Κυριακή 15 Ιουλίου 2018

Ἅγιος Παϊσιος - ὁ ὁμολογητὴς τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως

Φωτογραφία τοῦ
«Ρωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Μὲ ἀφορμὴ τὴ σημερινὴ ἡμέρα μνήμης του
Ὁ ἅγιος Παϊσιος ὁ ἁγιορείτης ἔχει χαρακτηρισθεῖ, καὶ δικαίως, ὡς ὁ ἅγιος τοῦ πονεμένου σύγχρονου ἀνθρώπου. Ἡ ἀδιάκριτη ἀγάπη του γιὰ τοὺς πλανεμένους ἀδελφούς, ἡ συνεχὴς ἄσκηση καὶ ἡ ἀδιάλειπτη προσευχὴ ἦταν τὰ καθημερινὰ ἐργαλεῖα του πρὸς τὴν ἁγιότητα καὶ τὴ θέωση. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ, εἴτε εἶχε τὴν εὐλογία νὰ τὸν γνωρίζει προσωπικὰ εἴτε ὄχι, τὸν εἶχε ἁγιοποιήσει στὴ συνείδησή του, πολὺ πρὶν ἀπὸ τὴν ὀσιακὴ του κοίμηση.
Αὐτὸ ποὺ ἴσως δὲν γνωρίζουμε οἱ περισσότεροι, εἶναι τὸ γεγονὸς πὼς ὁ ἅγιος Παϊσιος δὲν ἔμεινε ἀμέτοχος στὶς προκλήσεις τοῦ καιροῦ του. Ὅταν ἡ περίσταση τὸ ἀπαίτησε, ὁ ἀσκητὴς ἅγιος παρενέβη δυναμικὰ καὶ μὲ σθένος, ὑπερασπιζόμενος τὰ ἱερὰ καὶ ὅσια τῆς πίστης μας καὶ τῆς παάδοσής μας. Συνεπὴς στὴν ἱερὰ παρακαταθήκη τῆς ὁποίας – ὅπως κι ἐμεῖς –  ὑπῆρξε κληρονόμος, ἐκφράστηκε δημόσια, μὲ παρρησία καὶ ἀποφασιστικότητα, στὰ ὅσα ἀντιπαραδοσιακά, καινοφανῆ καὶ ἀντορθόδοξα διαδραματίστηκαν κατὰ τὴν ἐποχή του καὶ γιὰ τὰ ὁποία ἀσφαλῶς εἶχε ἄποψη καὶ δὲν δίστασε νὰ τὴ δημοσιοποιήσει.
Ἀναφερόμαστε σὲ δύο ἀνοικτὲς ἐπιστολὲς τὶς ὁποῖες συνέταξε (τὴν πρώτη ἀπὸ τὶς δύο συνυπέγραψε μὲ ἄλλους δύο ἀσκητὲς) καὶ ἀπέστειλε μὲ ἀφορμὴ τὰ ἀνοίγματα τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα πρὸς τοὺς παπικοὺς κατὰ τὸ δεύτερο μισό τῆς δεκαετίας τοῦ...

Ὁ Ὅσιος Παΐσιος, ὁ μεγάλος μου εὐεργέτης

Διήγηση Τσιαβέ Βασιλείου, Ἐλασσόνα
«Ἤμουν παντρεμένος 12 χρόνια. Εἶχα πρόβατα, ἤμουν καλός ἄνθρωπος ὅσο μποροῦσα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά παιδί δέν εἶχα. Στά 12 χρόνια τοῦ γάμου μου ἄκουσα, τό 1990, γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι εἶναι πολύ καλός ἄνθρωπος καί βοηθάει πολύ κόσμο. Ξεκίνησα, λοιπόν, νά τόν βρῶ. Δέν ἤξερα ἀπό Ἅγιον Ὄρος, ρωτοῦσα ἀπό ᾿δῶ, ἀπό ᾿κεῖ, μετά ἀπό κόπο τόν βρῆκα. Μέ ἄνοιξε καί μέ ἔβαλε νά προσκυνήσω στόν ναό. Ἀφοῦ προσκύνησα, τοῦ λέω:
- Πάτερ Παΐσιε, ἔχω ἕνα πρόβλημα καί ἦρθα νά μοῦ τό λύσης.
- Τό ξέρω τό πρόβλημά σου. Δέν ἔχεις παιδί.
- Ἔ…, πῶς τό ξέρεις;
- Τό ξέρω, ὅπως ξέρω καί πολλά γιά σένα πού ἐσύ δέν τά ξέρεις.
- Ναί, π. Παΐσιε, 12 χρόνια δέν ἔχω παιδί. Καί εἶμαι καλός ἄνθρωπος.
- Τό ξέρω ὅτι εἶσαι καί καλός ἄνθρωπος, τό βλέπω. Καί γνωρίζω ὅτι θά ἀποκτήσης παιδί μέσα σέ 9 μῆνες.
- Πῶς, π. Παΐσιε;
- Ἔχεις χρόνο νά πᾶς πρός τήν Ἁγία Ἄννα;
- Ὄχι δέν ἔχω, πρέπει νά βγῶ.
- Ἔ, τότε θά πᾶς στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου στήν Σουρωτή. Ἐκεῖ ἔχουν τά Λείψανα τοῦ ἁγίου Ἀρσενίου πού εἶναι νουνός μου. Θά πᾶς ἐκεῖ καί θά πῆς τίς ἀδελφές, ὅτι μέ στέλνει ὁ π. Παΐσιος ἀπό τό Ἅγιον Ὄρος, νά μοῦ δώσετε μία ζώνη κυήσεως. Θά σοῦ τήν δώσουν καί ὅτι σοῦ ποῦν θά κάνης. »
Πράγματι πῆγα, μοῦ ἔδωσαν τήν ζώνη καί μοῦ εἶπαν τί νά κάνω. Στούς τρεῖς μῆνες κάτι κατάλαβε ἡ γυναίκα μου, ἀλλά δέν ἤθελε νά....









Ἡ μαρτυρικὴ ὀσιακὴ κοίμηση καὶ ὁ ἐνταφιασμὸς τοῦ Ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου στίς 12 Ἰουλίου 1994

Φωτογραφία: Τὸ ἱερὸ σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Παϊσίου
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης», ἔκδοση Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον «Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος», Βασιλικά Θεσσαλονίκης 2015
«Χθὲς συνεθαπτόμην σοι Χριστέ…»
Στὶς 11 Ἰουλίου, μνήμη τῆς Ἁγίας Εὐφημίας, ὁ Ὅσιος κοινώνησε γιὰ τελευταία φορά. Μὲ πολὺ κόπο γονάτισε ἐπάνω στὸ κρεββάτι, ἔκανε τὸ σταυρό του καὶ μὲ τρεμάμενα χείλη εἶπε: «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλεία σου». Ἔπειτα οἱ ἀδελφές τοῦ ἔφεραν τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Εὐφημίας καὶ τὸν δίσκο μὲ τὸ κόλλυβό της. «Ἄκροις δακτύλοις» πῆρε δύο κόκκους ὡς εὐλογία καὶ ἀσπάσθηκε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Βλέποντας ὅτι δὲν ἦταν στολισμένη, παρατήρησε: «Οὔτε ἕνα λουλούδι δὲν τῆς βάλατε;». Κατὰ τὸ μεσημέρι ἦρθε στὸ Ἡσυχαστήριο ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανός, καὶ ὁ Γέροντας ζήτησε νὰ τοῦ διαβάση τὴν εὐχὴ «εἰς ψυχορραγοῦντα». Ἀκόμη, τὸν παρακάλεσε νὰ τὸν μνημονεύη. «Νὰ μὲ μνημονεύης, τοῦ εἶπε, γιατί πολλοὶ ἄλλοι θὰ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου