- Δέν ξέρω λένε ότι είναι επτά. Έδώ καί μερικά χρόνια είναι πολύ δύσκολο νά βρή
κανείς τόπο ήσυχο, γιά νά άσκητέψη. Γι' αυτό μερικοί Πατέρες, όταν υπήρχαν ακόμη ιδιόρρυθμα μοναστήρια στό Άγιον Όρος, έβρισκαν άλλον τρόπο νά ζήσουν τήν άσκηση.
Π.χ. έλεγαν: δέν μέ αναπαύει έδώ, θά πάω σε κανένα ιδιόρρυθμο νά δουλέψω, γιά νά
μαζέψω χρήματα, καί οι άλλοι το πίστευαν. Πήγαιναν σέ ιδιόρρυθμο, δούλευαν εκεί τρεις-
τέσσερις μήνες καί ύστερα ζητούσαν μεγάλη αύξηση. Επειδή δέν τους τήν έδιναν, έλεγαν:
Δέν μέ συμφέρει θά φύγω. Έπαιρναν λίγο παξιμάδι καί πήγαιναν, κρύβονταν σε καμμιά
σπηλιά και άσκήτευαν. Οι άλλοι είχαν την εντύπωση ότι πήγαν και δουλεύουν άλλου. Και
αν ρωτούσαν στο μοναστήρι: τί γίνεται, πέρασε εκείνος ό Πατέρας;, έλεγαν: Ναί, πέρασε,
άλλα τί ιδιότροπος πού ήταν! Ήθελε νά μαζέψη άπό δω χρήματα. Ζητούσε αύξηση. Καλόγερος, και νά
ζητάη αύξηση! Τί καλόγερος είναι αυτός;. Όποτε, ώφελείτο ό αναχωρητής και άπό τήν
άσκηση πού έκανε και άπό τίς κατηγορίες των άλλων, ώφελείτο και άπό τους κλέφτες. Γιατί
μάθαιναν οι κλέφτες ότι ό τάδε έχει χρήματα και πήγαιναν στην σπηλιά, τον
ταλαιπωρούσαν, άλλα τελικά δεν έβρισκαν τίποτε.
- Γέροντα, πώς μπορώ νά μιμηθώ τήν αρετή μιας αδελφής, όταν κρύβεται;
- Χαμένο το’ χει νά μήν κρυφθή; Οι Άγιοι έκαναν μεγαλύτερο αγώνα, γιά νά κρύψουν τήν
αρετή τους, παρά γιά νά τήν αποκτήσουν. Ξέρετε τί έκαναν οι διά Χριστόν σαλοί; Ξέφευγαν
πρώτα άπό τήν υποκρισία τοϋ κόσμου και έμπαιναν στον χώρο της ευαγγελικής αλήθειας.
Αλλά και αυτό δεν τους έφθανε, γι' αυτό προχωρούσαν στην αγία υποκρισία γιά τήν αγάπη
τού Χριστού. Ύστερα δεν τους απασχολούσε ο,τι κι αν τους έκαναν, ο,τι κι άν τους έλεγαν οί
άλλοι. Χρειάζεται όμως πολύ μεγάλη ταπείνωση, γιά νά το κάνης αυτό. Ένώ ένας κοσμικός
άνθρωπος, άν τού πή καμμιά κουβέντα ό άλλος, θίγεται ή, άν δεν τον έπαινέση γιά κάτι πού
κάνει, στενοχωριέται, αυτοί χαίρονταν, όταν οί άνθρωποι είχαν χαλασμένο λογισμό γι'
αυτούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου