«Κάποτε, διηγήθηκε ο Γέροντας Παΐσιος, μου ήρθαν δύο Παπικοί, Λατίνοι… Μου λέει, λοιπόν, ο ένας ‘’Έλα να πούμε το Πάτερ ημών…’’. Για να το πούμε μαζί, του είπα, πρέπει να συμφωνούμε στο Δόγμα. Όμως, μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστί. Ύστερα μου λέει: Μόνο οι Ορθόδοξοι είναι κοντά στον Θεό και μόνο αυτοί θα σωθούνε; Ο Θεός είναι με όλο τον κόσμο’’. Ναι, του είπα. Εσύ μπορείς να μου πεις και πόσος κόσμος είναι κοντά στον Θεό; Έχουμε, λοιπόν, διαφορές. Να δείξουμε αγάπη, μου λένε μετά. Και η αμαρτία έγινε μόδα, τους λέω. Και αυτό μέσα στην αγάπη είναι, μου λένε. Πολλοί που μιλούν για αγάπη και ενότητα, οι ίδιοι δεν είναι ενωμένοι με τον Θεό, γιατί δεν τον έχουν αγαπήσει ούτε έχουν αληθινή αγάπη. Αγάπη αληθινή έχει εκείνος που έχει ορθή πίστη, ζει κοντά στον Θεό και τότε ο Θεός ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του και οι άλλοι βλέπουν στο πρόσωπό του τον Θεό. Εύχομαι ο Θεός να φωτίσει όλους τους ανθρώπους, με τους οποίους είμαστε κατά σάρκα αδέλφια από τον Αδάμ και την Εύα, να έλθουν εις επίγνωσιν αληθείας, (Α’ Τιμ. 2,4), για να γίνουν και πνευματικά μας αδέλφια. Αμήν»
Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Ε’. Πάθη και αρετές, εκδ. Ι’ Η’ Σουρωτής 2006, σ.
285.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου