Φώτο - σύνθεση Φιλιππία Βενετσάνου
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
π. Ανανίας Κουστένης:
Θα
έπρεπε η 29 Μαΐου να είναι ημέρα αργίας - εδώ κάνουμε αργία και απεργία
για το τίποτε – και περισυλλογής και πένθους και αγρυπνιών και Θείας
Λειτουργίας. Γιατί να μη βαράνε όλες οι καμπάνες από τον Έβρο μέχρι την
Κρήτη και μέχρι τα Γιάννενα και μέχρι τη Ζάκυνθο και δεν ξέρω που αλλού;
Γιατί να μη βαράνε πένθιμα;
Και
οι γυναίκες, και οι νέες περισσότερο, ησχολούντο, λέει ο ιστορικός,
περί τον καλλωπισμόν κτλ. Καλό είν’ αυτό. Αλλά να ‘χουμε κι άλλον
καλλωπισμό. Να πηγαίνουμε και βαθύτερα. «Ίσθι φιλόκαλος αλλά μή
καλλωπιστής», που θα ‘λεγαν κι οι αρχαίοι μας πρόγονοι. Κι όταν το
ξημέρωμα της αποφράδος εκείνης ημέρας, της Τρίτης της ασβολερής, όπως τη
λέει και το λαϊκό άσμα, έμπαιναν οι Τούρκοι, πολλές Βυζαντινές
φτιαγμένες και στολισμένες πήγαιναν στο ναό της Αγίας Θεοδοσίας, για το
πανηγύρι. Ήσαν κι αυτοί για τα πανηγύρια, λίγο. Και τις πρόλαβαν οι
Τούρκοι και τις εφρόντισαν. Ακόμη, είχαμε μαύρη αγορά στα τρόφιμα. Άλλοι
πέθαιναν απ’ την πείνα και πολεμούσαν νηστικοί και διψασμένοι, κι άλλοι
έκρυβαν τα τρόφιμα, για να «κονομίσουν» περισσότερα. Μαύρη αγορά!
Είχε
φύγει, λοιπόν, η Χάρη του Θεού. Στο «Χρονικό» του Ρώσου Νέστορος, του
μοναχού, αναφέρεται το εξής φοβερό, ότι στο λίγο πριν την Άλωση έγινε
κρότος φοβερός στην Κωνσταντινούπολη, και θόρυβος μεγάλος, και μάλιστα
στο ναό της του Θεού Σοφίας. Κι είδαν να βγαίνει απ’ τον τρούλο της
εκκλησίας μιά λάμψη μεγάλη και ν’ ανεβαίνει στον ουρανό, εγκαταλείποντας
την εκκλησιά, τη Μεγάλη εκκλησιά, στο σκοτάδι. Έφυγε το Πνεύμα του
Θεού. Έφυγε το Πνεύμα του Θεού! Για τις αμαρτίες του κλήρου και του λαού
και των αρχόντων θα παρέδινε ο Θεός τη Βασιλεύουσα στους μωαμεθανούς.
Γιατί «είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει».
Η
μέσα Άλωση έφερε την έξω Άλωση, η οποία, όμως για τους περισσότερους
των Ελλήνων, στάθηκε ευεργετική. Γιατί όπως λέει ο μεγάλος Μακρυγιάννης
«στα χρόνια της Τουρκοκρατίας πολλοί άγιασαν». Ο λαός πιά άφησε τα μίση,
τις έχθρες, τις ματαιότητες, τις μικροψυχίες κι αγκάλιασε τον
Εσταυρωμένο Χριστό. Και αισθάνθηκε τη θλιμμένη Παναγιά. Ταπεινώθηκε
θεληματικά και επήρε τη χάρη του Θεού. Αφού λέει η Θεία Γραφή «Ο Θεός
ταπεινοίς δίδωσι χάριν». Και βγήκαν αναρίθμητοι Νεομάρτυρες και Άγιοι,
που εστόλισαν την Εκκλησία του Χριστού. Αγίασαν με τα αίματά των το
σκλαβωμένο και μαρτυρικό τούτο τόπο. Κι εκείνα τα αίματα έγιναν θεμέλιο
κι εστήριξαν το Γένος το σκλαβωμένο.
Γιατί
οι πρώτοι αντιστασιακοί εναντίον των μωαμεθανών κατακτητών ήσαν οι
Νεομάρτυρες. Δυστυχώς αυτό δεν τονίζεται επαρκώς και δεόντως. Οι
Νεομάρτυρες! Που δεν εσήκωσαν συμβατικά όπλα κατά του τυράννου, όπως οι
κλεφταρματωλοί, αλλά εσήκωσαν τα όπλα τα πνευματικά. Τα όπλα της ψυχής
τους. Τα όπλα της καρδιάς τους. Τα όπλα της πίστεως. Της αγάπης. Της
ελπίδος. Του μεγαλείου της θρησκείας μας. Κι αυτούς φοβήθηκαν
περισσότερο οι Μουσουλμάνοι. Και μάλιστα πιό πολύ απ’ όλους, φοβήθηκαν
τον Άγιο των σκλάβων, τον μεγάλο διδάχο, τον ισαπόστολο και ιερομάρτυρα
και εθνομάρτυρα Κοσμά τον Αιτωλό. Ο οποίος, εάν δεν υπήρχε, δεν ξέρω
σήμερα αν η Ελλάς θα υπήρχε, θα ήτο Ορθόδοξος.
Πηγή: “Λόγοι για τη Άλωση της Πόλης”, Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης, εκδ. Ακτή, τόμ. Α΄, σελ. 32-34
Πηγή ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
Αληθώς Ανέστη
"είχε
φύγει η Χάρη του ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΥ τότε και σήμερα ο πονηρός και τα όργανα του
έχουν την ίδια τεχνογνωσία... αλλά υπάρχει κάτι που τους φρενάρει ..."
Αυτό το κάτι που τους φρενάρει σήμερα το βλέπουμε όλοι, αλλά δεν το κατανοούμε , ούτε το ενστερνιζόμαστε.
Είναι
η ΘΕΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ που έρχεται σαν άνεμος μέσα στην ανθρώπινη ιστορία,
απέναντι σε αυτούς που με πολλές δαιμονικές τεχνουργίες προσπαθούν να
αλλάξουν την ροή της ανθρώπινης ιστορίας και να αναμείξουν το ανθρώπινο
DNA με το "δαιμονικό DNA" .
Ας ρίξουμε μια ματιά τι συμβαίνει γύρω μας και πιο κοντά μας , ακόμα και μέσα μας .
Όλοι προσδοκούν το ΘΑΥΜΑ της απελευθέρωσης και της λύτρωσης, αλλά το ΘΑΥΜΑ ¨καραδοκεί¨.
ΣΤΩΜΕΝ καλώς
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
"δεν είναι συγκυρία, αλλά ΣΗΜΕΙΟ για όσα έρθουν φέτος - η εορτή της Μεσοπεντηκοστής του 2024 στην οποία εορτάζει η Αγία Σοφία στην ΠΟΛΗ συμπίπτει με την μνήμη της Άλωσης της " Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν
έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του
Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού,
όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου
Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η
απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς΄ του Σοφού (11 Μαΐου
903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού,
που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη
βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτορας το πρωί της εορτής με τα επίσημα
βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι
για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου. όπου θα ετελείτο η θεία
λειτουργία .
Σε
λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλιάς και
πατριάρχης εισέρχονταν επισήμως στον ναό. Η θεία λειτουργία ετελείτο με
την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο
αυτοκράτορας παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο παρεκάθητο και ο πατριάρχης.
Και πάλι ο βασιλιάς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εις πολλούς και
αγαθούς χρόνους ο Θεός αγάγοι την βασιλείαν υμών» και με πολλούς
ενδιάμεσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.
Αλλά
και στα σημερινά μας λειτουργικά βιβλία, στο Πεντηκοστάριο, βλέπει
κανείς τα ίχνη της παλαιάς της λαμπρότητας. Παρουσιάζεται σαν μία μεγάλη
δεσποτική εορτή, με τα εκλεκτά της τροπάρια και τους διπλούς της
κανόνες, έργα των μεγάλων υμνογράφων, του Θεοφάνους και του Ανδρέου
Κρήτης, με τα αναγνώσματά της και την επίδρασή της στις προ και μετά από
αυτήν Κυριακές και με την παράταση του εορτασμού της επί οκτώ ημέρες
κατά τον τύπο των μεγάλων εορτών του εκκλησιαστικού έτους.
Ποιό
όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής; Όχι πάντως κανένα
γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας. Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό
και θεωρητικό. Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής είναι η 25η από του Πάσχα
και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα. Σημειώνει το μέσον της περιόδου των
50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών. Είναι δηλαδή ένας σταθμός, μία
τομή.
Χωρίς
δηλαδή να έχει δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα, του
Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου, και
«προφαίνει» τη δόξα της αναλήψεως του Κυρίου, που θα εορταστεί μετά από
15 ημέρες. Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο
νου και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας». Μεσσίας στα
ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον. Έτσι και
στα τροπάρια και στο συναξάριο της ημέρας η παρετυμολογία αυτή γίνεται
αφορμή να παρουσιασθεί ο Χριστός σαν Μεσσίας -μεσίτης Θεού και ανθρώπων,
«μεσίτης και διαλλάκτης ημών και του αιωνίου αυτού Πατρός». «Διά ταύτην
την αιτίαν την παρούσα εορτή εορτάζοντες και Μεσοπεντηκοστήν
ονομάζοντες τον Μεσσίαν ανυμνούμεν Χριστόν», σημειώνει ο Νικηφόρος
Ξανθόπουλος στο συναξάριο.
Σ’
αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή, που επελέγη για την ημέρα αυτή.
Μεσούσης της εορτής του ιουδαϊκού Πάσχα ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό
και διδάσκει. Η διδασκαλία Του προκαλεί τον θαυμασμό, αλλά και ζωηρή
αντιδικία μεταξύ αυτού και του λαού και των διδασκάλων. Είναι Μεσσίας ο
Ιησούς ή δεν είναι; Είναι η διδασκαλία Του εκ Θεού ή δεν είναι; Νέο
λοιπόν θέμα προστίθεται: ο Χριστός είναι ο διδάσκαλος. Αυτός που ενώ δεν
έμαθε γράμματα κατέχει το πλήρωμα της σοφίας, γιατί είναι η Σοφία του
Θεού που κατασκεύασε τον κόσμο. Ακριβώς από αυτόν τον διάλογο εμπνέεται
μεγάλο μέρος της υμνογραφίας της εορτής. Εκείνος που διδάσκει στο ναό,
στο μέσον των διδασκάλων του ιουδαϊκού λαού, στο μέσον της εορτής, είναι
ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού. Αυτός που αποδοκιμάζεται από
τους δήθεν σοφούς του λαού Του είναι η του Θεού Σοφία.
"και η ΠΟΡΤΑ αυτή θα ανοίξει" αφού το είπε ένας μεγάλος Άγιος, θα γίνει (ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ)
Μας έπνιξαν μέσα στα μεθοδευμένα αδιέξοδα που προκαλούν σήμερα δύσπνοια στην καθημερινότητα μας.
Μας κύλησαν με την θέληση μας στον βούρκο της διαστροφής και κάθονται απέναντι και καμαρώνουν για τα " έργα" τους που πέτυχαν.
Σου
λέει πάει αυτοί, δεν έχουν μέλλον , δεν έχουν ελπίδα , είναι δικοί μας,
σφραγισμένοι και τρυπημένοι , τους κάνουμε ότι θέλουμε ...Έτσι
χαίρονται, αλλά υπάρχει ζωντανός ΘΕΟΣ που επιβλέπει επί πάντων .
Δρ.Κωνσταντίνος Βαρδάκας
"Όταν
οι Τούρκοι μπήκαν στη Βασιλική Εκκλησία, ένας ιερέας τελούσε τη θεία
Λειτουργία. Βλέποντας τους άπιστους να μπαίνουν, δε σκεπτόταν παρά πώς
να σώσει από τη βεβήλωση τον ιερό άρτο και το πολύτιμο Αίμα του Χριστού.
Ανέβηκε, λοιπόν, βιαστικός στον Άμβωνα, κρατώντας τ” Άγιο Δισκοπότηρο
κι εξαφανίστηκε σε μια μικρή πόρτα.
Την
έκλεισε πίσω του, μα δυστυχώς οι Τούρκοι τον είχαν δει κι έτρεξαν να
τον προφτάσουν. Όταν όμως έφθασαν στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται η
πόρτα, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν είδαν παρά μόνο μια γυμνή, λεία επιφάνεια
χωρίς το παραμικρό σημάδι ανοίγματος.
Αγριεμένοι,
προσπάθησαν να γκρεμίσουν τον τοίχο, αλλά έσπασαν τα όπλα τους, χωρίς
να καταφέρουν τίποτε! -Ας φέρουν τους χτίστες του στρατού μας, αποφάσισε
ο Σουλτάνος. Έτσι θα δούμε τι είναι πίσω απ” αυτόν τον τοίχο. Οι
χτίστες ήρθαν με τα εργαλεία τους κι άρχισαν να χτυπούν τον τοίχο. Παρ”
όλες τους τις προσπάθειες όμως, δεν μπόρεσαν ούτε να τον τρυπήσουν κι
ομολόγησαν πως σίγουρα υπήρχε κάποιο τεχνικό μέσο, που τους ήταν
άγνωστο. -Είστε ανίκανοι, φώναξε καταθυμωμένος ο Σουλτάνος και θα
τιμωρηθείτε! Να φέρουν βυζαντινούς χτίστες! Τότε έφεραν βιαστικά όσους
μπόρεσαν και απειλώντας τους με θάνατο, τους πρόσταζαν να ρίξουν αυτόν
τον τοίχο! Μα, ούτε κι αυτοί δεν τα κατάφεραν!
Γιατί,
το θέλημα του Θεού, πιο δυνατό από κάθε ανθρώπινη δύναμη, κρατούσε
αυτές τις πέτρες δεμένες γερά, για να προστατεύει τον ιερέα. Όλους
αυτούς τους αιώνες, ο ιερέας αγρυπνεί, σφίγγοντας το δισκοπότηρο, που
προστάτευσε από τους άπιστους! Μα, όταν θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η πόρτα
θα ξανανοίξει μόνη της, ο ιερέας θα βγει, θα ξαναμπεί στο ιερό και θα
συνεχίσει τα λόγια της λειτουργίας, από κει ακριβώς που είχε σταματήσει!"
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ απαντά ¨και η ΕΛΛΑΔΑ θα σωθεί και η ΠΟΛΗ θα παραληφθεί ¨
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ
Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ απαντά ¨και η ΕΛΛΑΔΑ θα σωθεί και η ΠΟΛΗ θα παραληφθεί ¨
Είναι λογικό σήμερα οι συμπολίτες μας με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω και από αυτά που υποφέρουμε να είναι ζαλισμένοι σφόδρα.
Και να θέτουν εύλογα ερωτήματα..
¨
τώρα που τα γεωπολιτικά γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και
μάλιστα τα τελευταία 24 ώρα στοχοποιούν την περιοχή μας από ΑΙΓΑΙΟ μέχρι
ΣΤΕΝΑ.¨
¨
εμείς καλά –καλά έτσι όπως μας κατάντησαν ή όπως δική μας υπαιτιότητα
καταντήσαμε είναι δυνατόν να πάρουμε την ΠΟΛΗ , αφού η ίδια η Πατρίδα
μας μετά την μνημονιακή καταιγίδα είναι υποθηκευμένη;¨
¨και πολλές φορές βάζουν το ερώτημα..και να την πάρουμε την ΠΟΛΗ τι θα την κάνουμε; ¨
Οι
Προφητείες και μάλιστα αυτές που έρχονται από πνευματοκίνητα χείλη
Αγίων δεν εξουθενώνονται όσα λογικοφανή ερωτήματα βάλουμε με το μυαλό
μας.
Σε
όλους αυτούς του ¨ζαλισμένους¨ των κρίσιμων και δύσκολων και πονηρών
ημερών μας απαντάει ο Όσιος Παίσιος ο Αγιορείτης πριν τρεις σχεδόν
δεκαετίες για να τους πάρει την ζάλη και τον
πονοκέφαλο ή τον φόβο μήπως και δουν την Ελλάδα να μεγαλουργεί πνευματικά.
Διότι τα πράγματα πρώτα κινούνται πνευματικά και μετά τεχνοκρατικά με την κρύα λογική.
¨Πολλές φορές ο Όσιος είχε πει την προφητεία ότι η Ελλάδα θα ξαναπάρει την Κωνσταντινούπολη.
Αυτό σε πολλούς φαινόταν απίστευτο γι αυτό και κάποιοι τον επισκεπτόταν, μόνο και μόνο για να το ακούσουν από το στόμα του.
Μια μέρα που όλοι καθόταν σιωπηλοί στο υπαίθριο αρχονταρίκι, ο Όσιος είπε…
-ξέρω τι θέλετε να ρωτήσετε, αν θα πάρουμε την ΠΟΛΗ.
-θα τα φέρει ο ΘΕΟΣ έτσι τα πράγματα, που τα συμφέροντα των μεγάλων θα είναι τέτοια, ώστε να μας δώσουν την ΠΟΛΗ.
– υπάρχουν πνευματικοί νόμοι και θα λειτουργήσουν.
Και σε κάποιον που του είπε…
* Και να μας την δώσουν Γέροντα την Πόλη , τι θα την κάνουμε;
ΑΠΑΝΤΗΣΕ αποδοκιμαστικά..
-Πά-πά-πά παιδί μου, με εσένα ούτε μέχρι την Ιερισσό δεν πηγαίνω.
Πολλοί τον ρωτούσαν
Γέροντα με τόσες αμαρτίες που έχουμε οι Έλληνες πως είναι δυνατόν να μας δώσει την Πόλη ο ΘΕΟΣ;
*
Πράγματι οι αμαρτίες μας είναι εμπόδιο που καθυστερεί τα γεγονότα,
απαντούσε ο Όσιος. Αλλά και οι Τούρκοι έχουν διαπράξει μεγάλες αδικίες
και βαρβαρότητες απέναντι στους Έλληνες, και γι αυτό θα λειτουργήσουν οι
πνευματικοί νόμοι.
Αυτό
ο Όσιος δεν το έλεγε σαν συμπέρασμα από την πείρα του περί των
πνευματικών νόμων, αλλά έχοντας λάβει και πληροφορία από τον ΘΕΟ όπως ο
ίδιος εκμυστηρεύθηκε.
Υπήρχαν όμως και κάποιοι που είτε από μόνοι τους είτε ως εντεταλμένοι άλλων που δούλευαν εναντίον της Ελλάδος και
της
Ορθοδοξίας, πήγαιναν στην στην Παναγούδα για να κατασκοπεύσουν τον
Γέροντα ή για να δημιουργήσουν σύγχυση στις συζητήσεις που γινόταν εκεί.
Καμιά φορά ακόμη και για να τον απειλήσουν ή να του κάνουν κακό.
Μια μέρα που αρκετός κόσμος ήταν καθισμένος στα κούτσουρα, ήρθε ένας σωματώδης άνδρας και κάθησε και αυτός σε μια άκρη.
Εκείνη την ώρα ο Πατήρ Παίσιος έλεγε:
-Βρε
μόνο για παρελάσεις είστε, όχι για μάχες. Θυσιάστηκε ο Χριστός. Έχουμε
Ορθοδοξία. Μαρτύρησαν Άγιοι που μας που μας βοηθούν ακόμη. Αν δεν είχαν
πέσει αυτοί, ποιος ξέρει τι θα ήμασταν. Και τώρα θέλει παλληκαριά, αν
δεν πέσουν μερικοί, δεν γίνεται τίποτε¨
Ο άνθρωπος αυτός δεν μιλούσε, μόνο παρακολουθούσε. Ο Γέροντας τον ένιωθε ¨σαν ένα κρύο πράγμα¨
Αν
εμείς οι Έλληνες είχαμε Πίστη και γονατίζαμε και παρακαλούσαμε όλοι
μαζί τον ΧΡΙΣΤΟ και την ΠΑΝΑΓΙΑ να μας προστατέψουν, τότε θα βλέπαμε
Θαύματα… ¨ σελ. 475-477 Ο ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ¨ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ¨ ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2015
Ήδη το ΕΘΝΟΣ μας ακούει από τα Χείλη του μοναδικού Κυβερνήτη του, όπως και ο Απόστολος Παύλος:
«αρκεί σοι η χάρις μου, η γαρ δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» (Β’ Κορ. 12, 9).
ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ
Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου