«Εις εαυτόν ελθών...»1
Ο Θεός είναι πολύ κοντά μας, αλλά και πολύ ψηλά. Για να «κάμψη» κανείς τον Θεό, ώστε να κατεβή να μείνη μαζί του, πρέπει να ταπεινωθή και να μετανοήση. Τότε ο πολυεύσπλαχνος Θεός, βλέποντας την ταπείνωσή του, τον υψώνει ώς τους Ουρανούς και τον αγαπάει πολύ.«Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι», λέει το Ευαγγέλιο.
Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τον νού, για να αναλογίζεται το σφάλμα του, να μετανοή και να ζητάη συγχώρηση. Ο αμετανόητος άνθρωπος είναι σκληρό πράγμα.Είναι πολύ ανόητος, επειδή δεν θέλει να μετανοήση, για να απαλλαγή από την μικρή κόλαση που ζή, η οποία τον οδηγεί στην χειρότερη, την αιώνια. Έτσι στερείται και τις επίγειες παραδεισένιες χαρές, οι οποίες συνεχίζουν στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό,με τις πολύ μεγαλύτερες χαρές, τις αιώνιες.Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από τον Θεό, είναι εκτός εαυτού. Βλέπεις,στο Ευαγγέλιο γράφει ότι ο άσωτος υιός «εις εαυτόν ελθών είπε· πορεύσομαι προς τον πατέρα μου».
Δηλαδή, όταν συνήλθε, όταν μετάνοιωσε, τότε είπε:«Θα επιστρέψω στον πατέρα μου». Όσο ζούσε στην αμαρτία, ήταν εκτός εαυτού, δεν ήταν στα λογικά του, γιατί η αμαρτία είναι έξω από την λογική.
Ο Θεός είναι πολύ κοντά μας, αλλά και πολύ ψηλά. Για να «κάμψη» κανείς τον Θεό, ώστε να κατεβή να μείνη μαζί του, πρέπει να ταπεινωθή και να μετανοήση. Τότε ο πολυεύσπλαχνος Θεός, βλέποντας την ταπείνωσή του, τον υψώνει ώς τους Ουρανούς και τον αγαπάει πολύ.«Χαρά έσται εν τω ουρανώ επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι», λέει το Ευαγγέλιο.
Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τον νού, για να αναλογίζεται το σφάλμα του, να μετανοή και να ζητάη συγχώρηση. Ο αμετανόητος άνθρωπος είναι σκληρό πράγμα.Είναι πολύ ανόητος, επειδή δεν θέλει να μετανοήση, για να απαλλαγή από την μικρή κόλαση που ζή, η οποία τον οδηγεί στην χειρότερη, την αιώνια. Έτσι στερείται και τις επίγειες παραδεισένιες χαρές, οι οποίες συνεχίζουν στον Παράδεισο, κοντά στον Θεό,με τις πολύ μεγαλύτερες χαρές, τις αιώνιες.Όσο ο άνθρωπος βρίσκεται μακριά από τον Θεό, είναι εκτός εαυτού. Βλέπεις,στο Ευαγγέλιο γράφει ότι ο άσωτος υιός «εις εαυτόν ελθών είπε· πορεύσομαι προς τον πατέρα μου».
Δηλαδή, όταν συνήλθε, όταν μετάνοιωσε, τότε είπε:«Θα επιστρέψω στον πατέρα μου». Όσο ζούσε στην αμαρτία, ήταν εκτός εαυτού, δεν ήταν στα λογικά του, γιατί η αμαρτία είναι έξω από την λογική.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Γ’«Πνευματικός Αγώνας» ‐ 93 ‐
1.Λουκ.15,17.
1.Λουκ.15,17.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου