Εκεί στο Καλύβι γίνομαι πρόγραμμα των ανθρώπων. Διαβάζω μέσα Ψαλτήρι, απʹ έξω χτυπούν.
Τους λέω «περιμένετε ένα τέταρτο» και αυτοί φωνάζουν: «Έ, Πάτερ, σταμάτα την προσευχή· ο Θεός δεν παρεξηγείται». Κατάλαβες; Μέχρις εκεί φθάνουν!
Δεν είναι μόνον που θα σταματήσω, αλλά αν βγώ, μετά πάει, τέλειωσε. Ό,τι κάνω μέχρι τότε. Το πρωί, στις εξήμισι–επτά η ώρα πρέπει να έχω τελειώσει και τον Εσπερινό, για να είμαι σίγουρος. «Φώς... πρωϊνόν αγίας δόξης»! Την ώρα που τελειώνετε εσείς τον Όρθρο, εγώ έχω τελειώσει και τα κομποσχοίνια του Εσπερινού.
Αν προλάβω να πάρω αντίδωρο το πρωί, καλά· μετά ούτε τσάι· γίνομαι πτώμα, πέφτω κάτω. Ακόμη και το Πάσχα, την Διακαινήσιμο, είχα κάνει ενάτες, τριήμερα8.
Μπορείς–δέν μπορείς, πρέπει να μπορής. Μια μέρα, δεν ξέρω τί εμπόδια είχε ο κόσμος – ίσως είχε φουρτούνα η θάλασσα και δεν είχε καράβι – και δεν ήρθε κανείς στο Καλύβι. Πά, πά, έζησα μια σιναΐτικη μέρα, όπως τότε στην σπηλιά της Αγίας Επιστήμης9! Όταν η θάλασσα έχη φουρτούνα, εγώ έχω μπουνάτσα· όταν έχη μπουνάτσα, τότε έχω φουρτούνα.
Αγ. Παϊσίου Αγιορείτου: ΛΟΓΟΙ Β’ «Πνευματική Αφύπνιση» ‐
8 Αποχή από φαγητό και νερό μέχρι την ενάτη ώρα βυζαντινή (3 μ.μ.) ή για τρεις ημέρες
9 Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, τα χρόνια 1962‐1964.
8 Αποχή από φαγητό και νερό μέχρι την ενάτη ώρα βυζαντινή (3 μ.μ.) ή για τρεις ημέρες
9 Ο Γέροντας ασκήτεψε στο Σινά, στο ασκητήριο της Αγίας Επιστήμης, τα χρόνια 1962‐1964.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου