- Γέροντα, ποιον πόνο λέτε ανυπόφορο; - Τον πόνο που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια! Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε μετανοίας ούτε αγαλλιάσεως· που υπάγονται; Τι λέτε; - Μαρτύριο δεν είναι, Γέροντα; - Εμ, μαρτύριο είναι! - Γέροντα, όταν έχω δυνατό πόνο, δυσκολεύομαι να πω «δόξα Σοι ο Θεός». - Γιατί δυσκολεύεσαι; Να σκέφτεσαι τι τράβηξε ο Χριστός. Ξύλο, ονειδισμούς, φραγγέλωμα, σταύρωση! Και όλα τα υπέμεινε, «αναμάρτητος ων», για την σωτηρία μας. Και εσύ, όταν πονάς, να λες: «Για την αγάπη Σου, Χριστέ μου, θα υπομείνω». - Γέροντα, τι χρειάζεται για να ξεπεράσης τον πόνο; - Παλληκαριά, βία χρειάζεται. - Και τον ανυπόφορο πόνο πως τον αντιμετωπίζει κανείς; - Αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι, αν είναι πνευματικός άνθρωπος, με την ψαλμωδία...