Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΚΑΛΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ, ΑΝΑΠΑΥΕΙ ΠΑΝΤΟΤΕ!!
Ένας λαϊκός, λοιπόν, ήλθε και κάθισε δίπλα μου. Ήταν και χονδρός και επειδή κάπως στριμώχθηκε, έβαλε τις φωνές: «Τί κατάσταση είναι αυτή;», φώναξε.
Πιό εκεί ήταν ένας μοναχός που, ο φουκαράς, ήταν κουκουλωμένος μέχρι πάνω από τα καφάσια και μόνο το κεφάλι του είχε έξω... Εν τω μεταξύ, όπως κουνιόταν το φορτηγό και ο δρόμος ήταν ένας καρρόδρομος χαλασμένος, έπεφταν τα στοιβαγμένα καφάσια και ο καϋμένος ο μοναχός προσπαθούσε να τα πετάει αριστερά και δεξιά με τα χέρια του, γιά να μην τον κτυπήσουν στο κεφάλι...
Ο άλλος βέβαια, φώναζε, επειδή καθόταν λίγο στριμωχτά…
«Δεν βλέπεις», του λέω, «εκείνος ο μοναχός πώς είναι, και εσύ φωνάζεις...!!!;;;».
Ρωτάω και τον μοναχό:
ΤΟ ΕΚ ΤΩΝ ΔΟΚΙΜΑΣΙΩΝ ΟΦΕΛΟΣ!!
«Γέροντα Παΐσιε, οι δοκιμασίες πάντοτε ωφελούν τους ανθρώπους;».
Και απάντησε ο Αγιασμένος γέροντας:
«Εξαρτάται, από το πως αντιμετωπίζει κανείς τις δοκιμασίες.
Όσοι δεν έχουν καλή διάθεση, τα βάζουν με τον τον Θεόν, όταν τους βρίσκουν διάφορες δοκιμασίες.
Λένε νευριασμένοι ή με βαρυγκώμια:
«ΟΣ Δ᾿ ΑΝ ΠΙΗ ΕΚ ΤΟΥ ΥΔΑΤΟΣ ΟΥ ΕΓΩ ΔΩΣΩ ΑΥΤΩ, ΟΥ ΜΗ ΔΙΨΗΣΗ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ» (Ιωάνν. Δ΄14΄)!!!
 |
Κάποτε, ένας ζωγράφος, επισκέφθηκε τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη στο κελλί του.
Ο Άγιος, με εκείνο το πηγαίο και διδακτικό χιούμορ που τον διέκρινε, τον ερώτησε:
«Βρε παιδάκι μου, θα μπορούσες να μου ζωγραφίσεις ένα πίνακα, με το θέμα που θα σου πω; Θέλω να τον τοποθετήσω στο κελλί μου».
Ο καλλιτέχνης, προθυμότατα, λέει στον Άγιο Παΐσιο:
«Γέροντα, μετά χαράς!! Αυτή είναι η εργασία μου. Τί θα θέλατε να έχει ο πίνακας ζωγραφικής που θα σας ετοιμάσω;».
«Μπορείς να ζωγραφίσεις μερικά βουνά;».
ΑΠΛΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑΙ, ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΤΩΝ ΣΩΣΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ!!
«Αυτό που ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα μέσα σε ένα γάμο, είναι η ευγνωμοσύνη! Ο ένας αγαπάει τον άλλον, γι' αυτό που του χαρίζει!
Η γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή!
Ο άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά, ότι μπορεί να την προστατέψει!
ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΠΟΛΛΩΝ ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΩΝ!!
<<Όταν κάποιος είναι ευαίσθητος και ευρεθή σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξει;
Ή πρέπει να βρίζει κ.λπ. ή να φύγει. Αλλά και να φύγει δεν μπορεί, γιατί πρέπει να ζήσει.
Του λέει, λοιπόν, το αφεντικό: «Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δεν κλέβεις, πρέπει όμως να βάζεις και σάπια ανάμεσα στα καλά. Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι, πρέπει να βάλεις και λίγες χωνεμένες…». Μάλιστα, τον κάνει και διευθυντή, για να τον κρατήσει, πρέπει όμως να κάνει και έτσι, γιατί αλλιώς θα τον πετάξει από την δουλειά…
ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑΙ ΚΑΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ, ΕΙΣ «ΕΥΛΟΓΑ» ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ!!
«Μου λένε μερικοί», έλεγε ο Άγιος Παΐσιος:
«Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου, είμασθε αντίθετοι
χαρακτήρες.
Άλλος χαρακτήρας
εκείνη, άλλος εγώ. Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν
θα
μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις, έτσι ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, γιά να μπορούν να ζουν πνευματικά;».
Και τους απαντώ:
«Δεν καταλαβαίνετε ότι, μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται η αρμονία του Θεού;; Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία! Αλλοίμονο, αν ήσασθαν ίδιοι χαρακτήρες…
Σκεφθήτε, τί θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο, θυμώνατε εύκολα. Θα γκρεμίζατε το σπίτι...
Ή, εάν και οι δύο ήσασθαν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασθαν όρθιοι...
ΑΙ ΑΓΓΕΛΟΦΑΝΕΙΑΙ, ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣ ΤΟΥ ΥΨΙΣΤΟΥ!!!
Λειτουργούσε κάποτε ο πατήρ Τύχων ο Ρώσος, τον οποίο, μάλιστα, διακονούσε ο Άγιος Παΐσιος! Κατά την Μεγάλη Είσοδο, εισήλθε ο πατήρ Τύχων στο Άγιο Βήμα και βλέπει ξαφνικά τους Αρχαγγέλους Μιχαήλ και Γαβριήλ!!!
Ο γέροντας τότε με απλότητα τους λέει, με σπαστά Ελληνικά:
«Εσύ Μιχαήλο ντεξιά και Εσύ Γαβριήλο αριστερά»!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου