–Γέροντα, γιατί ὁ Θεός ἐπιτρέπει στὸν διάβολο νὰ μᾶς πειράζη;
–Γιὰ νὰ διαλέξει τα παιδιά Του. «Κάνε, διάβολε, ὅτι θέλεις», λέει ὁ Θεός, γιατί, ὅτι καὶ ἂν κάνη, τελικά θὰ σπάση τα μούτρα του στὸν ἀκρογωνιαίο λίθο ποὺ εἶναι ὁ Χριστός. Έάν πιστεύουμε ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀκρογωνιαίος λίθος, τότε τίποτε δὲν μᾶς φοβίζει. Ὁ Θεός δὲν ἐπιτρέπει μία δοκιμασία, ἂν δὲν βγή κάτι καλό. Ὅταν ὁ Θεός βλέπη ὅτι θὰ γίνη ένα μεγαλύτερο καλό, ἀφήνει τον διάβολο νὰ κάνη την δουλειά του. ἔίδατε τί έκανε ὁ Ἠρώδης; Σκότωσε δεκατέσσερις χιλιάδες νήπια, ἀλλά έκανε δεκατέσσερις χιλιάδες Μάρτυρες Ἄγγέλους. Ποὺ ἐίδες ἐσύ Μάρτυρες Ἄγγέλους; Έσπασε τα μούτρα του ὁ διάβολος! Ὁ Διοκλητιανός έγινε συνεργάτης του διαβόλου βασανίζοντας τους Χριστιανούς σκληρά. Ἄλλά, χωρίς νὰ τὸ θέλη, έκανε καλό στὴν Ἔκκλησία του Χριστού, γιατί την πλούτισε μὲ Ἁγίους.
Νόμιζε ὅτι θὰ ἐξαφάνιζε όλους τους Χριστιανούς, ἀλλά δέν έκανε τίποτε. Άφησε πλήθος άγια Λείψανα νὰ τα προσκυνούμε καὶ πλούτισε την Ἔκκλησία του Χριστού.
Μπορούσε νὰ τὸν είχε ξεκάνει τον διάβολο ὁ Θεός, Θεός εἶναι! Έάν θέλη, καὶ τώρα τον μαζεύει κουβάρι στὴν κόλαση, ἀλλά τον ἀφήνει πάλι γιὰ τὸ καλό μας. Θὰ τόν άφηνε νὰ ταλαιπωρή καὶ νὰ βασανίζη τὸ πλάσμα Του; τόν άφησε όμως μέχρις ἐνός σημείου καί έὡς καιρού, γιὰ νὰ μᾶς βοηθάη μὲ τὴν κακία του, νὰ μᾶς πειράζη, γιὰ νὰ τρέχουμε σʹ Ἄυτόν. Μόνον ἂν πρόκειται νὰ βγή καλό, ἐπιτρέπει στὸ ταγκαλάκι νὰ μᾶς πειράξη. Ἂν δὲν βγή καλό, δὲν ἐπιτρέπει. Ὅλα τα ἐπιτρέπει ὁ Θεός γιὰ τὸ καλό μας. Νὰ τὸ πιστέψουμε αὐτό. Ἀφήνει τον διάβολο ὁ Θεός, γιὰ νὰ παλαίψη ὁ άνθρωπος. Χωρίς πάλη δὲν γίνεται χωριό.
Ἂν δὲν μᾶς πείραζε ὁ διάβολος, μπορεί νὰ νομίζαμε ὅτι είμαστε καί άγιοι. Ἔπιτρέπει λοιπόν ὁ Θεός στὸν διάβολο νὰ μᾶς χτυπάη μὲ κακία, γιατί μὲ τὸ χτύπημα ποὺ μᾶς κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας καὶ ξεσκονίζεται ἡ σκονισμένη ψυχή μας.
Τὸν ἀφήνη νὰ ὀρμάη νὰ μᾶς δαγκώση, γιὰ νὰ καταφεύγουμε σʹ Ἄυτόν. Ὁ Θεός μας καλεί συνέχεια, ἀλλά ἐμείς συνήθως ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τον Θεό καί, μόνον ἂν παρουσιασθή κανένας κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. Ὅταν ὁ άνθρωπος ἐνωθή μὲ τὸν Θεό, δὲν ὑπάρχει περιθώριο νὰ εἰσχωρήση ὁ πονηρός, ἀλλά ὁύτε ὑπάρχει καὶ λόγος νὰ ἐπιτρέψη ὁ Θεός στὸν πονηρό νὰ τὸν πειράξη, γιὰ νὰ ἀναγκασθή ὁ άνθρωπος νὰ καταφύγη στὸν Θεό. Πάντως, όπως καὶ ἂν εἶναι, ὁ πονηρός μᾶς κάνει καλό, μᾶς βοηθάει νὰ ἀγιάσουμε. Γιʹ αὐτό καὶ ὁ Θεός τον ἀνέχεται. Ὁ Θεός έχει ἀφήσει ἐλεύθερους, ἐκτός ἀπό τους ἀνθρώπους, καὶ τοὺς δαίμονες, μία ποὺ τὴν ψύχή του ἀνθρώπου δὲν τὴν βλάπτουν, γιατί δὲν μπορούν. Ἔκτός εάν θέλη ὁ ίδιος ὁ άνθρωπος νὰ βλάψη την ψυχή του, ἀντίθετα, μισθό προξενούν στὶς ψυχές μας είτε κακοί άνθρωποι είτε ἀπρὀσεκτοι πού άθελά τοὺς κάνουν κακό στὴν ζῶή μας.
Γιατί, νομίζετε, λέει ἐκείνος ὁ Ἄββάς: «Ἔπαρον τοὺς πειρασμούς καὶ οὐδείς ὁ σωζόμενος»; (Τὸ Γεροντικόν, Ἂββάς Εὑάγριος ε’, σ. 34.) Γιατί οἱ πειρασμοί ὠφελούν πολύ. Ὄχι ὅτι ὁ διάβολος μπορεί νὰ κάνη ποτέ καλό – γιατί εἶναι κακός – ἀλλά ὁ Καλός Θεός ἐμποδίζει την πέτρα ποὺ μᾶς πετάει, γιὰ νὰ σπάση τὸ κεφάλι μας, καὶ μᾶς την δίνει στό ένα χέρι, καὶ στό άλλο χέρι μᾶς δίνει ἄμύγδαλα, γιὰ νὰ σπάζουμε καὶ νὰ τρώμε! Ἔπιτρέπει δηλαδή ὁ Θεός τους πειρασμούς, όχι γιὰ νὰ μᾶς τυραννά ὁ διάβολος, ἀλλά γιὰ νὰ δίνουμε μὲ αὐτόν τον τρόπο «ἐξετάσεις» γιὰ τήν άλλη ζῶή καὶ νὰ μήν έχουμε παράλογες ἀπαιτήσεις στὴν Δευτέρα Παρουσία. Πρέπει νὰ τὸ καταλάβουμε καλά ὅτι πολεμούμε – καί έχουμε νὰ πολεμήσουμε, έὡς ότοῦ βρισκόμαστε σʹ ἐτούτη τὴν ζῶή – μὲ τόν ίδιο τον διάβολο. Ὅσο ζῇ ὁ άνθρωπος, έχεῖ πολλή δουλειά νὰ κάνη γιὰ τὴν καλυτέρευση της ψυχής του καί έχεῖ δικαίωμα νὰ δίνη ἐξετάσεις πνευματικές. Ἔάν πεθάνη καὶ δὲν περάση, κόβεται πῖά. Μετεξεταστέος δὲν ὑπάρχει.
Πηγή: «ΛΟΓΟΙ Α’, Μὲ Πόνο καὶ Ἀγάπη», Ἁγ. Παϊσίου Ἁγιορείτου, ἐκδ. Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον “Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος”, σελ. 62-64
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου