Σάββατο 18 Ιουνίου 2016

Πόνοι και θλίψεις



 Το πόσο θα ζήσουμε είναι σφραγίδα από την ώρα πού γεννιόμαστε.
 Γέροντας Αμβρόσιος Μονής Δαδίου
                                              * * * * * * * * * * * * * *

  Τα χτυπήματα είναι απαραίτητα για την σωτηρία της ψυχή μας, γιατί αυτά λαμπυρίζουν την ψυχή. 'Οσο  χτυπάει κανείς τα ρούχα  και τα τρίβει, τόσο καλύτερα καθαρίζουν. Όπως και το χταπόδι και η σουπιά με το πολύ χτύπημα μαλακώνουν καλύτερα και καθαρίζουν οι μελάνες.
Γέροντας  Παΐσιος
                            * * * * * * * * * * * * * *   

    Πρέπει  να γνωρίζει ο άνθρωπος ότι ο Θεός δεν επιτρέπει μεγαλύτερες θλίψεις απ' ότι  μπορεί να υποφέρει και αυτό θα του  δίνει μεγάλο θάρρος. Η γνώση αυτή τον καθιστά ανδρείο, καρτερικό και μεγαλόψυχο, διότι εμβάλλει στην ψυχή του την πεποίθηση  ότι ο Θεός, ο οποίος από αγάπη επιτρέπει τις θλίψεις, εξάπαντος θα τον βοηθήσει για να απαλλαγεί από αυτές, αποκομίζοντας μεγάλη ωφέλεια. Γέροντας Ευσέβιος
                            * * * * * * * * * * * *  * *
     
Οι ασθένειες μας βγάζουν  σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα και παρακαλούμε το Θεό να μας συγχωρέσει τις αμαρτίες και δοξάζουμε το όνομά του. Γέροντας Πορφύριος
                         * * * * * * * * * * * * * * * 
     
Γνωρίζω ότι οι θλίψεις και οι πειρασμοί δεν θα σας λείψουν ποτέ. Σε εκείνους που θέλουν να ευαρεστήσουν  το Θεό τα πάντα.,και οι θλίψεις και οι στενοχώριες και οι ασθένειες και η φτώχεια, συντελούν  στον ανακαινισμό και την τελειοποίησή τους. Γι'αυτό να τα τα υπομένετε  με υπομονή και καρτερία, βοηθούμενοι και από τη θεία χάρη. Γέροντας Ευσέβιος
                        * * * * * * * * * * * * * * *  *
     
Ευχαριστώ το Χριστό, όταν μου δίνει την ευκαιρία να πονώ. Τότε θυμάμαι τα μαρτύρια του και ξεχνώ  το δικό μου  πόνο. Είναι ωραίο και ωφέλιμο πράγμα ο πόνος και η θλίψη. Εγώ τον πόνο τον θεωρώ δώρο του Θεού. Πολλοί γνώρισαν το Θεό από τον πόνο που έζησαν. Γέροντας Ιερώνυμος
                            * * * * * * * * * * * * * 
      
Η δοκιμασία δια των θλίψεων, τις οποίες επιτρέπει ο Θεός στον άνθρωπο, έχει ως σκοπό τον καταρτισμό των δικαίων επί της γης και την αμοιβή τους στην άλλη ζωή. Και στην παρούσα ζωή είναι ολοφάνερος ο καταρτισμός του ανθρώπου δια τον θλίψεων. Είναι αδύνατο να καταρτιστεί ο άνθρωπος χωρίς θλίψη. Η θλίψη είναι εκείνη, η οποία ταπεινώνει τον άνθρωπο, τον αποσπά από τα εγκόσμια, φανερώνει τον χαρακτήρα του, καθαρίζει τις ιδέες του και του δίνει  μεγαλείο εφ'όσον την υπομένει. Όταν ο δίκαιος ασθενήσει, πετάει ευκολότερα στον ουρανό, όταν συκοφαντηθεί αποσπάται ευκολότερα από τους ανθρώπους και ζητάει τον λυτρωτή του Χριστό, όταν έλθει σε οικονομική ανάγκη γίνεται ταπεινότερος και προσεύχεται  θερμότερα στο  Θεό΄Ο άνθρωπος μοιάζει με άμορφο μάρμαρο, το οποίο για για να γίνει άγαλμα, έχει ανάγκη από τη σμίλη του γλύπτη, δηλαδή ο άνθρωπος έχει ανάγκη από τη σμίλη των θλίψεων του Θεού. Γέροντας Ιωήλ
                           * * * * * * * * * * * * * * *
   
  Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο,πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ,
να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι.
Γέροντας  Παΐσιος
                      * * * * * * * * * * * * * 

     Είναι μακάριος αυτός που βασανίζεται εδώ, γιατί, όσο πιο πολύ παιδεύεται σ' αυτήν την ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται για την άλλη, επειδή εξοφλά αμαρτίες. Οι σταυροί των δοκιμασιών είναι ανώτεροι από τα «τάλαντα», από τα χαρίσματα, που μας δίνει ο Θεός. Είναι μακάριος εκείνος που έχει όχι έναν σταυρό αλλά πέντε. Μια ταλαιπωρία ή ένας θάνατος μαρτυρικός είναι και καθαρός μισθός. Γι' αυτό σε κάθε δοκιμασία να λέμε: «Σ' ευχαριστώ, Θεέ μου, γιατί αυτό χρειαζόταν για την σωτηρία μου.
Γέροντας Παΐσιος
                     * * * * * * * * * * * * * * 
  
   Πριν επιτρέψει ο Θεός να έρθει μια δοκιμασία, εργάστηκε με καλό τρόπο, αλλά δεν τον καταλάβαιναν, γι' αυτό μετά επέτρεψε την δοκιμασία. Βλέπετε, και όταν ένα παιδί είναι ανάποδο, στην αρχή ο πατέρας του το παίρνει με το καλό, του κάνει τα χατίρια, αλλά, όταν εκείνο δεν αλλάζει, τότε του φέρεται αυστηρά, για να διορθωθεί. Έτσι και ο Θεός μερικές φορές, όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει με το καλό, του δίνει μια δοκιμασία, για να συνέλθει. Αν δεν υπήρχε λίγος πόνος, αρρώστιες  κλπ., θα γίνονταν θηρία οι άνθρωποι· δεν θα πλησίαζαν καθόλου στον Θεό.
Γέροντας Παΐσιος
                   * * * * * * * * * * * * * * 
   
    Άνθρωπος που δεν περνάει δοκιμασίες, που δεν θέλει να πονάει, να ταλαιπωρείται, που δεν θέλει να τον στενοχωρούν ή να του κάνουν μια παρατήρηση, αλλά θέλει να καλοπερνάει, είναι εκτός πραγματικότητος. «Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν»
Γέροντας Παΐσιος
                          * * *  * * * * * * * * * 
   
   Τίποτα  δεν γίνεται δίχως την πρόνοια του Θεού, και όπου υπάρχει η πρόνοια του Θεού, σίγουρα αυτό που θα συμβεί όσο πικρό και αν είναι, θα φέρει ωφέλεια στην ψυχή.
Γέροντας Παΐσιος
                                        * * * * * * * * * * * *


        
  ΠΟΤΕ ΠΙΑΝΕΙ Η ΚΑΤΑΡA

Γέροντα, πότε πιάνει η κατάρα;


- Η κατάρα πιάνει, όταν υπάρχη στη μέση αδικία. Αν λ.χ. κάποια κοροϊδέψη μια πονεμένη ή της κάνει ένα κακό και η πονεμένη την καταρασθή, πάει, χάνεται το σόι της. Όταν δηλαδή κάνω κακό σε κάποιον και εκείνος με καταριέται, πιάνουν οι κατάρες του. Επιτρέπει ο Θεός και πιάνουν, όπως επιτρέπει λ.χ. να σκοτώση ένας κάποιον άλλον. Όταν όμως δεν υπάρχη αδικία, τότε η κατάρα γυρνά πίσω σε αυτόν που …την έδωσε.


- Και πως απαλλάσσεται κάποιος από την κατάρα;


- Με την μετάνοια και την εξομολόγηση. Έχω υπόψιν μου πολλές περιπτώσεις . Άνθρωποι που ταλαιπωρήθηκαν από κατάρα, όταν το κατάλαβαν ότι τους καταράσθηκαν γιατί είχαν φταίξει, μετάνοιωσαν, εξομολογήθηκαν και τακτοποιήθηκαν. Αν αυτός που έφταιξε πη: « Θεέ μου, έκανα αυτό και αυτό, συγχωρεσέ με … » και εξομολογηθή με πόνο και ειλικρίνεια, τότε ο Θεός θα τον συγχωρήση. Θεός είναι.


- Και τιμωρείται μόνον αυτός που δέχεται την κατάρα ή και αυτός που την δίνει;


- Αυτός που δέχεται την κατάρα, βασανίζεται σε αυτήν την ζωή, θα βασανίζεται και στην άλλη, γιατί ως εγκληματίας θα τιμωρηθή εκεί από τον Θεό, αν δεν μετανοήση και δεν εξομολογηθή. Γιατί, εντάξει, μπορεί κάποιος να σε πείραξε. Εσύ όμως με την κατάρα που δίνεις, είναι σαν να παίρνης το πιστόλι και να τον σκοτώνης. Με ποιο δικαίωμα το κάνεις αυτό; Ό,τι κι να σου έκανε ο άλλος ,δεν έχεις δικαίωμα να τον σκοτώσης . Για να καταρασθή κανείς, σημαίνει ότι έχει κακία. Κατάρα δίνει κανείς, όταν το λέη με πάθος, με αγανάκτηση.


Η κατάρα, όταν προέρχεται από άνθρωπο που έχει δίκαιο, έχει μεγάλη ισχύ. Ιδίως η κατάρα της χήρας. Θυμάμαι, μια γριά είχε ένα αλογάκι και το έβαζε στην άκρη του δάσους να βοσκήση. Επειδή ήταν λίγο ζόρικο, είχε βρει ένα γερό σκοινί και το έδενε. Μια φορά πήγαν στο δάσος τρεις γυναίκες να κόψουν ξύλα. Η μία ήταν πλούσια, η άλλη χήρα ήταν ορφανή και πολύ φτωχιά . Είδαν το άλογο που ήταν δεμένο με το σχοινί και βοσκούσε και είπαν: « Δεν παίρνουμε το σχοινί να δέσουμε τα ξύλα; » Το έκοψαν στα τρία και πήρε η καθεμιά από ένα κομμάτι να δέσουν τα δεμάτια τους. Επόμενο ήταν να φύγη το άλογο. Όταν ήρθε η γριά και δεν βρήκε το ζώο, αγανάκτησε. Άρχισε να το ψάχνη παντού. Παιδεύτηκε πολύ να το βρη. Τελικά, όταν το βρήκε, είπε αγανακτισμένη: « Με το ίδιο το σχοινί να την κουβαλήσουν αυτήν που το πήρε » . Μια μέρα, ο αδελφός της πλούσιας έκανε αστεία με ένα όπλο από αυτά που είχαν αφήσει οι Ιταλοί – και χτύπησε την αδελφή του στο λαιμό. Έπρεπε να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο και χρειάσθηκε σχοινί, για να την δέσουν επάνω σε μια ξύλινη σκάλα. Εκείνη την ώρα βρέθηκε το ένα κομμάτι σχοινί, το κλεμμένο, αλλά δεν έφθανε. Έφεραν και οι δύο άλλες γειτόνισσες τα δικά τους κλεμμένα κομμάτια και την έδεσαν στην σκάλα και την μετέφεραν στο νοσοκομείο. Έτσι πραγματοποιήθηκε η κατάρα της γριάς. « Με το ίδιο σχοινί να την κουβαλήσουν ». Και τελικά πέθανε η καημένη. Ο Θεός να την αναπαύση. Βλέπετε, έπιασε η κατάρα στην πλούσια, που δεν είχε οικονομική ανάγκη. Οι άλλες είχαν την φτώχεια τους, είχαν κάποια ελαφρυντικά.

Γέροντας Παΐσιος
                                      * * * * * * * * * * * * * *

   Τα περισσότερα κακά που συμβαίνουν είναι από αδικίες. Όταν λ.χ. μαζεύεται με αδικία η περιουσία, ζουν οι άνθρωποι λίγα χρόνια σαν αρχοντόπουλα και μετά τα δίνουν, όσα μάζεψαν, στους γιατρούς. Τί λέει ο Ψαλ­μός; «Κρείσσον ολίγον τω δικαίω υπέρ πλούτον αμαρ­τωλών πολύν». «Ανεμομαζώματα, ανεμοσκορπίσματα». Όσα μαζεύουν, φεύγουν όλα εξανεμίζονται. Σπάνια, σε πολύ λίγους συμβαίνει να είναι οι αρρώστιες, οι χρεωκοπίες κ.λπ. μια δοκιμασία του Θεού. Αυτοί θα έχουν καθαρό μισθό. Σ’ αυτήν την περίπτωση συνήθως γίνονται ύστερα πιο πλούσιοι, σαν τον Ιώβ. Αλλά και πολλοί άνθρωποι που βγαίνουν άλειωτοι, είναι και από αυτό· κάποια αδικία έχουν κάνει.

Γέροντας Παΐσιος


 http://paterikadidagmata.blogspot.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου