Του.Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

Νὰ δουλεύουμε σωστὰ τὸ μυαλό.
–Γιατί ὅμως, Γέροντα, συχνά λέτε ὅτι ἡ μόρφωση εἶναι καλή προϋπόθεση γιὰ τὸν Μοναχισμό;
–Κοίτα νὰ σοῦ πῶ, ἕνας μορφωμένος μπορεῖ νὰ πάρη νὰ διαβάση ἕνα Πατερικό καὶ μὲ λίγη προσπάθεια, ἐπειδή θὰ τὸ καταλάβη, νὰ προχωρήση γρήγορα. Ἕνας ἀγράμματος, ἄν δὲν ἔχη εὐλάβεια, δύσκολα θὰ προχωρήση. Ὁ ἀγράμματος πρέπει νὰ φθάση νὰ ἔχη βιώματα καὶ θεία γεγονότα καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὰ νὰ κατανοήση μετά τὰ ὅσα διαβάζει. Ἐνῶ ὁ μορφωμένος, λίγη προσπάθεια ἄν κάνη, γρήγορα θὰ προχωρήση, φθάνει νὰ δουλεύη τὸ μυαλό του καὶ νὰ μήν πιάνεται μόνον ἀπὸ τὴν θεωρία καὶ τὸν κλέβει ἡ θεωρία. Δὲν λέω νὰ θέλη νὰ γνωρίση τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ μυαλό.–Δηλαδή, Γέροντα, νὰ χρησιμοποιῆ τὸ μυαλό τοῦ κατὰ τῶν παθῶν;
–Ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλὰ καὶ γενικώτερα. Βλέπει τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, τὸ σύμπαν ὅλο καὶ δοξολογεῖ, εὐχαριστεῖ τὸν Θεό. Βλέπεις, πρῶτα ὁ Ἀβραάμ ἀναζήτησε τὸν Θεό καὶ ὕστερα ὁ Θεὸς τὸν Ἀβραάμ.
–Πῶς δηλαδή;–Ὁ πατέρας τοῦ Ἀβραάμ ἦταν εἰδωλολάτρης, λάτρευε τὰ εἴδωλα. Ὁ Ἀβραάμ εἶδε τὸ σύμπαν, προβληματίσθηκεποὺ λάτρευαν τὰ ἄψυχα εἴδωλα καὶ δούλεψε τὸ μυαλό του: «Δὲν μπορεῖ, εἶπε, αὐτὰ τὰ εἴδωλα, αὐτὰ τὰ ξύλα, νὰ εἶναι θεοί, νὰ δημιούργησαν αὐτόν τὸν κόσμο. Ποιός ἔκανε τὸν οὐρανό, τὰ ́ ἀστέρια, τὸν ἥλιο κ.λπ.; Πρέπει νὰ βρῶ τὸν ἀληθινό Θεό κι Αὐτόν νὰ πιστέψω καὶ θὰ προσκυνήσω». Τότε λοιπόν ὁ Θεὸς τοῦ ἀποκαλύφθηκε καὶ τοῦ εἶπε: «Ἔξελθε ἐκ τῆς γής σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου»καὶ τὸν πῆγε στὴν Χεβρώμ, καὶ ἔγινε ἀγαπημένο παιδί τοῦ Θεοῦ. Ὁ μορφωμένος, καὶ εὐλάβεια νὰ μήν ἔχη, ἐπειδή μπορεῖ εὔκολα νὰ καταλάβη, μὲ λίγη ταπείνωση καὶ λίγο ἀγώνα θὰ προχωρήση. Νά, εἶναι ὅπως λ.χ. στὶς διαβιβάσεις ποὺ ἤμουν. Ὅταν μὲ ἔβαλαν ἐκεῖ, εἶχε μερικά σήματα ἀγγλικά. Ὅσοι ἦταν μορφωμένοι καὶ ἤξεραν καὶ ἀγγλικά, ἀμέσως τὰ ἐπίαναν. Ἐμεῖς οἱ ἄλλοι δυσκολευόμασταν. Ἀλλά καὶ στὴν θεωρία ποὺ κάναμε εὔκολα οἱ ἄλλοι τὰ καταλάβαιναν, γιατί ἤξεραν ὁρισμένα πράγματα, ἐνῶ ἐμεῖς πάλι δυσκολευόμασταν.Πρέπει νὰ γνωρίση κανεὶς τὶς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ. Νὰ καταλάβη τί τοῦ ἔχει δοθῆ. Τὸ μυαλό γιατί μᾶς τὸ ἔδωσε ὁ Θεός; Γιὰ νὰ ἐξετάζουμε, νὰ μελετοῦμε, νὰ παρακολουθοῦμε τὸν ἑαυτό μᾶς κ.λπ. Τὸ μυαλό ὁ Θεὸς δὲν τὸ ἔδωσε στούς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ καταγίνωνται συνέχεια μὲ τὸ πῶς νὰ βροῦν ταχύτερο μέσο νὰ πηγαίνουν ἀπὸ τὴν μία χώρα στὴν ἄλλη, ἀλλὰ γιὰ νὰ καταγινώμαστε μὲ τὸ κυριώτερο, πῶς νὰ φθάσουμε στὸν προορισμό μας, κοντά στὸν Θεό, στὴν ἀληθινή χώρα, στὸν Παράδεισο.Τί εὐεργεσίες ἔκανε ὁ Θεὸς στὸν Ἰσραηλιτικό λαό! Τί σημεῖα! Πόσα γεγονότα! Ὅταν ὅμως ὁ Μωυσῆς ἄργησε νὰ κατεβῆ ἀπὸ τὸ Σινά μὲ τὶς πλάκες, τὶς δέκα ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ὁ λαός ἔδωσε τὰ χρυσαφικά του, γιὰ νὰ κάνουν ἕνα χρυσό μοσχάρι καὶ νὰ ὸ προσκυνοῦν.
Στὴν ἐποχή μας δὲν ὑπάρχει κανένας ἄνθρωπος μὲ... μοσχαρίσιο μυαλό. Γι’ αὐτὸ γιὰ ἕναν μορφωμένο δὲν δικαιολογεῖται νὰ μήν καταλαβαίνη ποιό εἶναι τὸ σωστό. Τὸ μυαλό τὸ ἔδωσε ὁ Θεός, γιὰ νὰ βρῆ ὁἄνθρωπος τὸν Δημιουργό του. Οἱ Εὐρωπαῖοι τὸ ζάλισαν τὸ μυαλό, ἔπαθαν σύγχυση καὶ πᾶνε στὸν γκρεμό, γιατί ἔβγαλαν τὸν Θεό ἀπὸ τὴν ζωή τους.

Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Α’ «ΜὲΠόνο καὶἈγάπη»-119-