ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΠΑ -ΤΥΧΩΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

ΤΟ ΟΣΙΑΚΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΠΑ -ΤΥΧΩΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Στο τέλος πια της πορείας του ο Κύριος του απεκάλυψε ότι επρόκειτο να τον παραλάβει. Εκάλεσε τότε τον υποτακτικό του Παίσιο (τον Όσιο Παίσιο), για να είναι κοντά του. Όλον τον καιρό έμενε μόνος του και μόνο σαν επισκέπται ήρχοντο οι άλλοι Μοναχοί στο κελλί του.

Εκείνος (ο Όσιος Παίσιος) τον εφρόντιζε με πολύ στοργή και αγάπη, σαν πραγματικό του πατέρα τον έβλεπε. Του είχε προσφέρει τόσα πολλά στη πνευματική του ζωή. Ο Γέροντας ήθελε να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του και έλεγε με δάκρυα : "Γλυκό Παίσιο".

Μια μέρα λέει στον υποτακτικό του. "Παπα - Τύχων, αν θέλει Θεός ζήσει μία εβδομάδα, δέκα μέρες....................". Σε λίγες ημέρες ο υποτακτικός του μπαίνει μέσα στο κελλάκι που ήταν ο Γέρων και τον είδε να ψάχνει να βρει κάποιον. Γύριζε δεξιά, αριστερά. Σε μια στιγμή ερωτά : "Πού είναι Παναγία, Άγιο Σέργιο, Άγιο Σεραφείμ ;". Πιάνει το ράσο του υποτακτικού και του λέει : "Συ Άγιο Σέργιο ;". Όχι Γέροντα, εγώ Παίσιος είμαι.

Ησύχασε για λίγο ο ασκητής, μα ο Πα'ί'σιος τον ερώτησε : Γέροντα, τί σου είπε η Παναγία ; Και η απάντησις ήταν η εξής : "Είπε Παπα - Τύχωνα περάσει γιορτή Της πάρει !".

Και πράγματι, αφού περασε η γιορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου, σε δύο ημέρες, στις 10/9/1968, αφού "έλαβεν το εφόδιον της αθανασίας", μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων, εξέφρασε την ευχαρίστησή του με προσευχή και με λαμπερό πρόσωπο, έκανε το σημείον του Τιμίου Σταυρού που τόσο αγαπούσε και ανεπαύθη.

Η ακολουθία (εξόδιος) έγινε με πολύ κατάνυξη και το ιερό σκήνος εναπετέθη στο χώρο που είχε ετοιμάσει από καιρό ο ίδιος. Εκεί στο απλό μνήμα .............. είναι γραμμένα με το χέρι του μακαρίου Τύχωνα τα εξής λόγια : "Αμαρτωλός Τύχων Ιερομόναχος. 60 χρόνια Αγ. Όρος. Δόξα σοι ο Θεός".

ΠΗΓΗ : Χ. ΦΙΛΟΑΘΩΝΙΤΟΥ, Ο ΠΑΠΑ - ΤΥΧΩΝ, εκδ. Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1972, σ. 27 κ.ε.

ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΤΥΧΩΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗ

Έλεγε λοιπόν απλά ο παπά Τύχωνας : "Κάθε πρωί ο Θεός ευλογεί όλο κόσμο με ένα χέρι. Βλέπει ταπεινό ! Ευλογεί με δύο χέρια. Πά πά πά. Ταπεινό άνθρωπο, αξίζει πιο πολύ απ΄ όλο κόσμο !".

Και δια να δείξει πως η παρθενία μόνο δεν σώζει χωρίς την "πλουτοποιό" ταπείνωση και πως ο Θεός αγαπά την σύναξη των ταπεινών σαν τη σύναξη των Σεραφείμ (Όσ. Ισαάκ) έλεγε : "Γιόμισε κόλασις παρθένοι υπερήφανοι, όταν εγώ παρθένο μόνο, πάει κολαση".

Κάτιι άλλο σχετικό. "Άλλος λέει εγώ παρθένος, Μα κόλαση γεμάτο παρθένος που "εγώ" έχουν. Άμα εγώ ταπεινός και λέω ελέησόν με ο Θεός, τότε Κύριος πιάνει με από χέρι και λέει Κύριος : "έλα παιδί μου, εδώ μέσα παράδεισο". 

[...]

Έλεγε για το Άγιο Πνεύμα : "Χριστός αυτό άφησε νοικοκύρη. Γι΄ αυτό λέει παπάς όταν λειτουργήσει : "Βασιλεύ ουράνιε παράκλητε....".

"Με την προσευχή έρχεται μέσα στην καρδιά Χριστός και όπου Χριστός όλη Αγία Τριάδα παιδί μου. Πώ, πώ, πώ, όπου Χριστός εκεί Πατέρας και Άγιο Πνεύμα". [...]

Επέμενε πολύ στο θέμα της μελέτης. Στους πιο μορφωμένους συνιστούσε Βασίλειο, Γρηγόριο, Χρυσόστομο, Συμεών Ν. Θεολόγο και Αγ. Κύριλλο. "Όταν διαβάσει νους καθαρίσει", έλεγε χαρακτηριστικά.

Για την εργασία έλεγε τα εξής : "Όχι πολλή δουλειά οι μοναχοί. Κοσμικοί αυτό. Φαραώ πολλή δουλειά έλεγε Εβραίους, να ξεχνάτε Θεό. Συ μοναχός, δουλειά μια ώρα στοπ. Ευλογητός ο Θεός ! Κύριε ελέησον ! Προσευχή κάνει. Μετά δουλειά. Σε μια ώρα πάλι, Ευλογητός ο Θεός !".  

Από το θέμα της υπακοής, για το οποίο έλεγε συχνά, χαρακτηριστικό είναι το εξής : "Ερημίτης δεν πάει πολύ γιατρό, έλεγε. Πάει όμως. Υπακοή κάνει γιατρό".

ΠΗΓΗ : Χ. ΦΙΛΟΑΘΩΝΙΤΟΥ, Ο ΠΑΠΑ - ΤΥΧΩΝ, εκδ. Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1972, σ. 18 κ.ε.

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΥΧΩΝ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Ο υποτακτικός του Γέροντος Τύχωνα ο π. Παίσιος (ο Άγιος Παίσιος ο Αγιορείτης) μας διηγήθηκε το εξής : 

Ο Παπά - Τύχωνας, όταν λειτουργούσε, δεν ήθελε άλλον μέσα σ΄ αυτό το εκκλησάκι. Άφηνε τον υποτακτικό του στο διάδρομο πολλές φορές. H Θεία Λειτουργία για τον Γέροντα ήταν ένα άνοιγμα του ουρανού. Σαν τον Παύλο ηρπάζετο και σαν τον Άγιο Σπυρίδωνα συναναστρέφετο τους αγγέλους του Κυρίου. Όταν έμπαινε στη Θεία Αναφορά και άρχιζε να διαβάζει την ευχή : "Μετά τούτων και ημείς των μακαρίων δυνάμεων Δέσποτα Φιλάνθρωπε βοώμεν και λέγωμεν Άγιος, Άγιος......", ο παπά - Τύχων έβλεπε τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ. "Το περιεχόμενον του μέλλοντος αιώνος", "πλήρες δόξης" αρχίζει από εδώ κάτω, όπως ξέρουμε. Ο παπά - Τύχων "αντεγωνίζετο με τας ουρανίας δυνάμεις εις το ακατάπαυστον άσμα", όπως θα έλεγε ο Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς. Μέσα σ΄ αυτή την θεία και ουράνια ατμόσφαιρα επαιρνούσε καμιά ώρα περίπου, οπότε συνήρχετο από το όραμα, έβλεπε τα κεριά αναμμένα εμπρός τους, το άγιο αντιμήνσιο απλωμένο επάνω στην αγία Τράπεζα και έσπευδε να τελειώσει τη Θεία Λειτουργία. Χαρακτηριστικά έλεγε ο Γέροντας : "Εγώ λειτουργήσει αρχάγγελος εδώ, Σεραφείμ εκεί, φύλακας Άγγελος πιο εκεί. Πώ, πώ πώ, παπά - Τύχωνας λειτουργεί ! Όχι παραγυιό, γρήγορα - γρήγορα χερουβικό τελειώσει. Νους πάει Αγία Τριάδα".

ΠΗΓΗ : Χ. ΦΙΛΟΑΘΩΝΙΤΟΥ, Ο ΠΑΠΑ - ΤΥΧΩΝ, εκδ. Ι.Μ. ΟΣΙΟΥ ΔΑΒΙΔ ΕΥΒΟΙΑΣ, 1972, σ. 14 κ.ε.