Ο Γέροντας Παΐσιος εγκαθίσταται στο Σταυρονικητιανό Κελλί του Τιμίου Σταυρού
Ἕναν λοιπὸν χρόνο ἔμεινε ὁ Πατὴρ Παΐσιος
στὰ ἐρημικὰ Κατουνάκια, διότι καὶ πάλι χρειάσθηκε νὰ ἀφήσει τὸ φτωχικὸ Καλυβάκι
του. Αἰτία αὐτὴν τὴν φορὰ ἦταν ἡ πρόταση τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος σὲ δύο
ἱερομονάχους ὑποτακτικούς του, ποὺ εἶχαν παραμείνει στὴν Σκήτη τῶν Ἰβήρων, νὰ
ἀναλάβουν τὴν κοινοβιοποίηση καὶ ἀνασυγκρότηση τῆς ἰδιόῤῥυθης τότε Μονῆς
Σταυρονικήτα.
Οἱ δύο ἱερομόναχου, ὁ π. Βασίλειος
(σ. δ. ἰστ.: Γοντικάκης) καὶ ὁ π. Γρηγόριος δίσταζαν· ἀλλὰ ὁ Πατὴρ Παΐσιος τοὺς
ἐνθάῤῥυνε νὰ δεχθοῦν τὴν πρόταση καὶ προσφέρθηκε νὰ τοὺς συμπαρασταθῆ, μένοντας
ἀρχικὰ καὶ αὐτὸς στὸ Μοναστήρι καὶ βοηθώντας ἔπειτα ἀπὸ ἔξω. Ἔτσι, τὸν Αὔγουστο
τοῦ 1968 ἐγκαταστάθηκαν καὶ οἱ τρεῖς στὴν σχεδὸν ἐρειπωμένη Μονὴ Σταυρονικήτα
καὶ ἄρχισαν τὴν προσπάθεια γιὰ τὴν ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ ἀναδιοργάνωσή της.
Ἔγραψε ὁ Ὄσιος σὲ ἐπιστολή του: «Ἔχουμε τρόπον τινὰ ἐπιστρατευθῆ. Τρία
ἄτομα σχεδὸν κρατοῦμε ὁλόκληρο τὸ Μοναστήρι. Ἀπὸ προϊστάμενοι μέχρι καθαριστές,
διὰ νὰ διοργανωθοῦν τὰ διακονήματα».
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου