«ΕΥΩΔΙΑΖΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΕΩΣ ΤΑ ΝΥΧΙΑ» (Ἀρχιμ. Φιλόθεος, ἡγούμ. Ἱ. Μ. Καρακάλλου)

Ἀπόσπασμα συνομιλίας
τοῦ συγγρ. Μ. Μελινοῦ μὲ τὸν Καθηγούμενο τῆς Ἱ. Μ. Καρακάλλου
Ἀρχιμανδρίτη Φιλόθεο

– Μ.Μ.: Γέροντα, νωρίτερα ἀναφέρατε τὸν Γέροντα Παΐσιον· τὸν γνωρίσατε ἀρκετά; Ἐρωτῶ διότι ἔχω πληροφορηθεῖ ὅτι ὁ μακαριστὸς Γέροντας εἶχε κατευθύνει πρὸς τὸ μοναστήρι σας ἀρκετοὺς νέους, οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν συμβουλευθεῖ ποῦ νὰ κοινοβιάσουν.

– Ἀρχιμ. Φ.Κς: Δὲν εὐτύχησα νὰ ἔχω στενὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν ἅγιο Γέροντα. Θὰ σᾶς πῶ ὅμως κάτι τὸ χαρακτηριστικόν: Ἕνα μήνα πρὸ τῆς μακαρίας κοιμήσεώς του βρέθηκα στὴν Θεσσαλονίκη. Ὁ Γέροντας ἦτο ἐξαντλημένος, λόγῳ τῆς σοβαρᾶς ἀσθενείας του. Αὐτὸς ἦτο καὶ ὁ λόγος ποὺ δίσταζα νὰ τὸν ἐπισκεφθῶ στὴ Σουρωτή, παρότι ὁ συνοδός μου διακαῶς τὸ ἐπιθυμοῦσε. Τελικῶς, ἐκάμφθην πρὸ τῆς μεγάλης ἐπιμονῆς του καὶ πήγαμε στὸ μοναστήρι. Παρεκαλέσαμε τὶς μοναχὲς νὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ φιλήσουμε τὸ χέρι του. Μὲ εὐγένεια καὶ σεβασμὸ μᾶς ἀπέτρεψαν, λέγοντας ὅτι ἡ κατάσταση τῆς ὑγείας του δὲν τὸ ἐπέτρεπε. Μπροστὰ στὴν παρακλητική μας διάθεση κάμφθηκε μία μοναχὴ καὶ πῆγε νὰ τὸν ἐνημερώσει. Δίχως νὰ τὸ ἀξίζω, ἔγινε στὴν οὐτιδανότητά μου ἵλεως ὁ Θεός· μεγάλη, μεγίστη χάρη μοῦ ἔγινε καὶ μὲ δέχθηκε ὁ Γέροντας. Μόλις μπῆκα στὸ κελλάκι του, αἰσθάνθηκα εὐωδία τιμίου λειψάνου, ἡ ὁποία ἐνισχύθηκε ὅταν τὸν ἀσπάσθηκα! Εὐωδίαζε ἀπὸ τὴν κορυφὴ ἕως τὰ νύχια! Μὲ καλωσύνη κι ἐνδιαφέρον μὲ ρώτησε γιὰ τὸ μοναστήρι, γιὰ κάποιους ἀδελφοὺς ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε συστήσει. Κάποια στιγμή μοῦ εἶπε γιὰ κάποιον ποὺ προσφάτως εἶχε προσέλθει ὡς δόκιμος: «Αὐτὸς μπορεῖ καὶ νὰ μὴ θέλει νὰ γίνει μοναχός»· σὰν νὰ μοῦ ἔλεγε ὅτι αὐτὸς δὲν εἶναι γιὰ μοναχός. Πράγματι, ὅπως τὸ εἶπε ἔτσι καὶ ἔγινε. Μὰ δὲν χρειαζόταν ἄλλη ἀπόδειξη τῶν χαρισμάτων του. Ἦταν «ἁπτή», ὁλοφάνερη ἡ εὐωδία ποὺ αἰσθάνθηκα· εὐωδία σὰν ἀπὸ ἅγιο λείψανο, ἰδιαίτερη, χαριτωμένη!..

ΠΗΓΗ: dimokratianews.gr