– Γέροντα, δῶστε μου μιὰ εὐχὴ γιὰ τὰ Χριστούγεννα.
– Εὔχομαι ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Παναγία νὰ σὲ ἔχουν κοντά τους σὰν τὸ ἀρνάκι ποὺ εἶναι δίπλα στὴν φάτνη. Νομίζω, περνάει καλά, ὅπως καὶ τὸ βοϊδάκι καὶ τὸ γαϊδουράκι ποὺ ζεσταίνουν τὸν Χριστὸ στὴν φάτνη... «Ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ» , λέει ὁ Προφήτης Ἠσαΐας. Γνώρισε δηλαδὴ τὸ βοϊδάκι τὸ ἀφεντικό του καὶ τὸ γαϊδουράκι τὴν φάτνη τοῦ Κυρίου του. Γνώρισαν τί ἦταν μέσα στὴν φάτνη καὶ μὲ τὰ χνῶτα τους τὸ ζέσταιναν! Κατάλαβαν τὸν Δημιουργό τους! Ἀλλὰ καὶ τὸ γαϊδουράκι, τί μεγάλη του τιμὴ νὰ πάη τὸν Χριστὸ μετὰ στὴν Αἴγυπτο! Οἱ ἄρχοντες εἶχαν ἅρματα χρυσοκέντητα, καὶ ὁ Χριστὸς τί χρησιμοποίησε! Τί καλὰ νὰ ἤμουν αὐτὸ τὸ γαϊδουράκι!