Ὁ τάφος ἔχει ζωή καί θεραπεύει
Μαρτυρία Δ. Σ.: …
«Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια,
μαζί μέ τό φίλο μου Κ. Κ. Ἦταν μετά τίς ἐξετάσεις γιά τό Πανεπιστήμιο.
Εἴπαμε νά ξεκουραστοῦμε μέ μιά ἐπίσκεψη στό Ἅγιον Ὄρος. Ἕνα ἀπόγευμα,
ξεκινήσαμε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τό Κελλί τοῦ Γέροντα μέσα στήν
καταπράσινη φύση. Ὁ πορτάρης τοῦ Μοναστηριοῦ μᾶς εἶπε ὅτι δύσκολα θά τόν
δοῦμε, γιατί τέτοια ὥρα ὁ Γέροντας ἀναπαύεται. Συναντήσαμε καί κάποιον
ἀκόμη στό δρόμο κι αὐτός εἶχε τήν ἴδια ἄποψη, ὅτι ἡ ὥρα πού διαλέξαμε
δέν ἦταν καί ἡ καλύτερη γιά νά δοῦμε τόν γέροντα Παΐσιο. Φτάσαμε στό
Κελλί του καί πράγματι δέν ὑπῆρχε ψυχή καί ἡ πόρτα τῆς αὐλῆς κλειστή.
Τραβήξαμε τό σχοινί πού χτυποῦσε ἕνα καμπανάκι–κουδούνι στό Κελλί καί ὤ!
μέ ἔκπληξη φάνηκε ὁ Γέροντας ἀπό πάνω, μέ τό γλυκό χαμόγελο καί μᾶς
ἄνοιξε.»
Καθήσαμε στήν αὐλή στά κούτσουρα καί ὁ Γέροντας ἔφερε ἕνα κουτί μέ
λουκούμια καί μᾶς κέρασε. Μᾶς μίλησε γιά λίγο, ἀστειεύτηκε μαζί μας κι
ἐμεῖς τόν ρωτήσαμε κάτι, ἀπό αὐτά τά πολλά πού ἀκούγονταν γι᾽ αὐτόν.
― Γέροντα, εἶναι ἀλήθεια ὅτι…
― Γέροντα, εἶναι ἀλήθεια ὅτι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου