Πατήρ Θεόφιλος 
Φραγκουλίδης,Πρωτοπρεσβύτερος Ι.Ν. Αγίας Σκέπης Πτολεμα'ί'δας


Tον πατήρ Πα'ί'σιο  τον γνώρισα σε ηλικία 18 ετών,μόλις είχα τελειώσει το Λύκειο.
   Ήταν 28 Ιουλίου 1987 (την επομένη του Αγίου Παντελεήμονος),
ξεκινήσαμε για το Άγιο Όρος ,το οποίο τότε ήταν σχεδόν απάτητο.
   Είμασταν 7 άτομα και φθάσαμε μεσημέρι στο '''Αξιον Εστί'' και κινήσαμε για τον γέροντα Πα'ί'σιο,μέσα από τα μονοπάτια βλέποντας τα ταμπελάκια.
     Φθάσαμε στην Παναγούδα και ήταν αρκετά άτομα τα οποία αδημονούσαν να τον δούν και έφευγαν.
     Εμείς κάναμε τον λογισμό να τον περιμένουμε όσο θα χρειαστεί και χτυπούσαμε το καμπανάκι επίμονα εναλλάξ για να μην κουραζόμαστε.
    'Οταν χτύπησε ο έκτος , βγήκε και μας λέει είναι η σειρά του έβδομου, ενώ εμείς δεν φαινόμασταν πόσοι είμασταν , αφού ήταν  28 Ιουλίου και η βλάστηση ήταν ψηλή.
   Μπήκαμε στο κελί και καθήσαμε στα κούτσουρα και μας κέρασε από ένα λουκούμι και από δεύτεο και μας ρώτησε τα ονόματα μας και από που είμαστε..
   Όταν του είπαμε  ότι είμαστε από Πτολεμα'ί'δα, μας είπε τα καλύτερα για τον Πάτερ Αυγουστίνο.
   'Οταν ήρθε η σειρά μου με ρώτησε :

-Πως σε λένε παιδί μου;
-Θεόφιλο ,απάντησα.
-Με χτυπάει στην πλάτη και μου λέει:

-Πάτερ Θεόφιλο.
Κρατούσε ένα κόκκαλο από ψάρι ,που το χρησιμοποιούν οι μοναχοί στο πλέξιμο του κομποσχοινιού και το έδωσε στον σημερινό Πάτερ Κύριλλο,τον μοναδικό από την παρέα μας που ήξερε από κομποσχοίνι και του είπε:
-Αυτό είναι για σένα θα σου χρειαστεί.

Nουσηλάζου Ιωάννης, Γυμναστής  Νάουσα

    Μία ξαδέλφη της γυναίκας μου πήγε στη Σουρωτή για να δεί το  γέροντα Πα’ί’σιο ,γιατί δεν είχε αποκτήσει παιδιά.

   Είχε πολύ κόσμο στο μοναστήρι και οι μοναχές της είπαν:

  -Δύσκολα να σας δεί o γέροντας.

   Όμως μετά την ειδοποίησαν  να πάει στον γέροντα, ο οποίος την περίμενε.

  Με τόσο άγχος που να κάνεις παιδιά της είπε.

  Εξομολογήθηκε και μετάλαβε και μετά από λίγο καιρό έμεινε έγκυος.

  Κατόπιν όταν γέννησε το πρώτο της παιδί, ο σύζυγος της ξαδέλφης μου επισκέφθηκε τον γέροντα Πα’ί’σιο.

  Μόλις τον είδε ο γέροντας τον ρώτησε:

-Τι κάνει ο λεβέντης;

   Κ.Δ. Δάσκαλος

    Μετά το 1990 επισκέφθηκα μία από τις πολλές φορές στο ΄Αγιο Όρος  τον γέροντα Πα’ί’σιο στη Παναγούδα.

    Ο  γέροντας μιλούσε για την Κωνσταντινούπολη και κάποια στιγμή γυρίζει σ’έναν από τους παρευρισκόμενους και του λέει:

   -Εσύ θα μπείς σημαιοφόρος στην πόλη.

    Και αυτός ήταν στρατιωτικός , υπηρετεί στο ναυτικό και σήμερα έχει τον βαθμό του σημαιοφόρου.

    Μία άλλη φορά  πήγα χειμώνα στο κελί του στην  Παναγούδα.

    Καθώς έμπαινα μέσα στην αυλή παρατήρησα στην άκρη   ένα κουτί με λουκούμια ,τα οποία είχαν ινδική καρύδα και τα οποία  μου αρέσουν πολύ.

    Ο γέροντας αφού κέρασε λουκούμια όλους τους επισκέπτες, άφησε τελευταίο εμένα και μου έφερε το κουτί που είχα δεί όταν μπήκα στην αυλή και μου είπε:

  -Φάε όσα θες, αφού είχε καταλάβει τον λογισμό μου.

   Ένας γείτονας  μου ο Κώστας στον οποίο είχα πάει πολλά βιβλία του γέροντα Πα’ί’σιου ,είχε καρκίνο και έκανε πολύ προσευχή στον γέροντα να του δώσει μερικά χρόνια ζωής ακόμη και ένα πρω’ί’ είδε στο κομποσχοίνι του να έχει σχηματιστεί ο αριθμός οχτώ.

Ο Κώστας πέθανε μετά από οχτώ εβδομάδες.

   Σε μία άλλη επίσκεψη στον γέροντα Πα’ί’σιο μου  είπε:

-Όπως ο Ουρανός έχει Βασιλιά έτσι και η Γη πρέπει να έχει Βασιλιά ,για να υπάρχει ισορροπία μεταξύ Ουρανού και Γής. 

Α.Φ. Γρεβενά

Ένας φίλος  μου συνάντησε έναν απόστρατο αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας [Ι.Γ.] ,ο οποίος του ανέφερε ,ότι σ’ επίσκεψη του στο Άγιο Όρος ,ο γέροντας Πα’ί’σιος του είπε ότι αυτός θα είναι ο Σημαιοφόρος που θα μπεί στην πόλη.

Κ.Λ. Ιατρός

Ένας ξάδελφος μου ,που είναι παντρεμένος και ζεί  στο Αμύνταιο δεν είχαν παιδιά και επισκέφθηκαν τον γέροντα Πα’ίσιο, ο οποίος τους είπε :

-Θ’αποκτήσετε δύο παιδιά.

Μετά από λίγα χρόνια υιοθέτησαν δύο παιδιά , ένα αγόρι και ένα κορίτσι, τα οποία σήμερα είναι φοιτητές.  

Λειψίστας Δημήτριος, Δάσκαλος Πτολεμα'ί'δα 

  Το 1990 μετά τον Δεκαπενταύγουστο πήγαμε στην Ουρανούπολη με μία παρέα φίλων με σποπό να επισκεφθούμε το Άγιον Όρος ,το οποίο καιγόταν και δεν επιτρεπόταν η είσοδος.

   Κάποιος από εμάς έπρεπε να παραδώσει σε μία μονή ένα χρηματικό ποσό για ιεραποστιολή.

   Σ' αυτόν επιτράπηκε η είσοδος και κοντά σ' αυτόν και σ' εμάς.

   Οι φωτιές στα μοναστήρια είχαν φθάσει μέχρι τα 20 μ.

   Γυρίσαμε πολλές μονές και ακούσαμε για έναν φωτισμένο παππούλη, τον γέροντα Πα'ί'σιο και αποφασίσαμε ένα απόγευμα να τον επισκεφθούμε στο καλύβι του στην ''Παναγούδα''.
  Χτυπήσαμε το κουδούνι και έπειτα από μισή ώρα βγήκε ο γέροντας και μας κέρασε λουκούμια και μας πρόσφερε νερό.
  'Ηταν και κάποιοι άλλοι κύριοι , εκτός από την δική μας παρέα και καθήσαμε στα παγκάκια και ανάμεσα μας σ'ένα κούτσουρο ο γέροντας.
   Τότε κάποιος  από τους παρευρισκομένους τον ρώτησε:
  -Γιατί καίγεται το 'Αγιον 'Ορος;
  -Kαι αυτός χαριτολογώντας του απάντησε :
  -Γιατί πυροσβέστης είσαι;
   Απάντηση  με την οποία χαμογελάσαμε οι υπόλοιποι.
   Μετά ρωτήσαμε για την ''Πόλη'':

  -Αν αληθεύει ό,τι θα γίνει Ελληνική και μας είπε:
  -Οι Τούρκοι θα φθάσουν μέχρι τα ''εξαμίλια'' και θα επέμβει ο ''κόκκινος στρατός΄΄ και για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, θα επέμβουν οι μεγάλες δυνάμεις , οι οποίες θα δώσουν την πόλη σε μας.
  Τότε κάποιος είπε στον γέροντα:
-Άρα θα επαληθεφθεί η ρήση  ''ΠΆΛΙ ΜΕ ΧΡΌΝΙΑ ΜΕ ΚΑΙΡΟΎΣ ΠΆΛΙ ΔΙΚΆ ΜΑΣ ΘΑ ΕΊΝΑΙ.''
  Θα έρθει ο καιρός για όλα αυτά μας είπε.
   Κάποιος άλλος τον ρώτησε για τα χρόνια του Αντιχρίστου και ο γέροντας Πα'ί'σιος απάντησε:
  -Οι Χριστιανοί θα βρούν τον τρόπο και ο Θεός  δεν θα τους αφήσει αβοήθητους, όπως ο Αντίχριστος θα προσπαθήσει  να επιβληθεί , έτσι και ο Θεός έχει το σχέδιο του και μας συμβούλεψε ν' ακούμε τους Πνευματικούς μας , για να μας καθοδηγούν.
  Φεύγοντας  απευθύνθηκε σ'έναν νεαρό, τον οποίο προσφώνησε με το  όνομα του ''Φώτη  να μείνεις'' , καθώς επίσης και σ'έναν φιλόλογο να μείνει και αυτός.
  Τον Φώτη τον συναντήσαμε 10 λεπτά αργότερα και μας εκμηστυρεύτηκε ό,τι είχε ένα πρόβλημα υγείας  (Μεσογειακή  αναιμία) και ο γέροντας του είπε ό,τι θα πάει καλά.
  Στο καράβι από τη Δάφνη συναντήσαμε και τον Φιλόλογο που κράτησε ο γέροντας Πα'ί'σιος όταν φεύγαμε από το κελί του και μας είπε ό,τι ο γέροντας του αποκάλυψε ένα προσωπικό γεγονός, που μόνο αυτός ήξερε και τον παρότρυνε να είναι κοντά στην Εκκλησία, που είχε 20 χρόνια απομακρυνθεί.