Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο άνθρωπος του Θεού.
«ΒΙΩΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΊΣΙΟ«
Όταν τον αντίκρυσα όμως, όλοι οι λογισμοί, η αγωνία μου, εξαφανίστηκαν. Είδα ένα γεροντάκι χαριτωμένο, λευκό, μικρόσωμο, ασκητικό, χαμογελαστό, απλό, φωτεινό και γαλήνιο. Η όλη του μορφή ήτανε γλυκιά. Εξέπεμπε κάτι όχι συνηθισμένο, κάτι μυστικό, κάτι ελκυστικό, θείο, μεγαλειώδες, κάτι ουράνιο και θεϊκό.
Ερχόταν σιγά-σιγά προς την εξώπορτα επαναλαμβάνοντας αργά με γλυκιά φωνή,
– Ελάτε. Για να δούμε. Για να δούμε τι θέλετε εσείς;
Πήραμε ευχή και καθίσαμε. Μας κέρασε λουκούμι.
– Εσείς παιδιά πάρτε κι άλλο, δεν έχετε ζάχαρο, μας είπε χαμογελώντας.
Έκατσε στον πάγκο, έβγαλε το κομποσχοινάκι του από την τσέπη του και άρχισε να πλέκει ενώ συγχρόνως μας μιλούσε. Μας είπε για τον παράδεισο και την κόλαση. Σε κάποια στιγμή σταματά, με κοιτά στα μάτια και μου λέει,
– Ρε παιδί, εσύ τι λες; Εμείς, σε τι τόπο θα πάμε;
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗΣ ΣΤΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ
Ομιλεί ο πατήρ Αρσένιος ο Μολυβδοσκεπαστινός από την Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης.
***
Ήταν Ιούνιος του 1987, όταν
κατηφορίσαμε από τις Καρυές για τον Γέροντα. Απόλυτη ησυχία και ηρεμία
επικρατούσε παντού, μα μέσα μου, είχα αγωνία και ποικίλους λογισμούς.
Είχα ακούσει τόσα πολλά για τον Γέροντα. Σε λίγο θα συναντούσαμε έναν
Άγιο. Πως θα ήταν; Θα αξιωνόμουν να τον δω; Κι αν ναι, πως θα με
αντιμετώπιζε;Όταν τον αντίκρυσα όμως, όλοι οι λογισμοί, η αγωνία μου, εξαφανίστηκαν. Είδα ένα γεροντάκι χαριτωμένο, λευκό, μικρόσωμο, ασκητικό, χαμογελαστό, απλό, φωτεινό και γαλήνιο. Η όλη του μορφή ήτανε γλυκιά. Εξέπεμπε κάτι όχι συνηθισμένο, κάτι μυστικό, κάτι ελκυστικό, θείο, μεγαλειώδες, κάτι ουράνιο και θεϊκό.
Ερχόταν σιγά-σιγά προς την εξώπορτα επαναλαμβάνοντας αργά με γλυκιά φωνή,
– Ελάτε. Για να δούμε. Για να δούμε τι θέλετε εσείς;
Πήραμε ευχή και καθίσαμε. Μας κέρασε λουκούμι.
– Εσείς παιδιά πάρτε κι άλλο, δεν έχετε ζάχαρο, μας είπε χαμογελώντας.
Έκατσε στον πάγκο, έβγαλε το κομποσχοινάκι του από την τσέπη του και άρχισε να πλέκει ενώ συγχρόνως μας μιλούσε. Μας είπε για τον παράδεισο και την κόλαση. Σε κάποια στιγμή σταματά, με κοιτά στα μάτια και μου λέει,
– Ρε παιδί, εσύ τι λες; Εμείς, σε τι τόπο θα πάμε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου