Είχα γνωρίσει έναν υπάλληλο που είχε φθάσει σε σημείο να λέει συνέχεια την ευχή, ενώ από τα μάτια του έτρεχαν συνεχώς δάκρυα δοξολογίας του Θεού. Έτσι σκεφτόταν να φύγει από τη δουλειά με μειωμένη σύνταξη και ήρθε στο καλύβι να με ρωτήσει τι να κάνει. Μη φεύγεις του είπα και όταν σε ρωτούν οι συνάδελφοί σου γιατί κλαις να λες: «Θυμήθηκα τον μακαρίτη τον πατέρα μου». Μια μέρα λοιπόν ενώ οδηγούσε πετάχτηκε ξαφνικά μπροστά του ένα παιδάκι. Το πέταξε πέρα σαν σβούρα, αλλά το παιδί δεν έπαθε τίποτε. Φύλαξε ο Θεός, γιατί εκείνη την ώρα ο άνθρωπος αυτός προσευχόταν.
Γέροντος Παισίου αγιορείτου: «Περί προσευχής», σ.30
Πηγή:skeftomasteellhnika.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου