'Οσιος Παΐσιος :«Αγιορείται Πατέρες και αγιορείτικα»

Ένας ευλαβής νέος από την Αθήνα, από πλούσια οικογένεια ,είχε χάσει την μητέρα του από βαριά αρρώστια και όλως ξαφνικά πέθανε και ο πατέρας του μετά από λίγο διάστημα.
Ο θάνατος των γονέων του τον συγκλόνισε πολύ ,και αυτό έγινε αιτία να φιλοσοφήση την ματαιότητα του κόσμου τούτου.
'Οσιος Παΐσιος:Οι δοκιμασίες βοηθούν να συνέλθουν οι άνθρωποι

- Κάνε υπομονή, αδελφή μου, και μη χάνεις την ελπίδα σου στον Θεό. Όπως κατάλαβα από όλες τις δοκιμασίες που περνούν οι δικοί σου, ο Θεός σας αγαπάει και επιτρέπει όλες αυτές τις δοκιμασίες για ένα λαμπικάρισμα πνευματικό ολόκληρης της οικογένειας. Εάν εξετάσουμε κοσμικά τις δοκιμασίες της οικογένειάς σου, φαίνεστε δυστυχισμένοι.
'Οσιος Παΐσιος: Η εμπιστοσύνη στον πνευματικό

- Εμ βέβαια, έχει μέσα εγωισμό. Αν στενοχωρεθή κατά Θεόν, θα έχη παρηγοριά, θα έχη και πρόοδο, γιατί θα προσπαθήση να μην το ξανακάνη. Πρέπει να λέη τις δυσκολίες, τους λογισμούς του, τις πτώσεις του στον πνευματικό και να δέχεται με χαρά και την ήπια και την αυστηρή συμπεριφορά του, γιατί όλα από αγάπη και ενδιαφέρον γίνονται για την πρόοδο της ψυχής του.
'Οσιος Παΐσιος: Με την αγάπη στο Χριστό o αδύνατος και δειλός γίνεται ατρόμητος και γενναίος

Πώς μπόρεσαν να υποφέρουν τόσο πόνο και τόση κακουχία; Ρώτησε το Γέροντα, για το θέμα αυτό κι εκείνος του απάντησε με δυο ωραιότατα παραδείγματα, στα όποια φαίνεται ή μεγάλη δύναμη της αγάπης: «Ή αγάπη πού χαν στο Χριστό τους έδινε τη δύναμη. Οι μάρτυρες αγαπούσαν πολύ το Χριστό, με αγάπη, που καίει και αυτή τούς έκανε να μη νιώθουν πόνο. Να σου πω δύο περιστατικά για να καταλάβεις.
'Οσιος Παΐσιος: «Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος»!

Δεν έχει σημασία αν ο πηλός αυτός είναι καθαρός και δεν έχη λάσπη αμαρτίας.
Η καρδιά, όταν έλκεται από... κοσμικές ομορφιές, οι οποίες δεν είναι αμαρτωλές, αλλά δεν παύουν να είναι μάταιες, νιώθει κοσμική χαρά της ώρας, η οποία δεν έχει θεϊκή παρηγοριά, φτερούγισμα εσωτερικό με αγαλλίαση πνευματική.
'Οσιος Παΐσιος: Αγάπη χωρίς "εγώ"

- Το "αγαπάτε αλλήλους, καθώς εγώ ηγάπησα υμάς".
Με αυτό ο Χριστός εννοεί ότι πρέπει πάντοτε να θυσιαζόμαστε για τους άλλους, όπως Εκείνος θυσιάστηκε για μας.
- Μπορεί Γέροντα, μέσα στην θυσία να υπάρχει θέλημα;
'Οσιος Παΐσιος: Ο διάβολος θυμάται την προηγούμενη κατάστασή του

- Αν θυμάται λέει; Αυτός είναι πυρ και μανία, γιατί δεν θέλει να γίνουν άλλοι Άγγελοι, που θα τον αντικαταστήσουν. Και όσο πάει χειρότερος γίνεται. Εξελίσσεται στην κακία και στον φθόνο.
Ω, αν νιώση κανείς το κατάντημα του διαβόλου, θα κλαίη μέρα-νύχτα! Εδώ έναν καλό άνθρωπο βλέπει κανείς που αλλάζει, γίνεται εγκληματίας, και πόσο στενοχωριέται! Πόσο μάλλον να δη έτσι όχι έναν άνθρωπο αλλά έναν Άγγελο!
Όσιος Παΐσιος: Μόνον ο Θεός δίνει στις θλίψεις την αληθινή παρηγοριά

'Οσιος Παΐσιος: Η προσευχή δεν κουράζει!

Κουράζει μόνο, όταν δεν μπούμε στο νόημά της και δεν καταλάβουμε το νόημα των Αγίων μας Πατέρων.
Όταν την ανάγκη του ελέους του Θεού την καταλάβουμε, χωρίς να πιέζουμε τον εαυτό μας στην προσευχή, η ανάγκη αυτή της πείνας θα μας αναγκάζει να ανοίγουμε το στόμα σαν το μωρό, για να θηλάσουμε, και θα νιώθουμε παράλληλα και όλη τη σιγουριά σαν το μωρό στην αγκαλιά της μητέρας, το οποίο και αγάλλεται συγχρόνως.
Όσιος Παϊσιος:Η καρδιά δεν γερνάει ποτέ

- Πολλά μπορεί να εννοή. Πρώτον∙ αν έχης καρδιά, ίσον αν αγαπάς τον Θεό. Δεύτερον∙ αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης ευαισθησία και δεν είσαι αναίσθητος. Τρίτον∙ αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης καλωσύνη. Τέταρτον∙ αν έχης καρδιά ίσον αν έχης ανεκτικότητα. Πέμπτον∙ αν έχης καρδιά, ίσον αν έχης παλληκαριά. Όταν λέμε «καρδιά» δεν εννοούμε ένα κομμάτι σάρκα, αλλά την διάθεση για θυσία, την αρχοντική αγάπη.