Κ.Κ. Πτολεμαΐδα

                Το 1982 είχαμε πάει με έναν φίλο Α.Δ. στο Άγιον Όρος. Ο φίλος είχε ανησυχίες όχι θεολογικές, αλλά μεταφυσικές και είχε αρκετό εγωισμό, λόγος για τον οποίο πιστεύω σήμερα ότι δεν μπορούσαμε να γνωρίσουμε τον γέροντα Παΐσιο, πήγαμε συγκεκριμένα στο κελί ενός Σέρβου μοναχού στις Καρυές σε μία σκήτη Σέρβικη, κάτω από την Αθωνιάδα Σχολή.

                Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι ο Σέρβος γέροντας που μας φιλοξενούσε ήταν πνευματικός με προορατικό χάρισμα. Όταν μας ρώτησε εάν θα διανυκτερεύσουμε στο κελί του, απαντήσαμε ότι αν συναντούσαμε τον γέροντα Παΐσιο δεν θα έρθουμε, σε αντίθετη περίπτωση θα μέναμε εκεί το βράδυ.

                Ο γέροντας μας είπε ότι θα τον συναντούσαμε.

                Ξεκινήσαμε για το κελί του γέροντα Παΐσιου και ο φίλος μου ήταν μπροστά μου περίπου 25 μ., ενώ εγώ μόλις πέρασα έναν κορμό από το ρυάκι αντικρίζουμε έναν μοναχό στο ύψωμα πάνω από το λιβάδι πριν φθάσουμε στο καλύβι του γέροντα Παΐσιου.

                Μας ρωτάει ο μοναχός:

-          Ποιόν ψάχνετε;

-          Τον γέροντα Παΐσιο του απαντώ.

-          Τι να τον κάνεις αυτόν;

-          Θέλω να τον συναντήσω, για να πάρω την ευχή του, ότι πήρα του πάτερ Πορφυρίου και να του πω κάποια πράγματα.

-          Αφού πήρες του πάτερ Πορφυρίου τι θέλεις να πάρεις την ευχή του γέροντα Παΐσιου, αφού μπροστά του δεν αξίζει τίποτα;

-          Δεν πειράζει του λέω, εγώ θέλω να τον δω, και να πάρω και την δική του ευχή και να του πω και ορισμένα πράγματα.

-          Θέλεις να τα πεις σε ‘μένα, μου λέει, και να τα μεταφέρω, γιατί τον συναντάω;

-          Ευχαρίστως του λέω.

Πότε βρέθηκε πάνω από το ύψωμα των 7-8 μ. και από απόσταση 15-20 μ. δίπλα μου δεν το καταλάβαμε.

Αφού του είπα αυτά που ήθελα να του πω, μου είπε τα ίδια πράγματα που μου είπε και η μητέρα μου στον ύπνο μου, η οποία θα πρέπει να αναφέρω ότι είχε κοιμηθεί και επιπλέον ορισμένα πνευματικά.

Μου είπε για τα βιβλία που διάβαζα και ότι πρέπει να βρω έναν Πνευματικό.

Μετά ασπάσθηκα το χέρι του και αισθάνθηκα ένα χτύπημα στο κεφάλι (ευλογία).

Κατόπιν ξαφνικά χάθηκε μέσα στο δάσος.

Φεύγοντας συναντήσαμε έναν κύριο που ήταν πνευματικό παιδί του γέροντα Παΐσιου στον δρόμο που κουβαλούσε κάποια πράγματα για τον γέροντα.

Του είπα να μην πάει στο καλύβι του γέροντα, γιατί συναντήσαμε έναν μοναχό που μας είπε ότι λείπει. Ο κύριος μας ρώτησε πως ήταν ο μοναχός και όταν τον περιέγραψα, μου είπε ότι αυτός ήταν ο γέροντας Παΐσιος.

Το ίδιο μου είπε αργότερα και ο πατήρ Νικόλαος στο Κουτλουμούσι.

Όταν, βέβαια, αργότερα είδα την φωτογραφία του γέροντα Παΐσιου δεν μου έμεινε καμία αμφιβολία, ότι ο μοναχός που συνάντησα ήταν ο γέροντας Παΐσιος.