Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου 

 

Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν»4

–Γέροντα, γιατί πρέπει νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθάη, ἀφοῦ ξέρει τὶς ἀνάγκες μας;

–Γιατὶ ὑπάρχει ἐλευθερία. Καὶ μάλιστα, ὅταν πονᾶμε γιὰ τὸν πλησίον μας καὶ Τὸν παρακαλοῦμε νὰ τὸν βοηθήση, πολὺσυγκινεῖται ὁ Θεός, γιατὶ τότε ἐπεμβαίνει, χωρὶς νὰ παραβιάζεται τὸ αὐτεξούσιο. Ὁ Θεὸς ἔχει ὅλη τὴν καλὴ διάθεση νὰ βοηθήση τοὺς ἀνθρώπους ποὺὑποφέρουν. Γιὰ νὰ τοὺς βοηθήση ὅμως, πρέπει κάποιος νὰ Τὸν παρακαλέση. Γιατί, ἂν βοηθήση κάποιον, χωρὶς κανεὶς νὰ Τὸν παρακαλέση, τότε ὁ διάβολος θὰ διαμαρτυρηθῆ καὶ θὰ πῆ:

«Γιατί τὸν βοηθᾶς καὶ παραβιάζεις τὸ αὐτεξούσιο;Ἀφοῦ εἶναι ἁμαρτωλός, ἀνήκει σ ̓ ἐμένα». 4Ἐδῶ βλέπει κανεὶς καὶ τὴν μεγάλη πνευματικὴ ἀρχοντιὰ τοῦ Θεοῦ, ποὺοὔτε στὸν διάβολο δίνει τὸ δικαίωμα νὰ διαμαρτυρηθῆ. Γι' αὐτὸ θέλει νὰ Τὸν παρακαλοῦμε, γιὰ νὰ ἐπεμβαίνη

–καὶ θέλει ὁ Θεὸς νὰ ἐπεμβαίνη ἀμέσως, ἂν εἶναι γιὰ τὸ καλό μας –, καὶ νὰ βοηθάη τὰ πλάσματά Του ἀνάλογα μὲ τὶς ἀνάγκες τους. Γιὰ τὸν κάθε ἄνθρωπο ἐνεργεῖ ξεχωριστά, ὅπως συμφέρει στὸν καθέναν καλύτερα.Ὁ Θεὸς λοιπὸν ἀλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι γιὰ νὰ βοηθήσουν, πρέπει ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος νὰ τὸ θέλη καὶ νὰ τὸ ζητᾶ, ἀλλιῶς δὲν ἐπεμβαίνουν. Ὁ Χριστὸς ρώτησε τὸν παράλυτο: «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;»5. Ἂν δὲν θέλη ὁ ἄνθρωπος, τὸ σέβεται ὁ Θεός. Ἂν κάποιος δὲν θέλη νὰ πάη στὸν Παράδεισο, ὁ Θεὸς δὲν τὸν παίρνει. Ἐκτὸς ἂν ἦταν ἀδικημένος καὶ εἶχε ἄγνοια, ὁπότε δικαιοῦται τὴν θεία βοήθεια. Διαφορετικά, δὲν θέλει νὰ ἐπέμβη ὁ Θεός. Ζητᾶ κανεὶς βοήθεια, καὶ ὁ Θεὸς καὶ οἱ Ἅγιοι τὴν δίνουν.

Μέχρι νὰ ἀνοιγοκλείσης τὰ μάτια σου, ἔχουν κιόλας βοηθήσει. Μερικὲς φορὲς δὲν προλαβαίνεις οὔτε νὰ τὰ ἀνοιγοκλείσης· τόσο γρήγορα βρίσκεται ὁ Θεὸς δίπλα σου.

«Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται», λέει ἡ Γραφή. Ἂν δὲν ζητᾶμε βοήθεια ἀπὸ τὸν Θεό, θὰ σπάζουμε τὰ μοῦτρα μας. Ἐνῶ, ὅταν ζητᾶμε τὴν θεία βοήθεια, ὁ Χριστὸς μᾶς δένει μὲ ἕνα σχοινάκι μὲ τὴν Χάρη Του καὶ μᾶςσυγκρατεῖ. Φυσάει ὁ ἀέρας ἀπὸ ἐδῶ-ἐκεῖ, ἀλλά, ἐπειδὴ εἴμαστε δεμένοι, δὲν κινδυνεύουμε. Ὅταν ὅμως ὁ ἄνθρωπος δὲν καταλαβαίνη ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ποὺτὸν κρατάει, λύνεται πλέον ἀπὸ τὸ σχοινάκι καὶ τὸν χτυποῦν οἱ ἄνεμοι ἀπὸ ̓δῶ καὶ ἀπὸ ̓κεῖ καὶ ταλαιπωρεῖται.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -162-

4Ματθ. 7, 7.

5Ἰω. 5, 6.

 

 

 

Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Γέροντα, ἔχω δυσκολίες στὸν ἀγώνα μου.

–Ζητᾶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ ἢ παλεύεις μόνη σου;

Τὴν ἀδυναμία σου τὴν εἶπες στὸν Χριστό;

Ἐσὺ δὲν ταπεινώνεσαι, δὲν ζητᾶς βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ μετὰ λές:

«Ἔχω δυσκολίες στὸν ἀγώνα μου». Ἂν ταπεινώνεται κανεὶς καὶ ζητᾶ λίγη βοήθεια ἀπὸ τὸν Χριστό,

Ἐκεῖνος βοηθάει. Πολλὲς φορὲς ὁ ἄνθρωπος καταβάλλει μιὰ ἐγωιστικὴ προσπάθεια, γι ̓ αὐτὸ δὲν βοηθάει ὁ Χριστός. Πέταξε τὸν ἑαυτό σου, μὴν τὸν ὑπολογίζης, καὶ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ θὰ κατοικήση μέσα σου. Ἐμεῖς θέλουμε νὰ ἀποκτήσουμε ἁγιότητα μὲ μαγικὸ τρόπο.

Σὲ λανθασμένη ὅμως κατάσταση δὲν βοηθάει ὁ Θεός. Ἔστω καὶ λίγο ἂν μπαίνη ἡ ἰδιοτέλεια, ἐμποδίζεται ἡθεία βοήθεια.–Ὅταν ἔχω διάθεση νὰ διορθωθῶ, δὲν θὰ μὲ βοηθήση ὁ Θεὸς νὰ καταλάβω μιὰ ἀδυναμία μου;

–Γιὰ νὰ βοηθήση ὁ Θεός, πρέπει νὰ ὑπάρχη διάθεση γιὰ ἀγώνα. Καὶ ὅταν λέμε διάθεση γιὰ ἀγώνα, ἐννοοῦμε νὰ καταβάλλη κανεὶς λίγη προσπάθεια νὰ ξεπεράση τὴν ἀδυναμία του. Λίγη καθαρὴ διάθεση ἂν δῆ ὁ Θεός, πλούσια βοηθάει τὸν ἄνθρωπο, πλούσια στέλνει τὴν Χάρη Του. Μπαίνει ὁ ἄνθρωπος μέσα στὸ κανάλι τοῦ Θεοῦ.

–Γέροντα, μέχρι ποιό σημεῖο μᾶς βοηθάει ὁ Θεὸς στὸν πνευματικὸ ἀγώνα;

–Μέχρι ἐκεῖ ποὺ βοηθᾶμε ἐμεῖς τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθήση. Ὅταν ζητᾶτε κάτι ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ πολὺκαιρὸ δὲν δίνη βοήθεια, νὰ ξέρετε ὅτι θὰ ὑπάρχη ὑπερηφάνεια. Ἂν ἔχουμε πάθη, π.χ. γαστριμαργία, φλυαρία, θυμό, φθόνο κ.λπ., καὶ παράλληλα ἔχουμε καὶ ὑπερηφάνεια, ὁ Θεὸς δὲν βοηθάει, γιατὶ ἐμποδίζουμε τὴν θεία Χάρη. Καὶ μόνον προδιάθεση ὑπερηφανείας νὰ ἔχουμεμέσα μας, ἐμποδίζουμε τὸν Θεὸ νὰ μᾶς βοηθήση, ἔστω κι ἂν ἀγωνιζώμαστε καὶ προσευχώμαστε ἴσως καὶ περισσότερο ἀπ ̓ ὅ,τι χρειάζεται. Ἀδύνατο εἶναι νὰ μὴ βοηθήση ὁ Θεός, ἂν δὲν ὑπάρχη φόβος νὰ τὸ πάρη ἐπάνω του ὁ ἄνθρωπος. Μόλις φύγη ἡ προδιάθεση ὑπερηφανείας καὶ λάβη τὴν ψυχική του ὑγεία ὁ ἄνθρωπος, τότε θὰ τὸν ἀπαλλάξη ἀμέσως ἀπὸ τὸ πάθος ποὺ τὸν βασανίζει, καὶ θὰ τὸν ἀνταμείψη καὶ γιὰ τὸν παραπανήσιο του ἀγώνα. Γι' αὐτό, γιὰ νὰ βοηθηθοῦμε, πρέπει νὰ βοηθήσουμε τὸν Θεὸ μὲ τὸ ταπεινό μας φρόνημα.

Νὰ ποῦμε: «Τέτοιος ἄχρηστος εἶμαι, Θεέ μου, Σὲ παρακαλῶ, συγχώρεσέ με καὶ βοήθησέ με». Τότε βοηθάει ὁ Θεός, γιατὶ δικαιοῦται τὴν βοήθεια ἡψυχή, ἐπειδὴ ἀφέθηκε στὰ χέρια Του μὲ καλὴ καὶ ταπεινὴ διάθεση.

Πρέπει νὰ πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία μᾶς προστατεύουνκαὶ μᾶς βοηθοῦν πάντοτε, ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε ταπεινὸ φρόνημα. Ὁ Θεός μας δὲν εἶναι κουφός, νὰ μὴ μᾶς ἀκούη, οὔτε τυφλός, νὰ μὴ μᾶς βλέπη, ὅπως ὁ Βάαλ6.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματικὴ Ἀφύπνιση» -162

6Βλ. Γ´ Βασ. 18, 26.