «δόξα σοι ο Θεός»;-«Δόξα σοι ο Θεός» θα
πη «να γίνη γνωστός ο Θεόςστους ανθρώπους». Βλέπεις και εκείνο που είπε ο
Χριστός: «Εγώ σε εδόξασα επί της γης... και νύν δόξασον με συ, Πάτερ»
μερικοί το παρεξηγούν και λένε:«Και ο Χριστός ζητάει δόξα!». Ενώ αυτό
σημαίνει: «Εγώ, Πατέρα,Σε έκανα γνωστό επί της γης, κάνε με γνωστό κι
Εσύ, για να πιστέψουν οι άνθρωποι».-Γέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη να
λέω περισσότερο το «δόξα σοι ο Θεός» παρά το «Κύριε ελέησον». Μήπως δεν
είναι σωστό;-Καλό είναι αυτό, ευλογημένη. Εγώ μπορεί να περάσω ολόκληρη
μέρα κάνοντας εργόχειρο και λέγοντας «Δόξα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου