Ἡ θυσία, γιὰ νὰ εἶναι κατὰ Θεόν, πρέπει νὰ μὴν ἔχη ἀνθρώπινα στοιχεῖα, ἰδιοτέλεια, ὑπερηφάνεια κ.λπ. Ὅταν θυσιάζεται κανεὶς ταπεινά, τότε ἔχει ἀγάπη καὶ τότε συγκινεῖ τὸν Θεό. Ὅταν μιλάω γιὰ ἀγάπη, μιλάω γιὰ τὴν ἀληθινή, τὴν γνήσια ἀγάπη ποὺ ἔχει ἀρχοντιά. Γιατὶ μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀναπαύεται μὲ τὸν λογισμό του ὅτι ἔχει ἀγάπη, ἐπειδὴ τὰ δίνει ὅλα, καὶ ὅμως ἀγάπη νὰ μὴν ἔχη, ἐπειδὴ μέσα στὴν ἀγάπη του αὐτὴ ἔχει τὸν ἑαυτό του, ἐπειδὴ δηλαδὴ ἀποβλέπει σὲ ἀτομικό του συμφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου